مسعی: تفاوت میان نسخه‌ها

=== صفا و مروه ===

بر اساس روایات گفته شده، [[سعى]] ميان [[صفا و مروه]] همانند ديگر مشاهد حج، به ماجرای [[حضرت اسماعیل(ع)|اسماعيل(ع)]] و [[هاجر(س)]] باز می‌گردد. در روايات آمده است، زمانى كه هاجر در جستجوى آب بود، هفت‌بار ميان كوه صفا و مروه رفت و برگشت. اين یک سنت ابراهيمى بود كه حتى در [[جاهليت]] نيز سعى بين صفا و مروه جزو مراسم حج به شمار مى‌آمد؛ جز آنكه بتى در اين سو و بتى در سوى ديگر قرار داشت و وقتى سعى‌كنندگان به بت‌ها مى‌رسيدند، آنها را [[استلام]] مى‌كردند. تصور مردمان جاهليت بر اين بود كه اين دو بت با نام‌هاى اساف و نائله، زن و مرد زناكارى بوده‌اند كه تبديل به سنگ شده‌اند. اسلام يادگار هاجر را نگاه داشت و آنچه را مشركان بر آن افزوده بودند، به دور ريخت.

پيش از توسعه جديد در [[مسجد الحرام]]، ميان مسعى و مسجد الحرام فاصله‌اى وجود داشته و حتى بازارى بر پا بود ولی در توسعه مسجد، محدوده مسجد تا مسعى امتداد يافت و در روزگار ما، بخش غربى مسعى به سمت مسجد، آخرين حدّ مسجد الحرام به حساب مى‌آيد. طبعا ديوار كوتاه و پهن ميان مسجد الحرام و مسعى، مانند خود مسعى، جزو مسجد نيست.

مسعى در اين زمان به دو قسمت رفت و برگشت تقسيم شده و نخستين بار در سال ١٣۴۵ش سنگ‌فرش شد تا غبار آن سعى‌كنندگان و صاحبان مغازه‌هاى اطراف را آزار ندهد. پس از آن، در زمان ملک سعود ديوارهاى آن را سيمان كردند و به مرور با تعميراتى كه در سال‌هاى نخست قرن پانزدهم هجرى در آن صورت گرفت، به شكل فعلى درآمد. الحاق فضاى بيرون مسعى و سنگ‌فرش آن براى اقامه نماز، از اقداماتى است كه در دوره فهد انجام شد. بخشى از اين فضا، محل [[كوه ابوقبيس]] است كه از جاى برداشته شد و بخش مهم‌تر آن، فضاى [[شعب ابی‌طالب]] است كه به مرور محل مسكونى گرديد و در اين اواخر به خيابان و مغازه تبديل شد و اخيراً به صورت یک ميدان باز با سنگفرش سفيد براى نمازگزاران درآمده است.