پرش به محتوا

آستان مقدس امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۰۴: خط ۱۰۴:
[[پرونده:123.jpg|بندانگشتی|300px|نمایی از بین‌الحرمین]]
[[پرونده:123.jpg|بندانگشتی|300px|نمایی از بین‌الحرمین]]


==بازسازی حرم در دوره صفوی‌==
==بازسازی در دوره صفوی‌==


=== شاه اسماعیل صفوی ===
===شاه اسماعیل صفوی===
در سال 914  [[شاه اسماعیل اول صفوی]]، بغداد را فتح کرد و به زیارت قبر امام حسین(ع) در کربلا آمد و هدایایی به بارگاه مقدس هدیه کرد.<ref>تاریخ حبیب السیر، خواند میر، ج4، ص494.</ref> همچنین گفته‌اند که او در سال 920 دستور ساخت شش صندوقچه چوبی خاتم و منبت‌کاری نفیس را صادر کرد تا بر قبور مطهر امامان مدفون در عراق، نصب شود. صندوقچه قبر امام حسین(ع)، پس از وفات شاه اسماعیل در سال 932 ه. ق، روی قبر مطهر نصب گردید.<ref>دائرةالمعارف الحسینیة، تاریخ المراقد، محمدصادق کرباسی، ج2، ص75 و 79.</ref>
در سال 914  [[شاه اسماعیل اول صفوی]]، بغداد را فتح کرد و به زیارت قبر امام حسین(ع) در کربلا آمد و هدایایی به بارگاه مقدس هدیه کرد.<ref>تاریخ حبیب السیر، خواند میر، ج4، ص494.</ref> همچنین گفته‌اند که او در سال 920 دستور ساخت شش صندوقچه چوبی خاتم و منبت‌کاری نفیس را صادر کرد تا بر قبور مطهر امامان مدفون در عراق، نصب شود. صندوقچه قبر امام حسین(ع)، پس از وفات شاه اسماعیل در سال 932 ه. ق، روی قبر مطهر نصب گردید.<ref>دائرةالمعارف الحسینیة، تاریخ المراقد، محمدصادق کرباسی، ج2، ص75 و 79.</ref>


=== سلطان سلیمان قانونی ===
===سلطان سلیمان قانونی===
در سال 941  پادشاه عثمانی، [[سلطان سلیمان قانونی]]، به زیارت کربلا آمد و دستور بازسازی و مرمت بنای آستان امام حسین(ع) را صادر کرد.<ref>همان، ص70 و 71.</ref> در کتاب بیان [[منازل سفر العراقین]] تالیف [[نصوح مطراق‌چی]]، که موضوع آن شرح لشکرکشی‌های سلطان سلیمان قانونی به عراق عرب و عجم است، نگاره‌ای هنری از آستان مقدس وجود دارد که نشان‌دهنده تصویر و وضعیت تقریبی ساختمان آن در زمان بازدید سلطان سلیمان است.
در سال 941  پادشاه عثمانی، [[سلطان سلیمان قانونی]]، به زیارت کربلا آمد و دستور بازسازی و مرمت بنای آستان امام حسین(ع) را صادر کرد.<ref>همان، ص70 و 71.</ref> در کتاب بیان [[منازل سفر العراقین]] تالیف [[نصوح مطراق‌چی]]، که موضوع آن شرح لشکرکشی‌های سلطان سلیمان قانونی به عراق عرب و عجم است، نگاره‌ای هنری از آستان مقدس وجود دارد که نشان‌دهنده تصویر و وضعیت تقریبی ساختمان آن در زمان بازدید سلطان سلیمان است.


