|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{مقاله فقهی
| |
| | صفحه =
| |
| | لینک = https://wikihaj.com/view/%D8%B4%DA%A9%D8%A7%D8%B1_(%D9%81%D8%AA%D8%A7%D9%88%D8%A7%DB%8C_%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%AC%D8%B9)
| |
|
| |
|
| '''شكار حيوان وحشى''' که در خشکی زندگی می‌کند، یکی از [[محرمات احرام]] است و فرقی نمی‌کند که شکار کردن در حرم باشد یا بیرون از حرم. اما کشتن حیوانی که قصد حمله به انسان را دارد و احتمال صدمه وجود دارد، جایز است.
| |
|
| |
|
| شکار در حال احرام یا در حرم، سبب کفاره بر شکارکننده می‌شود؛ چه آن حیوان از پرندگان باشد و چه از غیر پرندگان.
| | '''احتیاط''' |
| ==مفهوم‌شناسی== | | ==مفهوم‌شناسی== |
| صيد در لغت و سخن فقیهان به معناى شكار حيوان وحشى و نيز خود حيوان وحشى آمده است. شكار هم شامل گرفتن حیوان، به دام افكندن و یا كشتن آن است.<ref>لسان العرب، واژه «صيد»؛ فرهنگ بزرگ سخن، واژه «شكار».</ref>
| | احتیاط در لغت به معنای حفظ نمودن و در اصطلاح، عبارت است از عمل کردن به احکام، به گونه‌ای که یقین داشته باشد به وظیفه‌اش عمل کرده است. |
| مراد از حرمت صيد در حال احرام، صيد حیوان در خشکی است. بنابراين شكار حيوان دريايى ـ كه در دريا زندگی می‌کند ـ براى محرم جايز است.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه فارسی، ج5، ص۱۱۷.</ref>
| | ==حکم== |
| | |
| از احكام صید در باب‌های فقهی مانند حج، تجارت و صيد و ذباحه سخن گفتهاند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه فارسی، ج5، ص۱۱۷.</ref>
| |
| | |
| ==حکم شکار در حال احرام== | |
| از جمله محرمات احرام، شکار حیوان وحشی غیر دریایی است و فرقی نمی‌کند که شکار کردن در حرم باشد یا بیرون از حرم.<ref>جواهر الکلام، ج18، ص286.</ref> اما کشتن حیوانی که قصد حمله به انسان را دارد و احتمال صدمه وجود دارد، جایز است.<ref>مستند الشیعه، ج۱۱، ص۳۴۶.</ref>
| |
| ===احکام=== | | ===احکام=== |
| برخی احکام درباره شکار در حال احرام عبارت است از: | | برخی احکام درباره شکار در احتیاط عبارت است از: |
| *شکار کردن در حرم، حرام است؛ خواه شکارچی محرم باشد یا غیر محرم (مُحِل).<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۲۹۴.</ref>
| |
| *خوردن گوشت شکار بر محرم مطلقا حرام است.<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۱۴.</ref>
| |
| *اگر شخص غیر محرم، حیوانی را در بیرون حرم شکار کرده و به درون آورده باشد، خوردن آن برای او جایز است اما برای محرم حرام است.<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۳۱۴.</ref>
| |
| *در حرمت شکار تفاوتی میان انواع شکار کردن، همچون کشتن، به دام افکندن و گرفتن نیست؛ بلکه کمک کردن دیگری بر شکار با اشاره، گفتار و یا در اختیار گذاشتن سلاح نیز حرام است.<ref>مستند الشیعة، ج11، ص339.</ref>
| |
| *اگر محرم در بیرون حرم حیوانی را شکار کند، بنابر قول مشهور، گوشت آن حتی بر مُحل نیز حرام خواهد بود.<ref>مستند الشیعه، ج۱۱، ص۳۴۱_۳۴۲؛ جواهر الکلام، ج۱۸، ص۲۸۸.</ref>
| |
| | |
| ==کفاره صید حیوانات وحشی غیر دریایی==
| |
| شکار(کشتن) حیوانات وحشی غیر دریایی ـ که در خشکی زندگی می‌کنند ـ در حال احرام یا در حرم، سبب کفاره بر شکارکننده می‌شود؛ این حیوانات نیز یا از پرندگان هستند و یا از غیر پرندگان.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه فارسی، ج5، ص۱۱۸.</ref>
