در حال ویرایش باب ابراهیم

'''باب ابراهیم(ع)''':  از درهای دیوار غربی [[مسجدالحرام]] است. این باب در زمان مقتدر خلیفه عباسی در گسترش مسجدالحرام بنا نهاده شد. وجوهی مختلفی برای نام‌گذاری این باب به ابراهیم یاد شده که عبارتند از: این در، به [[حضرت ابراهیم(ع)]] نسبت داشته است، همچنین گفته‌اند ابراهیم خوزی ایرانی یا خیاطی به نام ابراهیم از اهالی [[اصفهان]] روبه‌روی آن می‌نشسته‌ است. همچنین بیرون این باب، چاهی منسوب به حضرت ابراهیم بوده است. از ویژگی‌های این در، استجابت [[دعا]] در این مکان است. این درب در سال‌های متفاوت به دستور حاکمان بازسازی می‌شد. باب ابراهیم در گسترش اول دوران سعودی، برداشته شد.

==معرفی اجمالی==

باب ابراهیم دومین در از دیوار غربی [[مسجدالحرام]] است که به سال‌های 306-307ق. در گسترش مسجدالحرام در دوره مقتدر خلیفه عباسی (حک: 295-320ق.)  بنا نهاده شد.<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص92؛ شفاء الغرام، ج1، ص300، 315.</ref> [[رفعت پاشا]] در ‌گزارش سخن فاسی دچار اشتباه شده و سال ساخت آن را 376ق. ‌گزارش کرده است.<ref>مرآة الحرمین، ج1، ص239؛ قس: اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص92؛ شفاء الغرام، ج1، ص300، 315.</ref> مقتدر در این گسترش، مسجدی در ‌[[دار زبیده]] نزدیک دیوار غربی مسجدالحرام بنا نهاد و آن را به مسجدالحرام متصل کرد و باب ابراهیم را با یک ورودی و دو طاق<ref>شفاء الغرام، ج1، ص300؛ تاریخ مکة المشرفه، ص158.</ref> جایگزین درهای [[باب بنی‌جمح|بنی‌جمح]] و [[باب حناطین|حناطین]]/ خیاطین<ref>اخبار مکه، فاکهی، ج2، ص195؛ اخبار مکه، ازرقی، ج2، ص92.</ref> ساخت که در دیوار غربی قرار داشتند و در این گسترش، داخل مسجد شده بودند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص300؛ اتحاف الوری، ج2، ص366؛ تحصیل المرام، ج1، ص355.</ref> 

==وجه تسمیه==

وجوهی گوناگون برای نام‌‌گذاری این باب به ابراهیم یاد شده که از آن جمله، می‌توان به این موارد اشاره کرد: این در به حضرت ابراهیم(ع)<ref>رحلة ابن جبیر، ص75.</ref> ‌ نسبت داشته است. [[‌فاسی]] این نسبت را وهمی بیش نمی‌داند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص315.</ref> ‌ نیز گفته‌اند ابراهیم خوزی ایرانی<ref>رحلة ابن بطوطه، ج1، ص377.</ref> یا خیاطی به نام ابراهیم از اهالی [[اصفهان]] روبه‌روی آن می‌نشسته‌اند.<ref>شفاء الغرام، ج1، ص315؛ تاریخ مکة المشرفه، ص158؛ تحصیل المرام، ج1، ص385.</ref> همچنین بیرون این باب، چاهی منسوب به حضرت ابراهیم بوده است.<ref>رحلة ابن جبیر، ص74-76؛ رحلة ابن بطوطه، ج1، ص379؛ تحصیل المرام، ج2، ص636.</ref> 

==ویژگی==

گویند این در از مکان‌های استجابت [[دعا]] است.<ref>العقد الثمین، ج1، ص243؛ تحصیل المرام، ج2، ص587.</ref> از این در به عنوان یکی از درهایی یاد کرده‌اند که حاجیان پس از موسم از آن بیرون می‌رفتند.<ref>العقد الثمین، ج1، ص269.</ref> 

==تاریخچه==

باب ابراهیم به سال 546ق. به دست محمد بن علی بن ابی‌منصور اصفهانی، وزیر زنگیان [[موصل]] و [[شام]]، تعمیر و بازسازی گشت و نام او بر این در ثبت شد.<ref>تاریخ مکة المشرفه، ص291.</ref> این باب در سده‌های 6 تا 8ق. بر اثر چند سیل آسیب دید.<ref>اتحاف الوری، ج2، ص563؛ ج3، ص212، 589؛ ج4، ص370؛ الزهور المقتطفه، ص218-221.</ref> 

در سده هفتم ق. از سمت داخلی و در سوی راست در، مناره‌ای با حالتی متفاوت، مستطیل‌شکل و محراب‌مانند قرار داشت که با گچبری‌های برجسته پوشیده شده بود.<ref>رحلة ابن جبیر، ص74.</ref> در سده هشتم ق. بر بالای این باب گنبدی بلند با گچبری‌های بسیار زیبا وجود داشت.<ref>رحلة ابن بطوطه، ج1، ص378-379.</ref> 

هنگامی که سلطان بَرسْبای چَرْکَسی (حک: 825-841ق.) از حکمرانان مملوکی [[مصر]]، دستور بستن درهای مسجدالحرام پس از اتمام [[موسم حج]] را به سال 830ق. صادر کرد، باب ابراهیم همراه سه درِ دیگر از این دستور مستثنا شد.<ref>التاریخ القویم، ج4، ص424-425.</ref> 

