پرش به محتوا

آیه ۱۲۵ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

۶۷۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲ نوامبر ۲۰۲۰
خط ۲۳: خط ۲۳:


==== رعايت امنيت و آسايش ====
==== رعايت امنيت و آسايش ====
در آیه ۱۲۵ سوره بقره، امنيت در خانه خدا و مكه، ممكن است به دو معنا باشد: امر تكوينى، و امر تشريعى. منظور از امر تكوينى، گزارش از هست و نيست است. يعنى حضور در حرم الهى مايه امنيت و آسايش است، ولى اين با ظاهر حوادث تلخ و وقايع آن سازگارى ندارد، چنانكه امام صادق به ابوحنيفه فرمود: به من بگو: «و من دخله كان آمناً»، كدام موضع است؟ گفت: بيت‌الله الحرام، امام رو به يارانش كرد و فرمود: « نشدتكم بالله هل تعلمون أن عبد الله بن زبير و سعيد بن جبير دخلاه فلم يأمنا القتل ؟». و چون پاسخ اصحاب مثبت بود، سپس امام فرمود: «... يا اباحنيفة إن الله لا يقول الاّ حقا ». <sup>١</sup>يعنى اگر سخن تو درست باشد، سخن خدا با حقيقت مطابقت نمى‌كند. و چون سخن خدا درست است، پس سخن تو بى پايه و اساس است.
در آیه ۱۲۵ سوره بقره، [[خانه خدا]] امن شمرده شده است. مقصود از امنیت در خانه خدا را، دستوراتی درباره حفظ امنیت واردشدگان به خانه خدا و [[حرم مکی|حرم]] دانسته‌اند.<ref>كنزالعرفان، ج١، ص ٢۶٢. تفسير الميزان، ج٢، ص٣۵٣.</ref> در روایات، حفظ امنیت مردم و حیواناتی که به حرم پناهنده می‌شوند لازم شمرده شده است.<ref>البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۹۹.</ref> به همين جهت فقیهان فتوا داده‌اند، چنانچه كسى مرتكب كارى شود كه موجب حدّ يا تعزير يا قصاص شده باشد و به حرم پناه آورد، نمی‌توان متعرّض او شد؛ بلکه باید از نظر آب و غذا در تنگنا قرار گیرد تا از حرم بیرون رود.<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۴۶-۴۷.</ref>


مقصود از امر تشريعى، بايد و نبايد در باب امنيت وارد شدگان به خانه خدا و حرم است. و در حقيقت سخن از اين است كه اين‌گونه بايد باشد. <sup>٢</sup> از اين رو در روايتى از امام صادق مى‌خوانيم كه فرمود: «من دخل الحرم من الناس مستجيراً به فهو آمن من سخط الله، و من دخله من الوحوش و الطير كان آمناً ان‌يهاج او يؤذى حتى يخرج من الحرم». <sup>٣</sup> به همين جهت فقها فتوا داده‌اند، كه چنانچه كسى مرتكب كارى شود كه موجب حدّ يا تعزير يا قصاص شده باشد و به
بر پایه روایتی از امام صادق(ع)، مراد از «حرم امن»، شناخت اهل بیت(ع) است، که فرد در صورت معرفت به آنها در دنیا و آخرت ایمن خواهد بود.<ref>البرهان فى تفسير القرآن،ج١، ص٢٩٩.</ref>
 
==== گزینش مصلی نماز ====
در بخشی از آيه ۱۲۵ سوره بقره، از انتخاب مقام ابراهيم(ع) به عنوان مصلى (محل نماز خواندن) سخن گفته شده است. عالمان درباره مراد مقام ابراهيم در آيه اختلاف نظر دارند. به عقيده برخی، منظور محل سنگى است، كه جاى پاى حضرت ابراهيم(ع) در آن قرار دارد.<ref>الجامع لاحكام القرآن، ج٢، ص١١٢؛ كنزالعرفان، ج١، ص٣١٠.</ref> برخى ديگر بر اين باورند كه مقصود از مقام& همه حرم است، كه ابراهيم در آنجا گام نهاده است.<ref>مجمع البيان، ج١، ص٢٠٣؛ الجامع لاحكام القرآن، ج۴، ص١٣٩.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
خط ۳۹: خط ۴۲:
}}
}}


* '''البرهان فى تفسير القرآن'''، سيد هاشم بحرانى، انتشارات دار التفسير، چاپ اول، ١۴١٧ق.
* '''التحقيق فى كلمات القرآن'''، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش.
* '''التحقيق فى كلمات القرآن'''، حسن مصطفوى، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، ١٣۶٠ش.
* '''تفسير الكبير (مفاتيح الغيب)'''، محمد بن عمر فخر رازى، قم، دفتر تبليغات اسلامى، چهارم، ١۴١٣ق.
* '''تفسير الكبير (مفاتيح الغيب)'''، محمد بن عمر فخر رازى، قم، دفتر تبليغات اسلامى، چهارم، ١۴١٣ق.
* '''الجامع لأحكام القرآن'''، محمد بن احمد قرطبى، بيروت، دار احياء التراث العربى، ١٩۶۵م.
* '''جواهر الكلام'''، محمد حسن نجفى، تهران، دار الكتب الاسلاميه، چاپ سوم، ١٣۶٧ش.


* '''الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية'''، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.
* '''الصحاح، تاج اللغة و صحاح العربية'''، اسماعيل بن حماد جوهرى، تحقيق احمد عبدالغفور عطار، بيروت، دارالعلم للملايين، چهارم، ١۴٠٧ق.
۱۵٬۶۱۴

ویرایش