=== شاه طهماسب صفوی ===
===شاه طهماسب صفوی===
در سال 980 [[شاه طهماسب صفوی]] با [[دولت عثمانی]]، عهدنامه صلحی امضا کرد و به زیارت کربلا آمد و دستور بازسازی آستان مقدس و مسجد واقع در شمال حرم و توسعه رواق حرم و صحن از سمت شمال را صادر کرد. در همین سال، [[حسن بغدادی‌ تبریزی]]، از نزدیکان شاه طهماسب، گنبد حرم را طلاکاری کرد و در سال 982 بازسازی مناره عبد، به دستور شاه طهماسب، به پایان رسید.<ref>دائرةالمعارف الحسینیة، تاریخ المراقد، ص75 و 79.</ref> شیخ محمد سماوی مادّه تاریخ این بازسازی را به فارسی «انگشت یار» و به عربی «خنصر الاحب» که معادل عربی همان عبارت فارسی می‌باشد، گفته است.<ref>مجالی اللطف بارض الطف، ص307.</ref>
در سال 980 [[شاه طهماسب صفوی]] با [[دولت عثمانی]]، عهدنامه صلحی امضا کرد و به زیارت کربلا آمد و دستور بازسازی آستان مقدس و مسجد واقع در شمال حرم و توسعه رواق حرم و صحن از سمت شمال را صادر کرد. در همین سال، [[حسن بغدادی‌ تبریزی]]، از نزدیکان شاه طهماسب، گنبد حرم را طلاکاری کرد و در سال 982 بازسازی مناره عبد، به دستور شاه طهماسب، به پایان رسید.<ref>دائرةالمعارف الحسینیة، تاریخ المراقد، ص75 و 79.</ref> شیخ محمد سماوی مادّه تاریخ این بازسازی را به فارسی «انگشت یار» و به عربی «خنصر الاحب» که معادل عربی همان عبارت فارسی می‌باشد، گفته است.<ref>مجالی اللطف بارض الطف، ص307.</ref>


=== شاه عباس ===
===شاه عباس صفوي===
در سال 1032 [[شاه عباس صفوی|شاه عباس کبیر صفوی]]، وارد عراق شد و پس از زیارت قبر امیرمؤمنان(ع)، به زیارت قبر امام حسین(ع) رفت. سپس دستور داد تا برای نخستین بار، ضریح مشبکی از جنس مس، تهیه و روی قبر نصب گردد. این ضریح تا سال 1357 در محل خود باقی بود. سپس آن را برداشتند و صندوق و محفظه شیشه‌ای را که برای حفاظت صندوق خاتم است، به‌جای آن گذاشتند. همچنین به دستور وی، گنبد مطهر، کاشی‌کاری گردید و ساختمان حرم و صحن و رواق‌ها، بازسازی شد.<ref>شهر حسین، ص314 و 316.</ref>
در سال 1032 [[شاه عباس صفوی|شاه عباس کبیر صفوی]]، وارد عراق شد و پس از زیارت قبر امیرمؤمنان(ع)، به زیارت قبر امام حسین(ع) رفت. سپس دستور داد تا برای نخستین بار، ضریح مشبکی از جنس مس، تهیه و روی قبر نصب گردد. این ضریح تا سال 1357 در محل خود باقی بود. سپس آن را برداشتند و صندوق و محفظه شیشه‌ای را که برای حفاظت صندوق خاتم است، به‌جای آن گذاشتند. همچنین به دستور وی، گنبد مطهر، کاشی‌کاری گردید و ساختمان حرم و صحن و رواق‌ها، بازسازی شد.<ref>شهر حسین، ص314 و 316.</ref>


=== شاه صفی ===
===شاه صفی صفوي===
در سال 1048 ه. ق، شاه صفی اول صفوی، به زیارت امام حسین(ع) آمد و اموالی را برای بازسازی حرم مطهر، اختصاص داد. به دستور وی، مسجد پشت سر را بازسازی کردند و دیوار صحن را از سمت شمال، خراب کردند و مساحت صحن را توسعه دادند و رواق شمالی را ساختند.<ref>همان، ص318.</ref>
در سال 1048 ه. ق، شاه صفی اول صفوی، به زیارت امام حسین(ع) آمد و اموالی را برای بازسازی حرم مطهر، اختصاص داد. به دستور وی، مسجد پشت سر را بازسازی کردند و دیوار صحن را از سمت شمال، خراب کردند و مساحت صحن را توسعه دادند و رواق شمالی را ساختند.<ref>همان، ص318.</ref>


