پرش به محتوا

مسجد عمران بن شاهین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
 
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲۷]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363  }}
{{جعبه اطلاعات بنای مذهبی
{{جعبه اطلاعات بنای مذهبی
| تصویر = مسجد عمران بن شاهین.jpg
| تصویر = مسجد عمران بن شاهین.jpg
}}
|بنيانگذار=عمران بن شاهین.|کاربری=برگزاری نماز و تدریس علوم حوزوی|نام‌های دیگر=مسجد عمران، مسجد شاهین|مکان=در ورودی صحن [[حرم امام علی(ع)]]، از سمت باب طوسی|تأسیس=سده چهارم قمری|مساحت=۲۱۵ متر مربع|بازسازی=1428ق.}}'''مسجد عمران بن شاهین''' از قدیمی‌ترین مسجدهای [[نجف]]، که در سمت شمالىِ صحن [[آستان مقدس امام علی(ع)|حرم امام علی(ع)]]، در ورودی صحن، از سمت باب طوسی، قرار دارد.
 
این مسجد، به عمران بن شاهین (م.۳۶۹ق)، از حاکمان عصر [[آل بویه]]، منسوب است. در انتساب آن به عمران به شاهین و داستانی که برای ساخت آن گفته شده، اختلاف نظر وجود دارد.


در سمت جنوب غربی این مسجد، [[سید محمد کاظم یزدی]] دفن شده است.
==موقعیت==
==موقعیت==
از قديم‌ترين مسجدهاى نجف است و به عمران بن شاهين، از حاكمان عصر آل‌ بويه در سده چهارم، منسوب است. اين مسجد در ورودى صحن، از سمت باب طوسى، قرار دارد.<ref name=":3">موسوعة العتبات المقدسه، ج۷، ص۱۰۸.</ref>
مسجد عمران بن شاهین، در جهت شمالى صحن [[آستان مقدس امام علی(ع)|حرم امام علی(ع)]]،<ref name=":5">[https://www.imamali.net/?id=1317 مسجد عمران بن شاهين]، پایگاه رسمی آستان قدس علوی.</ref> در ورودی صحن، از سمت باب طوسی، قرار دارد.<ref name=":3">موسوعة العتبات المقدسه، ج۷، ص۱۰۸.</ref>
==بنا==
==بنا==
[[پرونده:مسجد عمران بن شاهین۲.jpg|بندانگشتی|نمای داخلی مسجد، که درِ ورودی آن، رو به [[ایوان العلماء (آستان علوی)|ایوان العلما]] باز می‌شود و در سوی راست تصویر، [[مرقد سید محمدکاظم یزدی]] مشخص است.]]
مساحت كنونى مسجد عمران (۱۴۴۱ق)، نزديك به 215متر مربع است. این مسجد، دارای چهار قوس متقابل و متجاور است كه امتداد آن‌ها از كف مسجد تا سقف می‌رسد. گنبدى كوچک با ۱۲ نورگير، بر بالاى سقف مسجد, قرار دارد. زير هر كدام از قوسهای چهارگانه مسجد، فضايى حجره مانند تشكيل شده است. در زير يكى از اين قوسها، در جهت جنوب غربى مسجد، آرامگاه آية الله يزدى قرار دارد.<ref name=":5" />
[[پرونده:مسجد عمران بن شاهین۳.jpg|بندانگشتی|نمای داخلی مسجد.]]
 
<br />
این مسجد امروزه یک در دارد که نزد درِ طوسی بوده و به سمت [[ایوان العلماء (آستان علوی)|ایوان العلماء]] باز می‌شود؛ ولی در گذشته دو در داشته است. درِ دیگر آن، رو به صحن باز می‌شده است.<ref name=":4">تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ص۳۰۸؛ ر.ک: تاریخ النجف حتی نهایة العصر العباسی، ص ٢۵۶.</ref>  


