در حال ویرایش نجف

هشدار: شما وارد نشده‌اید. نشانی آی‌پی شما برای عموم قابل مشاهده خواهد بود اگر هر تغییری ایجاد کنید. اگر وارد شوید یا یک حساب کاربری بسازید، ویرایش‌هایتان به نام کاربری‌تان نسبت داده خواهد شد، همراه با مزایای دیگر.

این ویرایش را می‌توان خنثی کرد. لطفاً تفاوت زیر را بررسی کنید تا تأیید کنید که این چیزی است که می‌خواهید انجام دهید، سپس تغییرات زیر را ذخیره کنید تا خنثی‌سازی ویرایش را به پایان ببرید.

نسخهٔ فعلی متن شما
خط ۳۷: خط ۳۷:
'''‌نجف'''، از شهرهای مهم [[کشور عراق]] و سومین شهر مذهبی جهان اسلام است. این شهر علی‌رغم اینکه پیش از [[اسلام]] محل سکونت بوده است؛ اما در قرن اول هجری چندان قابل توجه نبوده؛ و در کنار شهر باعظمت [[کوفه]] قریه کوچکی به حساب می‌آمد که به نام ظهرالکوفه<ref>بحار الانوار، ج100، ص242.</ref> شناخته می‌شده است؛ با آشکار شدن [[مدفن]] مطهر [[حضرت امام علی(ع)]] در قرن دوم هجری، این شهر چندان اهمیت و وسعتی یافته است که در حال حاضر شهر کوفه یکی از محله‌های آن به شمار می‌آید.
'''‌نجف'''، از شهرهای مهم [[کشور عراق]] و سومین شهر مذهبی جهان اسلام است. این شهر علی‌رغم اینکه پیش از [[اسلام]] محل سکونت بوده است؛ اما در قرن اول هجری چندان قابل توجه نبوده؛ و در کنار شهر باعظمت [[کوفه]] قریه کوچکی به حساب می‌آمد که به نام ظهرالکوفه<ref>بحار الانوار، ج100، ص242.</ref> شناخته می‌شده است؛ با آشکار شدن [[مدفن]] مطهر [[حضرت امام علی(ع)]] در قرن دوم هجری، این شهر چندان اهمیت و وسعتی یافته است که در حال حاضر شهر کوفه یکی از محله‌های آن به شمار می‌آید.


شهر نجف، مرکز استان نجف است و از مقدس‌ترین شهرهای شیعیان به‌ شمار می‌رود. این شهر مدت زیادی در مسیر کاروان‌هایی قرارداشته که برای انجام [[مناسک حج]] از راه خشکی عازم [[مکه]] و [[مدینه]] بودند.
شهر نجف، مرکز استان نجف است و از مقدس‌ترین شهرهای شیعیان به‌شمار می‌رود. این شهر مدت زیادی در مسیر کاروان‌هایی قرارداشته که برای انجام [[مناسک حج]] از راه خشکی عازم [[مکه]] و [[مدینه]] بودند.


از مضمون احادیث برمی‌آید که این شهر مسکن و مأوای پیامبران الهی بوده است. [[حضرت ابراهیم(ع)]] مدتی در این سرزمین مقدس سکونت نمود و پیکر [[حضرت آدم]] و [[حضرت نوح|نوح]](ع) پس از رحلت بدان جا نقل مکان یافته و [[هود]] و [[صالح]] در این دیار دفن شده‌اند. از خواص [[خاک]] نجف هم این است که مدفون در آن از مؤاخذه دو فرشته در شب اول قبر در امان است.
از مضمون احادیث برمی‌آید که این شهر مسکن و مأوای پیامبران الهی بوده است. [[حضرت ابراهیم(ع)]] مدتی در این سرزمین مقدس سکونت نمود و پیکر [[حضرت آدم]] و [[حضرت نوح|نوح]] (ع) پس از رحلت بدان جا نقل مکان یافته و [[هود]] و [[صالح]] در این دیار دفن شده‌اند. از خواص [[خاک]] نجف هم این است که مدفون در آن از مؤاخذه دو فرشته در شب اول قبر در امان است.


