۵٬۱۲۵
ویرایش
ابوالقاسم اکاف نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها
ابرابزار
جز (ابرابزار) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
| اجازه روایت از =علی بن عبدالله الحیری، عبدالغفار شیروی | | اجازه روایت از =علی بن عبدالله الحیری، عبدالغفار شیروی | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| اجازه روایت به | | اجازه روایت به = | ||
| اجازه اجتهاد به | | اجازه اجتهاد به = | ||
| تالیفات = | | تالیفات = | ||
| سایر =فقیه شافعی | | سایر =فقیه شافعی | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
{{شعر | {{شعر | ||
|سبک نگارش=ساده | |سبک نگارش=ساده | ||
|عرض= | |عرض= | ||
|تراز=چپ | |تراز=چپ | ||
|رنگ بالا= | |رنگ بالا= | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
|م|'''نصیحت ابوالقاسم اکاف به سلطان سنجر''' | |م|'''نصیحت ابوالقاسم اکاف به سلطان سنجر''' | ||
|خواجهٔ اکاف آن برهان دین|گفت سنجر را که ای سلطان دین | |خواجهٔ اکاف آن برهان دین|گفت سنجر را که ای سلطان دین | ||
|واجبم آید | |واجبم آید به تو دادن زکات|زانکه تو درویش حالی در حیات | ||
|گر ترا ملک | |گر ترا ملک و زری هست این زمان|هست آن جمله از آن مردمان | ||
| | |کرده ای از خلق حاصل آن همه|بر تو واجب می‌شود تاوان همه | ||
|چون از آن خود نبودت هیچ چیز|زین همه منصب چه سودت هیچ نیز | |چون از آن خود نبودت هیچ چیز|زین همه منصب چه سودت هیچ نیز | ||
|از همه کس گر چه داری بیشتر| | |از همه کس گر چه داری بیشتر|میندانم کس ز تو درویشتر<ref>عطار نیشابوری، مصیبت‌نامه، بخش هفتم</ref>}} | ||
ابوالقاسم پس از مکه مدتی در [[بغداد]] ساکن گشت و آن‌گاه به[[نیشابور]] بازگشت.<ref>طبقات الشافعیه، ج۷، ص۱۵۲.</ref> گفته‌اند که وی در زهد و ورع یگانه روزگار بود. از او به عنوان ضرب‌المثل در پاکی و ترک دنیا یاد می‌شد. به‌اندک مال حلال راضی بود. بسیار انفاق می‌کرد و از کارهای ویژه‌اش گرفتن بینی هنگام انفاق عطریات بود تا حتی همین اندازه نیز از بوی آن لذت نبرد.<ref>المنتظم، ج۱۸، ص۹۹؛ التحبیر، ج۱، ص۳۹۸–۴۰۰؛ طبقات الشافعیه، ج۷، ص۱۵۲.</ref> | ابوالقاسم پس از مکه مدتی در [[بغداد]] ساکن گشت و آن‌گاه به[[نیشابور]] بازگشت.<ref>طبقات الشافعیه، ج۷، ص۱۵۲.</ref> گفته‌اند که وی در زهد و ورع یگانه روزگار بود. از او به عنوان ضرب‌المثل در پاکی و ترک دنیا یاد می‌شد. به‌اندک مال حلال راضی بود. بسیار انفاق می‌کرد و از کارهای ویژه‌اش گرفتن بینی هنگام انفاق عطریات بود تا حتی همین اندازه نیز از بوی آن لذت نبرد.<ref>المنتظم، ج۱۸، ص۹۹؛ التحبیر، ج۱، ص۳۹۸–۴۰۰؛ طبقات الشافعیه، ج۷، ص۱۵۲.</ref> | ||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
<onlyinclude>{{تکمیل مقاله | <onlyinclude>{{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = شد | | شناسه = شد | ||
| جعبه اطلاعات = شد<!--شد، | | جعبه اطلاعات = شد<!--شد،> | ||
| عنوان‌بندی = شد | | عنوان‌بندی = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = شد | | لینک‌دهی = شد | ||
| عکس = <!--شد، | | عکس = <!--شد،> | ||
| جعبه نقل قول = <!--شد، | | جعبه نقل قول = <!--شد،> | ||
| پیوند به بیرون = <!--شد، | | پیوند به بیرون = <!--شد،> | ||
| مطالعه بیشتر = <!--شد، | | مطالعه بیشتر = <!--شد،> | ||
| پانویس و منابع = شد | | پانویس و منابع = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
}}<onlyinclude> | }}<onlyinclude> | ||