==تاریخچه==
==تاریخچه==
از قديم‌ترين مسجدهاى نجف است و به عمران بن شاهين، از حاكمان عصر آل‌ بويه در سده چهارم، منسوب است.<ref name=":3" />
[[پرونده:مسجد عمران بن شاهین۳.jpg|بندانگشتی|نمای داخلی مسجد.]]
این مسجد، از قدیمی‌ترین مسجدهای نجف است و به عمران بن شاهین (م.۳۶۹ق)، از حاکمان عصر [[آل بویه]]، و از امیران جنوب [[عراق]]، در سده چهارم قمری منسوب است.<ref>موسوعة العتبات المقدسه، ج۷، ص۱۰۸؛ حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴، ص۱۰۴.</ref>


===گزارش «فرحة‌ الغری»===
اين مكان قبلا با يك ديوار بلند از حرم و اطراف ضريح جدا بود. در سال ١٢١٣ق. به دليل فضاى كوچك اطراف ضريح و سختى زيارت براى زائران، طرح الحاق مسجد به [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]] از سوى [[سيد مهدى شهرستانى]] (١١٣٠-١٢١۶ق) مطرح شد، اما با مخالفت ملاعثمان، مفتى عثمانى [[كربلا]] كه در آن مسجد اقامه نماز مى‌كرد مواجه شد. شهرستانى با مشورت و موافقت عالم بزرگ كربلا [[سيد مهدى طباطبايى]] و همكارى كليددار حرم، مخفيانه و شبانه، دستور تخريب ديوار حائل ميان مسجد و حرم را داد كه با برداشته شدن اين ديوار، فضاى مسجد به رواق شمالى حرم ملحق گرديد. مفتى شهر، به مراد بيگ، حاكم كربلا شكايت برد و سلطان عثمانى نيز هيئتى را براى رسيدگى اعزام كرد. سرانجام اين ماجرا به مصالحه انجاميد و سيد مهدى شهرستانى، مسجدى را در بخش شرقى صحن به مفتى كربلا سپرد.<ref name=":6">حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴، ص۱۰۴.</ref>
مؤلف کتاب فرحة الغری، داستانی طولانی درباره پیشینه ساخت این بنا، از حسن بن حسين بن طحال مقدادى روايت كرده است. بر پایه این گزارش، عمران بن شاهین،<ref name=":0" /> امير بطيحه (كوفه-نجف)،<ref name=":1">ر.ک:كتاب النجف؛ صص ٢٨٩ - ٢٩٧.</ref> از فرمان عضدالدوله ديلمى سرپيچى كرد. عضدالدوله او را فراخواند. ولی عمران درحالى‌كه تغيير قيافه داده بود، از دست او به حرم امام علی(ع) گريخت. او امام علی(ع) را در خواب ديد و وی به عمران خبر داد كه فرداى شب زيارت، فناخسرو به آنجا خواهد آمد. مراد وی از فناخسرو، عضدالدوله بود. امام(ع)، مكانى را به او نشان داد كه عضدالدوله از آنجا وارد حرم خواهد شد. وی جایگاهی را برايش مشخص كرد كه باید در آنجا، نزديك يكى از گوشه‌هاى گنبدى باستد، تا مناجات، دعا و قسم عضدالدوله را بشنود. او خدا را به محمد و آلش قسم خواهد داد که او را به عمران برساند. عمران بايد در اينجا به عضدالدوله نزديك شود و از او درباره مردى سؤال كند كه خدا را قسم داده به او دست یابد. سپس بايد درباره پاداش كسى سؤال کند که عمران را به او برساند. عضدالدوله، پاداش او را این خواهد دانست گه اگر بخشش عمران را بخواهد او را خواهد بخشید. در این هنگام عمران باید خود را معرفی کند. 


عمران آنچه را امام على(ع) به او دستور داده بود، انجام داد. پس از پرسش عضدالدوله درباره این که چه کسی این جایگاه را به تو شناساند، عمران خوابش را برای او بازگفت. عضدالدوله به خدا قسم خورد هیچ کس جز مادر، دایه و خودش از نام فناخسرو آگاه نبوده است. عضدالدوله، عمران را بخشید و به او منصب وزارت داده، او را با خود به کوفه برد.
به باور [[محمد حرزالدین|محمد حرزالدين]]، این مسجد، در ديگرى رو به صحن داشت، که پس از خاكسپارى [[سيد محمد كاظم يزدى]] (م.۱۳۳۷ق) بسته شد. اثر اين در، از طرف درونى مسجد قابل ملاحظه است.<ref name=":5" /> دیگران نیز به این در، پس از مسدود شدن آن اشاره کرده‌اند.<ref name=":4" /> برخی، از در دوم مسجد تا زمانی که برداشته نشده ولی متروک بوده گزارش کرده‌اند.<ref>حاشیه و متن حائر حسینی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۳ و ۴، ص۱۰۴؛ به نقل از آثار شيعه الاماميه، ص١٢٧.</ref>