==موقعیت جغرافیایی==
==موقعیت جغرافیایی==
خط ۵۳: خط ۵۳:
نظریه قریب به اجماع آن است که نجف، زمین مرتفعی است که همیشه آب سیل، اطراف آن جمع می‌شود.<ref>المفصَل فی تاریخ النجف الاشرف، ج1، ص112؛ الموسوعة التاریخیة الجغرافیة، مسعود الخوند، ج12، ص226.</ref>
نظریه قریب به اجماع آن است که نجف، زمین مرتفعی است که همیشه آب سیل، اطراف آن جمع می‌شود.<ref>المفصَل فی تاریخ النجف الاشرف، ج1، ص112؛ الموسوعة التاریخیة الجغرافیة، مسعود الخوند، ج12، ص226.</ref>


نجف واژه‌ای عربی به معنای منجوف است. منجوف به مکانی مستطیل شکل و مرتفع گفته می‌شود که [[آب]] در اطراف آن جمع می‌گردد ولی بر سطح آن جاری نمی‌شود. این شهر را از آن رو نجف نامیده‌اند که نسبت به زمین‌های مجاور بلند، و به سبب آن که مستطیل شکل یا دایره‌ای است، آب بر سطح آن جمع نمی‌شود. به گفته [[یاقوت حموی]] نجف [[ساحل]] دریای شور است که در قدیم به [[حیره]] متصل بود.<ref>معجم البلدان، ج5، ص271؛ لسان العرب، ج9، ص323.</ref>
نجف واژه‌ای عربی به معنای منجوف است. منجوف به مکانی مستطیل شکل و مرتفع گفته می‌شود که [[آب]] در اطراف آن جمع می‌گردد ولی بر سطح آن جاری نمی‌شود. این شهر را از آن رو نجف نامیده‌اند که نسبت به زمین‌های مجاور بلند، و به سبب آن که مستطیل شکل یا دایره‌ای است، آب بر سطح آن جمع نمی‌شود. به گفته [[یاقوت حموی]] نجف [[ساحل]] دریای شور است که در قدیم به[[حیره]] متصل بود.<ref>معجم البلدان، ج5، ص271؛ لسان العرب، ج9، ص323.</ref>


===دریای خشک===
===دریای خشک===
خط ۷۰: خط ۷۰:


===الغریّ===
===الغریّ===
الغریّ در لغت به معنای نیک می‌باشد و غریّان<ref>لسان العرب، ج15، ص122.</ref> نام دو بنای مشهور نزدیک به کوفه بود که گفته می‌شد قبل از اسلام توسط منذر پسر [[امرئ القیس]] یکی از پادشاهان حیره بنا شده‌اند و حضرت علی(ع) نیز در حوالی همان موضع به خاک سپرده شد. بعدها یکی از آن دو بنا ویران شده و لفظ الغریّ و نیز الغُریّان که تثنیه می‌باشد به کار برده شد.<ref>بحار الانوار، ج100، ص242؛ بحار الانوار، ج100، ص232.</ref>
الغریّ در لغت به معنای نیک می‌باشد و غریّان<ref>لسان العرب، ج15، ص122.</ref> نام دو بنای مشهور نزدیک به کوفه بود که گفته می‌شد قبل از اسلام توسط منذر پسر [[امرئ القیس]] یکی از پادشاهان حیره بنا شده‌اند و حضرت علی (ع) نیز در حوالی همان موضع به خاک سپرده شد. بعدها یکی از آن دو بنا ویران شده و لفظ الغریّ و نیز الغُریّان که تثنیه می‌باشد به کار برده شد.<ref>بحار الانوار، ج100، ص242؛ بحار الانوار، ج100، ص232.</ref>


===مشهد===
===مشهد===
در لغت به محل اجتماع مردم و مجمع افراد گفته می‌شود. مرقدهای مطهر ائمه (علیهم‌السلام) به دلیل آنکه همواره محل ازدحام و تردد زائرین از نقاط دور و نزدیک می‌باشند به مشهد موصوف شده‌اند. برای تمایز بین ائمه نام مبارک هر امام نیز پس از مشهد ذکر می‌گردد مثلًا گفته می‌شود مشهد الرضا(ع) یا مشهد الحسین(ع) و غیره، در عراق مشهد به‌طور مطلق به نجف اطلاق می‌گردد.
در لغت به محل اجتماع مردم و مجمع افراد گفته می‌شود. مرقدهای مطهر ائمه (علیهم‌السلام) به دلیل آنکه همواره محل ازدحام و تردد زائرین از نقاط دور و نزدیک می‌باشند به مشهد موصوف شده‌اند. برای تمایز بین ائمه نام مبارک هر امام نیز پس از مشهد ذکر می‌گردد مثلًا گفته می‌شود مشهد الرضا (ع) یا مشهد الحسین (ع) و غیره، در عراق مشهد به‌طور مطلق به نجف اطلاق می‌گردد.


