حج اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۱

گزارش‌های متعددی درباره حج‌گزاری اهل‌بیت (حضرت محمد، حضرت فاطمه و دوازده امام) نقل شده است. این گزارش‌ها از یکسو منبع استنباط احکام فقهی درباب مناسک و اعمال حج است و از سوی دیگر الگوی مسلمانان و شیعیان در شرایط و آداب معنوی حج است.

اهل بیت

واژه اهل‌بیت(ع) در ادبیات شیعی، به پیامبر اسلام(ص)، حضرت فاطمه(س) و دوازده امام(ع) اطلاق می‌گردد. به باور شیعه اهل‌بیت پیامبر(ع) دارای خصوصیاتی از جمله: عصمت، علم و امامت هستند. در قرآن و روایات اسلامی بر لزوم معرفت اهل‌بیت و ابراز محبت به ایشان تأکید فراوان شده است.

تعداد حج‌های اهل‌بیت

روایت‌ها و ‌گزارش‌های تاریخی گویای اهتمام فراوان اهل بیت به حج‌گزاری است.

پیامبر(ص)

شمار حج پیامبر(ص) را ده^[۱] یا بیست^[۲] حج (بجز حجة الوداع) دانسته‌اند که همگی پیش از هجرت به مدینه انجام گرفته‌اند.^[۳] عمره‌های ایشان را نیز سه،^[۴] چهار^[۵] یا نه^[۶] مرتبه شمرده‌اند.

امام علی(ع)

بر پایه ‌گزارش‌های تاریخی، امام علی(ع) در عمره‌ القضاء همراه پیامبر(ص) بود. او همچنین در حج سال نهم هجرت از سوی پیامبر اسلام مامور ابلاغ آیات برائت به حج‌گزاران شد.^[۷] امام علی در حجة الوداع نیز همراه پیامبر بود.^[۸] در بازگشت از همین حج بود که پیامبر امام علی را در غدیر خم به جانشینی خود به حاجیان معرفی کرد.^[۹]گزارش هایی در دست است که نشان می دهد امام علی در عصر خلفا نیز چند بار حج گزارده است.

امام حسن(ع)

به امام حسن مجتبی(ع) پانزده،^[۱۰] بیست^[۱۱] یا بیست و پنج حج^[۱۲] نسبت داده‌اند که بیشتر پیاده و حتی گاه با پای برهنه انجام می‌شد.^[۱۳] در روایتی نیز به ایشان 20 حج پیاده و 20 حج سواره نسبت داده شده است.^[۱۴]

امام حسین(ع)

بر پایه برخی روایات، امام حسین(ع) نیز 25 حج^[۱۵] به جا آورد. برخی روایت‌ها از حج پیاده امام حسن و امام حسین(ع) همراه یکدیگر یاد کرده‌اند.^[۱۶]

امام سجاد(ع)

روایاتی از 22 یا 40 حج علی بن حسین خبر داده‌اند. در روایات متعدد اشاره شده که آن حضرت در تمام این حج ها هیچ گاه چارپایی را که بر آن سوار بود را با تازیانه نزد.

دیگر امامان(ع)

درباره تعداد حج‌‌گزاری‌های دیگر امامان روایت‌های معینی نقل نشده است. اما از همه امامان (بجز امام حسن عسکری) روایاتی نقل شده که واقعه‌ یا رفتار یا سخنی از ایشان را در هنگام حج‌گزاری یا در راه حج گزارش می‌کنند.^[۱۷]

بر پایه روایت‌های شیعی، امام زمان(ع) هر سال حج به جا آورده، برای فرج خویش دعا می‌کند^[۱۸] و برخی مردم با ایشان دیدار می‌نمایند.^[۱۹]

