در حال ویرایش ابوصفره عتکی ازدی

|کشور تولد =ایران

|محل زندگی =عمان، عراق-بصره

|شهر درگذشت = در مسیر صفین

|کشور درگذشت = <!-- ایران -->

'''ابوصُفْرَه عَتکی ازدی'''، نیای [[خاندان آل‌مهلب]]، صحابه ایرانی و راوی حدیث از پیامبر(ص) بود که به دلیل پوشیدن ردای زرد رنگ، [[پیامبر اسلام(ص)]]، او را "ابوصُفْرَه" نامید. وی ظاهرا از علاقمندان [[حضرت علی(ع)]] بوده و سرانجام در سال 37 هجری قمری در مسیر [[صفین]] از دنیا رفته است.

منابع و تاریخ‌نگاران، او را فردی ایرانی تبار، نیای [[خاندان آل‌مهلب]] و مردی بافنده از منطقه خارک دانسته‌اند که نام اصلی‌اش بَسْخَرّه یا بَسْفَرّه (بسیار فره) بوده است. در منابع عربی از او به شکل «بسخرة بن بَهبوذان» یاد شده که به [[عمان]] رفت و نامش به «ابوصفره» معرّب شد.<ref>الاعلاق النفیسه، ج1، ص206؛ الاغانی، ج14، ص452؛ الطبقات الکبری، ج7، ص101؛ معجم البلدان، ج 2، ص337.</ref>

سند صحابی بودن او روایتی است که از نوادگان او نقل شده است و براساس آن، ابوصفره با ردایی زرد رنگ برای بیعت نزد پیامبر(ص) آمد و مسلمان شد. زیبایی او موجب شگفتی حضرت شد. ابوصفره در پاسخ پیامبر که نامش را جویا شد، خود را پادشاه و پادشاه‌زاده معرفی کرد و با اشاره به تعداد فرزندانش (هشت پسر و دختری به نام صفره) خود را فرزند کسی معرفی کرد که کشتی‌ها را به تاراج می‌برد، در پی آن پیامبر (ص) او را ابوصُفره‌خواند. <ref>اسد الغابه، ج5، ص٢٣١؛ الاصابه، ج٧، ص١٨٧.</ref>

[[یاقوت حموی]] ابوصفره را معرب بسخره دانسته است، <ref>معجم البلدان، ج2، ص337. </ref> در حالی که [[ابن حجر]] بر آن است که این نام را [[پیامبر اکرم(ص)]] به سبب ردای زردرنگی که بسخره به هنگام [[بیعت]] در حضور وی بر تن داشت، به او داد.<ref>اسد الغابه، ج5، ص٢٣١؛ الاصابه، ج٧، ص١٨٧.</ref>

او راوی حدیث پیامبر(ص) بود. <ref>تاریخ مدینه دمشق، ج٧٠، ص١٩٠.</ref> از میان صحابه‌نگاران «[[ابن عبدالبر]]» و «[[ابن اثیر]]» او را [[صحابی]] دانسته و دیدار او با حضرت را نفی کرده‌اند. <ref>الاستیعاب، ج١، ص٢55؛ اسد الغابه، ج6، ص١٧٠.</ref> از گزارش «[[واقدی]]» نیز برداشت می‌شود که ابوصفره پیامبر را ندیده است. <ref>دانشنامه سیره نبوی، ج٢، مدخل ابوصفره. </ref>

ابوصفره در [[عمان]] به خدمت [[عثمان بن ابی‌العاص]] امیرِ عمان و [[بحرین]] درآمد، و در سال 23ق/644م همراه [[حکم بن ابی‌العاص]] برادر عثمان، به جنگ با برخی از اهالی فارس که با مسلمانان مخالفت می‌ورزیدند، رفت و فرماندهی بخشی از سپاه حَکَم را به عهده گرفت. <ref>تاریخ طبری، ج1، ص269.</ref> ابوصفره پس از عزل شدن عثمان بن ابی‌العاص از امارت بحرین و عمان، با او به [[بصره]] رفته و در همان شهر اقامت گزیده است. <ref>الاعلاق النفیسه، ج1، ص206.</ref> از آن پس خبر چندانی از او در دست نیست.

چنانکه برخی منابع نقل کرده‌اند، ابوصفره به [[علی بن ابی‌طالب(ع)]] گرایش داشته، زیرا از شرکت قبیله‌اش در [[جنگ جمل]] بر ضد علی(ع) اظهار دلتنگی می‌کرد<ref>الکامل، ج3، ص363.</ref>

تاریخ‌نگاران آورده‌اند که ابوصفره در راه [[صفین]] درگذشت<ref>الکامل، ج3، ص363.</ref> بنابراین او می‌بایست در سال 37ق/657م درگذشته باشد.

[[رده:راویان از پیامبر(ص)]]

[[رده:افراد خاندان آل مهلب]]