آدم (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
درباره پذیرش توبه آدم نیز از نزول [[جبرئیل]] در [[کعبه|خانه خدا]] سخن رفته که نورش سراسر حرم را فرا گرفت و سپس از آدم خواسته شد که [[روز ترویه]] غسل کند و [[احرام]] بندد و در [[منا]] بیتوته کند. سرانجام در [[عرفات]]، کلماتی را از جبرئیل دریافت که با گفتن آن‌ها توبه‌اش پذیرفته شد و آن‌گاه دیگر اعمال [[حج]] را به جا آورد.<ref>تفسیر قمی، ج۱، ص۴۴-۴۵.</ref> | درباره پذیرش توبه آدم نیز از نزول [[جبرئیل]] در [[کعبه|خانه خدا]] سخن رفته که نورش سراسر حرم را فرا گرفت و سپس از آدم خواسته شد که [[روز ترویه]] غسل کند و [[احرام]] بندد و در [[منا]] بیتوته کند. سرانجام در [[عرفات]]، کلماتی را از جبرئیل دریافت که با گفتن آن‌ها توبه‌اش پذیرفته شد و آن‌گاه دیگر اعمال [[حج]] را به جا آورد.<ref>تفسیر قمی، ج۱، ص۴۴-۴۵.</ref> | ||
== بنای کعبه == | == آدم و بنای کعبه == | ||
{{اصلی|کعبه}} | {{اصلی|کعبه}} | ||
نقش حضرت آدم(ع) در بنای [[کعبه]]، به اظهار نظر درباره زمان پیدایش کعبه بستگی دارد و درباره آن اختلاف ورزیده‌اند. در برخی روایات [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنی]]، از وجود کعبه پیش از حضرت آدم(ع) یاد شده<ref>مسند الشافعی، ص۱۱۶؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۵۰.</ref> و گزارش حج [[فرشته|فرشتگان]] پیش از آدم که در برخی روایات آمده، همین سخن را تأیید می‌کند.<ref>الکافی، ج۴، ص۱۹۴؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۳۰؛ الدر المنثور، ج۱، ص۱۳۰.</ref> در بعضی از گزارش‌ها، سابقه وجود کعبه به بیش از ۲۰۰۰ سال پیش از [[دحو الارض|دَحْو الارض]] بازمی‌گردد.<ref>الکافی، ج۴، ص۱۹۸؛ السنن الکبری، ج۵، ص۱۷۷.</ref> مفسران معمولاً ذیل آیه {إِنَّ أَوَّلَ بَیتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکةَ مُبَارَکا...} ([[سوره آل عمران|سوره آل‌عمران]]، آیه ۹۶) به ذکر این دسته روایات پرداخته و این آیه را مؤید آن‌ها گرفته‌اند.<ref>نک: جامع البیان، ج۱، ص۷۶۲.</ref> در دسته دیگری از روایات، آدم(ع) نخستین بنیانگذار کعبه و نیز [[بیت المقدس]] شمرده شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۱۸۸؛ عمدة القاری، ج۱۵، ص۲۶۲؛ شرح سنن النسائی، ج۲، ص۳۳.</ref> در روایتی از [[وهب بن منبه]]، [[شیث]] فرزند آدم سازنده کعبه معرفی شده است.<ref>الاستذکار، ج۴، ص۱۸۵؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۱۲۲؛ فتح الباری، ج۶، ص۲۸۵.</ref> | نقش حضرت آدم(ع) در بنای [[کعبه]]، به اظهار نظر درباره زمان پیدایش کعبه بستگی دارد و درباره آن اختلاف ورزیده‌اند. در برخی روایات [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنی]]، از وجود کعبه پیش از حضرت آدم(ع) یاد شده<ref>مسند الشافعی، ص۱۱۶؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۵۰.</ref> و گزارش حج [[فرشته|فرشتگان]] پیش از آدم که در برخی روایات آمده، همین سخن را تأیید می‌کند.<ref>الکافی، ج۴، ص۱۹۴؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۳۰؛ الدر المنثور، ج۱، ص۱۳۰.