آداب حج اهل بیت

روایت‌ها آگاهی‌هایی درباره آداب حج اهل بیت به دست می‌دهند. جزئیاتی مانند

دعا و نماز پیش از بیرون آمدن برای سفر حج،^[۲۰]
خشوع در مسیر حج و حرم^[۲۱] و احرام^[۲۲]
انجام غسل هنگام ورود به حرم و پیاده پای نهادن به آن،^[۲۳]
غسل^[۲۴] و تلبیه^[۲۵] در روز عرفه
دعا هنگام حرکت به سوی عرفات،^[۲۶]
دعای ویژه هر یک از امامان مانند امام حسین(ع)^[۲۷] و امام سجاد(ع)^[۲۸] و امام صادق(ع)^[۲۹] و امام رضا(ع)^[۳۰] در عرفات
مناجات برخی از ایشان بالای کوه صفا و رو به کعبه^[۳۱] در مسجدالحرام و کعبه^[۳۲] کنار حجر اسماعیل^[۳۳] و هنگام طواف^[۳۴] و وداع با کعبه،^[۳۵]
تقسیم گوشت قربانی میان فقیران و همسایگان و خانواده خویش،^[۳۶]
مدارا با مرکبی (چهارپا) که بر آن سوار بودند.^[۳۷]

نیکوکاری در سفر حج

از ویژگی‌های حج اهل بیت که در منابع از آن یاد شده، رسیدگی به نیازمندان و برآوردن حاجت مؤمنان است. در روایاتی، امام حسن(ع) طواف خویش را برای برآوردن نیاز مؤمنی قطع کرد.^[۳۸] امام سجاد(ع) به فقیران مسیر حج انفاق می‌نمود^[۳۹] و امام صادق(ع) به برخی یاران خویش دستور داد برای رسیدگی به نیازمندان، طواف را متوقف کنند.^[۴۰]

آموزش احکام حج

اهل بیت در هنگام حج به پرسش‌های حضوری اصحاب^[۴۱] و مردم و دانشمندان دیگر شهرها^[۴۲] و فرقه‌های گوناگون^[۴۳] و نامه‌های فراوان پیروان خویش درباره موضوعات گوناگون^[۴۴] از احکام حج^[۴۵] پاسخ می‌دادند. ایشان در ایام حج اختلاف‌های موجود میان شیعیان را برطرف می‌کردند^[۴۶] و برخی از اشتباهات علمای دیگر فرقه‌ها^[۴۷] و پیروانشان^[۴۸] درباره حج را گوشزد^[۴۹] و گاه نیز برداشت برخی اصحاب خویش از احکام حج را تصحیح می‌فرمودند.^[۵۰]

شیوه حج‌گزاری امامان و گفتار ایشان درباره احکام مناسک حج و آداب و فلسفه و تاریخ آن، گزارش‌ها از دیدارها و گفتگوهای ایشان در ایام حج یا در راه حج در تعداد زیادی از روایات باقی مانده در منابع شیعی ثبت شده است.^[۵۱]

جمع زیارت اهل بیت با حج

امامان شیعه به پیروانشان دستور می‌دادند در پی مراسم حج، برای زیارت مرقد پیامبر(ص) به مدینه بروند^[۵۲] و هواداری خویش از اهل بیت را اعلان کنند.^[۵۳] افزون بر این، روایت‌های شیعه زیارتِ هر یک از امامان در دوره زندگانی یا پس از وفات را مستحب و به منزله زیارت پیامبر(ص) دانسته‌اند.^[۵۴] روایاتی نیز گویای استحباب نماز در برخی مکان‌های منسوب به اهل بیت مانند مسجد غدیر خم^[۵۵] و خانه فاطمه هستند.^[۵۶]

