ابوسعید خدری: تفاوت میان نسخه‌ها

سعد بن مالک بن سنان انصاری از [[قبیله خزرج]] ۱۰ سال پیش از هجرت در [[یثرب]] زاده شد. وی به کنیه‌اش شهرت داشت.<ref>السیرة النبویه، ج۳، ص۶۳۸؛ تاریخ طبری، ج۱۱، ص۵۲۵؛ الاستیعاب، ج۴، ص۱۶۷۲.</ref> چون نیای او خدره نام داشته<ref>نسب المعد، ج۲، ص۷۲؛ الاصابه، ج۳، ص۶۵.</ref> ، او را خدری گفتند.<ref>المعارف، ص۲۶۸؛ جمهرة انساب العرب، ص۳۶۲؛ الاصابه، ج۱، ص۸۸.</ref> مادرش انیسه دختر ابو‌حارثه از قبیله [[بنی‌نجار]]، از زنانی بود که با [[پیامبر(ص)|رسول خدا(ص)]] بیعت کردند.<ref>المغازی، ج۱، ص۳۰۲؛ الاستیعاب، ج۴، ص۱۶۷۱؛ الاصابه، ج۸، ص۳۷.</ref> پدرش [[مالک بن سنان]] در [[غزوه احد]] به شهادت رسید.<ref>جمهرة انساب العرب، ص۳۶۲؛ اسد الغابه، ج۴، ص۲۵۱.</ref> [[پیمان برادری]] او با [[حویصة بن مسعود بن کعب]] برقرار شد.<ref>الطبقات، ج۲، ص۹۶.</ref> در [[غزوه خندق]] و نبردهای پس از آن<ref>الاکمال، ص۱۰۲؛ سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۱۶۹.</ref> و نیز در [[بیعت رضوان]] به سال ششم ق. حضور داشت.<ref>الاکمال، ص۱۰۲؛ سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۱۶۹.</ref>  

ابوسعید خدری در سال ۷۴ق. بیمار شد و پیش از وفات وصیت کرد که در جایی معین از [[قبرستان بقیع|بقیع]] به خاک سپرده شود که کسی در آن‌جا مدفون نشده باشد. او جایی را که خود در نظر گرفته بود، به فرزندش نشان داد. این مکان در بخش شرقی قبرستان بقیع، نزدیک مقبره [[فاطمه بنت اسد]] مادر [[امام علی(ع)]] است.<ref>المستدرک، ج۳، ص۵۶۴؛ وفاء الوفاء، ج۳، ص۲۹۹.</ref> سرانجام وی پس از سه روز بیماری سخت در ۸۴ سالگی درگذشت و در همان مکان معین شده در بقیع، به خاک سپرده شد.<ref>المعارف، ص۲۶۸؛ الکافی، ج۳، ص۱۲۵.</ref>  

ابوسعید در [[غزوه بدر]] به‌ سبب خردسالی حضور نداشت. ۱۳ ساله بود که پدرش او را برای شرکت در [[غزوه احد]] معرفی کرد و پیامبر(ص) به سبب خردسالی، شرکت او را در جنگ نپذیرفت. در ۱۵ سالگی نخستین بار در [[غزوه بنی‌مصطلق]] شرکت کرد<ref>تاریخ طبری، ج۱۱، ص۵۲۵-۵۲۶؛ البدایة و النهایه، ج۹، ص۴.</ref> و سپس در [[غزوه|غزوه‌های]] گوناگون پیامبر(ص) حضور یافت. حضور وی در ۱۲ غزوه گزارش شده است.<ref>تاریخ طبری، ج۱۱، ص۵۲۵-۵۲۶؛ الاستیعاب، ج۲، ص۶۰۲؛ البدایة و النهایه، ج۹، ص۴.</ref>  

