در حال ویرایش چاه اعواف

{{جعبه اطلاعات پدیده‌های طبیعی
 | عنوان =
 | تصویر =
 | اندازه تصویر =
 | پیوند تصویر =
 | توضیح تصویر =
 | نوع =
 | نام‌های دیگر =
 | وبگاه =
 | مکان = منطقه عوالی در [[مدینه]]
 | طول =
 | عرض =
 | مساحت =
 | ارتفاع =
 | ژرفا =
 | حجم =
 | کرانه =
 | جزیره‌ها =
 | سرچشمه =
 | رشته کوه =
 | ریزشگاه =
 | گونه =
 | ویژگی‌های جغرافیایی =
 | قدمت =
 | بزرگ‌داشته شده نزد =
 | یاد شده در =
 | ویژگی یاد شده در متون مذهبی = [[حضرت محمد(ص)]] از آب آن وضو گرفته است.
 | باورها =
 | اسطوره‌ها =
 | احکام =
 | آیین‌ها =
 | وقایع تاریخی =
 | توصیه‌های مذهبی =
 | گفته‌های مشهور =
 | بناها =
 | طول جغرافیایی =
 | عرض جغرافیایی =
}}
'''چاه اُعواف'''، یکی از چاه‌های [[مدینه]] در منطقه عوالی است که بر پایه گزارشی، [[حضرت محمد(ص)]] از آب آن وضو گرفت. این چاه در باغ اعواف یکی از هفت باغ مخیرق یهودی قرار داشت.

این چاه به وصیت مالک آن، به حضرت محمد(ص) رسید و بر پایه منابع [[اهل سنت]]، پیامبر(ع) این چاه را وقف مسلمانان کرد. از موقعیت کنونی این چاه آگاهی دقیقی در دست نیست.

== مکان ==
چاه اُعواف از چاه‌های [[مدینه]]، واقع در منطقه عوالی است.<ref>وفاء الوفا، ج3، ص124؛ المعالم الاثیره، ص31.</ref> برخی، اعواف را نام واحه‌ای بزرگ<ref>وفاء الوفا، ج3، ص154.</ref> یا نام محله‌ای<ref>عمدة الاخبار، ص207.</ref> در مدینه دانسته‌اند، که این چاه در آن قرار داشت.

سمهودی (م. ۹۱۱ق)، موقعیت این چاه را در میان شمار فراوان چاه‌های واحه اعواف، نامشخص دانسته و تنها چاهی که احتمال می‌دهد همان چاه اعواف باشد را نیز، خشک و بی‌آب معرفی کرده است.<ref>وفاء الوفا، ج3، ص124.</ref> این در حالیست که ایوب صبری پاشا (م. ۱۲۹۰ق)، در توصیف هفت باغ مخیریق، آنگاه که از باغ و چاه اعواف یاد می‌کند، موقعیت آن را مشخص می‌داند.<ref>موسوعه مرآة الحرمین، ج4، ص807.</ref>

== مالک ==
چاه اعواف، در باغ اعواف<ref>المعالم الاثیره، ص31؛ نک: وفاء الوفا، ج3، ص150-152.</ref> از هفت باغ مُخیریقِ [[یهودیت|یهودی]] قرار داشت، که بر پایه وصیت او پس از شهادتش در [[غزوه احد|نبرد احد]]، به [[حضرت محمد(ص)]] رسید<ref>المغازی، ج1، ص378؛ تاریخ المدینه، ج1، ص173؛ وفاء الوفا، ج3، ص154؛ اخبار المدینه، ص212.</ref> و او در سال هفتم هجری وقف مسلمانان کرد.<ref>تاریخ المدینه، ج1، ص175؛ وفاء الوفا، ج3، ص151؛ المعالم الاثیره، ص157.</ref> این در حالیست که منابع [[شیعه|شیعی]]، از وصیت [[حضرت فاطمه(س)]] به [[امام علی(ع)]]، درباره اعواف و دیگر باغ‌های مخیریق یاد کرده‌اند.<ref>الکافی، ج7، ص48؛ من لایحضره الفقیه، ج4، ص244؛ تهذیب، ج9، ص144-145.</ref>

برخی، چاه اعواف را از اموال خنافه از بزرگان یهود و جد ریحانه [[امهات المؤمنین|همسر حضرت محمد(ص)]]<ref>تاریخ دمشق، ج3، ص184.</ref> دانسته‌اند.<ref>وفاء الوفا، ج13، ص124.</ref>

== وضوی پیامبر(ص) ==
بر پایه گزارشی از ابن شبه (م. ۲۶۲ق)، [[حضرت محمد(ص)]] کنار چاه اعواف وضو گرفت؛ آب وضوی او بر زمین جاری شد و آنجا درختی رویید.<ref>تاریخ المدینه، ج1، ص159.</ref>

== امروزه ==
از موقعیت کنونی چاه اعواف آگاهی در دست نیست.

== پانویس ==
{{پانویس}}

== منابع ==
{{منابع}}
{{دانشنامه
 | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/22088/چاه-اعواف
 | عنوان = چاه اعواف
 | نویسنده = سید علی خیرخواه علوی
}}
* '''اخبار المدینه'''، محمد بن الحسن ابن زبالة (-۱۹۹ق)، به کوشش صلاح عبدالعزیز زین سلامه، مدینه، مرکز بحوث و دراسات المدینه، ۱۴۲۴ق.
* '''تاریخ المدینة المنوره (اخبار المدینه النبویه)'''، عمر بن شبّه النمیری (-۲۶۲ق)، به کوشش فهیم محمد شلتوت، قم، دارالفکر، ۱۳۶۸ش.
* '''تاریخ مدینه دمشق'''، علی بن الحسن ابن عساکر (-۵۷۱ق)، به کوشش علی شیری، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ق.
* '''تهذیب الاحکام فی شرح المقنعه للشیخ المفید'''، محمد بن حسن الطوسی (۳۸۵–۴۶۰ق)، به کوشش سید حسن موسوی خرسان و علی آخوندی، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۶۵ش؛ و علی آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش.
* '''عمدة الاخبار'''، احمد بن عبدالحمید، به کوشش الانصاری، ناشر سید اسعد طرابزونی.
* '''الکافی'''، محمد بن یعقوب کلینی (-۳۲۹ق)، به کوشش علی اکبر غفاری، تهران، انتشارات دارالکتب اسلامیه، ۱۳۷۵ش.
* '''المعالم الاثیره'''، محمد محمد حسن شراب، بیروت، دارالقلم، ۱۴۱۱ق.
* '''المغازی'''، محمد بن عمر الواقدی (-۲۰۷ق)، به کوشش مارسدن جونس، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۰۹ق.
* '''من لایحضره الفقیه'''، شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه (۳۱۱–۳۸۱ق)، تحقیق و تصحیح علی اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق.
* '''موسوعه مرآة الحرمین الشریفین'''، ایوب صبری باشا (-۱۲۹۰ق)، القاهره، دارالآفاق العربیه، ۱۴۲۴ق.
* '''وفاء الوفاء باخبار دارالمصطفی'''، علی بن عبدالله السمهودی (-۹۱۱ق)، به کوشش محمد محیی الدین عبدالحمید، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۲۰۰۶م.
{{پایان}}
{{چاه‌ها و برکه‌های حرمین}}

[[رده:چاه‌های مدینه]]