الارج المسکی فی التاریخ المکی و تراجم الملوک و الخلفاء: تفاوت میان نسخه‌ها

 

'''اَلاَرج المسکی'''، کتابی در تاریخ محلی و شرح حال زمامداران مکه و خلفا، نوشته علی بن عبدالقادر طبری (درگذشت ۱۰۷۰ق)

نویسنده الارج المسکی فی التاریخ المکی و تراجم الملوک و الخلفاء از دانشوران و تاریخ‌نگاران شافعی ساکن مکه و در زمره خاندان نام‌آور طبری است که به امام حسین(ع) نَسَب می‌برند.<ref>الجوهر الشفاف، ج۱، ص۶۴۹؛ ایضاح المکنون، ج۱، ص۵۷.</ref> اعضای این خاندان در فقه و خطابه، برجسته و عهده‌دار وظایف دینی و سیاسی مهم همچون قضاوت و امامت مقام ابراهیم(ع) بوده‌اند.<ref>المنهج التاریخی، ص۶۳؛ التاریخ و المورخون، ص۳۴۱.</ref> او زیر نظر پدرش عبدالقادر طبری (درگذشت ۱۰۳۳ق) از تاریخنگاران سرشناس مکه و دیگر دانشوران آن روزگار مانند عبدالملک عصامی<ref>المنهج التاریخی، ص۶۳.</ref> (درگذشت ۱۱۱۱ق) به تحصیل پرداخت و افزون بر منصب تدریس و افتاء در حرم مکی، امامت مقام ابراهیم را نیز بر عهده گرفت.<ref>خلاصة الاثر، ج۳، ص۱۶۱؛ نشر الریاحین، ج۱، ص۴۴۳.</ref>

بیشتر نگاشته‌های طبری درباره مکه است؛ از جمله: الأقوال المُعْلَمة فی وقوع الکعبة المعظّمه، تحفة الکرام بأخبار عمارة السقف و الباب من البیت الحرام، الجواهر المنظَمة بفضیلة الکعبة المعظَمه، شن الغارة علی مانع نصب الستاره (سیف الإمارة علی مانع نصب الستاره)، رسالة فی بیان العمارة الواقعة بعد سقوط الکعبه.<ref>کشف الظنون، ج۵، ص۶۰۶؛ الاعلام، ج۴، ص۳۰۱.</ref>

الارج المسکی حاوی آگاهی‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بسیار درباره مکه است که منبع عمده آن‌ها، دیده‌ها و شنیده‌های خود نویسنده است. او آگاهی‌های زمان خود را با دقت و امانتی خاص نوشته است. از رخدادهایی که طبری شاهد آن بوده و جزئیاتش را به تفصیل نگاشته، بازسازی کعبه به سال ۱۰۳۹ق. در روزگار عثمانی است. (ص۱۴۳۱۴۸) او شنیده‌های خویش را در موارد بسیار از پدرش عبدالقادر طبری (برای نمونه: ص۸۱) و نیز با واسطه از جدش محب الدین طبری (درگذشت ۶۹۴ق) (برای نمونه: ص۵۴) و گاه به تعبیر خود از «ثقات» گزارش کرده است. (برای نمونه: ص۱۰۴)

 

طبری در آغاز دو مقدمه آورده است. در مقدمه نخست، به دانش تاریخ، فواید و اقسام آن اشاره دارد. سپس به نقد برخی از کتب تاریخی و شرح‌حال‌نامه‌ها و مؤلفان آن‌ها می‌پردازد. درباره سخاوی آورده است که وی در تألیف الضوء اللامع هوای نفس خود را دخالت داده است. همچنین درباره شمس الدین ذهبی (درگذشت ۷۴۸ق) گفته است که از روی تعصب، در اثر خود، صوفیه را پایین آورده و در برابر، اهل تجسیم را بالا برده است. (ص۳۴تا۳۸) در مقدمه دوم، از سلاطین عثمانی و عظمت آن‌ها سخن گفته و به ستایش آن‌ها پرداخته است. (ص۳۹و۴۰)

طبری کتاب را به هشت باب تقسیم کرده است. باب هشتم که درباره امیران آل قتاده مکه است (ص۳۳، «مقدمه مؤلف») گم شده<ref>التاریخ و المورخون، ص۳۴۲؛ المنهج التاریخی، ص۷۰.</ref> و اکنون در نسخه چاپی موجود نیست.

باب اول در دو فصل به حرم و فضیلت و ویژگی‌های آن، مانند حدود، علامات و نصب‌کنندگان این علامات پرداخته است. (ص۴۳تا۵۶) باب دوم در چندین فصل از مکه و موضوعات مربوط به آن، از جمله حدود، فضیلت‌ها، اسامی و مکان‌های متبرک مانند زادگاه حضرت زهرا(س)، مساجد و مدارس مکه و نیز رخدادهای آن سخن گفته است.(ص۵۹تا۱۳۷) باب سوم ویژه کعبه است و در سه فصل به موضوعاتی همچون فضیلت‌ها، بازسازی‌ها و تغییرات مهم کعبه، خلفا و حکمرانانی که در ایجاد این تغییرات سهمی داشته‌اند (ص۱۴۱تا۱۵۵)، پرده کعبه، هنگام گشوده شدن در کعبه در هنگام جاهلیت و اسلام، و حدود کعبه (ص۱۵۵تا۱۵۹) پرداخته است.