===نام‌های دیگر===
===نام‌های دیگر===
خط ۹۵: خط ۹۵:


==شکل‌گیری و توسعه شهر==
==شکل‌گیری و توسعه شهر==
شکل‌گیری شهر نجف به زمانی بازمی‌گردد که قبر شریف حضرت علی(ع) در آن آشکار شد. با توسعه‌های مکرر بارگاه امام(ع) و شهرت یافتن و مورد توجه قرار گرفتن آن، آبادانی اطراف آن آغاز گردید و به تدریج، بناهای شهری در نجف ایجاد شد. به دنبال حملات و تجاوزهای مخالفان و دشمنانی نظیر [[عباسیان]]، [[قرامطه]] و برخی قبایل عربی به کوفه که ویرانی آن را در پی داشت، اهالی کوفه به نجف مهاجرت کردند.
شکل‌گیری شهر نجف به زمانی بازمی‌گردد که قبر شریف حضرت علی (ع) در آن آشکار شد. با توسعه‌های مکرر بارگاه امام (ع) و شهرت یافتن و مورد توجه قرار گرفتن آن، آبادانی اطراف آن آغاز گردید و به تدریج، بناهای شهری در نجف ایجاد شد. به دنبال حملات و تجاوزهای مخالفان و دشمنانی نظیر [[عباسیان]]، [[قرامطه]] و برخی قبایل عربی به کوفه که ویرانی آن را در پی داشت، اهالی کوفه به نجف مهاجرت کردند.


پادشاهان شیعه، از دوره [[آل‌بویه]] تا دوره [[صفوی]]، به عمران شهر نجف اهتمام ویژه‌ای داشتند و ضمن بازسازی و توسعه بارگاه امیرمؤمنان(ع) به احداث حصار اطراف شهر و ایجاد کانال آب از فرات به نجف، اقدام نمودند. این شهر به‌ویژه در قرون هفتم و هشتم هجری توسعه و پیشرفت چشمگیر و درخور توجهی یافت و پادشاهان آل‌جلایر مدارس و مساجد و خانقاه‌هایی در نجف بنا کردند.<ref>ماضی النجف وحاضرها، جعفر آل‌محبوبة، ج١، ص٢٢.</ref>
پادشاهان شیعه، از دوره [[آل‌بویه]] تا دوره [[صفوی]]، به عمران شهر نجف اهتمام ویژه‌ای داشتند و ضمن بازسازی و توسعه بارگاه امیرمؤمنان (ع) به احداث حصار اطراف شهر و ایجاد کانال آب از فرات به نجف، اقدام نمودند. این شهر به‌ویژه در قرون هفتم و هشتم هجری توسعه و پیشرفت چشمگیر و درخور توجهی یافت و پادشاهان آل‌جلایر مدارس و مساجد و خانقاه‌هایی در نجف بنا کردند.<ref>ماضی النجف وحاضرها، جعفر آل‌محبوبة، ج١، ص٢٢.</ref>


==مراحل توسعه شهر نجف==
== مراحل توسعه شهر نجف ==
شهر نجف در طى مراحل توسعه شاهد سه مرحله بوده است كه عبارتند از:
شهر نجف در طى مراحل توسعه شاهد سه مرحله بوده است كه عبارتند از:


===•مرحله اول:===
=== •مرحله اول: ===
مرحله آبادانى اوليه كه از زمان (عضد الدوله آل بويه) در سال 338 ه ق آغاز گرديد و تا قرن نهم هجرى ادامه يافت. اين مرحله در حقيقت مرحله نوباوگى شهر بوده است و در اوايل اين مرحله باروى شهر ساخته شد كه تمامى شهر را در برمى‏گرفت و در سال 400 ه ق (ابو محمد بن سهلان) وزيرآل بويه باروى ديگرى اطراف شهر كشيد.
مرحله آبادانى اوليه كه از زمان (عضد الدوله آل بويه) در سال 338 ه ق آغاز گرديد و تا قرن نهم هجرى ادامه يافت. اين مرحله در حقيقت مرحله نوباوگى شهر بوده است و در اوايل اين مرحله باروى شهر ساخته شد كه تمامى شهر را در برمى‏گرفت و در سال 400 ه ق (ابو محمد بن سهلان) وزيرآل بويه باروى ديگرى اطراف شهر كشيد.


===•مرحله دوم:===
=== •مرحله دوم: ===
مرحله آبادانى ثانويه شهر است و از قرن نهم هجرى تا اواسط قرن سيزدهم هجرى ادامه داشت، در اين دوره از شكوفايى شهر كاسته شده و به علت بروز جنگ هاى طولانى بين ترك هاى عثمانى و پادشاهان صفوى آسيب‏هايى نيز به اين شهر وارد گرديد.
مرحله آبادانى ثانويه شهر است و از قرن نهم هجرى تا اواسط قرن سيزدهم هجرى ادامه داشت، در اين دوره از شكوفايى شهر كاسته شده و به علت بروز جنگ هاى طولانى بين ترك هاى عثمانى و پادشاهان صفوى آسيب‏هايى نيز به اين شهر وارد گرديد.


