مزار بی بی زینب خاتون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (حذف از رده:مقاله‌های در دست ویرایش ردهانبوه) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
|امضا = <!-- sign.jpg --> | |امضا = <!-- sign.jpg --> | ||
}} | }} | ||
'''بی‌بی زینب خاتون'''، از [[سادات طباطبایی]] در [[ایران]] بوده و نسبش از طریق [[حسن مثنی]] به [[امام حسن(ع)]] می‌رسد. وی بعد از مرگ پدرش در [[یمن]] با برادران و برادرزادگان خود راهی [[خوزستان]] شده و در رامهرمز ساکن شدند و رياست علمى، معنوى و قضايى شهر را به‌دست گرفتند. | '''بی‌بی زینب خاتون'''، از [[سادات طباطبایی]] در [[ایران]] بوده و نسبش از طریق [[حسن مثنی]] به [[امام حسن(ع)|امام حسن مجتبی(ع)]] می‌رسد. وی بعد از مرگ پدرش در [[یمن]] با برادران و برادرزادگان خود راهی [[خوزستان]] شده و در رامهرمز ساکن شدند و رياست علمى، معنوى و قضايى شهر را به‌دست گرفتند. | ||
پدر سیده زینب ابوالحسن احمدالناصر از ائمه زیدیه و مفسران زیدیه و مادرش نیز از نوادگان امام حسن(ع) بود. | پدر سیده زینب ابوالحسن احمدالناصر از ائمه زیدیه و مفسران زیدیه و مادرش نیز از نوادگان امام حسن(ع) بود. | ||
وی احتمالا در ثلث آخر قرن چهارم هجری، یعنی بین سال‌های 370 تا 450 ه .ق از دنیا رفته و در رامهرمز مدفون است. | وی احتمالا در ثلث آخر قرن چهارم هجری، یعنی بین سال‌های 370 تا 450 ه .ق از دنیا رفته و در رامهرمز مدفون است. | ||
== | ==خانواده و نسب== | ||
نسب بی بی زینب خاتون با هشت واسطه به [[امام حسن(ع)]] مى‌رسد: حضرت بى‌بى زينب دختر ابوالحسن احمدالناصر بن يحيى الهادى بن حسين بن قاسم الرسّى بن ابراهيم طباطبا بن اسماعيل الديباج بن ابراهيم الغمر بن حسن المثنى بن امام حسن(ع). | نسب بی بی زینب خاتون با هشت واسطه به [[امام حسن(ع)]] مى‌رسد: حضرت بى‌بى زينب دختر ابوالحسن احمدالناصر بن يحيى الهادى بن حسين بن قاسم الرسّى بن ابراهيم طباطبا بن اسماعيل الديباج بن ابراهيم الغمر بن حسن المثنى بن امام حسن(ع). | ||
== | |||
=== پدر === | |||
پدر سيده زينب(س)، الناصرلدين‌الله فرزند امام هادى يحيى الرسّى از ائمه زيديه [[يمن]] بود. در سال ٣٠١ه .ق، هنگامى كه مردم يمن برادرش، ابوالقاسم محمدالمرتضى را به جهت بى‌لياقتى از خلافت و امامت زيديه عزل نمودند، با وى بيعت كردند و او را به [[امامت]] برگزيدند. او حدود ٢۴ سال با عدل و داد بر مردم يمن حكومت كرد و عاقبت در سال ٣٢۴ه .ق، در صعده يمن درگذشت و او را در مشهد، نزد پدرش يحيى الرسى به خاك سپردند. | |||
[[ابوالحسن عمرى]]، درباره وى مى‌نويسد: «ابوالحسن احمد الناصر الجليل، امام الزيديه، و كان الناصر نقرس، و ربما هاج به فمنعه من القتال و...».<ref>المجدى، ص٢۶٧.</ref> | |||
پدر | |||
در سال ٣٠١ه .ق، هنگامى كه مردم يمن برادرش، ابوالقاسم محمدالمرتضى را به جهت بى‌لياقتى از خلافت و امامت زيديه عزل نمودند، با وى بيعت كردند و او را به [[امامت]] برگزيدند. او حدود ٢۴ سال با عدل و داد بر مردم يمن حكومت كرد و عاقبت در سال ٣٢۴ه .ق، در صعده يمن درگذشت و او را در مشهد، نزد پدرش يحيى الرسى به خاك سپردند. | |||
