Automoderated users، دیوانسالاران، checkuser، ناظمان (CommentStreams)، developer، Moderators، مدیران
۹٬۸۶۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بوی خوش''' از | '''بوی خوش''' یکی از [[محرمات احرام]] است به این معنا که حجگزار در حال احرام نباید از مواد خشبو کننده و عطرها استفاده کند یا مواد خوشبو را لمس کند یا بخورد یا ببوید. علاوه بر عطرها، استفاده از هرگونه ماده خوشبو حتی غذاهای خوشبو نیز در حال احرام ممنوع است اما دیدن و خرید و فروش عطر و عبور کردن از محل فروش عطر اشکالی ندارد. | ||
در | |||
درباره حکم فقهی برخی کاربردهای بوی خوش در حال احرام، میان مذاهب اسلامی و حتی گاه میان فقیهان یک مذهب فقهی، اختلافنظر وجود دارد. فقیهان، بهویژه فقهای امامی، برخی مصداقهای بوی خوش یا کاربردهای آن را از شمول حکم حرمت مستثنی دانستهاند. مانند [[خلوق کعبه]] (عطر ویژه [[پوشش کعبه]])، عطر بازار عطرفروشان میان [[صفا]] و [[مروه]]، نیاز و اضطرار و استهلاک ماده خوشبو کننده. | درباره حکم فقهی برخی کاربردهای بوی خوش در حال احرام، میان مذاهب اسلامی و حتی گاه میان فقیهان یک مذهب فقهی، اختلافنظر وجود دارد. فقیهان، بهویژه فقهای امامی، برخی مصداقهای بوی خوش یا کاربردهای آن را از شمول حکم حرمت مستثنی دانستهاند. مانند [[خلوق کعبه]] (عطر ویژه [[پوشش کعبه]])، عطر بازار عطرفروشان میان [[صفا]] و [[مروه]]، نیاز و اضطرار و استهلاک ماده خوشبو کننده. | ||
خط ۱۰: | خط ۵: | ||
کفاره بوی خوش در فقه امامی، به پشتوانه احادیث، [[قربانی کردن]] یک گوسفند است. | کفاره بوی خوش در فقه امامی، به پشتوانه احادیث، [[قربانی کردن]] یک گوسفند است. | ||
== | ==بوی خوش در زمان احرام== | ||
از کارهای ممنوع در حال [[احرام]]، هرگونه بهره بردن از بوی خوش، خواه بوییدن عطرها و خواه آغشتن لباس و بدن به مواد خوشبو کننده و خواه دیگر کاربردها مانند خوردن، لمس کردن و مالیدن آنها است. این موضوع در مبحث [[حج]] منابع فقهی با عنوان «طیب» که در لغت به معنای عطر و هر چیز خوشبو است،<ref>العین، ج2، ص8، «عطر؛ الصحاح، ج1، ص173، «طیب»؛ ج2، ص751، «عطر؛ لسان العرب، ج1، ص565، «طیب».</ref> در باب [[محرمات احرام]] یاد گشته و در آن به حکم فقهی گونههای انتفاع احرامگزار از بوی خوش پرداخته شده است. | از کارهای ممنوع در حال [[احرام]]، هرگونه بهره بردن از بوی خوش، خواه بوییدن عطرها و خواه آغشتن لباس و بدن به مواد خوشبو کننده و خواه دیگر کاربردها مانند خوردن، لمس کردن و مالیدن آنها است. این موضوع در مبحث [[حج]] منابع فقهی با عنوان «طیب» که در لغت به معنای عطر و هر چیز خوشبو است،<ref>العین، ج2، ص8، «عطر؛ الصحاح، ج1، ص173، «طیب»؛ ج2، ص751، «عطر؛ لسان العرب، ج1، ص565، «طیب».</ref> در باب [[محرمات احرام]] یاد گشته و در آن به حکم فقهی گونههای انتفاع احرامگزار از بوی خوش پرداخته شده است. | ||
===کاربرد بوی خوش پیش از احرام=== | ===کاربرد بوی خوش پیش از احرام=== | ||
خط ۳۲: | خط ۱۵: | ||
====دیدگاه امامیه==== | ====دیدگاه امامیه==== | ||
همچنین به باور [[امامیه]]،<ref>المبسوط، طوسی، ج1، ص321؛ مسالک الافهام، ج2، ص260؛ جواهر الکلام، ج18، ص374-375.</ref> آغشتن بدن به روغن خوشبو پیش از احرام در صورتی که بوی آن تا هنگام احرام باقی بماند، به پشتوانه احادیث<ref>نک: وسائل الشیعه، ج12، ص460-462.</ref> حرام است. البته به تصریح برخی فقها، این ممنوعیت را باید منوط بدان دانست که وقت محرم شدن تنگ و بوی خوش غیر قابل رفع باشد. اما در صورتی که زمان احرام | همچنین به باور [[امامیه]]،<ref>المبسوط، طوسی، ج1، ص321؛ مسالک الافهام، ج2، ص260؛ جواهر الکلام، ج18، ص374-375.</ref> آغشتن بدن به روغن خوشبو پیش از احرام در صورتی که بوی آن تا هنگام احرام باقی بماند، به پشتوانه احادیث<ref>نک: وسائل الشیعه، ج12، ص460-462.</ref> حرام است. البته به تصریح برخی فقها، این ممنوعیت را باید منوط بدان دانست که وقت محرم شدن تنگ و بوی خوش غیر قابل رفع باشد. اما در صورتی که زمان احرام باشد، چنین حرمتی وجود ندارد. نهایت آن که هنگام احرام باید ماده خوشبو را برطرف ساخت.<ref>مسالک الافهام، ج2، ص260-261؛ نک: جواهر الکلام، ج18، ص375.</ref> از اینرو، برخی فقها بدین استدلال که در غیر حال احرام خودداری از مواد خوشبو لازم نیست، این حرمت را نمیپذیرند و به پشتوانه احادیث یاد شده، به کراهت باور دارند. البته به باور آنها، ازاله بوی خوش در هنگام احرام واجب است.<ref>الوسیله، ص164؛ نک: جواهر الکلام، ج18، ص375.</ref> | ||
====دیدگاه اهلسنت==== | ====دیدگاه اهلسنت==== |
ویرایش