در حال ویرایش قبر ابراهیم مجاب‌

| وبگاه            =  

}}

ابراهیم بن محمد بن امام موسی کاظم(ع)، مکنا به ابومحمد،<ref>تحفة الازهار، ج3، ص280؛ الشجرة الطیبة، ص25؛ الکواکب المنتشرة، ج1، ص70.</ref> ملقب به تاج‌الدین‌<ref>الشجرة الطیبة، ص25؛ المشاهد المشرفة، ج1، ص63.</ref> و مجاب‌<ref>عمدة الطالب، ص263؛ النفحة العنبریة، الیمانی الموسوی، ص90؛ مناهل الضرب، الاعرجی النجفی، ص474؛ الاساس لانساب الناس، السید حسین ابوسعیدة، ص205؛ الدر المنثور، الاعرجی النجفی، ص228.</ref> و مشهور به ضرّیر،<ref>المجدی، ص313؛ الشجرة المبارکة، ص103؛ النفحة العنبریة، ص90.</ref> مکفوف‌<ref>الشجرة الطیبة، ص25.</ref> و کوفی‌<ref>المجدی، ص313؛ الشجرة المبارکة، ص103.</ref> است. بدان علت که ایشان در آخر عمر، نابینا و زمین‌گیر شد، به ضریر و مکفوف، مشهور گشت.<ref>انجاز العدات، محمد رحمتی، ص115.</ref>

از وی به عنوان سیدی جلیل‌القدر، عظیم‌الشان و بزرگوار یاد شده است. او نخستین علوی است که در سال 247 ه. ق، پس از مرگ [[متوکل عباسی]]، از [[کوفه]] به [[کربلا]] آمد و آنجا سکونت گزید.<ref>المشاهد المشرفة، السید حسین ابوسعیدة، ج1، ص63.</ref> در آن دوران، محمد منتصر، پسر متوکل، امور خلافت را در دست گرفته بود. او از آنچه متوکل بر علویان روا داشته بود،‌ اندوهگین و آزرده خاطر شده بود. از این‌رو به علویان اجازه داد تا [[قبر امام حسین(ع)]] را زیارت کنند. در این دوران بود که سید ابراهیم، مرقد امام را زیارت کرد و به هنگام زیارت، رو به مرقد امام(ع) با عبارت‌ «السلام علیک یا جدّاه» سلام کرد و از درون ضریح، با عبارت‌ «و علیک السلام یا ولدی» پاسخ شنید و از همین رو، به «مُجاب» شهرت یافت.<ref>کربلا و حرم‌های مطهر، ص158.</ref>

[[بیهقی]] قائل است که ابراهیم مجاب، در سال 285 ه. ق، به نیشابور رفته و در آنجا، حدیث نقل نموده است.<ref>لباب الانساب، ج2، ص716.</ref> بر همین اساس، برخی تصور کرده‌اند که پس از شهادت [[امام رضا(ع)]]، سید ابراهیم مجاب با پدر و برخی دیگر از پسرعموهایش، به همراه عمویشان [[احمد بن موسی(ع)]]، به [[ایران]] سفر کرده و پس از درگیری با حاکم شیراز، نابینا شده و فرار کرده است و به سختی، با گذشتن از سرزمین‌های زیادی، (برخی آمل و شیراز و نیشابور را ذکر می‌کنند.) به کوفه رسیده و در آنجا ساکن شده است.<ref>مرقدها و مکان‌های زیارتی کربلا، ص100.</ref> اما برخی بر اساس مدارک ضعیف متاخر قائل‌اند که او در شیراز وفات کرده و کنار پدرش، محمد عابد، دفن شده است.<ref>دانشنامه بقاع و اماکن متبرکه، فقیه بحرالعلوم، ج1، ص184 و 185.</ref>

====رد دفن ابراهیم در ایران====

[[سیدمحمدکاظم یمانی موسوی]] تصریح دارد که او در مشهد امام حسین(ع) مدفون است.<ref>النفحة العنبریة، 90.</ref>

مکان کنونی، به عنوان «تربة العلویین» یا مقابر علویان، مشهور است‌<ref>منار الهدی فی الانساب، ص26.</ref> و جمعی از سادات و علما، در این مکان آرمیده‌اند. از دفن شدگان مشهور در این مکان، می‌توان از شخصیت‌های زیر نام برد:<ref>کربلا و حرم‌های مطهر، ص159.</ref>

==پانویس==