پرش به محتوا

امام الحرمین (منصب): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' </ref>' به '</ref>'
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>')
جز (جایگزینی متن - ' </ref>' به '</ref>')
خط ۱: خط ۱:
'''امام الحرمین''' از ترکیب دو کلمه [[امام]] به معنای مقتدا و پیشرو و [[الحرمین]] که منظور از آن دو شهر [[مکه]] و [[مدینه]] است، تشکیل شده است. این واژه لقب ویژه برخی چهره‌های سرشناس دینی و علمی و به ندرت سیاسی در مکه و مدینه می‌باشد. تتبع در منابع تاریخی و تراجم نشان می‌دهد که چنین لقبی بیانگر یک سمت دینی یا علمی نیست و تنها برای تعظیم و تشریف به کار رفته است. [[عبدالملک بن عبدالله جوینی]] از مشهورترین افرادی است که به این عنوان لقب گرفته است. اشخاص دیگری مانند: [[غلام الهراس]]، [[رزین بن معاویه عبدری‌ اندلسی]] و [[محمد بن عبدالوهاب همدانی کاظمی]] از جمله کسانی هستند که به این عنوان لقب گرفته‌اند.
'''امام الحرمین''' از ترکیب دو کلمه [[امام]] به معنای مقتدا و پیشرو و [[الحرمین]] که منظور از آن دو شهر [[مکه]] و [[مدینه]] است، تشکیل شده است. این واژه لقب ویژه برخی چهره‌های سرشناس دینی و علمی و به ندرت سیاسی در مکه و مدینه می‌باشد. تتبع در منابع تاریخی و تراجم نشان می‌دهد که چنین لقبی بیانگر یک سمت دینی یا علمی نیست و تنها برای تعظیم و تشریف به کار رفته است. [[عبدالملک بن عبدالله جوینی]] از مشهورترین افرادی است که به این عنوان لقب گرفته است. اشخاص دیگری مانند: [[غلام الهراس]]، [[رزین بن معاویه عبدری‌ اندلسی]] و [[محمد بن عبدالوهاب همدانی کاظمی]] از جمله کسانی هستند که به این عنوان لقب گرفته‌اند.
==واژه‌شناسی==
==واژه‌شناسی==
[[امام]] از ریشه «ا‌ـ ‌م‌ـ ‌م» به معنای قصد کردن همراه با توجه مشتق شده و به معنای مقتدا،<ref>. العین، ج8، ص429؛ المصباح، ص23، «ام؛ اقرب الموارد، ج1، ص71، «امم. </ref> پیشوا،<ref>. فرهنگ فارسی، ص120، «امام. </ref> راه روشن<ref>. العین، ج8، ص429؛ لسان العرب، ج12، ص26، «امم. </ref>و راهنما<ref>. لسان العرب، ج12، ص26.</ref>به کار رفته است.
[[امام]] از ریشه «ا‌ـ ‌م‌ـ ‌م» به معنای قصد کردن همراه با توجه مشتق شده و به معنای مقتدا،<ref>. العین، ج8، ص429؛ المصباح، ص23، «ام؛ اقرب الموارد، ج1، ص71، «امم.</ref> پیشوا،<ref>. فرهنگ فارسی، ص120، «امام.</ref> راه روشن<ref>. العین، ج8، ص429؛ لسان العرب، ج12، ص26، «امم.</ref>و راهنما<ref>. لسان العرب، ج12، ص26.</ref>به کار رفته است.
'''معنای اصطلاحی''': معنای اصطلاحی این واژه به اعتبار موارد و جهات گوناگون آن، متفاوت است؛ مانند امام جمعه، امام جماعت، امام هدایت و امام ضلالت.<ref>. التحقیق، ج1، ص137، «امام. </ref>این اصطلاح به [[امامان شیعه]] انصراف دارد و گاه نیز به صورت لقب درباره برخی [[خلیفه|خلفا]] و حکمرانان به کار رفته و گاهی هم [[اهل سنت]] آن را برای تعظیم و تفخیم بزرگان دین به کار برده‌اند.<ref>. دائرة المعارف فارسی، ج1، ص234، «امام. </ref>
'''معنای اصطلاحی''': معنای اصطلاحی این واژه به اعتبار موارد و جهات گوناگون آن، متفاوت است؛ مانند امام جمعه، امام جماعت، امام هدایت و امام ضلالت.<ref>. التحقیق، ج1، ص137، «امام.</ref>این اصطلاح به [[امامان شیعه]] انصراف دارد و گاه نیز به صورت لقب درباره برخی [[خلیفه|خلفا]] و حکمرانان به کار رفته و گاهی هم [[اهل سنت]] آن را برای تعظیم و تفخیم بزرگان دین به کار برده‌اند.<ref>. دائرة المعارف فارسی، ج1، ص234، «امام.</ref>
==معنای حرم==
==معنای حرم==
[[حرم]] از ریشه «ح‌ـ ‌ر‌ـ ‌م» به معنای مکان یا چیزی است که هتک و نقض آن ‌جایز نیست<ref>. اقرب الموارد، ج1، ص633، «حرم. </ref>و حمایت و احترام می‌شود.<ref>. الصحاح، ج5، ص1895، «حرم. </ref>هرگاه حرم به طور مطلق به کار رود، مقصود از آن حرم مکه است که جایی شناخته شده است و بیرون آن، [[حلّ]] خوانده می‌شود.<ref>. العین، ج3، ص221؛ اقرب الموارد، ج1، ص184.</ref>گاهی نیز به تمام مکه گفته می‌شود. هر گاه این واژه به صورت تثنیه به کار رود، مقصود دو شهر مکه و مدینة النبی(ص) است.<ref>. لغت‌نامه، ج6، ص7792، «حرمین. </ref><ref>اقرب الموارد، ج1، ص633، «حرم. </ref> امام الحرمین ترکیبی اضافی به معنای امام دو حرم، یعنی مکه و مدینه، است.
