دمع السجوم (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح املا) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
*'''مقدمه مؤلف''': در این مقدمه، مؤلف، منابع استفاده شده در کتاب را معتبر و مورد اعتماد دانسته و برخی از آنها را با نام نویسنده و سال وفات آنها ذکر کرده است. وی در ادامه، تاریخ ولادت امام حسین(ع) را مورد پژوهش قرار داده و روایاتی درباره ولادت و رویدادهای پس از آن گردآورده است. | *'''مقدمه مؤلف''': در این مقدمه، مؤلف، منابع استفاده شده در کتاب را معتبر و مورد اعتماد دانسته و برخی از آنها را با نام نویسنده و سال وفات آنها ذکر کرده است. وی در ادامه، تاریخ ولادت امام حسین(ع) را مورد پژوهش قرار داده و روایاتی درباره ولادت و رویدادهای پس از آن گردآورده است. | ||
*'''باب اول''': این باب، به دو فصل بخش‌بندی شده و در فصل نخست، به ویژگی‌های امام حسین(ع) مانند شجاعت، دانش و سخاوت پرداخته شده و درباره محبت [[حضرت محمد(ص)]] به امام حسین(ع) روایاتی گردآمده است. در فصل دوم، ۴۰ حدیث درباره ثواب گریستن بر مصیبت امام حسین(ع)، ثواب لعن بر قاتلان او و شهادت وی گردآوری شده است.{{یادداشت|برای نمونه، در حدیث چهاردهم، روایتی از امام صادق(ع) نقل شده که از جعفر بن عفان خواست برایش شعری در رثای امام حسین(ع) بخواند؛ به این شرح: (امام صادق) فرمود:به من خبر رسیده است که تو در رثای حسین(ع) شعر می‌گویی و نیکو می‌گویی؟ گفت: آری خدا مرا فدای تو کند. فرمود: بگوی. پس من شعر برای او خواندم و او بگریست و کسانی که گرد او بودند بگریستند و اشک‌ها بر روی محاسن آن حضرت جاری شد. آنگاه گفت:ای جعفر سوگند به خدا که فرشتگان حاضر بودند و سخن تو را درباره حسین(ع) می‌شنیدند و بگریستند چنان‌که ما گریستیم و بیشتر هم...}}<ref>دمع السجوم، ص۳۸.</ref> | *'''باب اول''': این باب، به دو فصل بخش‌بندی شده و در فصل نخست، به ویژگی‌های امام حسین(ع) مانند شجاعت، دانش و سخاوت پرداخته شده و درباره محبت [[حضرت محمد(ص)]] به امام حسین(ع) روایاتی گردآمده است. در فصل دوم، ۴۰ حدیث درباره ثواب گریستن بر مصیبت امام حسین(ع)، ثواب لعن بر قاتلان او و شهادت وی گردآوری شده است.{{یادداشت|برای نمونه، در حدیث چهاردهم، روایتی از امام صادق(ع) نقل شده که از جعفر بن عفان خواست برایش شعری در رثای امام حسین(ع) بخواند؛ به این شرح: (امام صادق) فرمود:به من خبر رسیده است که تو در رثای حسین(ع) شعر می‌گویی و نیکو می‌گویی؟ گفت: آری خدا مرا فدای تو کند. فرمود: بگوی. پس من شعر برای او خواندم و او بگریست و کسانی که گرد او بودند بگریستند و اشک‌ها بر روی محاسن آن حضرت جاری شد. آنگاه گفت:ای جعفر سوگند به خدا که فرشتگان حاضر بودند و سخن تو را درباره حسین(ع) می‌شنیدند و بگریستند چنان‌که ما گریستیم و بیشتر هم...}}<ref>دمع السجوم، ص۳۸.</ref> | ||