[[ابوالحسن عمرى]]، درباره وى مى‌نويسد: «ابوالحسن احمد الناصر الجليل، امام الزيديه، و كان الناصر نقرس، و ربما هاج به فمنعه من القتال و...».<ref>المجدى، ص٢۶٧.</ref> | |||
[[ابوالحسن بيهقى]] متوفاى ۵۶۵ ه .ق، از او با عنوان «عالماً بطلا» ياد مى‌كند و سال وفاتش را ٣٢۵ ه .ق مى‌داند.<ref>لباب الانساب، ص٣٢٢.</ref> | [[ابوالحسن بيهقى]] متوفاى ۵۶۵ ه .ق، از او با عنوان «عالماً بطلا» ياد مى‌كند و سال وفاتش را ٣٢۵ ه .ق مى‌داند.<ref>لباب الانساب، ص٣٢٢.</ref> | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۲: | ||
از ايشان تصنيفاتى به يادگار مانده است كه عبارت‌اند از: «تفسير القرآن»، «علوم القرآن»، «التوحيد فى نهاية البيان و التهذيب»، «النجاة»، «مسائل الطبريين»، «التنبيه»، «الدامع»، «اجاب به الخوارج الاباضيه». | از ايشان تصنيفاتى به يادگار مانده است كه عبارت‌اند از: «تفسير القرآن»، «علوم القرآن»، «التوحيد فى نهاية البيان و التهذيب»، «النجاة»، «مسائل الطبريين»، «التنبيه»، «الدامع»، «اجاب به الخوارج الاباضيه». | ||
وى از بزرگترين ائمه زيديه محسوب مى‌شود و نزد آنان از احترام فوق‌العاده‌اى برخودار است. | وى از بزرگترين ائمه زيديه محسوب مى‌شود و نزد آنان از احترام فوق‌العاده‌اى برخودار است. | ||
==مدفن== | |||
=== مادر === | |||
مادرش، زينب، دختر ابوالقاسم عبدالله بن محمد بن جعفر بن عبدالرحمن الشجرى بن قاسم بن الحسن‌الامير بن زيد بن امام حسن(ع) بود. | |||
== وفات و مدفن == | |||
در منابع موجود، ذكرى از تاريخ وفات سیده زینب نيست؛ اما احتمال اينكه وى در ثلث آخر قرن چهارم هجرى، يعنى بين سال‌هاى ٣٧٠ تا ۴۵٠ه .ق درگذشته باشد، بعيد نيست. | |||
بقعه بى‌بى زينب خاتون، در شهر رامهرمز، محلّه علمدار، خيابان شيخ فضل‌الله نورى واقع شده است و اخيراً توجه خاصى به آن مى‌شود. | بقعه بى‌بى زينب خاتون، در شهر رامهرمز، محلّه علمدار، خيابان شيخ فضل‌الله نورى واقع شده است و اخيراً توجه خاصى به آن مى‌شود. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۷: | ||
{{امامزادگان ایران}} | {{امامزادگان ایران}} | ||
[[رده:مزار فرزندان امام حسن(ع)]] | [[رده:مزار فرزندان امام حسن(ع)]] | ||
[[رده:سادات طباطبایی]] | [[رده:سادات طباطبایی]] | ||
[[رده:نوادگان امام حسن مجتبی(ع)]] | [[رده:نوادگان امام حسن مجتبی(ع)]] | ||
[[رده:مزار‌های استان خوزستان]] | [[رده:مزار‌های استان خوزستان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۹
 | |
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نسب | سادات طباطبایی |
| زادگاه | یمن |
| دین | اسلام |
| تاریخ درگذشت | بین سال‌های ٣٧٠-۴۵٠ه.ق |
| محل درگذشت | ایران، رامهرمز خوزستان |
| آرامگاه | شهر رامهرمز |
| حج و زیارت | |
| نام زیارتگاه | امامزاده بی بی زینب خاتون |
بی‌بی زینب خاتون، از سادات طباطبایی در ایران بوده و نسبش از طریق حسن مثنی به امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد. وی بعد از مرگ پدرش در یمن با برادران و برادرزادگان خود راهی خوزستان شده و در رامهرمز ساکن شدند و رياست علمى، معنوى و قضايى شهر را به‌دست گرفتند.