=== گوهر شاد ===
===گوهر شاد===
در سال 1153 ه. ق، [[گوهرشاد بیگم]]، دختر شاه سلطان حسین صفوی و همسر [[نادرشاه افشار]]، به تعمیر و تزیین و کاشی‌کاری حرم، اقدام کرد. او کف حرم را با کف‌پوش نفیس، فرش نمود و برای کلیه درهای حرم، پرده‌های نفیسی نصب کرد و بالای ضریح نیز چراغی از طلای خالص قرار داد.<ref>همان، ص318.</ref>  
در سال 1153 ه. ق، [[گوهرشاد بیگم]]، دختر شاه سلطان حسین صفوی و همسر [[نادرشاه افشار]]، به تعمیر و تزیین و کاشی‌کاری حرم، اقدام کرد. او کف حرم را با کف‌پوش نفیس، فرش نمود و برای کلیه درهای حرم، پرده‌های نفیسی نصب کرد و بالای ضریح نیز چراغی از طلای خالص قرار داد.<ref>همان، ص318.</ref>  


==حمله وهابی‌ها به کربلا==
==یورش وهابیان به کربلا==


یکی از برجسته‌ترین و در عین حال وحشیانه‌ترین حوادث تجاوز به شهر مقدس کربلا و بارگاه مطهر امام حسین(ع)، فاجعه حمله وهابی‌ها در سال 1216 ه. ق بود که ویرانی و آتش‌سوزی بارگاه مطهر و غارت و کشتار مردم را به دنبال داشت. این حادثه، در دوره حکومت [[عبدالعزیز بن سعود]]، از حاکمان دولت اول [[آل سعود]] در منطقه [[نجد]] [[عربستان]]، اتفاق افتاد.
یکی از برجسته‌ترین و در عین حال وحشیانه‌ترین حوادث تجاوز به شهر مقدس کربلا و بارگاه مطهر امام حسین(ع)، فاجعه حمله [[وهابیت|وهابی‌ها]] در سال 1216 قمری/ ۱۸۰۱ میلادی بود که ویرانی و آتش‌سوزی بارگاه مطهر و غارت و کشتار مردم را به دنبال داشت. این حادثه، در دوره [[عبدالعزیز بن سعود]]، از حاکمان دولت اول [[آل سعود]] در منطقه [[نجد]] [[عربستان]]، اتفاق افتاد. در این حمله که برخی گزارش‌ها شمار کشته‌شدگان از مردم کربلا را تا بیش از ۵ هزار تن برآورد کرده‌اند، وهابیان به تخریب بارگاه امام حسین(ع) پرداختند و آرایه‌های معماری، نظیر قضیب معدنی، کتیبه‌های چوبی از جنس ساج و آیینه‌های بزرگ را از جا کندند و هدایای نفیس و نذورات گرانبها، اعم از پیشکش‌های صاحب‌منصبان و زمامداران و سلاطین و شاهان فارس را غارت نمودند.طلاهای دیوارها و سقف را جدا ساختند و شمعدانی‌ها، سجاده و آویزهای ارزشمند و قیمتی را برداشتند و درهای منبت‌کاری شده و خلاصه هر وسیله‌ای از این قبیل را جمع‌آوری نمودند و به بیرون حرم، انتقال دادند.<ref>[[تاریخ کربلاء و حائر الحسین(ع) (کتاب)|تاریخ کربلا و حائر حسینی]]، ص310 و 311.</ref>


شعرای شیعه عراقی، در اشعار خود، به زشتی و شدت حادثه و تاثر خود از آن اشاره کرده‌اند و بسیاری از علما و نویسندگان نیز ابعاد و جزئیاتی از حادثه را ثبت کرده‌اند که در اینجا شرح این ماجرا را از زبان یک نویسنده غربی، یعنی مستر استفان همیسلی لونکریک در کتابش، چهار قرن از تاریخ عراق، نقل می‌کنیم:<ref>[[تاریخ کربلاء و حائر الحسین(ع) (کتاب)|تاریخ کربلا و حائر حسینی]]، ص310.</ref>
==بازسازی در دوره قاجار==


خبر نزدیک شدن وهابی‌ها به کربلا، شامگاه روز دوم ماه آوریل سال 1801 م و هنگامی که بیشتر ساکنان شهر، به زیارت نجف اشرف رفته بودند، منتشر شد. از این‌رو حاضران در شهر، با عجله و شتاب، درها را بستند. اما وهابی‌ها که ششصد نفر پیاده و چهارصد نفر سواره، برآورد شده‌اند، فرود آمدند و چادرهای خود را برپا کردند و نیروهای خود را به سه دسته تقسیم نمودند.
پادشاهان قاجار اهتمام ویژه‌ای به بازسازی و توسعه حرم ائمه(ع) به ویژه حرم امام حسین‌(ع) داشتند.