*'''باب دوم''': این باب از مرگ [[معاویه بن ابی سفیان|معاویة بن ابی سفیان]] و بیعت نکردن امام حسین(ع) با [[یزید بن معاویه|یزید]] آغاز شده و به شهادت وی پایان می‌یابد. این باب، | *'''باب دوم''': این باب از مرگ [[معاویه بن ابی سفیان|معاویة بن ابی سفیان]] و بیعت نکردن امام حسین(ع) با [[یزید بن معاویه|یزید]] آغاز شده و به شهادت وی پایان می‌یابد. این باب، به ۲۲ فصل بخش‌بندی شده و در فصل نخست به مرگ معاویة بن ابی‌سفیان و سفارش‌های او پیش از مرگ به فرزندش یزید درباره مخالفان بیعت با او پرداخته شده است. از فصل دوم تا فصل چهارم، درباره بیعت نکردن امام حسین(ع) با یزید، زیارت شبانه امام حسین(ع) از مزار [[حضرت محمد(ص)]]، [[حضرت فاطمه(س)]] و [[امام حسن(ع)]]، رویدادهای آغاز سفر به[[مکه]]، سفر به مکه و نامه‌های [[کوفه|کوفیان]] برای او پرداخته است. در فصل پنجم به فرستادن [[مسلم به عقیل]] به کوفه و بخشی از رویدادهای زمان حضور او در کوفه پرداخته است. فصل ششم درباره نامه نوشتن امام حسین(ع) به اشراف [[بصره]] و یاری خواستن از آنها و رویدادهای بصره در آن زمان است. در فصل هفتم و هشتم به رفتن [[عبیدالله بن زیاد]] از بصره به کوفه برای فرونشاندن خیزش [[مسلم بن عقیل]] و رویدادهای خیزش مسلم و شهادت وی پرداخته است. در فصل نهم، به مناسبت، به[[مقتل]] [[حُجر بن عُدی]] و [[عمرو بن حمق]] پرداخته و در فصل دهم درباره شهادت دو فرزند مسلم بن عقیل سخن گفته است. از فصل یازدهم تا فصل پانزدهم به آهنگ امام حسین(ع) برای سفر از مکه به[[عراق]]، منع دیگران از این سفر، آغاز سفر وی از مکه به[[عراق]]، رویدادهای طول سفر، رسیدن لشکر [[حر بن زیاد ریاحی]] به کاروان وی و دیدار او با [[عبیدالله بن حُرّ جُعفی]] پرداخته است. از فصل شانزدهم تا بیست و دوم، به توقف امام حسین(ع) در کربلا، ورود [[عمر بن سعد]] به کربلا، ورود [[شمر بن ذی‌الجوشن]] به آن مکان، رویدادهای [[تاسوعا]]، شب و روز [[عاشورا]]، چگونگی جنگ و شهادت اهل بیت و یاران امام حسین(ع) پرداخته است. فصل بیست و دوم به چگونگی شهادت امام حسین(ع)، [[عبدالله رضیع|حضرت علی اصغر(ع)]] و [[عبدالله بن حسن]] اختصاص یافته است. | ||
*برخی از پژوهش‌ها و مطالب مترجم در این باب عبارت است از: بررسی ماجرای طفلان [[مسلم به عقیل|مسلم]]، جمع بین علم امام حسین(ع) به شهادت و تلاش برای پیروزی، بررسی نقلِ وصل کردن سر امام حسین(ع) به پیکر وی پس از شهادت توسط [[حضرت محمد(ص)]]، جابه‌جا نشدن آیه‌های قرآن،{{یادداشت|مترجم، بر این باور است که قرآن کنونی، همان قرآنی است که حضرت محمد(ص) دستور به نگاشتن آن داده و آیه‌ها جابه‌جا نشده‌اند. وی معتقد است، حضرت محمد(ص) پس از نزول هر آیه، محل قرار گرفتن آن آیه در قرآن را، برای کاتبان وحی مشخص می‌کرد.}} حکم خواندن [[زیارت‌نامه|زیارت‌نامه‌هایی]] که از [[معصومان(ع)]] روایت نشده است، بررسی ازدواج فاطمه صغری دختر امام حسین(ع) با [[حسن مثنی]] یا با [[قاسم بن حسن(ع)]]، بررسی ماجرای آب ننوشیدن [[حضرت عباس(ع)]]، معنای اسم اعظم،{{یادداشت|به باور مترجم، اسم عظم، واژه نیست؛ بلکه وقتی دعاکننده در اسم اعظم فانی شود، ویژگی اسم در او آشکار شده و دعای وی مستجاب می‌شود.}}<ref>دمع السجوم، ص۲۹۸.