از رابطه ابوسعید خدری با خلیفه [[ابوبکر بن ابی قحافه|اول]] و [[عمر بن خطاب|دوم]] گزارشی در دست نیست. تنها در زمان خلیفه دوم به عنوان یکی از فقیهان [[مدینه]] از او نام برده‌اند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۶۱.</ref> در زمان [[عثمان بن عفان|خلیفه سوم]] نیز از فقیهان مدینه بود.<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۷۷؛ الاصابه، ج۱، ص۷۵.</ref> هنگامی که عثمان بن عفان خطبه را در نماز عیدین ([[عید فطر|فطر]] و [[عید قربان|قربان]]) بر نماز مقدم داشت، او روش رسول‌خدا(ص) را مقدم داشتن نماز بر خطبه‌ها شمرد.<ref>صحیح البخاری، ج۲، ص۴؛ المجموع، ج۵، ص۱۱.</ref>  

او از اصحاب خاص امام علی(ع) بود که در جنگ‌های [[جنگ جمل|جمل]]، [[جنگ صفین|صفین]] و [[جنگ نهروان|نهروان]] در رکاب امام علی(ع)<ref>رجال کشی، ج۱، ص۲۰۱؛ المنتظم، ج۶، ص۱۴۴.</ref> حضور داشت و از جمله یاران ایشان در [[شرطة الخمیس]] بود.<ref>رجال برقی، ص۳۳.</ref>  

ابوسعید خدری با [[بنی‌امیه]] رابطه‌ای دوستانه نداشت و در جای‌های گوناگون از سیاست‌های آنان انتقاد می‌کرد. از جمله به [[مروان بن حکم]] که خطبه عیدین را پیش از نماز خواند، اعتراض کرد و با او درگیر شد.<ref>امتاع الاسماع، ج۱۰، ص۱۷۴؛ وفاء الوفاء، ج۳، ص۱۲۶.</ref> وی در ماجرای یورش سپاه [[معاویه]] به [[مکه]] به فرماندهی یزید بن شجره رهاوی، [[قثم بن عباس بن عبدالمطلب]]، فرماندار مکه، را دلداری داد و او را از تصمیم خود برای ترک مکه بازداشت. این تهاجم [[شام|شامیان]] با پیروزی سپاه علی بن ابی‌طالب(ع) در مکه پایان یافت.<ref>الغارات، ج۲، ص۵۰۸.</ref>  

ابوسعید خدری در روزگار خلافت [[معاویه]]، برای اعتراض به کارهای او به [[شام]] رفت.<ref>تاریخ دمشق، ج۲۰، ص۳۷۷؛ الاصابه، ج۳، ص۶۶.</ref> نیز در [[واقعه حره]] در حمله سپاهیان شام به [[مدینه]] مورد هجوم سربازان [[بنی‌امیه]] قرار گرفت.<ref>تاریخ خلیفه، ص۱۴۹؛ تاریخ الاسلام، ج۵، ص۵۵۳؛ الاصابه، ج۳، ص۶۶.</ref> هنگامی که [[مروان بن حکم]] مانع دفن [[امام حسن(ع)]] در کنار [[پیامبر(ص)|رسول خدا(ص)]] شد، او با نقل حدیثی از رسول خدا(ص) درباره جایگاه امام حسن(ع) مروان را از این کار بر حذر داشت.<ref>انساب الاشراف، ج۳، ص۶۶؛ المنتظم، ج۳، ص۶۰.</ref> [[امام حسین(ع)]] در [[روز عاشورا]] هنگامی که می‌خواست حقانیت خود و یارانش را به سپاه [[ابن‌ زیاد]] ثابت کند، با یادکرد نام ابوسعید، به حدیثی به نقل از وی استناد کرد.<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۴۲۵.</ref> ابوسعید در سال ۷۳ق. همراه [[سلمة بن اکوع]] با [[عبدالملک بن مروان]] بیعت کرد.<ref>الطبقات، ج۵، ص۱۷۷.</ref>  

