در حال ویرایش موسوعه رد شبهات جلد هجدهم

'''موسوعه رد شبهات جلد هجدهم''' کتابی با موضوع پاسخ به شبهات عصمت امام، در دو بخش و دو نویسنده نوشته شده است. در بخش اول، پس از تعریف عصمت، ضرورت بحث از عصمت، منشأ عصمت و ادله عقلی و نقلی عصمت امام به نگارش درآمده و پس از آن به شش شبهه از جمله عصمت امام اندیشه‌ای بدون دلیل و تلازم وجوب عصمت امام با تعیین تکلیف برای خدا، پاسخ داده شده است. نویسنده این بخش، محمد فرضی پوریان است.

کتاب در دو بخش نگارش یافته و در هر دو بخش، به شبهاتی علیه شیعه؛ پیرامون [[عصمت امام]] پاسخ داده شده است.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص61-37؛ 182-112.</ref>

این بخش شامل مفهوم‌شناسی و پاسخ به شبهات است.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص61-11.</ref> در بخش مفهوم‌شناسی، ابتدا عصمت در لغت و اصطلاح [[متکلمان]] و [[حکما]] تعریف شده<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص14-11.</ref> و پس از آن، مفهوم [[امام]] در قالب تعریف لغوی و اصطلاحی،<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص15-14.</ref> ضرورت بحث از عصمت،<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص16.</ref> منشأ عصمت،<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص19-17.</ref> ادله عقلی و نقلی عصمت امام،<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص37-19.</ref> شرح داده شده است. مؤلف به نقل از متکلمان شیعه، دو دلیل عقلی بر عصمت امام را یکی برهان امتناع تسلسل در امام و دیگری برهان حفظ شریعت می‌داند.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص26-20.</ref> [[آیه ابتلای ابراهیم]] (سوره بقره، آیه 124)، [[آیه صادقین]] (سوره توبه، آیه 119) و [[آیه اولوالأمر]] (سوره نساء، آیه 59) از دلایل نقلی ارائه شده توسط نویسنده بر لزوم عصمت امام است.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص37-26.</ref>

 

====  عصمت امام، اندیشه‌ای بدون دلیل ====

شیعه هیچ دلیل عقلی و نقلی بر عصمت امام؛ به عنوان جانشین پیامبر(ص) ندارد.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص37.</ref> مؤلف در پاسخ به این شبهه معتقد است با توجه به اینکه شیعه عصمت امام را با دلایل عقلی (مثل برهان امتناع تسلسل در امام و برهان حفظ شریعت) و نقلی (مثل آیه اولوالأمر و آیه ابتلای ابراهیم) اثبات می‌کند، این ادعا اعتبار علمی ندارد.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص37.</ref>

==== تلازم وجوب عصمت امام با تعیین تکلیف برای خدا ====

لزوم تعیین امامی معصوم در همه زمان‌ها بر [[خداوند]]، نوعی مکلف کردن خداوند و بی‌ادبی در محضر او است.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص38.</ref> پاسخ مؤلف به این اشکال آنکه مخالفان شیعه در فهم مسأله دچار مشکل شده‌اند و [[شیعه]] اعتقاد دارد وجوب تعیین امام معصوم بر خداوند یعنی خداوند ذاتا به گونه‌ای است که امام معصوم تعیین می‌کند نه اینکه انجام امری بر خداوند واجب شده است.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص41-38.</ref>

عقیده‌مندی به عصمت، از یهود و نصارا گرفته شده و در زمان [[صحابه]] و [[تابعان]] نبوده است.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص41.</ref> پاسخ آنکه:

نویسنده پس از شناساندن تعریف لغوی و اصطلاحی عصمت،<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص74-69.</ref> معنای عصمت در قرآن و روایات را بیان می‌کند.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص76-74.</ref> پس از آن، ضرورت طرح مسأله عصمت را شرح داده<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص77-76.</ref> و عصمت در اندیشه اسلامی را در قالب چند مسأله پیگیری می‌کند:

نویسنده در ادامه به هفت شبهه وهابیان پاسخ می‌دهد:

 

 

با توجه به آیه 59 [[سوره نساء]]،<ref>يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ في‏ شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْويلا.</ref> غیر از پیامبر(ص) معصوم دیگری نداریم زیرا خداوند به مؤمنان دستور می‌دهد هنگام بروز اختلاف، به خدا و رسولش مراجعه کنند.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص113-112.</ref> نویسنده پاسخ می‌دهد ابتدای آیه؛ يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ، بر عصمت اولوالأمر (صاحبان امر) یعنی امامان دلالت دارد زیرا اطاعت بی‌قید و شرط از اولوالأمر، بدون عصمت ایشان معنا ندارد.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص117.</ref> اگر امامان در جمله فَإِنْ تَنازَعْتُمْ في‏ شَيْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ ذکر نشده‌اند سه احتمال وجود دارد<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص116-115.</ref> از جمله اینکه مسأله اولوالأمر و امامت، از مسائل اختلافی میان مسلمانان است و معنا ندارد اختلاف در اولوالأمر به خود اولوالأمر ارجاع داده شود.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص116.</ref>

اعتقاد به عصمت امامان به معنای اثبات الوهیت و غلو در مورد آنان است.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص118-117.</ref> پاسخ آنکه حقیقت غلو آن است که معصوم را از حد بندگی بالاتر برده، او را خدا دانسته و در افعالش مستقل یعنی بدون اتکا به خداوند بدانیم.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص119.</ref> این معنا در مورد امام معصوم مورد ادعای شیعه نیست و طبق روایات شیعه امامان از غلو و غالیان برائت جسته‌اند.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص119.</ref>  

 

 

 

شیعیان گستره عصمت امامان را بیش از عصمت پیامبران می‌دانند و عصمت از تمام گناهان، سهو و نسیان برای پیامبران هم وجود ندارد.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص144.</ref> نویسنده معتقد است در این اشکال مغالطه رخ داده و دیدگاه امامیه نسبت به عصمت امامان، با دیدگاه اهل سنت (نه شیعه) نسبت به عصمت پیامبران مقایسه شده است.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص144.</ref> بیشتر عالمان امامیه در مورد پیامبران نیز به عصمت مطلق (از گناهان، سهو و فراموشی) اعتقاد دارند.<ref>فرضی پوریان و باذلی، موسوعه رد شبهات (18)، 1401ش، ص148-145.</ref>