چهارمین باب درباره مسجدالحرام است و از موضوعاتی مانند حدود، تغییرات و تعمیرات آن (ص۱۶۳۱۶۸)، حِجْر اسماعیل و اندازه و ویژگی‌هایش، مقامات چهارگانه شافعی، حنفی، مالکی و حنبلی و محدوده و ویژگی و کیفیت امامت و اقامه نماز در آن‌ها (۱۶۸تا۱۷۵)، منصب قضاوت و اختصاص آن به خاندان‌های طبری و ظهیری (بنوظهیره) و منصب افتاء و کسانی که در مکه به این منصب شهرت داشته‌اند (ص۱۸۸تا۱۹۱)، سخن گفته است.

باب پنجم فهرستی الفبایی از نام خلفا و حکمرانان مکه همراه شرح حال آن‌ها است. (ص۲۰۹تا۳۱۴) این فصل بر پایه گفته مؤلف، همان کتاب نبات السلافة بمنشآت الخلافه (مقدمه نویسنده ص۳۳) نوشته پدر او است که با ترتیبی جدید آن را سامان داده است. از انتقادهای بر شرح‌حال‌نگاری طبری، یاد نکردن از بسیاری حکمرانان مکه مانند عبدالله بن زبیر و أبان بن عثمان بن عفان است. باب ششم به حکمرانان مکه در جاهلیت (ص۳۱۷تا۳۲۳) و باب هفتم به حکمرانان غیر اشراف مکه اختصاص یافته است. (ص۳۲۷تا۳۵۹) گویا نویسنده به این تقسیم‌بندی وفا نکرده؛ زیرا در این باب به شرح‌ حال بسیاری از اشراف مکه نیز پرداخته است.

طبری هنگام یادکرد برخی موضوعات به معرفی کتاب‌های مرتبط با آن‌ها می‌پردازد و آگاهی‌های بیشتر درباره موضوع را به آن‌ها ارجاع می‌دهد (برای نمونه: ص۶۷) که بیشتر آن‌ها از دیگر نگاشته‌های خود او است. (برای نمونه: ص۸۷۸۸)

بسیاری از آثار بعدی به‌گزارش‌های این کتاب استناد کرده‌اند؛ از جمله: سَمط النجوم العوالی<ref>برای نمونه: سمط النجوم، ج۱، ص۱۷۲-۱۷۳؛ ج۳، ص۴۲۳.</ref> نوشته عبدالملک بن حسین عصامی (درگذشت ۱۱۱۱ق)، خلاصة الاثر فی اعیان القرن الحادی عشر<ref>برای نمونه: خلاصة الاثر، ج۱، ص۴۸۵؛ ج۲، ص۱۲۹.</ref> از محمد امین بن فضل‌الله المحبی (درگذشت ۱۱۱۱ق) و منائح الکرم بأخبار مکة و ولاة الحرم<ref>برای نمونه: منائح الکرم، ج۲، ص۹۳.</ref> تألیف علی بن تاج الدین سنجاری. (درگذشت ۱۱۲۵ق)

طبری کوشیده تا افزون بر شرح رخدادهایی همچون نبرد‌ها و فتنه‌ها که به ترتیب زمان وقوع نوشته شده است (ص۱۰۹۱۳۵)، به وصف دقیق مکان‌ها و جای‌های مکه نیز بپردازد. برای نمونه، خانه حضرت خدیجه را با دقت و تفصیل‌گزارش کرده (ص۷۰) و در بیان اندازه مسجدالحرام، افزون بر یادکرد سخن فأسی، خود نیز به‌اندازه‌گیری آن پرداخته است. (ص۱۷۶)

از ویژگی‌های کتاب، ارائه آگاهی‌های دقیق از فتنه‌های رخ داده در مکه، از قبیل زمان، سبب، چگونگی، و آثار سیاسی و اقتصادی آن‌ها بر جامعه مکه است. آداب و رسوم اشراف حسنی آل قتاده (ص۱۹۲تا۲۰۰) و اوقاف حرم در سرزمین‌های گوناگون و شیوه تقسیم اموال، بخشی دیگر از آگاهی‌های خاص این کتاب‌ هستند. (ص۲۰۰تا۲۰۵) نیز گاه به احکام فقه شافعی درباره حج اشاره شده است. (برای نمونه: ص۶۵،۹۰، ۱۶۹، ۱۷۱)

احمد اشرف الجمال این کتاب را با بهره‌گیری از دو نسخه خطی تصحیح کرده و مقدمه‌ای در شرح حال و آثار طبری نوشته و در انتشارات المکتبة التجاریه به سال ۱۴۱۶ق در ۴۰۵ صفحه و قطع وزیری چاپ کرده است. تصحیحی دیگر را محمد بن صالح الطاسان به منزله رساله دکترای خود صورت داده که به سال ۱۴۰۰ق در دانشگاه ادینبورگ تکثیر شده است.<ref>التاریخ و المورخون، ص۳۴۳.</ref>