پانویس

↑ الکافی، ج4، ص244؛ التهذیب، ج5، ص458؛ وسائل الشیعه، ج8، ص88.
↑ الکافی، ج4، ص245، 251-252؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص237-238؛ علل الشرایع، ج2، ص450.
↑ الکافی، ج4، ص244؛ وسائل الشیعه، ج8، ص88.
↑ الکافی، ج4، ص251-252؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص250-251.
↑ سنن الترمذی، ج2، ص156؛ سنن ابی داود، ج1، ص443.
↑ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص238.
↑ السیرة النبویه، ابن هشام، ج4، ص970-973؛ علل الشرایع، ج1، ص190؛ السیرة النبویه، ابن کثیر، ج4، ص68-69.
↑ تاریخ یعقوبی، ج2، ص109؛ الکافی، ج4، ص247-248؛ التهذیب، ج5، ص227.
↑ الکافی، ج1، ص287؛ سنن الترمذی، ج5، ص633؛ المعجم الکبیر، ج5، ص166.
↑ تاریخ‌یعقوبی، ج2، ص226؛ سیراعلام النبلاء، ج3، ص267.
↑ قرب الاسناد، ص170؛ الاستبصار، ج2، ص142؛ التهذیب، ج5، ص12.
↑ المستدرک، ج3، ص169؛ سیر اعلام النبلاء، ج3، ص260؛ الوافی بالوفیات، ج12، ص68.
↑ الکافی، ج4، ص456؛ الامالی، ص244؛ عدة‌الداعی، ص139.
↑ الکافی، ج1، ص461؛ الامالی، ص291؛ الزهدوالورع، ص79.
↑ اسد الغابه، ج2، ص20؛ تهذیب الکمال، ج6، ص406؛ سیر اعلام النبلاء، ج3، ص287.
↑ الارشاد، ج2، ص128-129؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج3، ص168.
↑ نک: حج الانبیاء و الائمه، ص341-571.
↑ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص520.
↑ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص520؛ کمال الدین، ص440-471؛ الغیبه، طوسی، ص251-280.
↑ الکافی، ج4، ص283-287.
↑ دلائل الامامه، ص317؛ تاریخ دمشق، ج54، ص280.
↑ عیون اخبار الرضا، ج1، ص19؛ تاریخ دمشق، ج41، ص378؛ تهذیب الکمال، ج20، ص390.
↑ الکافی، ج4، ص398-399؛ دعائم‌الاسلام، ج1، ص310-311.
↑ دعائم الاسلام، ج1، ص319؛ بحار الانوار، ج96، ص247.
↑ المصنف، ابن ابی شیبه، ج4، ص466.
↑ الکافی، ج4، ص467؛ التهذیب، ج5، ص179-183.
↑ اقبال الاعمال، ج2، ص72-113.
↑ مصباح المتهجد، ص689-698؛ المزار، ص153-164؛ اقبال الاعمال، ج2، ص87-117.
↑ اقبال الاعمال، ج2، ص117-188.
↑ اقبال الاعمال، ج2، ص73.
↑ الکافی، ج4، ص432-433؛ التهذیب، ج5، ص147.
↑ التهذیب، ج5، ص276-277.
↑ التهذیب، ج5، ص105.
↑ الکافی، ج4، ص407؛ التهذیب، ج5، ص105؛ المناقب، ابن شهر آشوب، ج3، ص291.
↑ الکافی، ج4، ص530-531؛ عیون اخبار الرضا، ج2، ص20-21؛ التهذیب، ج5، ص281.
↑ الکافی، ج4، ص499-500؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص493؛ المقنع، ص275.
↑ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص293.
↑ تاریخ دمشق، ج13، ص248.
↑ مطالب السؤول، ص415؛ صفوة الصفوه، ج2، ص96.
↑ الکافی، ج4، ص415؛ الاستبصار، ج2، ص223-225؛ التهذیب، ج5، ص119-121.
↑ نک: الکافی، ج4، ص233، 237؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص363 به بعد؛ التهذیب، ج5، ص353.
↑ معانی الاخبار، ص105؛ علل الشرایع، ج2، ص407.
↑ الکافی، ج4، ص187-188، 197-198، 488-489؛ ج6، ص429؛ تفسیر عیاشی، ج1، ص30.
↑ نک: الکافی، ج4، ص536؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص399، 430-431؛ التهذیب، ج5، ص10، 171.
↑ التهذیب، ج5، ص334؛ وسائل الشیعه، ج9، ص247.
↑ التهذیب، ج5، ص426-430.
↑ الکافی، ج4، ص352، 523.
↑ الکافی، ج4، ص519.
↑ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص466-467؛ التهذیب، ج5، ص85-86.
↑ التهذیب، ج5، ص53، 322.
↑ نگاه کنید به کتاب حج الانبیاء و الائمه، تمام صفحات
↑ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص565.
↑ الکافی، ج4، ص549؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص558.
↑ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص577-578؛ المزار، ص183-189؛ مصباح المتهجد، ص713-714.
↑ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص559.
↑ الکافی، ج4، ص556

منابع

محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل اهل بیت.

