کاربر:Salar/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها

Salar (بحث | مشارکت‌ها)
حرمت حکم عقد ازدواج در حال احرام: اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی
Salar (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۳۸: خط ۳۸:
عقد نکاحی(ازدواج) که در حال احرام انجام گیرد، به اجماع شیعه حرام بوده<ref>مستند الشیعة، ج11: ص355؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج4، ص113.</ref> و آن عقد نیز باطل است؛<ref>. مجمع الفائدة، ج6، ص272، المعتمد فی شرح المناسک، ج4، ص113.</ref> چه عقدِ فرد مُحرم برای خود باشد و چه برای دیگری،<ref>جواهر الکلام ج18،ص298.</ref> همچنین چه عقدی که برای مُحرم بسته می‌شود توسط خود او باشد و چه توسط وکیل او.<ref>. المبسوط، ج۱، ص۳۱۸؛ مجمع الفائدة، ج6، ص346. کشف اللثام، ج5، ص337. جواهر الکلام ج18، ص299.</ref>
عقد نکاحی(ازدواج) که در حال احرام انجام گیرد، به اجماع شیعه حرام بوده<ref>مستند الشیعة، ج11: ص355؛ المعتمد فی شرح المناسک، ج4، ص113.</ref> و آن عقد نیز باطل است؛<ref>. مجمع الفائدة، ج6، ص272، المعتمد فی شرح المناسک، ج4، ص113.</ref> چه عقدِ فرد مُحرم برای خود باشد و چه برای دیگری،<ref>جواهر الکلام ج18،ص298.</ref> همچنین چه عقدی که برای مُحرم بسته می‌شود توسط خود او باشد و چه توسط وکیل او.<ref>. المبسوط، ج۱، ص۳۱۸؛ مجمع الفائدة، ج6، ص346. کشف اللثام، ج5، ص337. جواهر الکلام ج18، ص299.</ref>


به اجماع فقهای شیعه<ref>. الخلاف، ج2، ص: 317.</ref> اگر فرد مُحرمی با علم به حرمت در حال احرام برای خود عقد کند و یا هر چند علم به حرمت ندارد، اما پس از عقد، دخول هم صورت دهد، به پشتوانه روایات اهل بیت(ع)<ref>التهذیب 5: 329 حدیث 1132 و 1133.</ref> این زن و مرد بر هم حرام ابدی می‌شوند.  
به اجماع فقهای شیعه<ref>. الخلاف، ج2، ص: 317.</ref> اگر فرد مُحرمی با علم به حرمت در حال احرام برای خود عقد کند و یا هر چند علم به حرمت ندارد، اما پس از عقد، دخول هم صورت دهد، به پشتوانه روایات اهل بیت(ع) این زن و مرد بر هم حرام ابدی می‌شوند.<ref>. الخلاف، ج2، ص: 317.</ref> بنابر نظر مشهور فقهای امامیه، حضور در مجلس عقد، در حال احرام، برای شاهد عقد بودن نیز حرام است.<ref>. مناسک الحجّ (الخوئی)، ص103، م235.</ref>
بنابر نظر مشهور فقهای امامیه،<ref>. مناسک الحجّ (الخوئی): 111، م 235.  تعالیق مبسوطة 10: 190.</ref> حضور در مجلس عقد، در حال احرام، برای شاهد عقد بودن نیز حرام است.
 
//////////////////////
*'''المعتمد فی شرح المناسک'''، سید ابوالقاسم خوئی، به تحقیق سید رضا خلخالی، نجف، مدرسة دار العلم، مؤسسه الخوئی الإسلامیة، چاپ اول، 1409ق.
*'''مستند الشّیعة'''، احمد بن محمد مهدی النراقی، قم، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، بی‌تا.
*'''مجمع الفائدة و البرهان فی شرح إرشاد الأذهان'''، احمد بن محمد مقدس اردبیلی، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیة قم، مؤسسه النشر اسلامی، ۱۴۰۳ق.
*'''المبسوط فی فقه الإمامیة'''، محمد بن حسن شیخ طوسی، به تحقیق محمدباقر بهبودی، تهران، المکتبة المرتضویة لإحیاء الآثار الجعفریة، چاپ سوم، 1387ق.
*'''کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام'''، فاضل هندی، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیة قم، بی‌تا.
*'''الخلاف'''، محمد بن حسن شیخ طوسی، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیة قم، 1407ق.
 
//////////////////////


==پانوشت==
==پانوشت==