</ref> در بعضی از گزارش‌ها، سابقه وجود کعبه به بیش از ۲۰۰۰ سال پیش از [[دحو الارض|دَحْو الارض]] بازمی‌گردد.<ref>الکافی، ج۴، ص۱۹۸؛ السنن الکبری، ج۵، ص۱۷۷.</ref> مفسران معمولاً ذیل آیه {إِنَّ أَوَّلَ بَیتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکةَ مُبَارَکا...} ([[سوره آل عمران|سوره آل‌عمران]]، آیه ۹۶) به ذکر این دسته روایات پرداخته و این آیه را مؤید آن‌ها گرفته‌اند.<ref>نک: جامع البیان، ج۱، ص۷۶۲.</ref> در دسته دیگری از روایات، آدم(ع) نخستین بنیانگذار کعبه و نیز [[بیت المقدس]] شمرده شده است.<ref>الکافی، ج۴، ص۱۸۸؛ عمدة القاری، ج۱۵، ص۲۶۲؛ شرح سنن النسائی، ج۲، ص۳۳.</ref> در روایتی از [[وهب بن منبه]]، [[شیث]] فرزند آدم سازنده کعبه معرفی شده است.<ref>الاستذکار، ج۴، ص۱۸۵؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۱۲۲؛ فتح الباری، ج۶، ص۲۸۵.</ref> | ||
نسخهٔ ۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۵
آدم(ع) انسان نخست و نخستین پیامبر. بنابر برخی روایات اسلامی، آدم پس از اخراج از بهشت در مکه هبوط کرد. توبه او در مکه پذیرفته شد و همو بود که کعبه را ساخت و اولین کسی بود که مناسک حج را از جبرئیل آموخت و بارها حجگزاری کرد.
واژه‌شناسی
نام آدم در قرآن و عهدین برای نخستین انسان به کار رفته و با اندک تفاوتی، افزون بر عربی در دیگر زبان‌های سامی مانند فینیقیایی، عبری، سریانی و مندایی آمده و علاوه بر اسم خاص به صورت اسم جنس معادل واژه انسان کاربرد یافته است.[۱]
آفرینش
ادیان ابراهیمی و نیز دیگر دین‌ها و آیین‌های اقوام سامی، سرگذشت نسبتاً مشابهی را در آفرینش و استقرار انسان نخستین در زمین روایت کرده‌اند. در قرآن کریم (برای نمونه: سوره بقره، آیه ۳۰-۳۸؛ سوره اعراف، آیه ۱۹-۲۵) و عهد عتیق[۲] داستان حضرت آدم از چگونگی خلقت از خاک و شکل‌گیری بدن و دمیدن روح در او به تفصیل بیان شده که درباره هر یک از این مراحل و ابعاد مختلف آن به ویژه موضوع آفرینش یکباره یا تدریجی، آرای گوناگون در دست است.[۳] برخی به استناد یافته‌های علمی و برخی روایات برآنند که انسان‌ها پیش از آدم نیز وجود داشته‌اند.[۴]
هبوط به مکه
آدم(ع) و همسرش حوّا پس از خوردن میوه ممنوع، همراه شیطان از بهشت به زمین هبوط کردند. درباره نوع بهشت آدم و شیوه هبوط و فلسفه خوردن از میوه ممنوع، آرای گوناگون مطرح شده است.[۵]
در قرآن و تورات، مکان هبوط مشخص نیست. در روایات اسلامی چندین دیدگاه در این باره ارائه شده است. بر پایه روایتی منسوب به امام علی(ع) آدم در کوه سراندیب هندوستان و حوّا در جده هبوط کردند.[۶] در گزارشی دیگر آمده که آدم بر کوه صفا و حوّا بر کوه مروه فرود آمد و نامگذاری صفا به مناسبت لقب آدم «صفی الله» و نامگذاری مروه به مناسبت هبوط همین زن (مرأه) بر آن است.[۷] مشهورترین گزارش در روایات آن است که آدم و حوا در سرزمین مکه هبوط کردند.[۸] گروهی نیز برای جمع میان روایات، هبوط را دارای دو مرحله دانسته‌اند: نخست در سراندیب و سپس در مکه.[۹]
هبوط حجرالاسود
در برخی روایات، از هبوط حجرالاسود از بهشت همراه هبوط آدم(ع) یاد شده است.[۱۰] دیگر روایات از هبوط حجرالاسود برای آدم(ع) یاد می‌کنند.[۱۱]
توبه آدم در مکه
