طواف نساء

مفهوم‌شناسی

طواف به معنای گردیدن دور چیزی و نساء به معنای زنان است. زن و مرد پس از احرام، بر هم حرام بوده و آمیزش و التذاذ جنسی برای آنها جایز نیست؛ در فقه شیعه، پس از طواف نساء این حرمت برداشته می‌شود.

حکم

به فتوای فقیهان شیعه، طواف نساء و نماز آن در عمره مفرده و اقسام حج (تَمَتّع، اِفراد و قِران)، واجب است. این حکم شامل همه حاجیان، اعم از مرد، زن، بالغ و غیر بالغ می‌شود. عمره تمتع طواف نساء و نماز آن را ندارد.

مذاهب چهارگانه اهل سنت، منكر طواف نساء بوده و از آن، نه به عنوان واجب و نه به عنوان مستحب نام نبرده‌اند.

زمان

در عمره مفرده

طواف نساء و نماز آن، آخرین عمل از اعمال عمره مفرده است و پس از تقصیر انجام می‌شود.

در حج

حاجیان پس از مناسک منا در روز عید قربان، از احرام خارج شده و با لباس دوخته به مکه رفته و اعمال مکه را انجام می‌دهند. آخرین عمل از اعمال مکه طواف نساء و نماز آن است. به نظر فقیهان شیعه، واجب است حاجی اين اعمال را (من جمله طواف نساء و نماز آن) در ماه ذى‌‌حجه به پايان ببرد. البته انجام دادن آن در ايام تشريق مستحب است.

چگونگی

نوشتار‌های اصلی: طواف و نماز طواف

طواف نساء و نماز آن، با ساير طواف‌ها و نمازهاى آن‌ها، جز در نيت تفاوتى ندارد؛ یعنی حاجی باید این عمل را به نيت طواف نساء و نماز طواف نساء بجا آورد.

حلال شدن زن و مرد

نوشتار اصلی: تحلل

به نظر فقیهان شیعه، پس از طواف نساء و نماز آن، زن و شوهر که پس از احرام بر هم حرام شده بودند، بر يكديگر حلال مى‌شوند.

بر پایه مذاهب چهارگانه اهل سنت، مردان و زنان با طواف زيارت بر یکدیگر حلال می‌شوند.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب درسنامه مناسک حج، محمدحسین فلاح‌زاده، تهران، مشعر، ۱۳۸۹ش؛ کتاب درآمدی بر فقه مقارن، مصطفی جعفر پیشه فرد، تهران، بعثه مقام معظم رهبری، معاونت امور روحانیون، ۱۳۸۸ش؛ و کتاب حج و عمره در آینه فقه مقارن، مقدادی، محمدعلی، تهران، مشعر، ۱۳۸۴ش. است.

• تذکرة الفقهاء، علّامهٔ حلی، حسن بن یوسف بن مطهر، قم، مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.
• جامع المقاصد، الشيخ على بن الحسين الكركى، قم، مؤسسه آل البيت، چاپ اول، ١۴٠٨ق.
• الدروس الشرعيه في فقه الاماميه، شهید اول، شیخ محمد بن مکی العاملی، قم، مؤسسة النشر الاسلامى، چاپ دوم، ١۴١٧ق.
• الروضة البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیه، الشهید الثانی، شیخ زین‌الدین العاملی، قم، مجمع الفکر الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.

• الکافی فی فقه ابن حنبل (الفقه الحنبلی)، ابن قدامه، عبداللّٰه بن احمد، المصادر الفقهیه، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.
• الکافی فی فقه اهل المدینه، النمری القرطبی، یوسف بن عبداللّٰه (الفقه‌المالکی)، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.
• لسان العرب، محمد بن مکرم ابن منظور، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۴ق.
• مصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، احمد بن محمد فیومی، قم، مؤسسة دار الهجره، ۱۴۱۴ق.
• مناسک حج با حواشی مراجع، امام خمینی، سید روح اللّٰه، تهران، نشر مشعر، ۱۳۸۵ش.
• مناسك حج محشّى، قم، مركز تحقيقات حج، چاپ هفتم ، تابستان ۱۳۸۲ش.
• الهدایه (الفقه الحنبلی)، المرغینانی، علی ابن ابی تیر، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.