===•مرحله سوم:===
=== •مرحله سوم: ===
دوران اخير است كه از اواسط قرن سيزدهم هجرى آغاز شده و تا امروز ادامه دارد. در اين دوران شهر دوباره شكوفا شده و تغييرات فرهنگى و عمرانى فراوانى در آن روى داده و پس از آن كه مدت ها به صورت شهرستان تابع استان كربلا بود، عاقبت به استان تبديل شد<br />
دوران اخير است كه از اواسط قرن سيزدهم هجرى آغاز شده و تا امروز ادامه دارد. در اين دوران شهر دوباره شكوفا شده و تغييرات فرهنگى و عمرانى فراوانى در آن روى داده و پس از آن كه مدت ها به صورت شهرستان تابع استان كربلا بود، عاقبت به استان تبديل شد
<br />
===شکوفایی علمی===
===شکوفایی علمی===
مهاجرت [[شیخ طوسی]] از بغداد به نجف در نیمه قرن پنجم هجری، در شکوفایی علمی این شهر تأثیرگذار بود. در واقع می‌توان گفت که شیخ طوسی با حضور و سکونت خود در نجف، حوزه علمیه شیعه در نجف را بنیان گذاشت. البته با انتقال محوریت علمی تشیع به مناطق دیگری از قبیل حله و جبل عامل، حوزه علمیه نجف برای چندین قرن دچار رکود گردید. اما به تدریج از قرن هشتم هجری دوباره رونق یافت و پس از سقوط دولت صفویان در ایران در فاصله قرون دوازدهم تا دوره اخیر به اوج شکوه و عظمت علمی و فرهنگی خود رسید.
مهاجرت [[شیخ طوسی]] از بغداد به نجف در نیمه قرن پنجم هجری، در شکوفایی علمی این شهر تأثیرگذار بود. در واقع می‌توان گفت که شیخ طوسی با حضور و سکونت خود در نجف، حوزه علمیه شیعه در نجف را بنیان گذاشت. البته با انتقال محوریت علمی تشیع به مناطق دیگری از قبیل حله و جبل عامل، حوزه علمیه نجف برای چندین قرن دچار رکود گردید. اما به تدریج از قرن هشتم هجری دوباره رونق یافت و پس از سقوط دولت صفویان در ایران در فاصله قرون دوازدهم تا دوره اخیر به اوج شکوه و عظمت علمی و فرهنگی خود رسید.
خط ۱۱۷: خط ۱۱۸:


===حمله مشعشعیان===
===حمله مشعشعیان===
در سال ۸۵۷ه‍. ق، [[علی بن سیدمحمد مشعشع]]، امیر دولت مشعشعیان، بر نجف استیلا یافت و به بارگاه مقدس امام(ع) هتک حرمت کرد و قبر را به آتش کشید و اهالی نجف را قتل‌عام کرد.<ref>ماضی النجف وحاضرها، جعفر آل‌محبوبة، ص٣٢١.</ref>
در سال ۸۵۷ه‍. ق، [[علی بن سیدمحمد مشعشع]]، امیر دولت مشعشعیان، بر نجف استیلا یافت و به بارگاه مقدس امام (ع) هتک حرمت کرد و قبر را به آتش کشید و اهالی نجف را قتل‌عام کرد.<ref>ماضی النجف وحاضرها، جعفر آل‌محبوبة، ص٣٢١.</ref>