در حدود سال 917ق. باب ابراهیم به دستور سلطان قانصوه غوری (حک: 906-922ق.<ref>نهر الذهب، ج3، ص192.</ref> از حکمرانان مملوکی مصر، به دست خیربک معمار، بازسازی شد و طاقی محکم بر آن قرار دادند و قصری بر بالای آن ساختند که بعدها مکان اقامت رؤسای سادات گشت<ref>موسوعة مرآة الحرمین، ج2، ص753.</ref> و در پیرامون آن، خانه‌هایی را وقف فقیران کردند.<ref>تحصیل المرام، ج1، ص385؛ التاریخ القویم، ج4، ص565-566.</ref> در سمت راست این در، آیه {{قلم رنگ|سبز|وَعَلَی اللهِ فَتَوَکَّلُوا اِن کُنتُم مُؤمِنِینَ}} ([[سوره مائده]]، 23) و در سمت چپ، عبارت «امَر بعمارة هذا البابِ المعظم السلطانُ الملِک الاشرفُ ابوالنصر قانصوه الغوری‏» نقش بسته بود.<ref>مرآة الحرمین، ج1، ص233؛ تاریخ عمارة المسجدالحرام، ص127-128.</ref> باسلامه عبارت سمت چپ را چنین گزارش کرده است: «امر بعمارة هذا الباب المعظم مالکُ الممالکِ السلطانیه».<ref>تاریخ عمارة المسجدالحرام، ص128.</ref> 

قانصوه همچنین وضوخانه‌ای بیرون از این در بنا نهاد<ref>الارج المسکی، ص95؛ مرآة الحرمین، ج1، ص241.</ref> که به سال 980ق. به دستور شریف محمد ابونُمِی (م. 993ق.) بسته شد.<ref>التاریخ القویم، ج4، ص565-566.</ref> باب ابراهیم در گسترش اول دوران سعودی (1406ق.) برداشته شد.<ref>نک: منائح الکرم، ج3، ص104؛ تاریخ مکه، ص241.</ref> 

==پیوند به بیرون==

* [https://www.vajehyab.com/dehkhoda/باب+ابراهیم باب ابراهیم؛لغت نامه دهخدا]

==پانویس==
{{پانویس}}

==منابع ==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/8017
 | عنوان = باب ابراهيم
 | نویسنده = ابوالفضل ربانی
}}

* '''اتحاف الوری''': عمر بن محمد بن فهد (م. 885ق.)، به کوشش شلتوت، مکتبة الخانجی، 1404ق؛

* '''اخبار مکه''': الازرقی (م. 248ق.)، به کوشش رشدی الصالح، مکه، مکتبة الثقافه، 1415ق؛

* '''اخبار مکه''': الفاکهی (م. 279ق.)، به کوشش ابن دهیش، بیروت، دار خضر، 1414ق؛

* '''الارج المسکی فی تاریخ المکی''': علی بن عبدالقادر الطبری (م. 1070ق.)، به کوشش الجمال، مکه، المکتبة التجاریه، 1416ق؛

* '''تاریخ عمارة المسجدالحرام''': حسین عبدالله باسلامه، جده، تهامه، 1400ق؛

* '''التاریخ القویم''': محمد طاهر الکردی، به کوشش ابن دهیش، بیروت، دار خضر، 1420ق؛

* '''تاریخ مکة المشرفه''': محمد ابن الضیاء (م. 854ق.)، به کوشش علاء و ایمن، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1424ق؛

* '''تاریخ مکه''': احمد السباعی (م. 1404ق.)، نادی مکة الثقافی، 1404ق؛

* '''تحصیل المرام''': محمد بن احمد الصباغ (م. 1321ق.)، مکه، به کوشش ابن دهیش، 1424ق؛

* '''رحلة ابن بطوطه''': ابن بطوطه (م. 779ق.)، رباط، آکادیمیة المملکة المغربیه، 1417ق؛

* '''رحلة ابن جبیر''': محمد بن احمد (م. 614ق.)، بیروت، دار مکتبة الهلال، 1986م؛

* '''الزهور المقتطفه من تاریخ مکة المشرفه''': محمد الفاسی (م. 832ق.)، به کوشش الذهبی، مکه، مکتبة نزار مصطفی الباز، 1418ق؛

* '''شفاء الغرام''': محمد الفاسی (م. 832ق.)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1421ق؛

* '''العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین''': محمد الفاسی (م. 832ق.)، به کوشش فؤاد سیر، مصر، الرساله، 1406ق؛

* '''مرآة الحرمین''': ابراهیم رفعت پاشا (م. 1353ق.)، قم، المطبعة العلمیه، 1344ق؛

* '''منائح الکرم''': علی بن تاج الدین السنجاری (م. 1125ق.)، به کوشش المصری، مکه، جامعة‌ام القری، 1419ق؛

* '''موسوعة مرآة الحرمین الشریفین''': ایوب صبری پاشا (م. 1290ق.)، قاهره، دار الآفاق العربیه، 1424ق؛

* '''نهر الذهب فی تاریخ حلب''': کامل بن حسین الحلبی الغزی (م. 1351ق.)، به کوشش شوقی و الفاخوری، حلب، دار القلم، 1419ق.

{{پایان}}

{{درب‌های مسجدالحرام}}

[[رده:درب‌های مسجدالحرام]]