الاحتجاج: ابومنصور الطبرسی (م. 520ق.)، به کوشش سید محمد باقر، دار النعمان، 1386ق

احقاق الحق: نورالله‌ الحسینی الشوشتری (م. 1019ق.)، تعلیقات شهاب الدین نجفی، قم، مکتبة النجفی، 1406ق

الارشاد: المفید (م. 413ق.)، بیروت، دار المفید، 1414ق

اسد الغابه: ابن اثیر (م. 630ق.)، بیروت، دار الکتاب العربی

اعیان الشیعه: سید محسن الامین (م. 1371ق.)، به کوشش حسن الامین، بیروت، دار التعارف

امالی: السید المرتضی (م. 436ق.)، به کوشش حلبی، قم، مکتبة النجفی، 1403ق

الامالی: الصدوق (م. 381ق.)، قم، البعثه، 1417ق

اوائل المقالات: المفید (م. 413ق.)، به کوشش الانصاری، بیروت، دار المفید، 1414ق

بحار الانوار: المجلسی (م. 1110ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1403ق

البرهان فی تفسیر القرآن: البحرانی (م. 1107ق.)، قم، البعثه، 1415ق

تاج الموالید: الطبرسی (م. 548ق.)، قم، مکتبة النجفی، 1406ق

التاریخ الامین: عبدالعزیز المدنی، مدینه، مطبعة الامین، 1418ق

تاریخ المدینة المنوره: ابن شبّه (م. 262ق.)، به کوشش شلتوت، قم، دار الفکر، 1410ق

تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک): الطبری (م. 310ق.)، به کوشش گروهی از علما، بیروت، اعلمی، 1403ق

التبیان: الطوسی (م. 460ق.)، به کوشش العاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی

التحریر و التنویر: ابن‌عاشور (م. 1393ق.)، مؤسسة التاریخ

التحقیق: المصطفوی، تهران، وزارت ارشاد، 1374ش

تفسیر ابن کثیر (تفسیر القرآن العظیم): ابن کثیر (م. 774ق.)، به کوشش شمس الدین، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1419ق

التفسیر الکبیر: الفخر الرازی (م. 606ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1415ق

تفسیر بغوی (معالم التنزیل): البغوی (م. 510ق.)، به کوشش خالد عبدالرحمن، بیروت، دار المعرفه

تفسیر بیضاوی (انوار التنزیل): البیضاوی (م. 685ق.)، به کوشش مرعشلی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1418ق

تفسیر ثعلبی (الکشف و البیان): الثعلبی (م. 427ق.)، به کوشش ابن عاشور، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1422ق

تفسیر فرات الکوفی: الفرات الکوفی (م. 307ق.)، به کوشش محمد کاظم، تهران، وزارت ارشاد، 1374ش

تفسیر قرطبی (الجامع لاحکام القرآن): القرطبی (م. 671ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1405ق

تفسیر مقاتل بن سلیمان: مقاتل بن سلیمان (م. 150ق.)، به کوشش احمد فرید، دار الکتب العلمیه، 1424ق

تقریب المعارف: ابوصالح الحلبی (م. 555ق.)، به کوشش الحسون، محقق، 1417ق

تهذیب الاحکام: الطوسی (م. 460ق.)، به کوشش موسوی و آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1365ش

تهذیب التهذیب: ابن حجر العسقلانی (م. 852ق.)، بیروت، دار الفکر، 1404ق

تهذیب الکمال: المزی (م. 742ق.)، به کوشش بشار عواد، بیروت، الرساله، 1415ق

جامع‌البیان: الطبری (م. 310ق.)، بیروت، دار المعرفه، 1412ق

حج الانبیاء و الائمه: معاونیة التعلیم و البحوث الاسلامیة فی الحج، تهران، مشعر، 1416ق

الخصال: الصدوق (م. 381ق.)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، 1416ق

الدر المنثور: السیوطی (م. 911ق.)، بیروت، دار المعرفه، 1365ق

دعائم الاسلام: النعمان المغربی (م. 363ق.)، به کوشش فیضی، قاهره، دار المعارف، 1383ق

دلائل الامامه: الطبری الشیعی (م. قرن 4)، قم، عثت، 1413ق

رسائل المرتضی: السید المرتضی (م. 436ق.)، به کوشش حسینی و رجایی، قم، دار القرآن، 1405ق