درباره پذیرش توبه آدم نیز از نزول جبرئیل در خانه خدا سخن رفته که نورش سراسر حرم را فرا گرفت و سپس از آدم خواسته شد که روز ترویه غسل کند و احرام بندد و در منا بیتوته کند. سرانجام در عرفات، کلماتی را از جبرئیل دریافت که با گفتن آن‌ها توبه‌اش پذیرفته شد و آن‌گاه دیگر اعمال حج را به جا آورد.[۱۲]
آدم و بنای کعبه
نقش حضرت آدم(ع) در بنای کعبه، به اظهار نظر درباره زمان پیدایش کعبه بستگی دارد و درباره آن اختلاف ورزیده‌اند. در برخی روایات شیعه و سنی، از وجود کعبه پیش از حضرت آدم(ع) یاد شده[۱۳] و گزارش حج فرشتگان پیش از آدم که در برخی روایات آمده، همین سخن را تأیید می‌کند.[۱۴] در بعضی از گزارش‌ها، سابقه وجود کعبه به بیش از ۲۰۰۰ سال پیش از دَحْو الارض بازمی‌گردد.[۱۵] مفسران معمولاً ذیل آیه {إِنَّ أَوَّلَ بَیتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکةَ مُبَارَکا...} (سوره آل‌عمران، آیه ۹۶) به ذکر این دسته روایات پرداخته و این آیه را مؤید آن‌ها گرفته‌اند.[۱۶] در دسته دیگری از روایات، آدم(ع) نخستین بنیانگذار کعبه و نیز بیت المقدس شمرده شده است.[۱۷] در روایتی از وهب بن منبه، شیث فرزند آدم سازنده کعبه معرفی شده است.[۱۸]
بنیانگذار کعبه؛ آدم یا ابراهیم؟
شماری فراوان از محدثان و مفسران به استناد روایاتی، حضرت ابراهیم(ع) را نخستین بنیانگذار کعبه شمرده[۱۹]، هیچ نقشی برای آدم در این زمینه برنمی‌شمرند و اساسا وجود کعبه را در آن زمان نمی‌پذیرند. آلوسی برای جمع میان این دیدگاه‌ها، بر این باور است که نخستین بار فرشتگان پیش از هبوط آدم کعبه را بنا کردند. سپس آدم و پس از او شیث و سرانجام ابراهیم آن را احیا و بازسازی نمودند.[۲۰] برخی، با توجه به تصریح قرآن درباره نقش ابراهیم در ساخت کعبه، روایات مربوط به نقش آدم در ساخت کعبه و روایات مربوط به حجگزاری او را نقد کرده و آن‌ها را پرداخته قصاص و از جمله اسرائیلیات دانسته اند.[۲۱]
حج آدم
در کتاب کافی بابی مستقل به موضوع حج آدم اختصاص یافته و در روایاتی چند به شرح کامل و تفصیلی شیوه حجگزاری او اشاره شده است.[۲۲] بر اساس این روایات جبرئیل مناسک حج را گام به گام و بدین شرح به آدم آموخت:
جبرئیل نخست آدم را به عرفات برد و از وی خواست که غروب‌گاهان استغفار کند. سپس او را به بطحا برد و در آن‌جا نیز استغفار هنگام طلوع را توصیه کرد. آن‌گاه رفتن به منا و انجام قربانی و رمی جمرات و نیز حلق و تقصیر و سرانجام هفت شوط طواف و طواف نساء را آموزش داد. نیز جبرئیل(ع) در انجام حلق و قربانی و دیگر مناسک حج به یاری آدم برخاست.[۲۳]
تعداد حج‌های آدم
اختلاف‌هایی درباره تعداد حج‌های آدم وجود دارد: ۳۰[۲۴]،۴۰[۲۵]، ۷۰[۲۶] یا ۷۰۰[۲۷] و ۱۰۰۰[۲۸]. این شماره‌ها معمولاً در روایاتی از غیر معصومان یا احادیث مرسل آمده است.
پانویس
- ↑ واژه‌های دخیل، ص۱۰۶-۱۰۷.
- ↑ کتاب مقدس، سفر پیدایش، ۱: ۲۶ -۳۰؛ ۲: ۷.
- ↑ برای نمونه نک: المیزان، ج۴، ص۱۴۳؛ ج۱۶، ص۲۵۵.
- ↑ در این باره نک: «امکان سنجی دلائل اثبات نظریه ابوالبشر بودن حضرت آدم علیه السلام با تکیه بر آیه اول سوره نساء»، ص 164
- ↑ برای آگاهی بیشتر نک: التفسیر الکبیر، ج۳، ص۲-۲۸؛ المیزان، ج۱، ص۱۲۶-۱۵۴.