آنان از زاویه یکی از زائرسراها در ناحیه «[[باب المخیم]]»، روزنه‌ای در دیوار گشودند و به‌طور ناگهانی، داخل یک زائرسرا شدند و به نزدیک‌ترین دروازه‌های شهر حمله کردند و با گشودن ساده و راحت آن، داخل شهر شدند. ساکنان، وحشت کردند و سراسیمه پا به فرار گذاشتند و نمی‌دانستند چه کنند.
===آقا محمدخان===
پس از روی کارآمدن قاجار، [[آقامحمدشاه قاجار]] دستور داد تا گنبد حرم امام حسین(ع) بازسازی و سپس به‌طور کامل، طلاکاری شود. برخی تاریخ این کار را 1206 قمری و برخی نیز 1207 بیان کرده‌اند.<ref>شهر حسین، ص345.</ref> اما در کتاب «[[تاریخ محمدی]]» که تالیف آن در سال 1211 پایان یافته است، سال 1205 ذکر شده و ماده تاریخ آن از قول [[سلیمان صباحی کاشانی]]، چنین آمده است: «در گنبد حسین علی زیب جست زر». اما عددی که از این مصرع به دست می‌آید، 1207 است‌<ref>آینه پژوهش، «لغزش‌ها در تاریخ بارگاه سیدالشهداء(ع)»، ص12.</ref> که شاید تاریخ پایان طلاکاری گنبد باشد.


وهابی‌های خشن، راه خود را به‌سوی روضه مقدسه گشودند و شروع به تخریب آن کردند. تمام آرایه‌های معماری، نظیر قضیب معدنی، کتیبه‌های چوبی از جنس ساج و آیینه‌های بزرگ را از جا کندند و هدایای نفیس و نذورات گرانبها، اعم از پیشکش‌های صاحب‌منصبان و زمامداران و سلاطین و شاهان فارس را غارت نمودند.
===محمد‌علی شاه===


همین طلاهای دیوارها و سقف را جدا ساختند و شمعدانی‌ها، سجاده و آویزهای ارزشمند و قیمتی را برداشتند و درهای منبت‌کاری شده و خلاصه هر وسیله‌ای از این قبیل را جمع‌آوری نمودند و به بیرون حرم، انتقال دادند.
در سال 1220 [[محمدعلی میرزای قاجار]] (م 1237 ) اموال فراوانی را برای بازسازی ویرانی‌های به‌جا مانده از حمله وحشیانه وهابی‌ها اختصاص داد.<ref>[[تاریخ کربلاء و حائر الحسین(ع) (کتاب)|تاریخ کربلا و حائر حسینی]]، ص351.</ref>


مستر لونکریک، در ادامه، از کشته شدن بسیاری از اهالی بی‌گناه کربلا، سخن گفته و نوشته است:<ref>[[تاریخ کربلاء و حائر الحسین(ع) (کتاب)|تاریخ کربلا و حائر حسینی]]، ص310 و 311.</ref>  
=== همسر فتحعلی‌شاه ===
در سال 1232 قمری به دستور یکی از زنان [[فتحعلی‌شاه قاجار]]، ایوان روضه مقدسه، طلاکاری گردید. او در سال 1229 ه. ق، به همراه چهل هزار زائر ایرانی، به کربلا می‌رود که در همان زمان، این شهر به محاصره عشایر در می‌آید. از این‌رو نذر می‌کند در صورت رهایی از محاصره، به طلاکاری ایوان اقدام نماید.<ref>شهر حسین، ص400 و 401.</ref>  


افزون بر این کارها، حدود پنجاه نفر را نزدیک ضریح و پانصد نفر را نیز بیرون حرم در صحن، به قتل رساندند. این مهاجمان وحشی در شهر هم، دست به فساد و تخریب زدند و به هر کسی رسیدند، او را بی‌رحمانه کشتند. همچنین به هر خانه‌ای دستبرد زدند و به پیر و کودک رحم نکردند و حرمت هیچ زن و مردی را نگاه نداشتند. از همین روی، هیچ جنبنده‌ای از کشتار وحشیانه یا اسارتشان، در امان نماند. بعضی، شمار کشته‌شدگان را هزار نفر و برخی دیگر، پنج برابر آن (پنج هزار نفر) برآورد کرده‌اند.
===ناصرالدین شاه===


