راهنمای محرمات احرام: عقد نکاح: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''عقد نِکاح''' یا عقد ازدواج یکی از محرمات احرام است و ازدواج مرد يا زن در حا...» ایجاد کرد) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
در صورتی که زنِ محرم، حکمِ حرمت عقد در حال احرام را نداند و با مردی که محرم نیست عقد کند، این عقد باطل است؛اما آن زن حرام دائمی نمی‌شود.<ref>مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۲.</ref> اما اگر زن، حکم حرمت عقد در حال احرام را بداند، موجب حرمت ابدی آن زن برای آن مرد می‌شود.<ref>مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۲.</ref> | در صورتی که زنِ محرم، حکمِ حرمت عقد در حال احرام را نداند و با مردی که محرم نیست عقد کند، این عقد باطل است؛اما آن زن حرام دائمی نمی‌شود.<ref>مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۲.</ref> اما اگر زن، حکم حرمت عقد در حال احرام را بداند، موجب حرمت ابدی آن زن برای آن مرد می‌شود.<ref>مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۲.</ref> | ||
==شاهد بودن برای عقد== | ==شاهد بودن برای عقد== | ||
جایز نیست شخص محرم شاهد شود برای عقد؛ گرچه آن عقد برای غیر محرم باشد.<ref>مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۲۵.</ref> اگر شخص محرم قبل از | جایز نیست شخص محرم شاهد شود برای عقد؛ گرچه آن عقد برای غیر محرم باشد.<ref>مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۲۵.</ref> اگر شخص محرم قبل از احرام شاهد عقد بوده، جایز نیست در حال احرام شهادت بر آن عقد دهد.<ref>مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۲۶.</ref> | ||
==خواستگاری | |||
==خواستگاری== | |||
درباره خواستگاری در حال احرام، سه دیدگاه از طرف مراجع تقلید شیعه مطرح شده است: | درباره خواستگاری در حال احرام، سه دیدگاه از طرف مراجع تقلید شیعه مطرح شده است: | ||
*'''امام خمینی''': خواستگاری کردن در حال احرام جایز است؛ اما [[احتیاط]] در ترک آن است. | *'''امام خمینی''': خواستگاری کردن در حال احرام جایز است؛ اما [[احتیاط]] در ترک آن است. | ||
*'''تبریزی، خویی، صافی، فاضل، گلپایگانی، مکارم و نوری''': بنا بر احتیاط واجب محرم نباید خواستگاری نماید. | *'''تبریزی، خویی، صافی، فاضل، گلپایگانی، مکارم و نوری''': بنا بر احتیاط واجب محرم نباید خواستگاری نماید. | ||
*'''سبحانی''': خواستگاری در حال احرام [[مکروه]] است. | *'''سبحانی''': خواستگاری در حال احرام [[مکروه]] است. | ||
==کفاره عقد ازدواج | ==کفاره عقد ازدواج== | ||
اگر کسی، زنی را برای [[احرام|محرمی]] عقد کند و محرم بعد از آن با زن دخول (عمل زناشویی) انجام دهد، در صورتی که هر سه نفر حکم (حرمت عقد) و موضوع (یعنی اینکه بدانند مرد، مُحرم است) را می‌دانستند بر هر یک از آنها یک شتر [[کفاره]] است؛ اما اگر مردِ محرم دخول نکند، کفاره نیست.<ref>مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۳.</ref> | اگر کسی، زنی را برای [[احرام|محرمی]] عقد کند و محرم بعد از آن با زن دخول (عمل زناشویی) انجام دهد، در صورتی که هر سه نفر حکم (حرمت عقد) و موضوع (یعنی اینکه بدانند مرد، مُحرم است) را می‌دانستند بر هر یک از آنها یک شتر [[کفاره]] است؛ اما اگر مردِ محرم دخول نکند، کفاره نیست.<ref>مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۳.</ref> | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۳: | ||
{{محرمات احرام}} | {{محرمات احرام}} | ||
{{احکام احرام عمودی}} | {{احکام احرام عمودی}} | ||
[[رده:فتواها درباره محرمات احرام]] | |||
[[رده:مقاله‌های تکمیل‌شده]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۸
عقد نِکاح یا عقد ازدواج یکی از محرمات احرام است و ازدواج مرد يا زن در حال احرام، حرام و عقد باطل است؛ در این حکم فرقی بین ازدواج دائم و موقت نیست. در این حالت اگر هر دو یا یکی از آنها حکم حرمت عقد را بداند، این زن و مرد به یکدیگر حرام ابدی می‌شوند؛ اما رجوع کردن به زنی که طلاق رجعی داده است مانع ندارد.
همچنین حرام است در حال احرام، زنی را به عقد فرد دیگری درآوردن؛ چه آن فرد، احرام بسته باشد یا نبسته باشد و مُحِلّ است.
اگر کسی، زنی را برای محرمی عقد کند و محرم بعد از آن با زن عمل زناشویی انجام دهد، در صورتی که هر سه نفر حکم (حرمت عقد) و موضوع (اینکه مرد، مُحرم است) را می‌دانستند، بر هر یک از آنها یک شتر کفاره است؛ اما اگر مردِ محرم دخول نکند، کفاره نیست.
جایز نیست شخص محرم شاهد شود برای عقد؛ گرچه آن عقد برای غیر محرم باشد.
