در حال ویرایش ترتیب الرحلة للترغیب فی الملة (کتاب)

ابن‌عربی تحصیلات خویش را زیر نظر استادان اشبیلیه، از جمله پدرش ابومحمد [[عبدالله بن محمد ابن‌عربی]] (م. 493ق.) از دانشمندان نامدار و بانفوذ اشبیلیه که مقامی معتبر در دولت [[آل‌عباد]] داشت<ref>نک: وفیات الاعیان، ج4، ص296؛ تذکرة الحفاظ، ج4، ص1295؛ تاریخ الادب الجغرافی، ص298.</ref> و نیز دایی‌اش ابوالقاسم [[حسن بن عمر هوزنی]] و [[ابوعبدالله سرقسطی]] پی گرفت<ref>تاریخ دمشق، ج54، ص24؛ نفح الطیب، ج2، ص28.</ref> و بعدها در سفر به شرق جهان اسلام نزد استادان و مشایخ بسیار در ممالک گوناگون مانند [[محمد بن ولید طرطوشی]] فقیه [[مالکیان]] (م. 520ق.) و [[مکی بن عبدالسلام رمیلی]] (م. 492ق.) در [[بیت‌المقدس]]،<ref>قانون التاویل، ص91-93؛ احکام القرآن، ج1، ص5، «مقدمه. </ref><ref>تذکرة الحفاظ، ج4، ص1295.</ref> [[ابوالفتح مقدسی]] و [[ابومحمد ابن‌اکفانی]] و [[ابوالفضل ابن‌فرات شیعی]] در [[دمشق]]<ref>تاریخ دمشق، ج54، ص24.</ref> و [[حسین بن علی طبری]] فقیه شافعی و محدث مکه (م. 489ق.) <ref>قانون التاویل، ص108.</ref> و [[ابوزکریا یحیی خطیب تبریزی]] (م. 502ق.) و [[ابوحامد محمد غزالی]] (م. 505ق.) در [[بغداد]]، فقه و حدیث و کلام آموخت.<ref>قانون التاویل، ص111-113؛ تذکرة الحفاظ، ج4، ص1295.</ref> ابن‌عربی شاگردان بسیار نیز پرورده که برخی از نامدارترین آن‌ها قاضی عیاض، ابن‌بشکوال و ابن‌خیر اشبیلی هستند.<ref>الغنیه، ص68-69؛ الصله، ج2، ص591؛ فهرست ابن‌خیر، ص57، 136.</ref>

به تصریح ابن‌عربی، ترتیب الرحله در روزگار خود او، به دلیلی که از آن سخن نگفته، از میان رفت و او منتخبی از آن را با عنوان مختصر ترتیب الرحله در آغاز کتاب قانون التاویل بازنوشت. این مختصر به صورت جداگانه به همت [[سعید اعراب]] در اثری با عنوان مع القاضی ابوبکر ابن‌العربی در بیروت چاپ شده است. در مختصر ترتیب الرحله از سفر به شهرهای متعدد در‌ اندلس، افریقای شمالی، شامات و [[عراق]] مانند مالَقَه،<ref>مع القاضی ابی‌بکر، ص14، 193.</ref> مَرِیّه،<ref>مع القاضی ابی‌بکر، ص14، 194.</ref> بِجایه،<ref>مع القاضی ابی‌بکر، ص14، 194.</ref> بونه، سُوسه، مهدیه،<ref>مع القاضی ابی‌بکر، ص15، 196-197.</ref> قاهره،<ref>مع القاضی ابی‌بکر، ص17؛ مع القاضی ابی‌بکر، ص201.</ref> بیت‌المقدس،<ref>مع القاضی ابی‌بکر، ص19-20، 203.</ref> عَکّا، حَوران، دمشق<ref>مع القاضی ابی‌بکر، ص30، 213-214.</ref> و بغداد<ref>مع القاضی ابی‌بکر، ص33، 215.</ref> یاد شده؛ اما از سفر به [[حجاز]] و شرح سفر حج گزارشی در دست نیست. گویا ابن‌عربی در بازنویسی و تلخیص کتاب، تنها به جنبه علمی سفرهای خویش نظر داشته و فقط به مناطقی پرداخته که در آن‌ها دیدارهای علمی مهمی داشته است.