بر پایه خبر حسن الطحال، راوى اين داستان، عمران بن شاهين نذر كرد، زمانى كه عضدالدوله او را ببخشد، پابرهنه و سربرهنه، به زيارت قبر امام علی(ع) برود. در تاریکی شب، به تنهايى از كوفه خارج شد. جدش على بن طحال، که کلیددار حرم بود، امام علی(ع) را در خواب ديد كه به او دستور داد در را برای دوست امام علی(ع)‌ یعنی عمران به شاهین باز کند. او در را باز كرد. عمران رسید و هنگامی که از دستور امام علی(ع) و دوست خواندنِ او با خبر شد، خود را روى بارگاه امام(ع) انداخت؛ درحالى‌كه آن را مى‌بوسيد. سپس شيخ را به مسئول ماهى‌ها، ارجاع داد تا شصت دينار به او بدهد. عمران، قايق‌هايى داشت كه در آب در زمينه صيد ماهى فعاليت مى‌كردند.  
در سال 1369ق. با توسعه راهرو باب الطوسی، بخشی از رواق یا مسجد عمران به راهرو ملحق شد.<ref name=":5" />


به باور مؤلف فرحة الغری، عمران به شاهین، رواق معروف به رواق عمران را در دو حرم امام علی(ع) و امام حسین(ع) ساخت.<ref name=":0">فرحة الغری، ص۱۴۷.</ref>
پروژه بازسازى مسجد عمران بن شاهين، در اوايل ذى‌القعده 1428ق. (نوامبر 2007م) آغاز شد. طى مراحل پروژه، سازه هاى اساسى مسجد با بتون ريزى در زير آنها و با گذاشتن تير آهن براى ديوارها و سقف، استحكام يافتند.<ref name=":5" />


===بررسی گزارش «فرحة‌ الغری»===
در دوره [[بنی عثمان|عثمانى‌ها]] (ح.۱۲۹۹-۱۹۲۲م) نخستين مفتى و قاضى سنى حنفى مذهب در آن نماز مى‌خواند. گويا شيخ عبدالله سُوِيدى نخستين كسى است كه به سال ١١۴۵ق. در آن نماز برپا كرده است.<ref name=":6" />


====موافقان====
==ماجرای ساخت==
سید محسن امین نیز، مانند مؤلف فرحة الغری، این مسجد را ساخته عمران بن شاهین دانسته و تاریخ ساخت آن را پس از بنای عضدالدوله معرفی کرده است.<ref>اعيان الشيعة، ج۵، ص۵٣٨.</ref> برخی، این تاریخِ ساخت را رد کرده‌اند؛ زیرا عمران بن شاهین، سال ۳۶۹ق. درگذشته و بنای عضدالدوله در سال ۳۷۱ق. بوده است.<ref>تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ص۳۰۶.</ref>
[[پرونده:مسجد عمران بن شاهین۲.jpg|بندانگشتی|نمای داخلی مسجد، که درِ ورودی آن، رو به [[ایوان العلماء (آستان علوی)|ایوان العلما]] باز می‌شود و در سوی راست تصویر، [[مرقد سید محمدکاظم یزدی]] مشخص است.]]
 