</ref> نام قاتل امام حسین(ع)، مراد از سرخ شدن آسمان پس از شهادت امام حسین(ع)، بررسی نجومی کسوف پس از شهادت امام(ع)، معرفی برخی رجال مانند جندب بن زهیر و واژه‌شناسی برخی کلمات. وی به مناسبت، سرگذشت [[کمیل بن زیاد نخعی|کمیل بن زیاد]] را نیز به این باب افزده است. | *برخی از پژوهش‌ها و مطالب مترجم در این باب عبارت است از: بررسی ماجرای طفلان [[مسلم به عقیل|مسلم]]، جمع بین علم امام حسین(ع) به شهادت و تلاش برای پیروزی، بررسی نقلِ وصل کردن سر امام حسین(ع) به پیکر وی پس از شهادت توسط [[حضرت محمد(ص)]]، جابه‌جا نشدن آیه‌های قرآن،{{یادداشت|مترجم، بر این باور است که قرآن کنونی، همان قرآنی است که حضرت محمد(ص) دستور به نگاشتن آن داده و آیه‌ها جابه‌جا نشده‌اند. وی معتقد است، حضرت محمد(ص) پس از نزول هر آیه، محل قرار گرفتن آن آیه در قرآن را، برای کاتبان وحی مشخص می‌کرد.}} حکم خواندن [[زیارت‌نامه|زیارت‌نامه‌هایی]] که از [[معصومان(ع)]] روایت نشده است، بررسی ازدواج فاطمه صغری دختر امام حسین(ع) با [[حسن مثنی]] یا با [[قاسم بن حسن(ع)]]، بررسی ماجرای آب ننوشیدن [[حضرت عباس(ع)]]، معنای اسم اعظم،{{یادداشت|به باور مترجم، اسم عظم، واژه نیست؛ بلکه وقتی دعاکننده در اسم اعظم فانی شود، ویژگی اسم در او آشکار شده و دعای وی مستجاب می‌شود.}}<ref>دمع السجوم، ص۲۹۸.</ref> نام قاتل امام حسین(ع)، مراد از سرخ شدن آسمان پس از شهادت امام حسین(ع)، بررسی نجومی کسوف پس از شهادت امام(ع)، معرفی برخی رجال مانند جندب بن زهیر و واژه‌شناسی برخی کلمات. وی به مناسبت، سرگذشت [[کمیل بن زیاد نخعی|کمیل بن زیاد]] را نیز به این باب افزده است. | ||
*'''باب سوم''': این باب، درباره رویدادهای پس از شهادت امام حسین(ع) بوده و دارای ۱۴ فصل است. در این ۱۴ فصل، به ربودن لباس‌های امام(ع)، خبردار شدن اهل بیت از شهادت وی، چپاول خیام، لگدکوب کردن بدن امام(ع) با اسبان، رویدادهایی درباره سر امام حسین(ع)، اسارت اهل بیت، روانه کردن آنها از کربلا به کوفه، دفن پیکر امام حسین(ع)، ورود اهل بیت به کوفه، خطبه [[امام سجاد(ع)]] در کوفه، مخالفت [[عبدالله بن عفیف]] با سخنان عبیدالله بن زیاد و ماجرای شهادت وی، روانه کردن اسیران به شام، رساندن خبر شهادت امام حسین(ع) به مدینه توسط قاصد ابن زیاد، خطبه [[عبدالله به زبیر]] در مدینه در ستودن امام حسین(ع) و سرزنش کوفیان، فرستادن سر امام(ع) و دیگر شهیدان کربلا به شام، برخی رویدادهای مسیر شام، ورود اسیران به شام، رویدادهای شام، فرستادن اهل بیت از شام به[[مدینه]]، ورود آنها به مدینه و ماتم گرفتن آنها در این شهر و پیشینه مراسم سوگواری برای امام حسین(ع) پرداخته شده است. | *'''باب سوم''': این باب، درباره رویدادهای پس از شهادت امام حسین(ع) بوده و دارای ۱۴ فصل است. در این ۱۴ فصل، به ربودن لباس‌های امام(ع)، خبردار شدن اهل بیت از شهادت وی، چپاول خیام، لگدکوب کردن بدن امام(ع) با اسبان، رویدادهایی درباره سر امام حسین(ع)، اسارت اهل بیت، روانه کردن آنها از کربلا به کوفه، دفن پیکر امام حسین(ع)، ورود اهل بیت به کوفه، خطبه [[امام سجاد(ع)]] در کوفه، مخالفت [[عبدالله بن عفیف]] با سخنان عبیدالله بن زیاد و ماجرای شهادت وی، روانه کردن اسیران به شام، رساندن خبر شهادت امام حسین(ع) به مدینه توسط قاصد ابن زیاد، خطبه [[عبدالله به زبیر]] در مدینه در ستودن امام حسین(ع) و سرزنش کوفیان، فرستادن سر امام(ع) و دیگر شهیدان کربلا به شام، برخی رویدادهای مسیر شام، ورود اسیران به شام، رویدادهای شام، فرستادن اهل بیت از شام به[[مدینه]]، ورود آنها به مدینه و ماتم گرفتن آنها در این شهر و پیشینه مراسم سوگواری برای امام حسین(ع) پرداخته شده است. | ||