==بازسازی حرم از دوره قاجار تا الآن==
در سال 1276  [[ناصرالدین‌شاه قاجار]]، دستور داد تا پوشش طلای گنبد بارگاه امام حسین(ع) با طلاهای جدید عوض شود. او اجرای این کار را به [[شیخ عبدالحسین طهرانی]]، که به دستور وی برای اجرای خدمات عمرانی در عتبات عالیات، به عراق آمده بود، واگذار کرد. طلاهای قدیمی گنبد امام حسین نیز به [[آستان کاظمین]] انتقال یافت و بر گنبد این آستان، نصب گردید.<ref>همان، ص346.</ref> بر کتیبه‌های موجود بر گردن گنبد حرم امام حسین(ع)، به طلاکاری آن در دوره ناصرالدین‌شاه، اشاره شده و تاریخ آن، 1273 ثبت شده است.


پادشاهان قاجار اهتمام ویژه‌ای به بازسازی و توسعه حرم ائمه(ع) به ویژه حرم امام حسین‌(ع) داشتند.
همچنین شیخ عبدالحسین طهرانی به دستور ناصرالدین‌شاه، اقدامات عمرانی مهم دیگری نیز در آستان مقدس حسینی اجرا کرد. او در سال 1276 دکه بزرگ واقع در نمای جنوبی حرم مطهر را که ایوان طلای حرم را پوشش می‌دهد، بنا کرد. سقف و ستون‌های ایوان، چوبی بود و ستون‌های آن، از درخت‌های جنگلی هند آورده شده بود.<ref>همان، ص406.</ref> او همچنین کارهای دیگری را آغاز کرد؛ از جمله ساختن ایوان معروف به ناصری در صحن آستان؛ ساختن مسجد ناصری در ضلع غربی آستان حسینی، ساختن مدرسه زینبیه نزدیک تل زینبیه و ساختن مدرسه صدر از ثلث اموال میرزا تقی‌خان نوری، صدراعظم‌ ناصرالدین‌شاه.<ref>دائرة المعارف الحسینیة، تاریخ المراقد، ج2، ص163 و 164.</ref>این مسجد و مدارس دینی، بعدها به بهانه احداث خیابان اطراف حرم، خراب شد و از بین رفت.


===اقدامات آقامحمدشاه قاجار===
در سال 1279 کار ساخت طبقه دوم حجره‌ها و ایوانچه‌ها، گرداگرد صحن شریف امام حسین(ع) اجرا شد و سپس نمای آن، کاشی‌کاری گردید.<ref>مدینة الحسین، ج1، ص41 و 49.</ref> در سال 1283 شیخ عبدالحسین طهرانی به [[کربلا]] بازگشت تا بر کار تکمیل اقدامات عمرانی ناصرالدین‌شاه، نظیر ساخت مسجد و ایوان ناصری، نظارت کند.<ref>همان، ص34.</ref>  
پس از روی کارآمدن قاجار، [[آقامحمدشاه قاجار]] دستور داد تا گنبد حرم امام حسین(ع) بازسازی و سپس به‌طور کامل، طلاکاری شود. برخی تاریخ این کار را 1206 ه. ق و برخی نیز 1207 ه. ق، بیان کرده‌اند.<ref>شهر حسین، ص345.</ref> اما در کتاب «[[تاریخ محمدی]]» که تالیف آن در سال 1211 ه. ق پایان یافته است، سال 1205 ه. ق ذکر شده و ماده تاریخ آن از قول [[سلیمان صباحی کاشانی]]، چنین آمده است: «در گنبد حسین علی زیب جست زر». اما عددی که از این مصرع به دست می‌آید، 1207 است‌<ref>آینه پژوهش، «لغزش‌ها در تاریخ بارگاه سیدالشهداء(ع)»، ص12.</ref> که شاید تاریخ پایان طلاکاری گنبد باشد.