مسجد عمران بن شاهین، از قدیم‌ترین مسجدهای [[نجف]] است و به عمران بن شاهین، از حاکمان عصر [[آل بویه|آل بویه]] در سده چهارم، منسوب است.<ref name=":3" /> این انتساب را مؤلف کتاب فرحة الغری، به همراه داستانی درباره انگیزه ساخت این مکان، ذکر کرده است.<ref name=":0" /> برخی این انتساب<ref>اعیان الشیعة، ج۵، ص۵٣٨؛ </ref> و داستان را تأیید<ref>تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ص۳۰۷.</ref>، برخی رد<ref>نزهة الغری، ج ٢، صص ١٨٠ و ١٨١.</ref> و برخی با تغییر و تفصیل پذیرفته‌اند.
محمد جواد فخرالدين نیز، بناى اين مسجد و ايوان را به روايت «فرحة الغری» ارتباط داده و آن را تأييد مى‌كند؛ همچنان‌كه ديدار عمران با عضدالدوله را تأييد كرده است.<ref>تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ص۳۰۷.</ref> او احتمال داده بنايى كه عمران بن شاهين آن را بنا کرده، رواقى بوده است كه هم‌رتبه با مسجد قرار گرفته باشد؛ پس از آنكه از حرم امام علی(ع) جدا شده است.<ref name=":2">ر.ك: تاريخ النجف حتى نهاية العصر العباسي، ص ٢۵۶.</ref>
 
محمدرضا شبيبى در «كتاب النجف»، رواق و مسجدی را به عمران بن شاهین منتسب کرده که تا امروزه وجود دارد و معروف است.<ref name=":1" />
 
فخرالدین همچنين اين گفته حسينى، مؤلف كتاب «لؤلؤة الصدف» را اين‌گونه منحصربه‌فرد مى‌داند:
 
ابن شاهين يك رواق و يك مسجد را بنا نمود. با وجود اينكه دانشمندان سده‌هاى گذشته و نيز سده‌هاى اخير به اين نكته اشاره كرده‌اند كه او يك رواق يا مسجد ساخته است كه مسجدى است كه معروف به مسجد عمران بن شاهين مى‌باشد. اين مسجد نزديك قسمت شمالى حرم امام على(ع) است؛ به‌گونه‌اى كه از رواقى كه امروزه وجود دارد، جدا بوده است و چند قدم با آن فاصله دارد. با اين همه، بر اثر ساخت‌وسازهاى پى‌درپى، وارد صحن مطهر شده است و امروزه دو درِ دارد. يك درِ، نزد درِ طوسى و درِ ديگر، در صحن شريف است كه آثار آن از بين رفته است؛ به‌گونه‌اى كه محل دفن برخى از دانشمندان شده است.<ref>تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ص۳۰۸؛ ر.ك: تاريخ النجف حتى نهاية العصر العباسي، ص ٢۵۶.</ref>
 
====مخالفان====
محمد کوفی غروی، در کتاب نزهة الغری، انتساب این مسجد به عمران به شاهین را رد کرده است. وی این باور که مسجد مذکور، ابتدا رواقی بوده که عمران بنا کرده و بعدها تبدیل به مسجد شده است را نپذیرفته است. وی احتمال داده این مسجد را شماری از خاندان عمران بن شاهين، بنا كرده باشند و با گذشت ساليان دراز، به مسجد عمران شهرت یافته باشد.<ref>نزهة الغري، ج ٢، صص ١٨٠ و ١٨١.</ref>  
 
به باور شيخ جعفر محبوبه، از كسى شنيده نشده كه مسجد عمران، پيش‌تر مسجد بوده باشد. بلکه بر پایه نظر مشهور، عمران بن شاهین، يكى از رواق‌هاى حرم را ساخت، که پس از مدتی از حرم جدا شد. دور از ذهن است كه پس از جدا شدنش از حرم، هم‌رتبه با مسجد شده باشد.آثار موجود در این مسجد و اشاره‌های قرآنی آن نیز، احتمال ندارد که جزء بنای عمران باشد. جعفر محبوبه، اطمینان دارد بنای عمران، باقی نمانده است.<ref name=":2" />
 
 
به باور برخی، ابن طحال، بسيارى از پژوهشگران را به سبب رواياتش كه به سختى مى‌توان به آنان اعتماد كرد، دچار اشتباه كرده است؛ زيرا مبالغه‌هاى فراوانى از او در اين روايات وجود دارد كه مشمول امور نامحسوس و غيبى هستند، يا در دايره ادبيات دينى مردم يا ادبيات سنتى مردم قرار مى‌گيرند كه در بيشتر موارد، چنين رواياتى بر سندى مبتنى نيستند كه به اعتبار آنها كمك بكند يا اينكه چون از حقايق مربوط به حوادث تاريخى دور هستند، قابل استناد نمى‌باشند.<ref>تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ص۳۰۵.</ref>