===نزاع صفویه و عثمانی===
===نزاع صفویه و عثمانی===
خط ۱۴۱: خط ۱۴۲:
این سرزمین مقدس در طول تاریخ حیات بشری، مسکن و مأوای پیامبران الهی بوده است. پیکر حضرت آدم و نوح پس از رحلت بدان جا نقل مکان یافته و هود و صالح در این دیار دفن شده‌اند. از مضمون احادیث برمی‌آید که نخستین بقعه‌ای که در آن [[خداوند]] پرستش شده این‌جا بوده و خداوند در این وادی فرشتگان را امر فرمود که آدم را سجده کنند.
این سرزمین مقدس در طول تاریخ حیات بشری، مسکن و مأوای پیامبران الهی بوده است. پیکر حضرت آدم و نوح پس از رحلت بدان جا نقل مکان یافته و هود و صالح در این دیار دفن شده‌اند. از مضمون احادیث برمی‌آید که نخستین بقعه‌ای که در آن [[خداوند]] پرستش شده این‌جا بوده و خداوند در این وادی فرشتگان را امر فرمود که آدم را سجده کنند.
[[پرونده:03.jpg|300px|بندانگشتی|باقی مانده از برج و باروی شهر نجف]]
[[پرونده:03.jpg|300px|بندانگشتی|باقی مانده از برج و باروی شهر نجف]]
همچنین روایت شده است که نجف قطعه‌ای از کوهی است که در آن [[حضرت موسی(ع)]] با خداوند تکلّم نمود، [[حضرت عیسی(ع)]] به مقام قداست رسید، ابراهیم(ع)، خلیل خداوند گردید و [[حضرت محمد(ص)]] حبیب خدا شد.<ref>بحار الانوار، ج 100، ص234؛ بحار الانوار، ج 100، ص233؛ بحار الانوار، ج 100، ص232.</ref>
همچنین روایت شده است که نجف قطعه‌ای از کوهی است که در آن [[حضرت موسی(ع)]] با خداوند تکلّم نمود، [[حضرت عیسی(ع)]] به مقام قداست رسید، ابراهیم (ع)، خلیل خداوند گردید و [[حضرت محمد(ص)]] حبیب خدا شد.<ref>بحار الانوار، ج 100، ص234؛ بحار الانوار، ج 100، ص233؛ بحار الانوار، ج 100، ص232.</ref>


حضرت ابراهیم(ع) مدتی در این سرزمین سکونت نمود و آن را از صاحبانش خرید، زیرا تمایل داشت، حشر ارواح مدفونین در این سرزمین، در زمین ملکی او باشد. حضرت علی(ع) اراضی مابین خورنق از [[حیره]] تا [[کوفه]] را از صاحبان آنها خریداری نمود و برای این معامله هم شاهد گرفت. عده‌ای به آن حضرت عرض کردند: این سرزمین قابل استفاده برای زراعت نخواهد بود، حضرت فرمود: از رسول اکرم(ص) شنیدم که از کوفان (مجاورت کوفه، نجف) هفتاد هزار نفر بی حساب وارد [[بهشت]] می‌شوند و من علاقه داشتم اینها از زمین ملکی من محشور شوند.<ref>بحار الانوار، ج100، ص231.</ref> در ادامه بعضی از این روایات آورده می‌شود:
حضرت ابراهیم (ع) مدتی در این سرزمین سکونت نمود و آن را از صاحبانش خرید، زیرا تمایل داشت، حشر ارواح مدفونین در این سرزمین، در زمین ملکی او باشد. حضرت علی (ع) اراضی مابین خورنق از [[حیره]] تا [[کوفه]] را از صاحبان آنها خریداری نمود و برای این معامله هم شاهد گرفت. عده‌ای به آن حضرت عرض کردند: این سرزمین قابل استفاده برای زراعت نخواهد بود، حضرت فرمود: از رسول اکرم (ص) شنیدم که از کوفان (مجاورت کوفه، نجف) هفتاد هزار نفر بی حساب وارد [[بهشت]] می‌شوند و من علاقه داشتم اینها از زمین ملکی من محشور شوند.<ref>بحار الانوار، ج100، ص231.</ref> در ادامه بعضی از این روایات آورده می‌شود:


*در روایتی از [[امام صادق(ع)]] نقل شده که کوفه، باغی از باغ‌های بهشت است و در آن، قبر [[حضرت نوح|نوح]] و [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] (علیهماالسلام) و قبور ۳۷۰ پیامبر و ۶۰۰ وصی قرار دارد.<ref>فرحة الغری فی تعیین قبر امیرالمؤمنین علی(ع)، عبدالکریم بن احمد بن طاووس، ص189.</ref>
*در روایتی از [[امام صادق(ع)]] نقل شده که کوفه، باغی از باغ‌های بهشت است و در آن، قبر [[حضرت نوح|نوح]] و [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]] (علیهماالسلام) و قبور ۳۷۰ پیامبر و ۶۰۰ وصی قرار دارد.<ref>فرحة الغری فی تعیین قبر امیرالمؤمنین علی (ع)، عبدالکریم بن احمد بن طاووس، ص189.</ref>
*در روایت دیگری از امام صادق(ع)، کوفه در کنار [[مکه]] و [[مدینه]]، حرم خدا و حرم رسول خدا(ص) و حرم امام علی(ع) بیان شده است.<ref>کامل الزیارات، ابن قولویه، ص25؛ ترجمه کامل الزیارات، محمدجواد ذهنی تهرانی، ص77.</ref>
*در روایت دیگری از امام صادق (ع)، کوفه در کنار [[مکه]] و [[مدینه]]، حرم خدا و حرم رسول خدا (ص) و حرم امام علی (ع) بیان شده است.<ref>کامل الزیارات، ابن قولویه، ص25؛ ترجمه کامل الزیارات، محمدجواد ذهنی تهرانی، ص77.</ref>
*همچنین در روایت دیگری از امام صادق(ع)، مکه، حرم ابراهیم(ع)، مدینه، [[حرم حضرت محمد(ص)]] و کوفه، حرم امام علی(ع) است.<ref>ترجمه آمالی شیخ طوسی، صادق حسن‌زاده، ص648-649.</ref>
*همچنین در روایت دیگری از امام صادق (ع)، مکه، حرم ابراهیم (ع)، مدینه، [[حرم حضرت محمد(ص)]] و کوفه، حرم امام علی (ع) است.<ref>ترجمه آمالی شیخ طوسی، صادق حسن‌زاده، ص648-649.</ref>
*براساس روایت دیگری از امام صادق(ع)، کوفه، زمین پاکیزه‌ای است که در آن، قبور [[پیامبران مرسل]] و غیرمرسل و اوصیای پیامبران قرار دارد… و از آنجا، [[عدل الهی]] آشکار می‌شود و در آن، [[حضرت مهدی|قائم]] حق تعالی قیام می‌کند و عدالت را برقرار می‌نماید و در آن، خانه‌های پیامبران و اوصیا و صالحان بوده است.<ref>کامل الزیارات، ص26-27؛ ترجمه کامل الزیارات، ص82.</ref>
*براساس روایت دیگری از امام صادق (ع)، کوفه، زمین پاکیزه‌ای است که در آن، قبور [[پیامبران مرسل]] و غیرمرسل و اوصیای پیامبران قرار دارد… و از آنجا، [[عدل الهی]] آشکار می‌شود و در آن، [[حضرت مهدی|قائم]] حق تعالی قیام می‌کند و عدالت را برقرار می‌نماید و در آن، خانه‌های پیامبران و اوصیا و صالحان بوده است.<ref>کامل الزیارات، ص26-27؛ ترجمه کامل الزیارات، ص82.</ref>
*در روایت دیگری، امام صادق(ع) خطاب به [[مفضل بن عمر جعفی]]، غَری (نجف) را قطعه‌ای از کوهی بیان کرده است که خداوند بر آن، با [[موسی(ع)]] تکلم کرد و [[عیسی(ع)]] را تقدیس نمود و ابراهیم(ع) را خلیل خود و محمد(ص) را حبیب خود برگزید و آن را مسکن پیامبران (علیهم‌السّلام) قرار داد.<ref>کامل الزیارات، ص٣5-٣6؛ ترجمه کامل الزیارات، ص113.</ref>
*در روایت دیگری، امام صادق (ع) خطاب به[[مفضل بن عمر جعفی]]، غَری (نجف) را قطعه‌ای از کوهی بیان کرده است که خداوند بر آن، با [[موسی(ع)]] تکلم کرد و [[عیسی(ع)]] را تقدیس نمود و ابراهیم (ع) را خلیل خود و محمد (ص) را حبیب خود برگزید و آن را مسکن پیامبران (علیهم‌السّلام) قرار داد.<ref>کامل الزیارات، ص٣5-٣6؛ ترجمه کامل الزیارات، ص113.</ref>
