مزار اسماعیل بن جعفر(ع)

مقبره اسماعیل بن جعفر(ع)

اطلاعات اوليه
تأسیس	در دوره خلافت فاطمیان (۲۹۷–۵۶۷ق)
مکان	مدینه، قبرستان بقیع
تخریب	دوره وهابیان
مشخصات
وضعیت	از میان رفته

مقبره اسماعیل بن جعفر(ع)، در مدینه و در قبرستان بقیع قرار داشت، که به دست وهابیان ویران شد.

در سال ۱۳۹۴ق. هنگام زیرسازی خیابان غربی بقیع، جسد او مکشوف شد و به بخش دیگری از قبرستان بقیع منتقل شد. این مکان نزدیک قبر اُم البنین یا نزدیک شهیدان حرّه یا در ۱۰ متری قبر حلیمه سعدیه در انتهای بقیع است.

اسماعیل بن جعفر

نوشتار اصلی: اسماعیل بن جعفراسماعیل بن جعفر فرزند نخست امام جعفر بن محمد صادق، امام ششم شیعیان، بود که در زمان حیات پدرش درگذشت. تاریخ وفاتش را سال‌های 138 یا برخی سال‌های نزدیک به آن ذکر کرده‌اند. برخی از شیعیان در زمان حیات امام صادق بر آن بودند که اسماعیل جانشین آن امام خواهد بود. بعد از امام صادق گروهی مرگ اسماعیل را انکار کردند و گروه دیگر به امامت فرزند اسماعیل، محمد، باور یافتند و هر دو این گروه‌ها اسماعیلیه نامیده شدند.

مکان دفن

بنابر گزارش منابع تاریخی، اسماعیل بن جعفر در عریض (روستایی در نزدیکی مدینه) درگذشت، اما پیکرش را به مدینه آوردند و در قبرستان بقیع دفن کردند.

تاریخچه گنبد

قبر اسماعیل بن جعفر در دوره‌هایی از تاریخ گنبدی داشته است. گفته‌اند که گنبد و بارگاه قبر اسماعیل بن جعفر در زمان حکومت فاطمیان مصر (302-564) ساخته شد. توصیفی از این بارگاه در قرن هشتم هجری حاکی از آن است که در آن زمان قبر اسماعیل مزاری با گنبدی بزرگ و سفید در غرب گنبد عباس بن عبدالمطلب و چسبیده به دیوار مدینه بوده است. بنابر همین گزارش این مقبره در زمینی قرار گرفته بود که پیشتر خانه امام زین‌العابدین(ع) بود. و در آن زمان مسجدی متروک در کنار مزار قرار داشت.

برخی منابع محل دفن او را در جهت غرب آرامگاه عباس عموی پیامبر(ص) و میان آن و خانه امام سجاد(ع) دانسته‌اند.

پیشینه

در دوره خلافت فاطمیان (۲۹۷–۵۶۷ق) که اسماعیلی مذهب بودند، آرامگاهی بر قبر اسماعیل ساخته شد. این بنای بزرگ و سفید و دارای گنبد به فرمان یکی از خلفای فاطمی ساخته شد که نام او دانسته نیست. به گفته برخی مدینه‌شناسان، پس از ساختن حصار شهر مدینه، در حدود نیمه اول سده ششم ق. این آرامگاه در رکن شرقی حصار و در جهت قبله یعنی جنوب قرار داشت و زائران از دری که از درون شهر برای آن فراهم شده بود، به این آرامگاه رفت و آمد داشتند.

همچنین سَمهودی از دو سنگ نبشته در آرامگاه اسماعیل خبر می‌دهد. اولی بر سر در میانی آرامگاه نصب شده بود و بر بازسازی این آرامگاه به سال ۵۴۶ق. به دست حسین بن ابوالهِیجاء، از دولتمردان خلافت فاطمی، دلالت داشت. دومی که درون مرقد و میان دو در میانی و انتهایی نصب شده بود، به باغی در جانب غربی آرامگاه اشاره می‌کرد که همو برای این بنا وقف کرده بود.

از جمله گزارش‌ها درباره این آرامگاه، گزارش عیاشی (م. ۳۲۰ق) است. او خود دیده است که زائرانی فراوان، به ویژه از عراق، به زیارت اسماعیل آمده و او را با عباراتی همچون «السلام علیک یا سیدنا اسماعیل» و «نشهد انک علی دین أخیک موسی الکاظم رضی الله عنه و نشهد أنک غیر مخالف له» زیارت می‌کرده‌اند. این عبارات نشان‌گر تشیع امامی زائران وی و توجه آنان به این مرقد، همانند دیگر مرقدهای خاندان معصومان(ع) است.

آثار نزدیک به آرامگاه

کنار این آرامگاه و در جهت شرقی آن، مسجدی کوچک منسوب به امام سجاد(ع) وجود داشته است. این مسجد به سال ۲۸۴ق. ساخته شده بود و میان آرامگاه و باغ وقفی آن قرار داشت وتا هنگام گزارش سَمهودی (م. ۹۱۱ق) باقی بوده است.

از دیگر آثاری که عیاشی از آن گزارش می‌دهد، چاهی منسوب به امام سجاد(ع) است که گفته می‌شود امام باقر(ع)، در دوران کودکی درون آن افتاده و یکی از فرقه‌های شیعه به نام ناووسیه که به مهدویت امام صادق(ع) معتقد بوده‌اند، ورود امام صادق(ع) به این چاه را سرآغاز غیبت ایشان دانسته‌اند. این چاه که زائران به آن تبرک می‌جسته و از آب آن برای شفا یافتن بهره می‌برده‌اند، میان در اول و میانی این آرامگاه قرار داشته است.

ویرانی به دست وهابیان

با قدرت‌گیری وهابیان در شبه جزیره و مدینه، آرامگاه اسماعیل مانند دیگر مرقدها و بارگاه‌ها ویران شد.

از گزارش‌های برخی ایرانیان در دهه‌های پایانی سده چهاردهم ق. یعنی پیش از ۱۳۹۴ق. به دست می‌آید، که آرامگاه اسماعیل بن جعفر، به‌گونه کامل ویران نشده و به دیوارهایی محدود گشته بود. در این میان، مرقد اسماعیل با دیوارهایی بدون در و پنجره و به ابعاد سه در سه متر و ارتفاع دو و نیم متر احاطه شده و در بیرون از گورستان به فاصله ۱۵ متری دیوار بقیع، در جهت غرب و روبه‌روی قبرهای ائمه(ع) قرار داشت. نیمی از محوطه در خیابان و نیمی از آن در پیاده‌رو بود و زائران در پیاده‌رو به زیارت می‌پرداختند.

به سال ۱۳۹۴ق. هنگام زیرسازی خیابان غربی بقیع، محوطه پیرامون قبر اسماعیل تخریب و چنین شایع شد که جنازه او پس از سده‌ها به صورت سالم آشکار شده است. بر پایه برخی دیده‌ها و گفته‌های محلی، با پیش‌بینی‌های صورت گرفته و با هماهنگی برخی از بزرگان اسماعیلیه، جسد اسماعیل به درون گورستان بقیع منتقل و نشانه گذاری شد. محل دفن او به دلیل وصف‌های متفاوت و از میان رفتن نشانه‌ها، دقیقاً مشخص نیست. محل آن را درحوالی قبر اُم البنین یا نزدیک شهیدان حرّه یا در ۱۰ متری قبر حلیمه سعدیه در انتهای بقیع دانسته‌اند.

منابع

محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل اسماعیل بن جعفر.