| |
| ===پرندگان===
| |
| کفاره صید پرندگان در حال احرام یا در حرم عبارت است از:
| |
| {| class="wikitable"
| |
| |+
| |
| |-
| |
| ! پرنده !! کفاره صید
| |
| |-
| |
| | شترمرغ || یک شتر<ref>مستند الشیعه، ج۱۳، ص۱۵۹.</ref>
| |
| |-
| |
| | گنجشک، چکاوک و صَعوه (پرنده‌ای کوچک شبیه گنجشک)|| یک مُد طعام<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۲۴۴-۲۴۵.</ref>
| |
| |-
| |
| | مرغ سنگ خوار، کبک و دُرّاج(پرنده‌ای از خانواده کبک) || بره نر که از شیر گرفته شده است و می‌چَرَد.<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۲۴۲-۲۴۳.</ref>
| |
| |-
| |
| | یک ملخ || یک دانه خرما یا به اندازه یک کف دست طعام<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۲۴۵.</ref>
| |
| |-|-
| |
| | ملخهای زیاد || یک گوسفند (البته در صورتی که ناگزیر از کشتن ملخ باشد، کفّاره ندارد).<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۲۴۸.</ref>
| |
| |}
| |
| *بنابر نظر مشهور فقیهان شیعه، کفاره کشتن کبوتر در غیر حرم برای محرم یک گوسفند و برای مُحِل(غیر محرم) در حرم یک درهم است. چنانچه محرم در حرم کبوتری را بکشد کفاره آن یک گوسفند به اضافه یک درهم است.<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۲۲۸-۲۳۰ و ۲۳۴.</ref>
| |
|
| |
|
| *اما در سایر پرندگان اختلاف است که آیا کفاره کشتن آنها یک گوسفند است یا بهای آنها.<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۲۴۸-۲۵۰؛ مدارک الاحکام، ج۸، ص۳۵۱؛ مستند الشیعه، ج۱۳، ص۱۶۴-۱۶۵.</ref> هنچنین در کشتن زنبور نیز اختلاف است که آیا کفاره دارد یا نه.
| |
|
| |
|
| ===غیر پرندگان===
| |
| کفاره صید غیر پرندگان در حال احرام یا در حرم عبارت است از:
| |
| {| class="wikitable"
| |
| |+
| |
| |-
| |
| ! حیوان(غیر پرنده) !! کفاره صید
| |
| |-
| |
| | گاو وحشی و گورخر || یک گاو اهلی<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۲۰۵-۲۰۷.</ref>
| |
| |-
| |
| | روباه، آهو و خرگوش || یک گوسفند<ref>مستند الشیعه، ج۱۳، ص۱۸۰.</ref>
| |
| |-
| |
| | جوجه تیغی، سوسمار و موش صحرایی || یک بزغاله نر<ref>جواهر الکلام، ج۲۰، ص۲۴۳-۲۴۴.</ref>
| |
| |}
| |
| *اما کفّاره کشتن سایر حیواناتی که برای کشتن آنها کفّاره خاصی ذکر نشده، قیمت آن حیوان است.<ref>مستند الشیعه، ج۱۳، ص۱۸۵.</ref>
| |
|
| |
|
| ==پانوشت== | | ==پانوشت== |
| خط ۷۵: |
خط ۲۵: |
| *'''مجمع الفائدة و البرهان فی شرح إرشاد الأذهان'''، احمد بن محمد مقدس اردبیلی، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیة قم، مؤسسه النشر اسلامی، ۱۴۰۳ق. | | *'''مجمع الفائدة و البرهان فی شرح إرشاد الأذهان'''، احمد بن محمد مقدس اردبیلی، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیة قم، مؤسسه النشر اسلامی، ۱۴۰۳ق. |
| *'''مستند الشّیعة'''، احمد بن محمد مهدی النراقی، قم، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، بی‌تا. | | *'''مستند الشّیعة'''، احمد بن محمد مهدی النراقی، قم، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، بی‌تا. |