===داستان «فرحة الغری»===
مؤلف کتاب فرحة الغری، داستانی طولانی درباره پیشینه ساخت این بنا، از حسن بن حسین بن طحال مقدادی{{یادداشت|او در آن زمان، مسؤول خادمان حرم امام علی(ع) بود.<ref>[https://www.imamali.net/?id=1317 مسجد عمران بن شاهين]، پایگاه رسمی آستان قدس علوی.</ref>}} روایت کرده است. بر پایه این گزارش، عمران بن شاهین،<ref name=":0" /> امیر بطیحه ([[کوفه]]-[[نجف]])،<ref name=":1">ر.ک:کتاب النجف؛ صص ٢٨٩ - ٢٩٧.</ref> از فرمان عضدالدوله دیلمی سرپیچی کرد. عضدالدوله او را فراخواند؛ ولی عمران، درحالی‌که تغییر قیافه داده بود، از دست او به [[آستان مقدس امام علی(ع)|حرم امام علی(ع)]] گریخت. او [[امام علی(ع)]] را در خواب دید و وی، به عمران خبر داد که فردای آن شب، فناخسرو به آنجا خواهد آمد. مراد امام(ع) از فناخسرو، عضدالدوله بود. امام(ع)، مکانی را به او نشان داد که عضدالدوله از آنجا وارد حرم خواهد شد و جایگاهی را برایش مشخص کرد که باید در آنجا، نزدیک یکی از گوشه‌های گنبد بایستد، تا مناجات، دعا و قسم عضدالدوله را بشنود. او خدا را به [[محمد]] و [[اهل بیت|آلش]] قسم خواهد داد که او عمران را به دست او برساند. عمران باید در اینجا به عضدالدوله نزدیک شود و از او درباره مردی سؤال کند که خدا را قسم داده به او دست یابد. سپس باید درباره پاداش کسی سؤال کند که عمران را به او برساند. عضدالدوله، پاداش او را این خواهد دانست گه اگر بخشش عمران را بخواهد او را خواهد بخشید. در این هنگام عمران باید خود را معرفی کند.


عمران آنچه را امام علی(ع) به او دستور داده بود، انجام داد و در پایان خود را معرفی کرد. وقتی عضدالدوله درباره کسی که این جایگاه را به او شناساند پرسید، عمران خوابش را برای او بازگفت. عضدالدوله به خدا قسم خورد هیچ کس جز مادر، دایه و خودش از نام فناخسرو آگاه نبوده است. عضدالدوله، عمران را بخشید و به او منصب وزارت داده، او را با خود به [[کوفه]] برد.


بر پایه خبر حسن الطحال، راوی این داستان، عمران بن شاهین نذر کرد زمانی که عضدالدوله او را ببخشد، پابرهنه و سربرهنه، به زیارت [[آستان مقدس امام علی(ع)|قبر امام علی(ع)]] برود. در تاریکی شب، به تنهایی از کوفه خارج شد. جدش علی بن طحال، که کلیددار حرم بود، امام علی(ع) را در خواب دید که به او دستور داد در را برای دوست امام علی(ع) یعنی عمران به شاهین باز کند. او در را باز کرد. عمران رسید و هنگامی که از دستور امام علی(ع) و دوست خواندنِ او با خبر شد، خود را روی بارگاه امام(ع) انداخت؛ درحالی‌که آن را می‌بوسید. سپس شیخ را به مسئول ماهی‌ها، ارجاع داد تا شصت دینار به او بدهد. عمران، قایق‌هایی داشت که در آب در زمینه صید ماهی فعالیت می‌کردند.