===اقدامات محمد‌علی شاه===
در سال 1287 ناصرالدین‌شاه که از سوی [[پادشاه عثمانی]]، رسماً برای زیارت عتبات عالیات عراق دعوت شده بود، وارد کربلا شد و با توجه به خدمات عمرانی وی در آستان حسینی، مورد استقبال مردم، علما و بزرگان کربلا قرار گرفت.<ref>دائرة المعارف الحسینیة، تاریخ المراقد، ج2، ص173 و 174.</ref>


در سال 1220 ه. ق، [[محمدعلی میرزای قاجار]] (م 1237 ه. ق) اموال فراوانی را برای بازسازی ویرانی‌های به‌جا مانده از حمله وحشیانه وهابی‌ها اختصاص داد.<ref>[[تاریخ کربلاء و حائر الحسین(ع) (کتاب)|تاریخ کربلا و حائر حسینی]]، ص351.</ref> در سال 1232 ه. ق نیز، به دستور یکی از زنان [[فتحعلی‌شاه قاجار]]، ایوان روضه مقدسه، طلاکاری گردید. او در سال 1229 ه. ق، به همراه چهل هزار زائر ایرانی، به کربلا می‌رود که در همان زمان، این شهر به محاصره عشایر در می‌آید. از این‌رو نذر می‌کند در صورت رهایی از محاصره، به طلاکاری ایوان اقدام نماید.<ref>شهر حسین، ص400 و 401.</ref>  
همچنین در دوره ناصرالدین‌شاه، گنبد حرم امام حسین(ع) از داخل آینه‌کاری و تزیین گردید و کتیبه‌هایی حاوی [[آیات قرآن]] و نیز اشعار [[محتشم کاشانی]]، بر آن قرار داده شد.<ref>شهر حسین، ص408.</ref> سپس سقف و بخش فوقانی دیوار رواق‌های گرداگرد حرم، آینه‌کاری و تزیین گردید که در یکی از کتیبه‌های موجود در حرم، تاریخ پایان تزیینات، سال 1295 ه. ق و تاریخ پایان آینه‌کاری، سال 1301 ه. ق، ثبت شده است.<ref>همان، ص423.</ref>  


===اقدامات ناصرالدین شاه===
در سال 1296 نمای بیرونی غربی روضه مطهره و ایوان بالاسر زیبایی به دست معمار ایرانی، استاد احمد شیرازی به شکل زیبایی کاشی‌کاری و با مقرنس‌کاری تزیین گردید.<ref>ر. ک: [[بغیة النبلاء فی تاریخ کربلاء]]، عبدالحسین الکلیددار آل طعمة، ص79.</ref>
 
در سال 1276 ه. ق [[ناصرالدین‌شاه قاجار]]، دستور داد تا پوشش طلای گنبد بارگاه امام حسین(ع) با طلاهای جدید عوض شود. او اجرای این کار را به [[شیخ عبدالحسین طهرانی]]، که به دستور وی برای اجرای خدمات عمرانی در عتبات عالیات، به عراق آمده بود، واگذار کرد. طلاهای قدیمی گنبد امام حسین نیز به [[آستان کاظمین]] انتقال یافت و بر گنبد این آستان، نصب گردید.<ref>همان، ص346.</ref> بر کتیبه‌های موجود بر گردن گنبد حرم امام حسین(ع)، به طلاکاری آن در دوره ناصرالدین‌شاه، اشاره شده و تاریخ آن، 1273 ه. ق، ثبت شده است.
 
همچنین شیخ عبدالحسین طهرانی به دستور ناصرالدین‌شاه، اقدامات عمرانی مهم دیگری نیز در آستان مقدس حسینی اجرا کرد. او در سال 1276 ه. ق، دکه بزرگ واقع در نمای جنوبی حرم مطهر را که ایوان طلای حرم را پوشش می‌دهد، بنا کرد. سقف و ستون‌های ایوان، چوبی بود و ستون‌های آن، از درخت‌های جنگلی هند آورده شده بود.<ref>همان، ص406.</ref> او همچنین کارهای دیگری را آغاز کرد؛ از جمله ساختن ایوان معروف به ناصری در صحن آستان؛ ساختن مسجد ناصری در ضلع غربی آستان حسینی، ساختن مدرسه زینبیه نزدیک تل زینبیه و ساختن مدرسه صدر از ثلث اموال میرزا تقی‌خان نوری، صدراعظم‌ ناصرالدین‌شاه.<ref>دائرة المعارف الحسینیة، تاریخ المراقد، ج2، ص163 و 164.</ref> همان‌گونه که در ادامه به تفصیل بیشتری بیان خواهد شد، متاسفانه این مسجد و مدارس دینی، بعدها به بهانه احداث خیابان اطراف حرم، خراب شد و از بین رفت.
 
