ام معبد: تفاوت میان نسخه‌ها

 

 

 

اُمّ مَعبد از راویان حدیث‌های نبوی است. علت شهرت وی در منابع تاریخی خیمه‌هایی بوده که از میهمانان و رهگذران پذیرایی می‌کرده و به خیام ام معبد مشهور بوده است. ام معبد در این خیام از [[پیامبر(ص)]] در [[سفر هجرت]] پذیرایی کرد. این خیام در مسیر بین [[مکه]] و [[مدینه]] قرار داشت و به دلیل حضور پیامبر(ص) و نزدیکی به [[غدیر خم]] مورد توجه مسلمانان قرار داشت. همچنین وی در این میزبانی معجزاتی از حضرت دیده و روایت کرده است.  بعد از وفات پیامبر همسران حضرت نیز در مسیر [[حج]] در کنار خیام ام معبد توقف داشته‌اند و وی از آنها پذیرایی و توقف پیامبر را برای همسران حضرت یادآوری کرد. در این دیدار هریک از همسران پیامبر به ام معبد 50 دینار [[هدیه]] داده‌اند. زمان ایمان آوردن ام معبد را پیش از هجرت پیامبر(ص) و یا هم‌زمان با همین دیدار دانسته‌اند. عده‌ای دیگر نیز آن را در پی هجرت و سکونت رسول خدا(ص) در مدینه می‌دانند. ام معبد به سال دوازدهم قمری درگذشت.  

نام وی عاتِکه دختر خالد بن مُنْقِذ، مشهور به‌ ام معبد است.<ref>اسد الغابه، ص497.</ref>این شهرت از آن رو است که فرزندی به نام معبد داشته است.<ref>الاصابه، ج6، ص129.</ref>او از تیره بنی‌کَعب از [[قبیله خزاعه|قبیله خُزاعه]]<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج2، ص337؛ الاستیعاب، ج4، ص1876.</ref>بود و در میان قوم خود به بزرگی یاد می‌شد.<ref>الخرائج و الجرائح، ج1، ص25؛ بحار الانوار، ج18، ص26.</ref>وی از راویان حدیث‌های نبوی<ref>الدر المنثور، ج5، ص349.</ref>

 

==کرامات پیامبر کنار خیام ام‌معبد==

اندکی از آن‌پس که پیامبر(ص) این خیمه‌ها را ترک کرد، همسر‌ ام معبد به آن‌جا رسید و او با خوشحالی از حضور مهمان پربرکت خود خبر داد و به بیان ویژگی‌های ظاهری و اخلاقی پیامبر(ص) پرداخت. وصف‌های او به‌عنوان یکی از منابع مهم در شمایل‌‌نگاری دانسته شده است.<ref>الطبقات، ج1، ص231؛ بلاغات النساء، ص43-46.</ref>برخی وصف‌های او از این قرارند: ظاهری آراسته، چهره‌ای درخشان و اخلاقی پسندیده داشت. چشمانش سیاه، گردنش افراخته، محاسنش انبوه و نسبتاً بلند و ابروانش به هم پیوسته بودند.<ref>الطبقات، ج1، ص231؛ بلاغات النساء، ص43-46.</ref>

خیمه‌های‌ ام معبد به سبب حضور رسول خدا(ص) و نیز نزدیکی به [[غدیرخم]]<ref>الروض المعطار، ص156.</ref>قرن‌ها مورد توجه مسلمانان بوده است. [[ابن خلکان]] از وجود مسجدی در محل این خیمه‌ها به سال 473ق. خبر می‌دهد.<ref>وفیات الاعیان، ج2، ص51.</ref>به باور [[مقدسی|مَقدسی]]، این خیمه‌ها نزدیک شهر ویران شده [[قوم ثمود]] به نام «[[الطاغیه]]» قرار داشته‌اند.<ref>احسن التقاسیم، ص103.</ref>از آثار شهرت خیمه‌های او در دوران رسول خدا(ص)، حضور دوستان<ref>الطبقات، ج1، ص231.</ref>و دشمنان<ref>السیرة النبویه، ابن کثیر، ج2، ص257.</ref>پیامبر گرامی(ص) در آن‌جا پس از آگاهی از آن ماجرا است. در پی شنیدن شعری که‌ هاتفی میان زمین و آسمان، <ref>الطبقات، ج1، ص231.</ref> [[کوه ابوقبیس|کوه ابوقُبَیْس]]<ref>المعجم الکبیر، ج7، ص106.</ref>یا در کوچه‌های مکه<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج2، ص337.</ref>آن را ندا داده و در آن به حضور پیامبر(ص) در خیمه‌های‌ ام معبد اشاره کرده، [[مشرکان]] و گروه‌هایی از مسلمانان مکه از هجرت پیامبر(ص) به مدینه آگاهی یافتند و خود را به خیمه‌های‌ ام معبد رساندند.<ref>الثقات، ج1، ص128.</ref>

