در حال ویرایش تاریخ نگاری محلی مدینه

[[مدینه]] منوره، به عنوان مقصد مهاجرت رسول خدا(ص) و نخستین پایگاه گسترش [[اسلام]]، از اهمیت ویژه‌ای در تاریخ اسلام برخوردار است. وجود مسجد و تربت پاک آن حضرت و دیگر اماکن مقدس و مزارات مرتبط با ایشان و [[اهل بیت]] و [[صحابه پیامبر|صحابه]]

و [[تابعین]]، آن را به دومین شهر مقدس مسلمانان تبدیل کرده است. این شهر همچنین به عنوان خاستگاه بسیاری از قُرّاء، فقها و محدّثان برجسته مسلمان در سده‌های اول و دوم هجری، تأثیر فراوانی بر علم و حدیث داشته است.

اهمیت و تأثیرگذاری علمی [[مدینه]] منوّره در سده‌های نخست اسلامی، عامل مهمی بود تا در طول سده دوم و سوم هجری، چندین تاریخ محلی مهم، با هدف گردآوری اخبار و روایات مربوط به سیره [[پیامبر(ص)|رسول خدا]] و تاریخ این شهر و اماکن مقدس و نیز حوادث سیاسی آن، نگاشته شود. 

نخستین تواریخ محلی مدینه که در پایان سده دوم و در طول سده سوم نگاشته شده‌اند، مطابق سنت تاریخ‌نگاری این دوره، معمولاً «اخبار المدینه» نامگذاری می‌شدند.
==آثار نخستین تاریخ نگاری محلی مدینه==

برخی از مؤلّفان همچون نورالدین سمهودی (د. 911ق.) و فهیم شلتوت (مصحّح ''اخبار المدینه'' ابن شبّه)، نخستینِ این تواریخ را [[اخبار المدینه (ابن زباله)|اخبار المدینه ابن زباله]] (زنده در 199ق.) دانسته‌اند.<ref>سمهودی، ج2، ص65؛ ابن شبّه، بی‌تا، «ل»</ref> این اثر، امروزه متنی مفقود به شمار می‌آید؛ اما نقل قول‌های متعددی از آن در منابع دوره‌های بعدی،به ویژه در [[وفاء الوفاباخباردارالمصطفی|وفاء الوفا]]<nowiki/>ی [[سمهودی]]، به جای مانده است.

با این حال حَمَد الجاسر، نخستین متن نگاشته‌شده در تاریخ مدینه را از عبدالعزیز ابن عمران مَدَنی دانسته که گزارش‌های تاریخی فراوانی درباره مدینه منوّره از وی به واسطه شاگردش، ابوغسّان محمد بن یحیی مدنی (زنده در 190ق.)، روایت شده است.<ref>الجاسر، ص 98-100</ref>  اما یاسر احمد نور، نخستین اثر در این موضوع را از ابوغسّان مدنی دانسته است که مورخان بعدی، به ویژه ابن شبّه، گزارش‌های تاریخی فراوانی را از وی روایت کرده‌اند.<ref>نور، ص 189-203</ref> 

تاریخ محلی دیگر مدینه، کتاب [[اخبار المدینه (ابن شبه)|اخبار المدینه ابن شَبَّه]] بصری (د. 262ق.) است که از میان تواریخ محلی مدینه در سده‌های نخست، تنها متنی است که امروزه نسخه‌ای خطی از آن موجود است؛ هرچند این نسخه حاوی متن کامل کتاب نیست. منبع بعدی، [[اخبار المدینه یحیی بن حسن علوی مدنی]] (د. 277ق.) است که این اثر نیز امروزه متنی مفقود به شمار می‌آید؛ اما نقل قول‌های فراوانی از آن در منابع دوره‌های بعدی، به ویژه ''وفاء الوفای'' سمهودی، باقی مانده است.

افزون بر این، اشاره‌هایی به وجود تاریخ‌های دیگری برای مدینه از همین دوره ـ همچون ''اخبار المدینه'' مدائنی (د. 225ق.)، ''اخبار المدینه'' زبیر بن بکّار (د. 256ق.) <ref>دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج2، ص49ـ53 و 58ـ62</ref> و ''کتاب المدینه وأخبارها'' اثر عبدالله بن ابی‌سعد ورّاق (د. 274ق.) <ref>ندیم، ج1-2، ص335</ref> ـ وجود دارد که در منابع تاریخی دوره‌های بعد، نقل قول‌های بسیار کمتری از آنها به چشم می‌خورد.
==تاریخ نگاری در سده های چهارم تا ششم==

