بنی‌عبدالدار: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر          =

| اندازه تصویر    =

| محل حکومت      =

| مدت حکومت      =

| جمعیت          =

| جنگ‌ها          =

| زیرشاخه‌ها      =

[[بلاذری]] (م. 279ق.)  پنج پسر برای عبدالدار به نام عثمان، وهب، کلده، عبدمناف و سبّاق یاد کرده که چهار فرزند نخست از هند بنت لؤیّ بن ملکان خزاعی و مادر فرزند پنجم نیز از [[طایفه هوازن]] بود. اما [[ابن‌حزم]] (م. 456ق.)  تنها سه فرزند به نام عثمان، عبدمناف و سبّاق را نام می‌برد.<ref>انساب الاشراف، ج9، ص403؛ جمهرة انساب العرب، ص125.</ref>

[[نضر بن حارث]]، دشمن سرسخت پیامبر؛<ref>السیرة النبویه، ج1، ص350؛ البدایة و النهایه، ج3، ص86-87.</ref> فرزندش فراس از مهاجران به [[حبشه]]؛<ref>السیرة النبویه، ج1، ص325.</ref> برادرش نضیر در زمره «[[مؤلفة قلوبهم]]»<ref>الطبقات، ج6، ص6؛ تاریخ طبری، ج3، ص90.</ref> و بر پایه روایتی دیگر، از مهاجران به حبشه.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص232؛ الاستیعاب، ج4، ص1525.</ref>

از [[سبّاق بن عبدالدار]] نیز نسلی فراوان پدید آمدند که بسیاری از آن‌ها بر پایه گزارش تاریخ‌نگاران به سبب ظلم هلاک شدند.<ref>انساب الاشراف، ج9، ص403.</ref> از میان آن‌ها می‌توان به اسود بن عامر که در نبرد بدر کشته شد و نیز [[سویبط بن سعد]] که از مهاجران به حبشه و بدریان به شمار می‌رود، اشاره نمود.<ref>جمهرة انساب العرب، ص126.</ref>

سازگار با شواهد روایی، [[منصب سدانت]] (خدمت‌گزاری و محافظت از کعبه) نیز در اختیار بنی‌عبدالدار بوده است.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص412؛ البدایة و النهایه، ج2، ص210؛ المنتظم، ج2، ص216.</ref> این منصب از افتخارات [[عرب جاهلی]] به شمار می‌رفت<ref>المحبر، ص241؛ انساب الاشراف، ج4، ص16.</ref> که قصیّ از [[خزاعیان]] دریافت نمود.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص55.</ref> برخی نیز این منصب را همان حجابت دانسته‌اند.<ref>العین، ج7، ص228، «سدن. </ref><ref>السیرة النبویه، ج2، ص412.</ref> شماری نیز آن را کنار حجابت از مناصب عبدالدار شمرده‌اند.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص55-56؛ المنتظم، ج2، ص216؛ البدایة و النهایه، ج2، ص210.</ref> با این حال، تفاوت میان سدانت و حجابت چندان آشکار نمی‌نماید.

دار الندوه به جایی برای مشورت قریش در امور جنگ و صلح و بستن پیمان‌ها و حتی تزویج اطلاق می‌گشت<ref>انساب الاشراف، ج1، ص58-59.</ref> که تا هنگام خلافت [[معاویه]] در دست بنی‌عبدالدار بود. معاویه این منصب را از عکرمة بن عامر به صد هزار درهم خریداری نمود و [[دارالاماره]] خویش گرداند.<ref>المنمق، ص34؛ انساب الاشراف، ج1، ص59؛ ج9، ص412، 454.</ref>

پیامبر(ص) این منصب را پس از پاکیزه نمودن کعبه برای همیشه به عثمان بن طلحه بازگرداند و فرمود: جز ظالم آن را بازنستاند.<ref>المغازی، ج2، ص837-838؛ السیرة النبویه، ج2، ص412.</ref> آورده‌‌اند که آن را به [[شیبة بن عثمان]] فرزند<ref>المعارف، ص70.</ref> یا پسر عموی عثمان بن طلحه<ref>انساب الاشراف، ج1، ص59.</ref> یا هر دو آن‌ها سپرد.<ref>نک: الاستیعاب، ج2، ص712؛ الوافی بالوفیات، ج2، ص23.</ref>

برخی نیز بر آنند که پیامبر(ص) کلید را نخست به عثمان بن طلحه و پس از وفات وی به شیبه داد.<ref>البدء و التاریخ، ج4، ص110.</ref> اما تاریخ وفات عثمان بن طلحه در روزگار خلافت معاویه دانسته شده است.<ref>الطبقات، ج6، ص6.</ref> [[ذهبی]] (م. 748ق.) نیز به گزارش از واقدی (م. 207ق.) تفویض حجابت به شیبه را به سبب [[کفر]] وی درست نمی‌داند.<ref>تاریخ الاسلام، ج2، ص551.</ref>

این منصب به معنای رهبری نظامی قریش در جنگ‌ها، از دیگر سمت‌های بنی‌عبدالدار به شمار می‌رود.این منصب کنار سرپرستی دار الندوه گزارش از جایگاه ممتاز بنی‌عبدالدار در سیاست و امور نظامی می‌دهد.

در سپاه اسلام نیز مصعب بن عمیر پرچم‌دار مهاجران شمرده شده است. پیامبر(ص) با آگاهی از پرچم‌داری بنی‌عبدالدار در سپاه مشرکان اظهار داشت: ما برای وفاداری سزاوارتریم.<ref>المغازی، ج1، ص215، 221؛ الطبقات، ج2، ص30.</ref> اما منابع گوناگون از پرچم‌داری علی(ع) کنار مصعب<ref>تاریخ خلیفه، ص27؛ الطبقات، ج2، ص29.</ref> یا پس از شهادت وی<ref>السیرة النبویه، ج2، ص73؛ تاریخ طبری، ج2، ص516.</ref> حکایت دارند.

این تنش در روزگار زندگانی مطّلب و‌ هاشم و پیش از آوازه یافتن [[عبدالمطّلب]] و هنگامی که وی تنها نخست‌زاده‌اش حارث را داشت، به وقوع پیوست.<ref>تاریخ یعقوبی، ج1، ص246-247.</ref> این تاریخ‌‌گذاری با برخی دیگر از گزاره‌ها درباره شرکت یکی از دختران عبدالمطلّب در بستن پیمان منافات دارد.<ref>المحبر، ص166؛ تاریخ یعقوبی، ج2، ص17؛ التنبیه و الاشراف، ص180.</ref> به هر حال، در تقدم [[حلف المطیبین]] بر [[حلف الفضول]] تردید نیست.

این دو طایفه میان خود پیمانی استوار بستند تا خیانت نورزند و یکدیگر را تسلیم طرف مخالف ننمایند.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص130-132.</ref> در این جریان، دو گروه احلاف و مطیّبین پدید آمدند و [[پیمان لعقة الدم|پیمان لَعَقة الدم]] شکل گرفت.

عموم تاریخ‌نگاران این دو پیمان را مربوط به پیش از صف‌آرایی و سپس سازش آن‌ها دانسته‌اند. اما [[مقدسی]] (م. 507ق.)  هنگام این دو پیمان را پس از سازش می‌داند.<ref>البدء و التاریخ، ج4، ص127-128.</ref>

دوره مدنی با نقشه کشتن پیامبر(ص) در دار الندوه آغاز می‌گردد. مرحله آغازین این دوره تا پیش از فتح مکه، دوره حرکت‌های نظامی عبدریان است.

==منابع ==