*در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که نجف، همان کوهی است که فرزند نوح(ع)، به آن پناه برد و گفت: {{قلم رنگ|سبز|﴿سَآوِی اِلیٰ جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْمٰاءِ﴾}}؛<ref>[http://lib.eshia.ir/17001/1/221/43 هود/سوره11، آیه43.]</ref> خداوند به کوه [[وحی]] کرد (خطاب نمود): «آیا او از من، به تو پناه می‌برد؟» پس کوه در زمین نهان گشت و رشته‌اش تا سرزمین شام بریده شد.<ref>من لا یحضره الفقیه، ج٢، ص351-352؛ کامل الزیارات، ص32؛ ترجمه کامل الزیارات، ص99-100.</ref>
*در روایتی از امام صادق (ع) آمده است که نجف، همان کوهی است که فرزند نوح (ع)، به آن پناه برد و گفت: {{قلم رنگ|سبز|﴿سَآوِی اِلیٰ جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْمٰاءِ﴾}}؛<ref>[http://lib.eshia.ir/17001/1/221/43 هود/سوره11، آیه43.]</ref> خداوند به کوه [[وحی]] کرد (خطاب نمود): «آیا او از من، به تو پناه می‌برد؟» پس کوه در زمین نهان گشت و رشته‌اش تا سرزمین شام بریده شد.<ref>من لا یحضره الفقیه، ج٢، ص351-352؛ کامل الزیارات، ص32؛ ترجمه کامل الزیارات، ص99-100.</ref>
*در روایت دیگری از امام صادق(ع) در تفسیر آیه: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ آوَیْنٰاهُمٰا اِلیٰ رَبْوَةٍ ذٰاتِ قَرٰارٍ وَ مَعِینٍ﴾}}؛<ref>[http://lib.eshia.ir/17001/1/342/50 مؤمنون/سوره23، آیه50.]</ref> آمده است که منظور از «ربوه»، نجف و منظور از «مَعین»، رود فرات است.<ref>کامل الزیارات، ص45؛ ترجمه کامل الزیارات، ص138.</ref>
*در روایت دیگری از امام صادق (ع) در تفسیر آیه: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ آوَیْنٰاهُمٰا اِلیٰ رَبْوَةٍ ذٰاتِ قَرٰارٍ وَ مَعِینٍ﴾}}؛<ref>[http://lib.eshia.ir/17001/1/342/50 مؤمنون/سوره23، آیه50.]</ref> آمده است که منظور از «ربوه»، نجف و منظور از «مَعین»، رود فرات است.<ref>کامل الزیارات، ص45؛ ترجمه کامل الزیارات، ص138.</ref>
*[[ابن عساکر]]، مورخ بزرگ اهل‌سنت نیز به سند خود از امام صادق(ع) نقل کرده است که در تفسیر آیه فوق، فرمود که منظور از «ربوه»، نجف، و منظور از «قرار»، مسجد آن ([[مسجد کوفه]]) و منظور از «مَعین»، رود فرات است و هر درهم بخشش در کوفه، معادل صد درهم در جای دیگر و هر رکعت [[نماز]]، معادل صد رکعت در جای دیگر است و هرکس بخواهد از آب بهشت [[وضو]] بگیرد و از آب بهشت بنوشد و با آب بهشت غسل و شست‌وشو کند، از آب فرات استفاده کند.<ref>تاریخ مدینة دمشق، ابن‌عساکر، ج1، ص213.</ref>
*[[ابن عساکر]]، مورخ بزرگ اهل‌سنت نیز به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که در تفسیر آیه فوق، فرمود که منظور از «ربوه»، نجف، و منظور از «قرار»، مسجد آن ([[مسجد کوفه]]) و منظور از «مَعین»، رود فرات است و هر درهم بخشش در کوفه، معادل صد درهم در جای دیگر و هر رکعت [[نماز]]، معادل صد رکعت در جای دیگر است و هرکس بخواهد از آب بهشت [[وضو]] بگیرد و از آب بهشت بنوشد و با آب بهشت غسل و شست‌وشو کند، از آب فرات استفاده کند.<ref>تاریخ مدینة دمشق، ابن‌عساکر، ج1، ص213.</ref>