مفهوم‌شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
عقد نکاح یا ازدواج عبارت است از همسر گرفتن مرد يا زن كه با خواندن صیغه عقد ازدواج (دائم یا موقّت) بین آنها، تحقق یافته و شرایط، احکام و آثاری بر آن مترتب است.[۱]
حرمت عقد ازدواج در حال احرام[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ازدواج مرد يا زن در حال احرام، حرام و عقد باطل است. همچنین حرام است در حال احرام، زنی را به عقد فرد دیگری در آوردن؛ چه آن فرد، احرام بسته باشد یا نبسته باشد و مُحِلّ باشد.[۲]
به نظر فقیهان شیعه، در حکم حرمت عقد ازدواج در حال احرام، فرقی بین عقد ازدواج موقت و دائم نیست.[۳]
عقد کردن زن در حال احرام و حرمت دائمی آن[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اگر مردِ مُحرم با وجود دانستن حکمِ حرمت عقد در حال احرام، زنی را برای خود عقد کند، آن زن بر او حرام دائمی می‌شود.[۴] به نظر جعفر سبحانی، فقیه شیعه، در این حالت چه آن زن محرم باشد یا نباشد و خواه حکم مسئله را بداند یا نداند، حرام دائمی خواهد بود.[۵]
در صورت ندانستن حکم حرمت عقد[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اگر مردِ مُحرِم، حکمِ حرمت عقد در حال احرام را نداند و زنی را برای خود عقد کند، این عقد باطل است؛ اما آن زن حرام دائمی نمی‌شود.[۶] به نظر مراجع تقلید، احتیاط آن است که آن زن را نگیرد؛ خصوصاً اگر با او نزدیکی کرده باشد؛[۷] اما حسین نوری همدانی، فقیه شیعه، معتقد است در صورت دخول، حرام دائمی می‌شود.[۸]
رجوع به زن مطلقه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
رجوع کردن به زنی که طلاق رِجعی[یادداشت ۱] داده است مانع ندارد.[۱۱]
عقد زن محرم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در صورتی که زنِ محرم، حکمِ حرمت عقد در حال احرام را نداند و با مردی که محرم نیست عقد کند، این عقد باطل است؛اما آن زن حرام دائمی نمی‌شود.[۱۲] اما اگر زن، حکم حرمت عقد در حال احرام را بداند، موجب حرمت ابدی آن زن برای آن مرد می‌شود.[۱۳]
شاهد بودن برای عقد[ویرایش | ویرایش مبدأ]
جایز نیست شخص محرم شاهد شود برای عقد؛ گرچه آن عقد برای غیر محرم باشد.[۱۴] اگر شخص محرم قبل از احرام شاهد عقد بوده، جایز نیست در حال احرام شهادت بر آن عقد دهد.[۱۵]
خواستگاری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
درباره خواستگاری در حال احرام، سه دیدگاه از طرف مراجع تقلید شیعه مطرح شده است:
- امام خمینی: خواستگاری کردن در حال احرام جایز است؛ اما احتیاط در ترک آن است.
- تبریزی، خویی، صافی، فاضل، گلپایگانی، مکارم و نوری: بنا بر احتیاط واجب محرم نباید خواستگاری نماید.
- سبحانی: خواستگاری در حال احرام مکروه است.
کفاره عقد ازدواج[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اگر کسی، زنی را برای محرمی عقد کند و محرم بعد از آن با زن دخول (عمل زناشویی) انجام دهد، در صورتی که هر سه نفر حکم (حرمت عقد) و موضوع (یعنی اینکه بدانند مرد، مُحرم است) را می‌دانستند بر هر یک از آنها یک شتر کفاره است؛ اما اگر مردِ محرم دخول نکند، کفاره نیست.[۱۶]
در این حکم (یعنی کفاره عقد در حال احرام) فرق نیست بین آنکه زن و عاقد مُحِلّ باشند یا مُحرم و اگر بعضی از آنها حکم را می‌دانند و بعضی نمی‌دانند؛ بر آنکه می‌داند کفاره است.[۱۷]
پانوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ فرهنگ فقه فارسی، ج۱، ص۳۹۰.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۴.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۱.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۲۹.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۲۹.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۳۰.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۳۰.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۳۰.
- ↑ مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۲ش، ج۵، ص۲۰۵.
- ↑ مشکینی، مصطلحات الفقه و اصطلاحات الاصول، ۱۴۳۱ق، ص۳۵۷.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۲۸.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۲.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۲.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۲۵.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۴، مسئله ۳۲۶.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۳.
- ↑ مناسک حج، ص۱۹۵، مسئله ۳۳۳.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- فرهنگ فقه فارسی، سید محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش.
- مصطلحات الفقه و اصطلاحات الاصول، علی مشکینی، بیروت، منشورات الرضا، چاپ اول، ۱۴۳۱ق.
مقاله‌های مرتبط[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| واجبات |
| شروع از میقات • نیت • لباس احرام • تلبیه |
| محرمات احرام |
| مشترک بین زن و مرد |
| شکار حیوانات خشکی • کشتن جانوران بدن • کندن درختان • التذاذ جنسی • آمیزش • استمناء • عقد ازدواج • فسوق • جدال • زینت • بوی خوش • روغن مالیدن به بدن • نگاه کردن در آینه • سرمه کشیدن • ازاله مو • ناخن گرفتن • خون برون آوردن • کشیدن دندان • حمل سلاح |
| ویژه مردان |
| پوشیدن لباس دوخته • پوشاندن سر • استظلال |
| ویژه زنان |
| پوشاندن صورت • پوشاندن دست |
| دیگر احکام |
| مستحبات احرام |
| مکروهات احرام |