در سال 1279 ه. ق، کار ساخت طبقه دوم حجره‌ها و ایوانچه‌ها، گرداگرد صحن شریف امام حسین(ع) اجرا شد و سپس نمای آن، کاشی‌کاری گردید.<ref>مدینة الحسین، ج1، ص41 و 49.</ref> در سال 1283 ه. ق، شیخ عبدالحسین طهرانی به [[کربلا]] بازگشت تا بر کار تکمیل اقدامات عمرانی ناصرالدین‌شاه، نظیر ساخت مسجد و ایوان ناصری، نظارت کند.<ref>همان، ص34.</ref>
 
در سال 1287 ه. ق، ناصرالدین‌شاه که از سوی [[پادشاه عثمانی]]، رسماً برای زیارت عتبات عالیات عراق دعوت شده بود، وارد کربلا شد و با توجه به خدمات عمرانی وی در آستان حسینی، مورد استقبال مردم، علما و بزرگان کربلا قرار گرفت.<ref>دائرة المعارف الحسینیة، تاریخ المراقد، ج2، ص173 و 174.</ref>
 
همچنین در دوره ناصرالدین‌شاه، گنبد حرم امام حسین(ع) از داخل آینه‌کاری و تزیین گردید و کتیبه‌هایی حاوی [[آیات قرآن]] و نیز اشعار [[محتشم کاشانی]]، بر آن قرار داده شد.<ref>شهر حسین، ص408.</ref> سپس سقف و بخش فوقانی دیوار رواق‌های گرداگرد حرم، آینه‌کاری و تزیین گردید که در یکی از کتیبه‌های موجود در حرم، تاریخ پایان تزیینات، سال 1295 ه. ق و تاریخ پایان آینه‌کاری، سال 1301 ه. ق، ثبت شده است.<ref>همان، ص423.</ref>  


در سال 1296 ه. ق، نمای بیرونی غربی روضه مطهره و ایوان بالاسر زیبایی به دست معمار ایرانی، استاد احمد شیرازی به شکل زیبایی کاشی‌کاری و با مقرنس‌کاری تزیین گردید.<ref>ر. ک: [[بغیة النبلاء فی تاریخ کربلاء]]، عبدالحسین الکلیددار آل طعمة، ص79.</ref>
در سال 1310 ه. ق حسن‌رفیق پاشا، والی بغداد، چند تار موی منسوب به‌ [[پیامبر اعظم(ص)]] را به حرم امام حسین(ع) هدیه کرد که بدین مناسبت، مراسم باشکوهی در کربلا برگزار شد.<ref>[[بغیة النبلاء فی تاریخ کربلاء]]، ص49.</ref> در سال 1365 ه. ق- 1945 م همه سرداب‌های موجود زیر رواق‌ها و ایوان طلای حرم که تا پیش از این محل دفن مردگان بود، با سیمان پر شد و دفن مردگان در آنها، ممنوع اعلام شد.<ref>همان، ص166 و 167.</ref>  
در سال 1310 ه. ق حسن‌رفیق پاشا، والی بغداد، چند تار موی منسوب به‌ [[پیامبر اعظم(ص)]] را به حرم امام حسین(ع) هدیه کرد که بدین مناسبت، مراسم باشکوهی در کربلا برگزار شد.<ref>[[بغیة النبلاء فی تاریخ کربلاء]]، ص49.</ref>  
در سال 1365 ه. ق- 1945 م همه سرداب‌های موجود زیر رواق‌ها و ایوان طلای حرم که تا پیش از این محل دفن مردگان بود، با سیمان پر شد و دفن مردگان در آنها، ممنوع اعلام شد.<ref>همان، ص166 و 167.</ref>  


==تاریخچه صندوقچه و ضریح==
==تاریخچه صندوقچه و ضریح==