- ↑ علل الشرائع، ج۲، ص۵۹۵؛ کشف‌الاسرار، ج۱، ص۱۵۱؛ التفسیر الکبیر، ج۳، ص۲۷؛ بحار الانوار، ج۱۱، ص۱۱۱؛ ج۶۱، ص۲۷۴.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۱۹۰؛ المیزان، ج۱، ص۱۳۹.
- ↑ تفسیر عیاشی، ج۱، ص۳۶-۳۹؛ تفسیر ابن ابی حاتم، ج۱، ص۸۸؛ الکافی، ج۴، ص۱۹۰.
- ↑ المیزان، ج۱، ص۱۵۰.
- ↑ کمال الدین، ص۲۹۴، ۲۹۸؛ تفسیر العز بن عبدالسلام، ج۳، ص۲۸۹.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۱۸۵.علل الشرایع، ج۲، ص۳۱۸.
- ↑ تفسیر قمی، ج۱، ص۴۴-۴۵.
- ↑ مسند الشافعی، ص۱۱۶؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۵۰.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۱۹۴؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۲۳۰؛ الدر المنثور، ج۱، ص۱۳۰.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۱۹۸؛ السنن الکبری، ج۵، ص۱۷۷.
- ↑ نک: جامع البیان، ج۱، ص۷۶۲.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۱۸۸؛ عمدة القاری، ج۱۵، ص۲۶۲؛ شرح سنن النسائی، ج۲، ص۳۳.
- ↑ الاستذکار، ج۴، ص۱۸۵؛ تفسیر قرطبی، ج۲، ص۱۲۲؛ فتح الباری، ج۶، ص۲۸۵.
- ↑ صحیح البخاری، ج۴، ص۱۱۶؛ جامع البیان، ج۱، ص۷۶۳؛ تفسیر ابن کثیر، ج۳، ص۲۲۶.
- ↑ روح المعانی، ج۴، ص۵.
- ↑ المنار، ج۱، ص۳۸۳.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۱۹۰-۱۹۷.
- ↑ الکافی، ج۴، ص۱۹۶-۱۹۷.
- ↑ علل الشرایع، ج۲، ص۵۹۴.
- ↑ تفسیر ثعلبی، ج۱، ص۲۷۴؛ تفسیر بغوی، ج۱، ص۱۱۵؛ الکامل، ج۱، ص۳۸.
- ↑ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، ص۲۲۰؛ وسائل الشیعه، ج۲۴، ص۱۴۸؛ بحار الانوار، ج۱۰، ص۷۸.
- ↑ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۲۲۹؛ وسائل الشیعه، ج۱۱، ص۱۲۸.
- ↑ صحیح ابن خزیمه، ج۴، ص۲۴۵؛ عوالی اللئالی، ج۲، ص۹۷؛ جامع احادیث الشیعه، ج۱۰، ص۴۶۰.
منابع
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل آدم(ع).
- الاستذکار: ابن عبدالبر (م.۴۶۳ق.)، به کوشش سالم محمد و محمد علی، دار الکتب العلمیه، ۲۰۰م
- «امکان سنجی دلائل اثبات نظریه ابوالبشر بودن حضرت آدم علیه السلام با تکیه بر آیه اول سوره نساء»، محمد شریعتی کمال‌آبادی و دیگران، مجله مطالعات تفسیری، شماره 48، زمستان 1400ش.
