سید حسین بادکوبه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

|نام کامل =  

سید حسین بادکوبه‌ای، در سال ۱۲۹۳ق در روستای خوددلان از توابع شهر باکو به دنیا آمد. پدرش سیدرضا فرزند سید موسی حسینی بادکوبه‌ای، از روحانیان برجسته زادگاهش بود.  وی در شب ۲۸ شوال ۱۳۵۸ق درگذشت و در جوار [[حرم امام علی(ع)]] دفن شد.<ref>نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ص۵۸۴ و ۵۸۵.</ref>

بادکوبه‌ای، مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر فراگرفت. وی پس از گذراندن دروس مقدماتی به تهران رفته، از محضر عالمانی چون: [[ابوالحسن جلوه]] و [[هاشم اشکوری]]، ریاضی و فلسفه آموخت.<ref>نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ص۵۸۴.</ref>

پس از آن به [[نجف]] هجرت کرد و علوم نقلی خود را کامل کرد. در آن شهر از استادان فراوانی مانند [[آخوند خراسانی]] و [[محمدحسن مامقانی]] بهره برد.<ref>نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ص۵۸۴.</ref>

 

سید حسین، پس از چندی در علوم عقلی و نقلی شهرت یافت و به تدریس رشته‌های مختلف از جمله فقه، اصول و فلسفه پرداخت. طلاب زیادی از علم او بهره بردند. وی به عنوان چهره علمی و مسلط بر علوم عقلی شناخته شد.<ref>نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ص۵۸۴.</ref>

از حوزه درسی وی شاگردان برجسته بسیاری پرورش یافته‌اند، از جمله:  

* [[علی‌اکبر مزندی]]<ref>گلشن ابرار آذربایجان، ص۱۶۳ و ۱۶۴.</ref>

* سید محمدباقر بادکوبه‌ای<ref>نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، ص۵۸۵.</ref>

[[مرتضی مطهری]]، در کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران سید حسین بادکوبه‌ای را در طبقه سی و دوم از طبقات فلاسفه و حکما قرار داده، و از مقام وی تجلیل کرده است.<ref>خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۶۱۵.</ref>

| پس از لینک = فصلنامه فرهنگ زیارت، سال هشتم، شماره سی و سوم، زمستان ۱۳۹۶،

* '''خدمات متقابل اسلام و ایران'''، مرتضی مطهری، چاپ دوازدهم، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۶۲ش.

* '''گلشن ابرار، جمعی از پژوهشگران'''، چاپ اول، قم، نشر معروف، ۱۳۸۴ش.