[[حرم]] از ریشه «ح‌ـ ‌ر‌ـ ‌م» به معنای مکان یا چیزی است که هتک و نقض آن ‌جایز نیست<ref>. اقرب الموارد، ج1، ص633، «حرم.</ref>و حمایت و احترام می‌شود.<ref>. الصحاح، ج5، ص1895، «حرم.</ref>هرگاه حرم به طور مطلق به کار رود، مقصود از آن حرم مکه است که جایی شناخته شده است و بیرون آن، [[حلّ]] خوانده می‌شود.<ref>. العین، ج3، ص221؛ اقرب الموارد، ج1، ص184.</ref>گاهی نیز به تمام مکه گفته می‌شود. هر گاه این واژه به صورت تثنیه به کار رود، مقصود دو شهر مکه و مدینة النبی(ص) است.<ref>. لغت‌نامه، ج6، ص7792، «حرمین.</ref><ref>اقرب الموارد، ج1، ص633، «حرم.</ref> امام الحرمین ترکیبی اضافی به معنای امام دو حرم، یعنی مکه و مدینه، است.
==پیشینه==
==پیشینه==
در این‌که آیا «امام الحرمین» عنوان و منصبی رسمی و دارای ضوابط و شرایط ویژه بوده یا به صورت تشریفاتی بر افرادی خاص اطلاق شده، اختلاف است. در بررسی موارد اطلاق این لقب، به درستی نظر دوم باور می‌یابیم.<ref>. نک: الموسوعة العربیة العالمیه، ج21، ص145.</ref> تاریخ ابن خلدون ضمن مقدمه خود در فصل مناصب دینی یا حکومتی، از این عنوان یاد نکرده است.<ref>. مقدمه ابن خلدون، ص201.</ref> [[ابن بطوطه]] (م. 779ق.) نیز در سفرنامه خود و با وجود یادکرد از خدام [[مسجد النبی|مسجد شریف نبوی]] و مجاوران و بزرگان مدینه و اهل مکه و مناصب آن مانند [[قاضی]]، [[خطیب]]، [[امام الموسم]]، و عالمان و صالحان مجاور مکه و مشاعر آن، از سمت یا شخصی با عنوان امام الحرمین یاد ننموده است.<ref>. رحلة ابن بطوطه، ص386-388.</ref> [[قلقشندی|قَلْقَشَنْدی]] (م. 821ق.) نیز در کتاب [[صبح الاعشی]] در بیان ارباب وظایف در [[حجاز]] از منصب امام الحرمینی سخنی به میان نیاورده است.<ref>. صبح الاعشی، ج12، ص228-259.</ref> در عوض، از شعبان بن حسین بن ملک ناصر محمد بن قلاوون از ملوک دولت ممالیک با لقب امام الحرمین یاد کرده است.<ref>. صبح الاعشی، ج8، ص108-110.</ref>این نشان می‌دهد که چنین لقبی بیانگر یک سمت دینی یا علمی نیست و تنها برای تعظیم و تشریف آن حاکم به کار رفته است.
در این‌که آیا «امام الحرمین» عنوان و منصبی رسمی و دارای ضوابط و شرایط ویژه بوده یا به صورت تشریفاتی بر افرادی خاص اطلاق شده، اختلاف است. در بررسی موارد اطلاق این لقب، به درستی نظر دوم باور می‌یابیم.<ref>. نک: الموسوعة العربیة العالمیه، ج21، ص145.</ref> تاریخ ابن خلدون ضمن مقدمه خود در فصل مناصب دینی یا حکومتی، از این عنوان یاد نکرده است.<ref>. مقدمه ابن خلدون، ص201.</ref> [[ابن بطوطه]] (م. 779ق.) نیز در سفرنامه خود و با وجود یادکرد از خدام [[مسجد النبی|مسجد شریف نبوی]] و مجاوران و بزرگان مدینه و اهل مکه و مناصب آن مانند [[قاضی]]، [[خطیب]]، [[امام الموسم]]، و عالمان و صالحان مجاور مکه و مشاعر آن، از سمت یا شخصی با عنوان امام الحرمین یاد ننموده است.<ref>. رحلة ابن بطوطه، ص386-388.</ref> [[قلقشندی|قَلْقَشَنْدی]] (م. 821ق.) نیز در کتاب [[صبح الاعشی]] در بیان ارباب وظایف در [[حجاز]] از منصب امام الحرمینی سخنی به میان نیاورده است.<ref>. صبح الاعشی، ج12، ص228-259.</ref> در عوض، از شعبان بن حسین بن ملک ناصر محمد بن قلاوون از ملوک دولت ممالیک با لقب امام الحرمین یاد کرده است.<ref>. صبح الاعشی، ج8، ص108-110.</ref>این نشان می‌دهد که چنین لقبی بیانگر یک سمت دینی یا علمی نیست و تنها برای تعظیم و تشریف آن حاکم به کار رفته است.