در حال ویرایش ساباط امام زمان(ع)

{{در دست ویرایش|ماه=[[آذر]]|روز=[[۱۶]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Abbasahmadi1363  }}

ساباط، واژه‌ای عربی، به معنای سازه‌ای سقف‌دار<ref>کتاب العین، ج۷، ص۲۱۸؛ الصحاح، ج۳، ص۱۱۲۹؛ المحکم و المحیط الأعظم، ج۸، ص۴۴۰.</ref> بین دو خانه<ref>کتاب العین، ج۷، ص۲۱۸؛ مفردات الفاظ قرآن، ج۲، ص۱۷۸؛ المحکم و المحیط الأعظم، ج۸، ص۴۴۰.</ref> یا دو دیوار<ref>الصحاح، ج۳، ص۱۱۲۹.</ref> است که زیر آن، راه عبور و گذر است.<ref>کتاب العین، ج۷، ص۲۱۸؛ الصحاح، ج۳، ص۱۱۲۹؛ ترجمه مفردات الفاظ قرآن، ج۲، ص۱۷۸.</ref> برخی، راه عبور را را در معنای آن ذکر نکرده‌اند.<ref>المحکم و المحیط الأعظم، ج۸، ص۴۴۰.</ref> ریشه این واژه، «س،ب،ط» است، که به باور برخی، بر امتداد شیء دلالت کرده و گویا نزدیک به ریشه «ب،س،ط» است.<ref>معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۲۸.</ref> این واژه، با سَوَابِيط و ساباطات جمع بسته شده است.<ref>الصحاح، ج۳، ص۱۱۲۹.</ref> ساباط، در واژه‌نامه‌های فارسی به معنای دالان، دهلیز،<ref>لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه ساباط.</ref> راهرو روپوشیده بین دو خانه یا دو دکان، و سقفی که در زیر آن راه ورود به خانه باشد<ref>فرهنگ فارسی عمید، ذیل واژه ساباط.</ref> آمده است.

 

در گذشته يک ساباط (گذر)، منسوب به [[امام زمان(ع)]]، متصل به ديوار [[آستان مقدس امام علی(ع)|آستان امام علي(ع)]]،در [[نجف]] قرار داشته است.<ref name=":0">مقام‌های حضرت مهدی(ع) در عراق، فصلنامه فرهنگ زیارت، ش۳۰، ص۱۱۲.</ref>

[[سیدبهاءالدین حسینی نیلی|سید بهاءالدین حسینی نیلی]]، از عالمان سده هشتم قمری، نقل کرده است که در سال ۷۲۰ق، [[امام مهدی(ع)]] شبی به خانه یکی از [[شیعه|شیعیان]] که فلج بود، آمده، او را شفا داد و سپس او را به یک ساباط (گذر) برد که متصل به دیوار آستان امام علی(ع) بود و به او گفت: «این ساباط، محل رفت‌وآمد من برای زیارت جدم امیرمؤمنان(ع) است. پس هر شب آن را ببند». از آن زمان، این ساباط به زیارتگاه مردم نجف تبدیل شد و هرکس برای آنجا نذری می‌کرد، حاجتش برآورده می‌شد.<ref>السلطان المفرّج عن اهل الایمان، ص4٧-4٨؛ بحار الانوار، ج5٢، ص٧4.</ref> با توجه به توسعه‌های مکرر آستان مقدس پس از تاریخ گفته شده، این ساباط به احتمال زیاد در محدوده صحن شریف قرار گرفته و امروزه نشانی از آن باقی نمانده است.<ref name=":0" />

 

| منبع = مقام‌های حضرت مهدی(ع) در عراق،  

| پس از لینک = احمد خامه یار، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره سی‌ام، بهار 1396، ص112

| لینک =  

 

*'''بحار الانوار'''، محمدباقر  مجلسي، مؤسسة الوفاء، بيروت، 1403ق، (1983م).

*'''ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن'''، حسين بن محمد راغب اصفهانى، مرتضوي، تهران، 1374ش.

*'''الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربية'''، اسماعيل بن حماد جوهرى، دار العلم للملايين، بيروت، 1376ق.

 

* '''فرهنگ فارسی عمید'''، حسن عميد، سرپرست تأليف و ويرايش فرهاد قربان‌زاده، اَشجَع،  تهران، ۱۳۸۹ش.

* '''كتاب العين'''، خليل بن احمد فراهيدى، نشر هجرت، قم، 1409ق.

* '''المحكم و المحيط الأعظم'''، على بن اسماعيل بن سيده، ، دار الكتب العلمية بيروت، چاپ: اول، 1421 ه.ق.

* '''معجم مقاييس اللغة'''، احمد بن فارس،  مكتب الاعلام الاسلامي، قم، 1404ق.