- بحار الانوار: المجلسی (م.۱۱۱۰ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق
- تفسیر ابن ابی‌حاتم (تفسیر القرآن العظیم): ابن ابی‌حاتم (م.۳۲۷ق.)، به کوشش اسعد محمد، بیروت، المکتبة العصریه، ۱۴۱۹ق
- تفسیر ابن کثیر (تفسیر القرآن العظیم): ابن کثیر (م.۷۷۴ق.)، به کوشش مرعشلی، بیروت،دار المعرفه، ۱۴۰۹ق
- تفسیر العزبن عبدالسلام: عزالدین عبدالسلام (م.۶۶۰ق.)، به کوشش عبدالله بن ابراهیم، بیروت،دار ابن حزم، ۱۴۱۶ق
- تفسیر العیاشی: العیاشی (م.۳۲۰ق.)، به کوشش رسولی محلاتی، تهران، المکتبة العلمیة الاسلامیه
- تفسیر القمی: القمی (م.۳۰۷ق.)، به کوشش الجزائری، قم،دار الکتاب، ۱۴۰۴ق
- التفسیر الکبیر: الفخر الرازی (م.۶۰۶ق.)، قم، دفتر تبلیغات، ۱۴۱۳ق
- تفسیر بغوی (معالم التنزیل): البغوی (م.۵۱۰ق.)، به کوشش خالد عبدالرحمن، بیروت،دار المعرفه
- تفسیر ثعلبی (الکشف والبیان): الثعلبی (م.۴۲۷ق.)، به کوشش ابن عاشور، بیروت،دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۲ق
- تفسیر قرطبی (الجامع لاحکام القرآن): القرطبی (م.۶۷۱ق.)، بیروت،دار احیاء التراث العربی، ۱۴۳۱ق
- جامع احادیث الشیعه: اسماعیل معزی ملایری، قم، المطبعة العلمیه، ۱۳۹۹ق
- جامع البیان: الطبری (م.۳۴۰ق.)، به کوشش صدقی جمیل، بیروت،دار الفکر، ۱۴۱۵ق
- الدر المنثور: السیوطی (م.۹۱۱ق.)، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۱ق
- روح المعانی: الآلوسی (م.۱۲۷۰ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی
- السنن الکبری: البیهقی (م.۴۵۸ق.)، بیروت، دار الفکر
- شرح سنن النسائی: السیوطی (م.۹۱۱ق.)، بیروت، المکتبة العلمیه
- الصحاح: الجوهری (م.۳۹۳ق.)، به کوشش العطار، بیروت،دار العلم للملایین، ۱۴۰۷ق
- صحیح ابن خزیمه: ابن خزیمة (م.۳۱۱ق.)، به کوشش محمد مصطفی، المکتب الاسلامی، ۱۴۱۲ق
- صحیح البخاری: البخاری (م.۲۵۶ق.)، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۱ق
- علل الشرایع: الصدوق (م.۳۸۱ق.)، به کوشش بحرالعلوم، نجف، مکتبة الحیدریه، ۱۳۸۵ق
- عمدة القاری: العینی (م.۸۵۵ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی
- عوالی اللئالی: ابن ابی‌جمهور (م.۸۸۰ق.)، به کوشش عراقی، قم، سیدالشهداء، ۱۴۰۳ق
- العین: خلیل (م.۱۷۵ق.)، به کوشش المخزومی و السامرائی، دار الهجره، ۱۴۰۹ق
- عیون اخبار الرضا۷: الصدوق (م.۳۸۱ق.)، بیروت، اعلمی، ۱۴۰۴ق
- فتح الباری: ابن حجر العسقلانی (م.۸۵۲ق.)، بیروت، دار المعرفه
- فقه القرآن: الراوندی (م.۵۷۳ق.)، به کوشش حسینی، قم، کتابخانه نجفی، ۱۴۰۵ق
- الکافی: الکلینی (م.۳۲۹ق.)، به کوشش غفاری، تهران،دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۵ش
- الکامل فی التاریخ: ابن اثیر علی بن محمد الجزری (م.۶۳۰ق.)، بیروت،دار صادر، ۱۳۸۵ق
- کتاب مقدس: ترجمه: فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران، اساطیر، ۱۳۸۰ش
- کشف الاسرار: میبدی (م.۵۲۰ق.)، به کوشش حکمت، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۱ش
- کمال الدین: الصدوق (م.۳۸۱ق.)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، ۱۴۰۵ق
- مسند الشافعی: الشافعی (م.۲۰۴ق.)، بیروت،دار الکتب العلمیه
- من لا یحضره الفقیه: الصدوق (م.۳۸۱ق.)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، ۱۴۰۴ق
- المنار: رشید رضا (م.۱۳۵۴ق.)، قاهره،دار المنار، ۱۳۷۳ق
- المیزان: الطباطبایی (م.۱۴۰۲ق.)، بیروت، اعلمی، ۱۳۹۳ق
- واژه‌های دخیل در قرآن مجید: آرتور جفری، ترجمه: بدره‌ای، تهران، توس، ۱۳۷۲ش
- وسائل الشیعه: الحر العاملی (م.۱۱۰۴ق.)، قم، آل البیت:، ۱۴۱۲ق.
- Judaica, Letterpress Enterprises, Jerusalem, 1996.