روح المعانی: الآلوسی (م. 1270ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی

روض الجنان: ابوالفتوح رازی (م. 554ق.)، به کوشش یاحقی و ناصح، مشهد، آستان قدس رضوی، 1375ش

زاد المسیر: ابن جوزی (م. 597ق.)، به کوشش عبدالرزاق، بیروت، دار الکتاب العربی، 1422ق

سنن الدارمی: الدارمی (م. 255ق.)، احیاء السنة النبویه

السنن الکبری: البیهقی (م. 458ق.)، بیروت، دار الفکر

سیر اعلام النبلاء: الذهبی (م. 748ق.)، به کوشش گروهی از محققان، بیروت، الرساله، 1413ق

السیرة النبویه: ابن هشام (م. 213/218ق.)، به کوشش محمد محیی الدین، مصر، مکتبة محمد علی صبیح، 1383ق

السیرة النبویه: ابن‌کثیر (م. 774ق.)، به کوشش مصطفی عبدالواحد، بیروت، دار المعرفه، 1396ق

سیره پیشوایان: مهدی پیشوایی، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، 1379ش

الشافی فی الامامه: السید المرتضی (م. 436ق.)، به کوشش حسینی، تهران، مؤسسة الصادق(ع)، 1410ق

شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار: النعمان المغربی (م. 363ق.)، به کوشش جلالی، قم، نشر اسلامی، 1414ق

شواهد التنزیل: الحاکم الحسکانی (م. 506ق.)، به کوشش محمودی، تهران، وزارت ارشاد، 1411ق

الصافی: الفیض الکاشانی (م. 1091ق.)، بیروت، اعلمی، 1402ق

الصحاح: الجوهری (م. 393ق.)، به کوشش العطار، بیروت، دار العلم للملایین، 1407ق

صحیح البخاری: البخاری (م. 256ق.)، بیروت، دار الفکر، 1401ق

صحیح مسلم بشرح النووی: النووی (م. 676ق.)، بیروت، دار الکتاب العربی، 1407ق

صحیح مسلم: مسلم (م. 261ق.)، بیروت، دار الفکر

الصواعق المحرقه: احمد بن حجر الهیتمی (م. 974ق.)، به کوشش عبدالرحمن و کامل محمد، لبنان، الرساله، 1417ق

عقائد الامامیه: المظفر (م. 1381ق.)، قم، انصاریان

العقد الفرید: احمد بن عبد ربه (م. 328ق.)، به کوشش مفید قمیحه، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1404ق

علم الامام: محمد حسین المظفر، بیروت، دار الزهراء، 1402ق

العین: خلیل (م. 175ق.)، به کوشش مخزومی و السامرائی، دار الهجره، 1409ق

عیون اخبار الرضا(ع): الصدوق (م. 381ق.)، بیروت، اعلمی، 1404ق

فتح القدیر: الشوکانی (م. 1250ق.)، بیروت، دار المعرفه

فرائد السمطین: ابراهیم جوینی خراسانی الحموینی (م. 730ق.)، بیروت، نشر محمودی، 1398ق

فرق الشیعه: النوبختی (م. 310ق.)، بیروت، دار الاضواء، 1404ق

قواعد المرام: ابن میثم البحرانی (م. 699ق.)، به کوشش حسینی، قم، مکتبة النجفی، 1406ق

الکافی: الکلینی (م. 329ق.)، به کوشش غفاری، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1375ش

الکشاف: الزمخشری (م. 538ق.)، قم، بلاغت، 1415ق

کشف الارتیاب: سید محسن الامین (م. 1371ق.)، به کوشش امین، مکتبة الحریس، 1382ق

کشف المراد: العلامة الحلی (م. 726ق.)، به کوشش حسن‌زاده آملی، قم، نشر اسلامی، 1419ق

کمال الدین: الصدوق (م. 381ق.)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، 1405ق

کنز العمال: المتقی الهندی (م. 975ق.)، به کوشش السقاء، بیروت، الرساله، 1413ق

لسان العرب: ابن منظور (م. 711ق.)، قم، ادب الحوزه، 1405ق

مجمع البحرین: الطریحی (م. 1085ق.)، به کوشش الحسینی، تهران، فرهنگ اسلامی، 1408ق

مجمع البیان: الطبرسی (م. 548ق.)، بیروت، دار المعرفه، 1406ق

مجمع الزوائد: الهیثمی (م. 807ق.)، بیروت، دار الکتاب العربی، 1402ق

المحاسن: ابن خالد البرقی (م. 274ق.)، به کوشش حسینی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1326ش