برخی ‌گزارشگران هنگام ایمان آوردن او را پیش از هجرت پیامبر(ص) <ref>الطبقات، ج8، ص289.</ref>یا به پشتوانه این ‌گزارش، هم‌زمان با همین دیدار دانسته‌اند.<ref>الاستیعاب، ج4، ص1959.</ref>شماری دیگر آن را در پی هجرت و سکونت رسول خدا(ص) در مدینه می‌دانند.<ref>المحبر، ص410.</ref>می‌توان این را زمان اعلام رسمی ایمان و بیعت او دانست. تنها ‌گزارش موجود از او در دوران پیامبر(ص) روایتی است که در آن به حضور پیامبر(ص) در باغ‌ ام معبد و دیدار با وی اشاره شده است. در این ملاقات، پیامبر(ص) فرموده‌اند: هر مسلمانی که درختی بکارد و انسان یا چارپا و یا پرنده‌ای از آن بهره بَرَد، برای او تا [[روز قیامت]] صدقه‌ای خواهد بود.<ref>صحیح مسلم، ج5، ص28.</ref>

در دوره پس از رسول خدا(ص)،  از‌ ام معبد به‌عنوان وصف‌ کننده کاروان [[حج]] [[همسران پیامبر(ص)]] در دوره خلافت [[عمر بن خطاب]] یاد شده است. آنان در مسیر خود به مکه، نزدیک خیمه‌های او توقف کرده بودند. او می‌گوید: دیدم که همسران پیامبر(ص) بر هودج‌هایی که با پرده‌هایی سبز رنگ پوشانده شده بود، حرکت می‌کردند. [[عثمان بن عفان|عثمان بن عَفّان]] پیشاروی آن‌ها و [[عبدالرحمن بن عوف|عبدالرحمن بن عُوف]] پشت سر آن‌ها دیگران را از نزدیک شدن به مرکب‌های ایشان بر حذر می‌داشتند. آن‌ها نزدیک خیمه‌های من و در محلی که با درختان و پارچه‌هایی پوشیده شده بود، منزل گزیدند. من نزد آن‌ها که هشت تن از همسران رسول خدا بودند، رفتم و از حضور پیامبر(ص) در خیمه‌های خود یاد آوردم که سبب گریه و ‌اندوه آن‌ها شد. در این دیدار، ‌ام معبد نیز از آن‌ها پذیرایی کرد و سرانجام هر یک از همسران رسول خدا(ص) 50 دینار به او [[هدیه]] دادند.<ref>الطبقات، ج8، ص208-210؛ انساب الاشراف، ج2، ص103-104.</ref>

سرانجام‌ ام معبد به سال دوازدهم ق.<ref>الاصابه، ج8، ص477.</ref>یا در دوره خلافت عثمان<ref>سؤالات الآجری، ج1، ص282.</ref>درگذشت. نسل او از طریق فرزندش معبد تا قرن‌ها نامدار بودند که از آن‌ها با عنوان «مَعبدی» یاد ‌شده و ابوبکر محمد بن فارس بن حَمدان مَعبَدی (درگذشت361ق) از [[راویان شیعه]] و منتسب به‌ ام معبد است.<ref>الانساب، ج5، ص336.</ref>