==بارگاه علوی در شهر نجف==
مرقد حضرت على(ع) در طول دوران حكومت بنى اميه پنهان بود و بجز فرزندان آن حضرت و برخى از خواص شيعيان، كسى از محل آن اطلاعى نداشت. پس از سقوط حكومت اموى و سركار آمدن عباسى ها، با برملا شدن راز محل دفن آن حضرت به تدريج شيعيان بسوى آن رو آوردند.
====چگونگی آشکار شدن قبر علی(ع)====
در باره چگونگي آشكار شدن مرقد مطهر حضرت علي(ع) در تاریخ آمده است: روزى هارون الرشيد در نجف به شكار رفت. سگها، آهوان را تعقيب مى ‏كردند آنها به بالاى تل نجف‏  پناه مى ‏بردند و سگها  از تعقيب آن‏ها باز مى ‏ايستادند. هارون الرشيد دريافت كه بايد در اين مكان، سرّى نهفته باشد. پيرمردى از اهالى آنجا را احضار كرد و راز آن را از پيرمرد جويا شد. پيرمرد گفت: براى گفتن سرّ اين تل خاك، از شما امان مى‏ خواهم و هارون نيز امانش داد. پير مرد گفت: در دوران کودکی با پدرم به اينجا آمدم و پدرم در اين مكان زيارت نامه مى‏ خواند و نماز مى ‏گزارد. از پدرم سؤال كردم كه زيارت خواندن در اينجا چه مناسبتى دارد؟ پاسخ داد: با حضرت امام جعفر صادق عليه السلام براى زيارت به اينجا مى ‏آمدم و ايشان فرمود: اينجا قبر جدش على بن ابى‏طالب عليه السلام است كه به زودى آشكار خواهد شد. هارون با شنیدن این خبر، دستور حفر آن محل را داد تا به علامت قبرى رسيدند و لوحى در آنجا پيدا شد كه بر روى آن با خط سريانى دو سطر نقش بسته بود كه ترجمه آن چنين است: «اين قبرى است كه نوح پيغمبر آن را براى على عليه السلام وصى محمد صلى الله عليه و آله قبل از طوفان به هفتصد سال حفر نمود ». هارون اداى احترام نمود و دستور داد خاك‏ها را به جاى اول خود برگردانند. آنگاه نامه اى به امام موسى كاظم عليه السلام در مدينه نوشت و صحت اين مطلب را از امام موسى عليه السلام سؤال كرد. ايشان آن محل را به عنوان قبر جدش على بن ابى‏طالب عليه السلام تأييد كرد. سپس به دستور هارون، سنگ بنايى بر آن قبر نهاده شد كه به «تحجير هارونى» معروف شد.  <ref>بحارالانوار: 42 ص 330</ref>
<br />
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
خط ۱۸۴: خط ۱۷۹:
* '''تقویم البلدان'''، عمادالدین اسماعیل بن محمد (ابوالفداء الایوبی)، باریس، دار الطباعة السلطانیة، ۱۸۴۰م.
* '''تقویم البلدان'''، عمادالدین اسماعیل بن محمد (ابوالفداء الایوبی)، باریس، دار الطباعة السلطانیة، ۱۸۴۰م.
* '''کنز العمال'''، هندی، علی بن حسام، الناشر: مؤسسة الرسالة، الطبعة: الطبعة الخامسة، ۱۴۰۱هـ/۱۹۸۱م.
* '''کنز العمال'''، هندی، علی بن حسام، الناشر: مؤسسة الرسالة، الطبعة: الطبعة الخامسة، ۱۴۰۱هـ/۱۹۸۱م.
* '''فرحة الغری فی تعیین قبر امیرمؤمنان علی(ع) فی النجف'''، غیاث‌الدین عبدالکریم بن احمد الحسینی (ابن طاووس)، تحقیق: محمد مهدی نجف، النجف، العتبة العلویة المقدسة، ۱۴۳۱ه‍.ق - ۲۰۱۰م.
* '''فرحة الغری فی تعیین قبر امیرمؤمنان علی (ع) فی النجف'''، غیاث‌الدین عبدالکریم بن احمد الحسینی (ابن طاووس)، تحقیق: محمد مهدی نجف، النجف، العتبة العلویة المقدسة، ۱۴۳۱ه‍.ق - ۲۰۱۰م.
* '''کامل الزیارات (ترجمه فارسی)'''، جعفر بن محمد بن جعفر (ابن قولویه قمی)، ترجمه: محمدجواد ذهنی تهرانی، تهران، پیام حق، ۱۳۸۷ه‍.ش
* '''کامل الزیارات (ترجمه فارسی)'''، جعفر بن محمد بن جعفر (ابن قولویه قمی)، ترجمه: محمدجواد ذهنی تهرانی، تهران، پیام حق، ۱۳۸۷ه‍.ش
* '''آمالی شیخ طوسی (ترجمه فارسی)'''، محمد بن حسن (شیخ طوسی)، ترجمه: صادق حسن‌زاده، چاپ ۱، قم، اندیشهٔ هادی، ۱۳۸۸ه‍.ش
* '''آمالی شیخ طوسی (ترجمه فارسی)'''، محمد بن حسن (شیخ طوسی)، ترجمه: صادق حسن‌زاده، چاپ ۱، قم، اندیشهٔ هادی، ۱۳۸۸ه‍.ش
لطفاً توجه داشته‌باشید که همهٔ مشارکت‌ها در ویکی حج منتشرشده تحت Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike در نظر گرفته‌می‌شوند (برای جزئیات بیش‌تر ویکی حج:حق تکثیر را ببینید). اگر نمی‌خواهید نوشته‌هایتان بی‌رحمانه ویرایش و توزیع شوند؛ بنابراین، آنها را اینجا ارائه نکنید.
شما همچنین به ما تعهد می‌کنید که خودتان این را نوشته‌اید یا آن را از یک منبع با مالکیت عمومی یا مشابه آزاد آن برداشته‌اید (برای جزئیات بیش‌تر ویکی حج:حق تکثیر را ببینید). کارهای دارای حق تکثیر را بدون اجازه ارائه نکنید!
لغو راهنمای ویرایش‌کردن (در پنجرهٔ تازه باز می‌شود)
برگرفته از «https://wikihaj.com/view/نجف»