پدر سیده زینب ابوالحسن احمدالناصر از ائمه زیدیه و مفسران زیدیه و مادرش نیز از نوادگان امام حسن(ع) بود. وی احتمالا در ثلث آخر قرن چهارم هجری، یعنی بین سال‌های 370 تا 450 ه .ق از دنیا رفته و در رامهرمز مدفون است.
خانواده و نسب[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نسب بی بی زینب خاتون با هشت واسطه به امام حسن(ع) مى‌رسد: حضرت بى‌بى زينب دختر ابوالحسن احمدالناصر بن يحيى الهادى بن حسين بن قاسم الرسّى بن ابراهيم طباطبا بن اسماعيل الديباج بن ابراهيم الغمر بن حسن المثنى بن امام حسن(ع).
پدر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پدر سيده زينب(س)، الناصرلدين‌الله فرزند امام هادى يحيى الرسّى از ائمه زيديه يمن بود. در سال ٣٠١ه .ق، هنگامى كه مردم يمن برادرش، ابوالقاسم محمدالمرتضى را به جهت بى‌لياقتى از خلافت و امامت زيديه عزل نمودند، با وى بيعت كردند و او را به امامت برگزيدند. او حدود ٢۴ سال با عدل و داد بر مردم يمن حكومت كرد و عاقبت در سال ٣٢۴ه .ق، در صعده يمن درگذشت و او را در مشهد، نزد پدرش يحيى الرسى به خاك سپردند. ابوالحسن عمرى، درباره وى مى‌نويسد: «ابوالحسن احمد الناصر الجليل، امام الزيديه، و كان الناصر نقرس، و ربما هاج به فمنعه من القتال و...».[۱]
ابوالحسن بيهقى متوفاى ۵۶۵ ه .ق، از او با عنوان «عالماً بطلا» ياد مى‌كند و سال وفاتش را ٣٢۵ ه .ق مى‌داند.[۲] وى با وجود آنكه به اوضاع مملكت مى‌پرداخت و فردى كاملاً سياسى بود، در علومى هم‌چون فقه، اصول، تفسير، كلام و اخبار، تسلط كافى داشت و هرگز از تأليف و تدريس نمى‌گريخت. از ايشان تصنيفاتى به يادگار مانده است كه عبارت‌اند از: «تفسير القرآن»، «علوم القرآن»، «التوحيد فى نهاية البيان و التهذيب»، «النجاة»، «مسائل الطبريين»، «التنبيه»، «الدامع»، «اجاب به الخوارج الاباضيه». وى از بزرگترين ائمه زيديه محسوب مى‌شود و نزد آنان از احترام فوق‌العاده‌اى برخودار است.
مادر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مادرش، زينب، دختر ابوالقاسم عبدالله بن محمد بن جعفر بن عبدالرحمن الشجرى بن قاسم بن الحسن‌الامير بن زيد بن امام حسن(ع) بود.
وفات و مدفن[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در منابع موجود، ذكرى از تاريخ وفات سیده زینب نيست؛ اما احتمال اينكه وى در ثلث آخر قرن چهارم هجرى، يعنى بين سال‌هاى ٣٧٠ تا ۴۵٠ه .ق درگذشته باشد، بعيد نيست.
بقعه بى‌بى زينب خاتون، در شهر رامهرمز، محلّه علمدار، خيابان شيخ فضل‌الله نورى واقع شده است و اخيراً توجه خاصى به آن مى‌شود.
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- المجدى فى انساب الطالبييّن، نجم‌الدين ابوالحسن على بن محمد العلوى العمرى، چاپ اول، قم، كتابخانه آيت‌الله مرعشى، ١۴٠٩ه .ق.
- لباب الانساب و الألقاب و الاعقاب، ابوالحسن على بن زيد بيهقى (ابن فندق)، قم، كتابخانه آيت‌الله مرعشى، ١۴١٠ه .ق.