به باور مؤلف فرحة الغری، عمران به شاهین، رواق معروف به رواق عمران را در حرم امام علی(ع) و [[آستان مقدس امام حسین(ع)|حرم امام حسین(ع)]] ساخت.<ref name=":0">فرحة الغری، ص۱۴۷.</ref>


===بررسی داستان «فرحة الغری»===


====موافقان====
[[سید محسن امین]] نیز، مانند مؤلف فرحة الغری، این مسجد را ساخته عمران بن شاهین دانسته و تاریخ ساخت آن را پس از بنای عضدالدوله معرفی کرده است.<ref>اعیان الشیعة، ج۵، ص۵٣٨.</ref> برخی، این تاریخِ ساخت را رد کرده‌اند؛ زیرا عمران بن شاهین، سال ۳۶۹ق. درگذشته و بنای عضدالدوله در سال ۳۷۱ق. بوده است.<ref>تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ص۳۰۶.</ref> محمد جواد فخرالدین نیز، بنای این مسجد و ایوان را به روایت «فرحة الغری» ارتباط داده و آن را تأیید می‌کند؛ همچنان‌که دیدار عمران با عضدالدوله را نیز تأیید کرده است.<ref>تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ص۳۰۷.</ref> او احتمال داده بنایی که عمران بن شاهین آن را بنا کرده، [[رواق|رواقی]] بوده و پس از آنکه از حرم امام علی(ع) جدا شده، هم‌رتبه با مسجد قرار گرفته است.<ref name=":2">ر.ک: تاریخ النجف حتی نهایة العصر العباسی، ص ٢۵۶.</ref> محمدرضا شبیبی در «کتاب النجف»، رواق و مسجدی را به عمران بن شاهین منتسب کرده که تا امروزه وجود داشته و معروف است. حسینی، مؤلف کتاب لؤلؤة الصدف بر این باور است که دانشمندان سده‌های گذشته و نیز سده‌های اخیر، یک رواق یا مسجد به عمران بن شاهین نسبت داده‌اند؛‌ با اینکه به عقیده او، عمران یک رواق و یک مسجد بنا نمود.<ref name=":4" />


====مخالفان====
محمد کوفی غروی، در کتاب نزهة الغری، انتساب این مسجد به عمران به شاهین را رد کرده است. وی این باور که مسجد مذکور را درآغاز [[رواق|رواقی]] ساخته عمران دانسته و بعدها تبدیل به مسجد شده نپذیرفته است. وی احتمال داده این مسجد را شماری از خاندان عمران بن شاهین، بنا کرده باشند و با گذشت سالیان دراز، به مسجد عمران شهرت یافته باشد.<ref>نزهة الغری، ج ٢، صص ١٨٠ و ١٨١.</ref> به گفته شیخ جعفر محبوبه، از کسی شنیده نشده که مسجد عمران، پیش‌تر رواق بوده باشد. بلکه بر پایه نظر مشهور، عمران بن شاهین، یکی از رواق‌های حرم را ساخت، که پس از مدتی از حرم جدا شد. دور از ذهن است که رواق، پس از جدا شدنش از حرم، هم‌رتبه با مسجد شده باشد. جعفر محبوبه، اطمینان دارد بنای عمران، باقی نمانده است.<ref name=":2" />


به باور برخی، راوی این داستان، ابن طحال، بسیاری از پژوهشگران را به سبب روایاتش که به سختی می‌توان به آنان اعتماد کرد، دچار اشتباه کرده است؛ زیرا مبالغه‌های فراوانی از او در این روایات وجود دارد که مشمول امور نامحسوس و غیبی هستند، یا در دایره ادبیات دینی مردم یا ادبیات سنتی مردم قرار می‌گیرند که در بیشتر موارد، بر سندی مبتنی نیستند یا اینکه چون از حقایق مربوط به حوادث تاریخی دور هستند، قابل استناد نمی‌باشند.<ref>تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ص۳۰۵.</ref> به باور وی هيچ‌گونه ملاقاتى بين عضدالدوله و عمران بن شاهين وجود نداشته است و عمران بن شاهين در ايام حكومت عضدالدوله، نه ضعيف بوده و نه از او شكست خورده است. وی معتقد است این مسجد یا رواق را حسن بن عمران بن شاهین، فرزند عمران پس از صلحی که بین او و عضدالدوله انجام گرفت ساخته است؛ ولی آن بنا را به اسم پدرش نامگذاری کرد یا اسم پدرش، به سبب شهرتی که داشتِ بر آن مکان غلبه یافت.<ref>تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)، ص۳۱۵.</ref>
==پانوشت==
==پانوشت==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
==منابع==
==منابع==
 