المختصر النافع: المحقق الحلی (م. 676ق.)، تهران، البعثه، 1410ق

مدینة المعاجز: سید‌هاشم البحرانی (م. 1107ق.)، به کوشش مولایی، قم، المعارف الاسلامیه، 1413ق

المدینة فی العصر الاموی: محمد حسن شراب، دمشق، علوم القرآن، 1404ق

مستدرک سفینة البحار: علی نمازی شاهرودی (م. 1405ق.)، به کوشش نمازی، قم، نشر اسلامی، 1419ق

المستدرک علی الصحیحین: الحاکم النیشابوری (م. 405ق.)، به کوشش مرعشلی، بیروت، دار المعرفه، 1406ق

مسند احمد: احمد بن حنبل (م. 241ق.)، بیروت، دار صادر

مطالب السؤول: محمد بن طلحة الشافعی (م. 652ق.)، به کوشش العطیه، نجف، دار الکتب التجاریه

معجم مقاییس اللغه: ابن فارس (م. 395ق.)، به کوشش عبدالسلام، قم، دفتر تبلیغات، 1404ق

المقالات و الفرق: سعد بن عبدالله‌ الاشعری (م. 310ق.)، تهران، علمی فرهنگی، 1361ش

من لا یحضره الفقیه: الصدوق (م. 381ق.)، به کوشش غفاری، قم، نشر اسلامی، 1404ق

منهاج الکرامه: علامه حلی (م. 726ق.)، به کوشش عبدالرحیم مبارک، مشهد، تاسوعا، 1379ش

المیزان: الطباطبائی (م. 1402ق.)، بیروت، اعلمی، 1393ق

النجاة فی القیامه: ابن میثم البحرانی (م. 679ق.)، قم، مجمع الفکر الاسلامی، 1417ق

نظم درر السمطین: الزرندی (م. 750ق.)، مکتبة الامام امیرالمؤمنین(ع)، 1377ق

النکت الاعتقادیه: المفید (م. 413ق.)، بیروت، دار المفید، 1414ق

النور المبین: محمد جمال الدین سرور، قاهره، دار الفکر العربی

نهج الحق و کشف الصدق: العلامة الحلی (م. 726ق.)، به کوشش الحسنی الارموی، قم، دار الهجره، 1407ق

الوافی بالوفیات: الصفدی (م. 764ق.)، به کوشش الارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1420ق

وسائل الشیعه: الحر العاملی (م. 1104ق.)، به کوشش ربانی شیرازی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1403ق

[1] الکافی، ج4، ص244؛ التهذیب، ج5، ص458؛ وسائل الشیعه، ج8، ص88.

[2] الکافی، ج4، ص245، 251-252؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص237-238؛ علل الشرایع، ج2، ص450.

[3] الکافی، ج4، ص244؛ وسائل الشیعه، ج8، ص88.

[4] الکافی، ج4، ص251-252؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص250-251.

[5] سنن الترمذی، ج2، ص156؛ سنن ابی داود، ج1، ص443.

[6] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص238.

[7] السیرة النبویه، ابن هشام، ج4، ص970-973؛ علل الشرایع، ج1، ص190؛ السیرة النبویه، ابن کثیر، ج4، ص68-69.

[8] تاریخ یعقوبی، ج2، ص109؛ الکافی، ج4، ص247-248؛ التهذیب، ج5، ص227.

[9] الکافی، ج1، ص287؛ سنن الترمذی، ج5، ص633؛ المعجم الکبیر، ج5، ص166.

[10] تاریخ‌یعقوبی، ج2، ص226؛ سیراعلام النبلاء، ج3، ص267.

[11] قرب الاسناد، ص170؛ الاستبصار، ج2، ص142؛ التهذیب، ج5، ص12.

[12] المستدرک، ج3، ص169؛ سیر اعلام النبلاء، ج3، ص260؛ الوافی بالوفیات، ج12، ص68.