در سده‌های چهارم تا ششم هجری، نگارش تواریخ محلی مدینه به ترتیب با دو کتاب ''الانتقاء فی اخبار المدینة'' اثر محمد بن عبدالرحمان بغدادی ذهبی، معروف به ابوطاهر مُخلّص (305-393ق.)، و ''اخبار دارالهجرة'' اثر رُزَین بن معاویه عبدری سَرقُسطی (د. 524ق.) ادامه یافته است. این دو متن، امروزه مفقود هستند؛ اما نقل قول‌هایی از آنها در منابع تاریخی دوره‌های بعدی به جای مانده است<ref>حسینی، 1392، ج3، ص299ـ301؛ احمدی میرآقا، 1392، ج2، ص6ـ29</ref>
==تاریخ نگاری در دوره مملوکی==

نگارش کتاب ''الدُّرّة الثمینة فی تاریخ المدینة'' اثر ابن نجّار (د. 643ق.) (مورخ برجسته بغدادی در سده هفتم هجری) را می‌توان نقطه آغازی برای موج جدیدی از تاریخ‌نگاری محلی مدینه به شمار آورد که در دوره مملوکی به اوج رونق خود رسید.

چنین به نظر می‌رسد که تحت تأثیر کتاب ابن نجّار و با الگوگیری از محتوا و ساختار آن، در دوره مملوکی، چندین اثر مشابه آن ـ شامل ''بهجة النفوس والاسرار فی تاریخ دارهجرة المختار'' اثر مرجانی (زنده در 770ق.)، ''التعریف بما أنست الهجرة من معالم دارالهجرة'' اثر جمال‌الدین مطری (د. 741ق.)، ''تحقیق النصرة بتلخیص معالم دارالهجرة'' اثر ابوبکر مراغی (د. 816ق.) و ''المغانم المطابة فی معالم طابة'' اثر مجدالدین فیروزآبادی (د. 817ق.) ـ پدید آمد.

به موازات این آثار که با تأکید بر تاریخ شهر مدینه و اماکن دینی و جغرافیایی آن به ویژه مسجدالنبی ـ نگاشته شد، تواریخ محلی دیگری نیز در همین دوره با رویکرد تراجم‌نگاری پدید آمد. مهم‌ترین این آثار عبارت‌اند از: ''الروضة الفردوسیة والحضرة القدسیة'' اثر آقشهری (د. 739ق.)، ''نصیحة المشاور وتعزیة المجاور'' اثر ابن فرحون مالکی (د. 769ق.) و متن مفقودی با عنوان ''تاریخ المدینه'' اثر شمس‌الدین محمد بن صالح کِنانی (785ق.).

اما به عنوان مفصّل‌ترین و مهم‌ترین تواریخ محلی مدینه در دوره مملوکی، باید از ''وفاء الوفا بأخبار دارالمصطفی'' اثر نورالدین سمهودی (د. 911ق.) و ''التحفة اللطیفة فی تاریخ المدینة الشریفة'' اثر شمس‌الدین سخاوی (د. 902ق.) نام برد که هر دو تقریباً به طور همزمان در پایان این دوره نگاشته شده‌اند. این دو اثر، نقطه اوج نگارش تاریخ‌نگاری محلی مدینه در دوره مملوکی، به ترتیب یکی در حوزه تاریخ شهر و اماکن آن و دیگری در حوزه تراجم‌نگاری اعلام آن، به شمار می‌آیند.
==تاریخ نگاری در دوره عثمانی==

در دوره عثمانی، شماری از آثاری پدید آمد که به نوعی می‌توان آنها را تاریخ محلی مدینه دانست؛ از جمله: ''تاریخ المدینه'' اثر قطب‌الدین نهروالی (د. 990ق.)، ''عمدة الاخبار فی مدینة المختار'' اثر احمد بن عبدالحمید عبّاسی (سده 10ق.)، ''نتیجة الفِکَر فی خبر مدینة سید البشر'' اثر زین‌العابدین بن محمد بن عبدالله عبّاسی (د. 1130ق.) و ''الاخبار الغریبة فی ذکر ما وقع بطیبة الحَبیبة'' اثر جعفر بن حسین مدنی (د. 1342ق.).

بیشتر آثار و تواریخ محلی مدینه که در دوره عثمانی نگاشته شده، از منظر جامعیت، نوآوری و ارزش تاریخی آنها، قابل مقایسه با آثار دوره‌های قبلی (همچون ''الدُّرّة الثمینه'' ابن نجّار، ''تسلیة المجاور'' ابن فرحون، ''وفاء الوفای'' سمهودی و ''التحفة اللطیفه'' سخاوی) نیست؛ ازاین‌رو دوره عثمانی را باید دوره افول تاریخ‌نگاری محلی مدینه دانست.

==پانویس==

{{پانویس}}