کاربر:Mo.ali.rezapour/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها

عمر بن عبدالعزیز در مدینه به دنیا آمد و جوانی را در بین تابعین صحابه گذرانید.<ref>بامداد اسلام، ص۱۴۹.</ref> او در زمان خلافت ولید بن عبدالملک (خلافت: ۸۶ تا ۹۶ق)، در سال ۸۷ق بر ولایت مدینه منصوب شد؛<ref>تاریخ الأمم و الملوک، ج۶، ص۴۲۷.</ref><ref>الطبقات الکبری، ج۵، ص۲۵۵.</ref> اما در سال ۹۳ قمری بنا به درخواست [[حجاج بن یوسف]] از حکومت مدینه برکنار شد.<ref>سيرة و مناقب عمر بن عبدالعزيز، ص۴۱.</ref>.<ref>تاریخ الأمم و الملوک، طبری، ج۶، ص۴۸۱.</ref>.<ref>تاريخ الخلفاء، ص۲۷۱.</ref>.<ref>«شخصیت و عملکرد عمربن عبدالعزیز و دیدگاه امام باقر علیه السلام درباره او»، ص۴۷.</ref>  

عمر بن عبدالعزیز که از سوی سلیمان به جانشینی منصوب شده بود.<ref>تاریخ تحلیلی اسلام، ص۲۳۰.</ref> در سال ۹۹ق به خلافت رسید.<ref>تاریخ خلفا از رحلت پیامبر تا زوال امویان، ص۶۵۳.</ref> وی را فردی دین دار و پرهیزگار توصیف کرده‌اند که می‌خواسته در خلافت شیوه خلفای راشدین را احیا کند.<ref>بامداد اسلام، ص۱۴۹.</ref> از عمر همواره به نیکی یاد می‌شود.<ref>تاريخ الخلفاء، ص۲۷۰ و ص۲۷۴.</ref> .<ref>تاریخ خلفا از رحلت پیامبر تا زوال امویان، ص۶۵۳.</ref>. و او متفاوت با سایر خلفای اموی دانسته‌اند.<ref>«اصلاحات عمربن عبدالعزیز و تأثیر آن بر وضعیت شیعیان»، ص۲۳۷.</ref> او را حاکمی عادل دانسته‌اند<ref>سيرة و مناقب عمر بن عبدالعزيز، ص۸۷.</ref> که سعی می‌کرد به ارزش‌های جامعه اسلامی توجه کند و از ظلم و استبداد پرهیز کند. <ref>تاریخ خلفا از رحلت پیامبر تا زوال امویان، ص۶۵۴. ص۶۵۸.</ref> عدالت ورزی.<ref>بامداد اسلام، ص۱۴۹.</ref> وی پس از دو سال و پنج ماه خلافت دز رجب ۱۰۱ق درگذشت.<ref>تاریخ تحلیلی اسلام، ص۲۳۳.</ref> عمر بن عبدالعزیز در منطقه حمص در سوریه دفن شد.

عمر بن عبدالعزیز در دوران خلافت خود رفتار خوبی با شیعیان داشت.<ref>تاریخ خلفا از رحلت پیامبر تا زوال امویان، ص۶۵۶.</ref><ref>بامداد اسلام، ص۱۴۹.</ref> از جمله اقدامات عمر این بود که سنت دشنام دادن به حضرت علی در خطبه‌ها که معاویه آن را ترویج کرده بود حذف کرد.<ref>تاریخ تحلیلی اسلام، ص۲۳۰.</ref>.<ref>مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۳، ص۱۸۴.</ref><ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۰۵.</ref><ref>تاریخ خلفا از رحلت پیامبر تا زوال امویان، ص۶۵۴.</ref> عمر همچنین مزرعه فدک را که از آن فاطمیان بود به آنان بازگرداند.<ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۳۰۵.</ref><ref>تاریخ تحلیلی اسلام، ص۲۳۳.</ref><ref>فتوح البلدان، ص۴۱.</ref>. امام باقر او را نجیب بنی امیه توصیف کرده است.<ref>تاریخ خلفا از رحلت پیامبر تا زوال امویان، ص۶۵۳.</ref>

در زمان خلافت ولید بن عبد الملک و آنگاه که عمر بن عبد العزیز از طرف وی حکومت مدینه را داشت، توسعه نسبتاً زیادی در مساحت مسجد النبی و بنای آن داده شد. <ref>تاریخ الامم و الملوک، ج۶، ص۴۳۶.</ref>.<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۲۴۴ و ص۲۴۵.</ref><ref>تاریخ و آثار اسلامی مکه مکرمه و مدینه منوره، ص۲۲۱.</ref><ref>تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۸۴.</ref>توسعه جدید در سمت شرق، غرب و شمال صورت گرفت. در سمت شمال ۱۰۰ متر، در قسمت شمال غرب به سمت شرق ۶۷/۵ متر و در ناحیه جنوب غرب به شرق ۸۳/۷۵ متر افزوده شد و بدین ترتیب، مساحت مسجد به بیش از ۶۴۰۰ متر مربع رسید. برخی مساحت مسجد را پس از افزایش این دوره، تا ۷۵۰۰ متر مربع نوشته‌اند. مسجد دارای یک صحن میانی در وسط و رواقهایی در اطراف بود که با ستون‌های زیادی سرِ پا نگاه داشته می‌شد.<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، جعفریان، ص۲۴۵.</ref>