{{منابع}}
{{برگرفتگی
{{برگرفتگی
| پیش از لینک = کتاب [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1384/1/303 تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)]، صلاح مهدی فرطوسی، ترجمه حسین طه‌نیا، مشعر، تهران، ۱۳۹۳ش، ص۳۰۳ و [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1438/1/79 کتاب همسفر]، جمعی از نویسندگان، مشعر، تهران، ۱۳۹۴ش. و کتاب [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/630/1/48 عتبات عالیات عراق]، اصغر قائدان، مشعر، تهران، ١٣٨٧ش. ص۴۸ و مقاله
| پیش از لینک = کتاب [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1384/1/303 تاریخچه آستان مطهر امام علی(ع)]، صلاح مهدی فرطوسی، ترجمه حسین طه‌نیا، مشعر، تهران، ۱۳۹۳ش، ص۳۰۳ و [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1438/1/79 کتاب همسفر]، جمعی از نویسندگان، مشعر، تهران، ۱۳۹۴ش. و کتاب [http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/630/1/48 عتبات عالیات عراق]، اصغر قائدان، مشعر، تهران، ۱۳۸۷ش. ص۴۸ و مقاله
| منبع = جلوه‌هایی از روضۀ علوی،  
| منبع = جلوه‌هایی از روضهٔ علوی،
| پس از لینک = ناصر غروی، ترجمه محسن سلامی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره اول، زمستان ۸۸، ص ۱۴۵
| پس از لینک = ناصر غروی، ترجمه محسن سلامی، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره اول، زمستان ۸۸، ص ۱۴۵
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/929/1/121
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/929/1/121
}}
}}


*'''اعيان الشيعة'''، سيد محسن امين، دار المعارف للمطبوعات، بيروت، ١٩٨٣م.
*'''اعیان الشیعة'''، سید محسن امین، دار المعارف للمطبوعات، بیروت، ۱۹۸۳م.
*'''تاريخ النجف حتى نهاية العصر العباسي'''، محمد جواد فخر الدين، منشورات معهد المعلمين للدراسات العليا، نجف، بی‌تا.
*'''[https://www.imamali.net پایگاه رسمی آستان قدس علوی.]'''
*'''تاریخ النجف حتی نهایة العصر العباسی'''، محمد جواد فخر الدین، منشورات معهد المعلمین للدراسات العلیا، نجف، بی‌تا.
*'''سیمای نجف اشرف'''، سعید بابایی، سازمان تبلیغات اسلامی، تهران، ۱۳۷۶ش.
*'''سیمای نجف اشرف'''، سعید بابایی، سازمان تبلیغات اسلامی، تهران، ۱۳۷۶ش.
*'''فرحة الغري'''، عبدالکریم بن احمد حلی، تحقيق السيد تحسين آل شبيب الموسوي، مركز الغدير للدراسات الإسلامية، بی‌جا، ١٩٩٨م.
*'''فرحة الغری'''، عبدالکریم بن احمد حلی، تحقیق السید تحسین آل شبیب الموسوی، مرکز الغدیر للدراسات الإسلامیة، بی‌جا، ۱۹۹۸م.
*'''ماضی النجف وحاضرها'''، جعفر آل محبوبة، دار الاضواء،  بیروت، ۱۴۰۶ق.
*'''ماضی النجف وحاضرها'''، جعفر آل محبوبة، دار الاضواء،  بیروت، ۱۴۰۶ق.
 
*'''موسوعة العتبات المقدسه'''، جعفر خلیلی، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، بیروت، ج۲، ۱۴۰۷ق.
*'''موسوعة العتبات المقدسه'''، جعفر خليلى، مؤسسة الاعلمى للمطبوعات، بيروت، ج۲، ١۴٠٧ق.
*'''نزهة الغری فی تاریخ النجف'''، محمد عبود الکوفی، منشور فی القرص الخاص بمکتبة اهل البیت، ۲۰۰۵م.
*'''نزهة الغري في تاريخ النجف'''، محمد عبود الكوفي، منشور في القرص الخاص بمكتبة اهل البيت، ٢٠٠۵م.
{{پایان}}
{{پایان}}
{{مساجد}}
{{نجف}}


[[Category:مقاله‌های در دست ویرایش]]
[[رده:مکان‌های مذهبی نجف]]
 
[[رده:حرم امام علی]]
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]