[13] الکافی، ج4، ص456؛ الامالی، ص244؛ عدة‌الداعی، ص139.

[14] الکافی، ج1، ص461؛ الامالی، ص291؛ الزهدوالورع، ص79.

[15] اسد الغابه، ج2، ص20؛ تهذیب الکمال، ج6، ص406؛ سیر اعلام النبلاء، ج3، ص287.

[16] الارشاد، ج2، ص128-129؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج3، ص168.

[17] نک: حج الانبیاء و الائمه، ص341-571.

[18] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص520.

[19] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص520؛ کمال الدین، ص440-471؛ الغیبه، طوسی، ص251-280.

[20] الکافی، ج4، ص283-287.

[21] دلائل الامامه، ص317؛ تاریخ دمشق، ج54، ص280.

[22] عیون اخبار الرضا، ج1، ص19؛ تاریخ دمشق، ج41، ص378؛ تهذیب الکمال، ج20، ص390.

[23] الکافی، ج4، ص398-399؛ دعائم‌الاسلام، ج1، ص310-311.

[24] دعائم الاسلام، ج1، ص319؛ بحار الانوار، ج96، ص247.

[25] المصنف، ابن ابی شیبه، ج4، ص466.

[26] الکافی، ج4، ص467؛ التهذیب، ج5، ص179-183.

[27] اقبال الاعمال، ج2، ص72-113.

[28] مصباح المتهجد، ص689-698؛ المزار، ص153-164؛ اقبال الاعمال، ج2، ص87-117.

[29] اقبال الاعمال، ج2، ص117-188.

[30] اقبال الاعمال، ج2، ص73.

[31] الکافی، ج4، ص432-433؛ التهذیب، ج5، ص147.

[32] التهذیب، ج5، ص276-277.

[33] التهذیب، ج5، ص105.

[34] الکافی، ج4، ص407؛ التهذیب، ج5، ص105؛ المناقب، ابن شهر آشوب، ج3، ص291.

[35] الکافی، ج4، ص530-531؛ عیون اخبار الرضا، ج2، ص20-21؛ التهذیب، ج5، ص281.

[36] الکافی، ج4، ص499-500؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص493؛ المقنع، ص275.

[37] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص293.

[38] تاریخ دمشق، ج13، ص248.

[39] مطالب السؤول، ص415؛ صفوة الصفوه، ج2، ص96.

[40] الکافی، ج4، ص415؛ الاستبصار، ج2، ص223-225؛ التهذیب، ج5، ص119-121.

[41] نک: الکافی، ج4، ص233، 237؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص363 به بعد؛ التهذیب، ج5، ص353.

[42] معانی الاخبار، ص105؛ علل الشرایع، ج2، ص407.

[43] الکافی، ج4، ص187-188، 197-198، 488-489؛ ج6، ص429؛ تفسیر عیاشی، ج1، ص30.

[44] نک: الکافی، ج4، ص536؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص399، 430-431؛ التهذیب، ج5، ص10، 171.

[45] التهذیب، ج5، ص334؛ وسائل الشیعه، ج9، ص247.

[46] التهذیب، ج5، ص426-430.

[47] الکافی، ج4، ص352، 523.

[48] الکافی، ج4، ص519.

[49] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص466-467؛ التهذیب، ج5، ص85-86.

[50] التهذیب، ج5، ص53، 322.

[51] نگاه کنید به کتاب حج الانبیاء و الائمه، تمام صفحات

[52] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص565.

[53] الکافی، ج4، ص549؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص558.

[54] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص577-578؛ المزار، ص183-189؛ مصباح المتهجد، ص713-714.

[55] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص559.

[56] الکافی، ج4، ص556

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]

[۲۹]

[۳۰]

[۳۱]

[۳۲]

[۳۳]

[۳۴]

[۳۵]

[۳۶]

[۳۷]

[۳۸]

[۳۹]

[۴۰]

[۴۱]

[۴۲]

[۴۳]

[۴۴]

[۴۵]

[۴۶]

[۴۷]

[۴۸]

[۴۹]

[۵۰]

[۵۱]

[۵۲]

[۵۳]

[۵۴]

[۵۵]

[۵۶]