مرقد میثم تمار: تفاوت میان نسخه‌ها

میثم بن یحیی اسدی کوفی، کنیه‌‏اش ابوسالم و از اصحاب امام علی (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) بود. از دوره کودکی و نوجوانی او، اطلاعی در دست نیست. می‏‌گویند او غلام زنی از طایفه [[بنی‌‏اسد]] بود که امام (ع) او را از وی خریداری و سپس آزاد نمود. آن‏گاه حضرت به او فرمود: «اسمت چیست؟» گفت: «سالم». امام فرمود: «پیامبر (ص) به من خبر داد که پدرت، در عجم، نام میثم را بر تو نهاده است». میثم گفت: «خدا، [[رسول خدا(ص)]] و [[امیرمؤمنان(ع)]] راست گفتند. اسم من، میثم است». آن‏گاه امام فرمود: «اسمت را حفظ کن و کنیه خود را ابوسالم قرار ده». میثم نیز چنان کرد.<ref>الارشاد، ج1، ص323.</ref> او از آنجایی که به شغل خرمافروشی مشغول بود، به لقب «تَمّار» (خرمافروش)، شناخته می‏‌شد.

میثم از یاران خاص و نزدیک امیرمؤمنان (ع) و همچنین از اصحاب امام حسین (ع)، به‌شمار می‏‌آید.<ref>الاختصاص، شیخ مفید، ص3، 7 و 8.</ref> او در کوفه از همراهان و ملازمان امیرمؤمنان (ع) در اوقات خلوت آن حضرت بود.

نخستین توصیف از مقبره میثم تمار را شیخ محمد حسين مظفر در کتاب شهید الحق و الولاء ثبت کرده است. وی پس از تایید صحت انتساب این مقبره به میثم تمار و ارائه دلایلی برای آن شکل ظاهری مرقد را قبل از تجدید بنا در سال 1382 قمری شرح داده و به این نکته اشاره می کند که هیچ نشانه ای از زمان ساخت بنا چه در کتیبه‌ها و چه در سنگ‌های اطراف قبر وجود ندارد. به گفته وی کاشی کاری گنبد توسط حاج عباس ناجی النجفی و دیوارهای دور مقبره، ایوان مقابل آن، مقبره و گنبد توسط سید ارومی بیش از پنجاه سال قبل از رویت او ترمیم و یا بنا گردیده است. وی اشاره می کند که سال درج شده بر روی صندوق قبر 1360 قمری است. آبیاری درختان صحن توسط چاهی که به کمک حاج رئوف کرخی بغدادی در سال 1364 حفر گردیده انجام می یافت.<ref>مظفّر، میثم التمّار، ص78.</ref>

در سال 2011 میلادی، هیئت بازسازی استان [[نجف]]، تصمیم گرفت تا مرقد میثم را توسعه دهد. به همین منظور، طرحی را در سه مرحله تدوین نمود. دو مرحله جهت توسعه و تکمیل مقبره و مرحله سوم برای توسعه و تجهیز صحن مرقد در نظر گرفته شد. مراسم کلنگ‌‏زنی طرح توسعه مرقد میثم، با حضور مسئولان [[عراق]] و با سرمایه‏‌ای نزدیک به چهار میلیارد دینار عراقی، آغاز شد. براساس این پروژه، در مرجله اول که در سال 2011 آغاز گردید مساحت مرقد از 413 به 1100 متر مربع افزایش یافت و گنبدی جدید به قطر 9 متر و دو مناره به ارتفاع 28 متر و قطر 2.5 متر ساخته شد. در مرحله دوم کار ساخت بنای اصلی از جهت نما کاری تکمیل ستونها و آجرکاری با رعایت معماری اسلامی پایان یافت.<ref>مجله شعائر، جلد 65، ص12.</ref> صحن این مقبره بر اساس طرحی به مزار خدیجه دختر امیر المونین متصل شده و در نهایت مساحت این مجموعه به 5300 متر مربع بالغ گردید.

ضریح جدید این مرقد به دست هنرمندان اصفهانی طی دو سال و به ابعاد 4 در 5 و به ارتفاع 5 متر ساخته و در تاریخ 5 جمادی الاول سال 1438 قمری همزمان با ولادت حضرت فاطمه الزهرا رونمایی گردید. نماد اصلی این ضریح طرحواره نخل است که یادآور زندگانی و مصلوب گردیدن این شهید بزرگوار می باشد.  

در حین مرمت و بازسازی مرقد دو اتاق نمايان شد که قدمتی بیش از 400 سال داشتند. این مسئله نه تنها نشان داد که در بازسازی بیش از مقدار حفر شده در پنجاه سال قبل حفر نگردیده بلکه گویای این مسئله است که بنای اصلی هم سطح با زمین دارالاماره و تقریبا 3 تا 5 متر پایین تر از بنای فعلی است. به دستور شیخ خلیفه الجوهر امین خاص آن دوره جهت حفظ حرمت و قداست آن مکان قسمت حفاری شده تسطیح و پوشانده شد.<ref>مجله شعائر، جلد 65، ص12.</ref>

 

در سال 2006 عامل انتحاری خودروی بمب گذاری شده اش را بین دو ون از زائران ایرانی منفجر کرده و موجب جان باختن 12 نفر از جمله 8 ایرانی و مصدومیت 37 نفر که 22 تن از آنان ایرانی بودند گردید. همچنین قبرستانی قدیمی پشت مرقد که مرحوم مظفر هم به آن اشاره کرده بود در طرح توسعه حرم تخریب گردید.