| *'''مناسك الحج'''، سید ابوالقاسم خوئی، به تحقیق سید رضا خلخالی، نجف، مؤسسه الخوئی الإسلامیة، بی‌تا. | | *'''مناسک الحج'''، سید ابوالقاسم خوئی، به تحقیق سید رضا خلخالی، نجف، مؤسسه الخوئی الإسلامیة، بی‌تا. |
| *'''مناسک حج'''، سید روح‌الله خمینی، تهران، مشعر، ۱۳۹۷ش. | | *'''مناسک حج'''، سید روح‌الله خمینی، تهران، مشعر، ۱۳۹۷ش. |
| *'''مناسک حج'''، سید روح‌الله خمینی، تهران، مشعر، ۱۳۹۷ش. | | *'''مناسک حج'''، سید روح‌الله خمینی، تهران، مشعر، ۱۳۹۷ش. |
| خط ۱۰۶: |
خط ۵۶: |
| پوشاندن صورت یکی از [[محرمات احرام]] در منابع فقهی شمرده شده و از آن با عناوینی چون تغطیة الوجه،<ref>غنیة النزوع، ص159؛ بدائع الصنائع، ج2، ص185؛ الدروس، ج1، ص379.</ref> تخمیر الوجه<ref>الموطا، ج1، ص327؛ الام، ج7، ص255.</ref> و ستر الوجه<ref>المجموع، ج7، ص250؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص339؛ مجمع الفائده، ج6، ص351.</ref> تعبیر می‌شود. بنابر نظر فقیهان امامی، شافعی و حنبلی، پوشاندن صورت از مسائل ویژه زنان احرام‌گزار است.<ref>الام، ج7، ص255-256؛ المغنی، ج3، ص304-305؛ تحریر الاحکام، ج2، ص32.</ref> | | پوشاندن صورت یکی از [[محرمات احرام]] در منابع فقهی شمرده شده و از آن با عناوینی چون تغطیة الوجه،<ref>غنیة النزوع، ص159؛ بدائع الصنائع، ج2، ص185؛ الدروس، ج1، ص379.</ref> تخمیر الوجه<ref>الموطا، ج1، ص327؛ الام، ج7، ص255.</ref> و ستر الوجه<ref>المجموع، ج7، ص250؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص339؛ مجمع الفائده، ج6، ص351.</ref> تعبیر می‌شود. بنابر نظر فقیهان امامی، شافعی و حنبلی، پوشاندن صورت از مسائل ویژه زنان احرام‌گزار است.<ref>الام، ج7، ص255-256؛ المغنی، ج3، ص304-305؛ تحریر الاحکام، ج2، ص32.</ref> |
|
| |
|
| در باور همه فقیهان امامی<ref>منتهی المطلب، ج2، ص790؛ مجمع الفائده، ج6، ص332؛ کفایة الاحکام، ج1، ص305.</ref> و اهلسنت،<ref>المبسوط، سرخسی، ج4، ص7؛ المغنی، ج3، ص305؛ المجموع، ج7، ص250.</ref> پوشاندن صورت برای زن روا نیست. اما در باور برخی دیگر، این‌کار برای مرد نیز در حال احرام جایز نیست و به تعبیر دیگر، اسفار (آشکار کردن) صورت واجب است.<ref>المهذب، ج2، ص187؛ الدر المنضود، ص77؛ جواهر الکلام، ج18، ص389.</ref> شماری از فقیهان این حکم را اجماعی<ref>الاستذکار، ج4، ص14؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص337؛ جواهر الکلام، ج18، ص389.</ref> و برخی آن را مطابق نظر همه فقیهان امامی و اهل سنت شمرده‌اند.<ref>منتهی المطلب، ج12، ص73.</ref> | | در باور همه فقیهان امامی<ref>منتهی المطلب، ج2، ص790؛ مجمع الفائده، ج6، ص332؛ کفایة الاحکام، ج1، ص305.</ref> و اهلسنت،<ref>المبسوط، سرخسی، ج4، ص7؛ المغنی، ج3، ص305؛ المجموع، ج7، ص250.</ref> پوشاندن صورت برای زن روا نیست. اما در باور برخی دیگر، این‌کار برای مرد نیز در حال احرام جایز نیست و به تعبیر دیگر، اسفار (آشکار کردن) صورت واجب است.<ref>المهذب، ج2، ص187؛ الدر المنضود، ص77؛ جواهر الکلام، ج18، ص389.</ref> شماری از فقیهان این حکم را اجماعی<ref>الاستذکار، ج4، ص14؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص337؛ جواهر الکلام، ج18، ص389.</ref> و برخی آن را مطابق نظر همه فقیهان امامی و اهل سنت شمرده‌اند.<ref>منتهی المطلب، ج12، ص73.</ref> |