وی در زمره روایتگرانِ احادیث بسیار (مکثرین روایت) بود. در مسند بقی بن مخلد ۱۱۷۰ حدیث از وی نقل شده است.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۱۷۱؛ الاصابه، ج۱، ص۸۸.</ref> از جمله روایت‌های مشهور نقل شده از وی، احادیث [[غزوه خیبر|فتح خیبر]]<ref>الاستیعاب، ج۳، ص۱۰۹۹؛ البدایة و النهایه، ج۴، ص۱۸۵.</ref> ، نزول [[آیه تطهیر]] درباره [[امام علی(ع)|علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه(س)|فاطمه(س)]]<ref>تفسیر ابن ابی حاتم، ج۹، ص۳۱۳۱؛ جامع البیان، ج۲۲، ص۶.</ref> ، حدیث معروف «الحسن والحسین سیدا شباب أهل الجنه»<ref>سنن الترمذی، ج۲، ص۳۰۶؛ تاریخ بغداد، ج۹، ص۲۳۰؛ تاریخ دمشق، ج۵، ص۳۷۴.</ref> ، حدیث «من کنت مولاه فعلی مولاه»<ref>شواهد التنزیل، ج۱، ص۲۰۱؛ مجمع البیان، ج۲، ص۲۷۴؛ تفسیر ابن کثیر، ج۲، ص۱۵.</ref> و [[حدیث ثقلین]]<ref>الطبقات، ج۲، ص۱۵۰؛ اسد الغابه، ج۱، ص۴۹۰؛ امتاع الاسماع، ج۶، ص۱۳.</ref> است. افزون بر روایت‌های یاد شده، حدیث‌هایی ارزشمند درباره فضایل و مناقب [[اهل‌ بیت(ع)]] دارد که از آن جمله می‌توان به این دو روایت اشاره کرد: «أنا مدینة العلم و علی بابها»<ref>الارشاد، ج۱، ص۳۳؛ مناقب علی بن ابی‌ طالب، ص۸۶.</ref> و «ما گروه انصار، منافقان را به دشمنی علی بن ابی‌طالب(ع) می‌شناختیم».<ref>انساب الاشراف، ج۲، ص۳۵۰.</ref> نیز از وی روایت‌های فراوان درباره [[مهدویت]] در کتب اصلی [[شیعه]]<ref>مناقب الامام امیر المؤمنین، ج۲، ص۱۱۲؛ کفایة الاثر، ص۲۸-۳۵؛ الغیبه، ص۱۷۸.</ref> و کتب [[اهل‌ سنت]] گزارش شده است.<ref>سنن الترمذی، ج۳، ص۳۴۳؛ مسند احمد، ج۳، ص۲۷؛ سنن ابی داود، ج۲، ص۳۱۰.</ref> [[صحابه|اصحاب]] دیگر رسول خدا (ص) چون [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[زید بن ثابت]]، [[انس بن مالک|انس]]، [[عبدالله بن‌ عباس|ابن‌ عباس]]، [[عبدالله بن‌ عمر|ابن‌ عمر]]، [[عروة بن‌ زبیر|ابن‌ زبیر]] و شماری از [[تابعین]] از جمله [[سعید بن مسیب]]، [[ابوسلمه]]، [[عبیدالله بن عتبه]]، [[عطاء بن یسار]] و [[ابوامامة بن سهل بن حنیف]] از وی روایت نقل کرده‌اند.<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۲۱۳؛ سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۱۶۹؛ الاصابه، ج۳، ص۶۵.</ref>  

ابوسعید از فقیهان [[صحابه|اصحاب]] رسول خدا(ص) بود<ref>الطبقات، ج۲، ص۲۸۴.</ref> که در منابع [[اهل‌ سنت]] با عناوینی چون امام مجاهد و مفتی [[مدینه]] یاد شده است. گفته‌اند که در میان اصحاب جوان رسول خدا (ص) عالم‌تر از وی نبوده است.<ref>الطبقات، ج۲، ص۲۸۴؛ تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۹۲؛ سیر اعلام النبلاء، ج۳، ص۱۶۸.</ref> احادیث فقهی وی در موضوع‌های گوناگون در کتب [[شیعه]] و اهل‌ سنت آمده است. بر پایه روایتی از [[امام سجاد(ع)]]، ابوسعید بر [[سنت پیامبر(ص)]] پایدار ماند و دگرگونی در او راه نیافت.<ref>رجال کشی، ج۱، ص۲۰۴-۲۰۵؛ وسائل الشیعه، ج۲، ص۴۶۳.</ref> نیز از [[امام صادق(ع)]] روایت شده است: تشیع و پیروی [[علی(ع)]] نصیب ابوسعید خدری شد و او بر این عقیده پایدار ماند.<ref>رجال کشی، ج۱، ص۲۰۱، ۲۰۴-۲۰۵.</ref>