کاربر:Kamran

فهرست کاربران		صفحه‌های جدید		بحث		صفحه تمرین۱		صفحه تمرین۲		کارها

این صفحه کاربری متعلق به کاربر:Kamran است.

صفحه تمرین چهار

شهریور1404 :

• جزیره العرب - ویرایش
• مستعربه
• عاربه
• قحطانی

جغرافیای کربلا

کربلا (کربلاء) از مهمترین شهرهای زیارتی عراق است که به جهت بودن مرقد سومین امام شیعیان سید الشهداء ابا عبدالله الحسین و مرقد علمدار کربلا حضرت ابو الفضل العباس – علیهما السلام- در آن؛  هر سال، میلیونها زائر؛ در ایامی خاص مانند اربعین ، عاشوراء و شب و روز نیمه شعبان به خود می­بیند.

شهر کربلا بر روی طول جغرافیایی 44 درجه و عرض جغرافیایی 33 درجه و 31 دقیقیه واقع است. مساحت کربلا نیز حدود 52856 کیلومتر مربع است. کربلا مرکز استان کربلا در جنوب غربی رودخانه فرات و در فاصله حدود ۱۰۴ کیلومتری جنوب غربی بغداد پایتخت عراق واقع شده است. این شهر بر کناره صحرا و در میان منطقه آبرفتی مشهور به منطقه سواد قرار دارد که از جهت شمال به شهر انبار و از شرق به شهر بابل و از غرب به صحرای غربی و از جنوب به استان نجف منتهی می‌شود. فاصله کربلا تا نجف 78 کیلومتر است. اکثر مردم کربلا، مذهب شیعه دارند و عمدتاً به زبان عربی تکلم می‌نمایند. این شهر با جمعیتی بیش از 1.2میلیون نفر یکی از شهرهای پرجمعیت عراق محسوب می‌شود. اما در ایامی مانند اربعین؛ کربلا میزبان بیش از ۲۰ میلیون نفر زائر است که به تدریج وارد این شهر شده و پس از زیارت و توقف نسبتا کوتاه از این شهر خارج می‌شوند.

این شهر در دشتی وسیع قرار دارد و دارای آب و هوای گرم و خشک بیابانی است. دمای هوا در تابستان تا ۴۵ درجه می‌رسد و زمستان‌هایی معتدل با دمای حدود ۱۰ درجه سانتیگراد دارد. میانگین بارندگی سالانه حدود ۱۵۰ میلی‌متر است. بادهای گرم خشک از صحرای عربستان و گاهی طوفان‌های شن از ویژگی‌های آب و هوایی این منطقه است. ارتفاع شهر کربلا از سطح دریا بین ۲۰ تا ۴۵ درجه متغیر است.

رود فرات مهمترین منبع آبی منطقه است. شهر کربلا به دو بخش قدیمی و جدید تقسیم می شود. قسمت قدیمی تا حدودی، بافت سنتی خود را حفظ کرده و قسمت جدید شهر که بعدها به آن اضافه شده شامل خیابان های پهن، ادارات دولتی، مدارس دینی و ساختمانهای جدید است .

نام و واژه‌شناسی

بنابر روایت‌های دینی، کربلا از زمان آدم ابوالبشر به این نام شناخته می‌شده است و حتی پیش از آفرینش زمین در علم الهی با نام کربلا شناخته شده بود.

برخی احتمال دادنده‌اند که کربلا از کور بابل به معنای مجموعه قریه‌های قدیمی بابل شامل نینوا، غاضریه، کربلا یا عقر بابل، نواویس و حیر یا حائر باشد همچنین گفته شده در روزگار کلدانی‌ها (از ۶۲۶ تا ۵۳۹  ق) کربلا را کور بابل به معنای پرستشگاه خداوند می‌نامیدند؛ زیرا در آنجا معبدها و پرستشگاه‌های بزرگی از مسیحیان وجود داشت

احتمال دیگر این است که کربلا از لفظ آشوری کرب به معنای حرم و ایل به معنای الله گرفته شده باشد و کربلا به معنای حرم الله باشد. احتمالات دیگری نیز هست مانند اینکه گفته شده کربلا مشتق از کربله به معنای سستی و پاک و خالص بودن است و چون زمین کربلا زمین سستی بوده یا چون از سنگریزه و امثال آن پاک و خالص بوده آن را کربلا گفته‌اند. و  کربل به معنای علف خاص نیز هست و احتمال دارد که به واسطه کثرت این علف در این سرزمین، این سرزمین به کربلا موسوم شده باشد

شکل‌گیری شهر کربلا

در عصر اسلامی و در سال 14 قمری منطقه کربلا به وسیله خالد بن عرفطه یکی از فرماندهان سعد بن ابی وقاص فتح شد. در سال ۳۶ هجری هنگامی که امیرالمومنین علی علیه السلام برای جنگ با معاویه  به سوی صفین می‌رفت همراه حسنین علیهم السلام  به این منطقه وارد شد و هنگامی که از نامش سوال کرد و گفتند اینجا را کربلا می‌گویند؛ از شهادت فرزندش حسین در این  مکان خبر داد و فرزندش حسین را امر به صبر نمود

تا پایان قرن اول هجری به جهت خوف از بنی امیه کربلا رو به آبادانی نرفت . و تنها اوایل دولت بنی عباس بود که رو به آبادانی گذاشت. که البته با ظهور دولت هارون الرشید و متوکل عباسی و دشمنی علنی آنها با شیعیان این روند آبادانی متوقف شد. هارون در سال ۱۹۳ق که سال آخر عمرش بود، دستور داد تا حائر حسینی، گنبد مطهر و خانه‌های اطراف را ویران سازند و درخت سِدر را نیز که در جنب حرم بود، از ریشه برکنند، زمین‌ها را شخم بزنند تا اثری از قبر شریف باقی نماند. متوکل نیز در طول مدت زمامداریش از سال ۲۳۳ تا ۲۴۷ ق چهار مرتبه  از جمله در سال 236، دستور تخریب، شخم زدن و آب بستن بر قبر امام حسین علیه السلام را داد. وی دستور داد ساختمان‌های اطراف حرم را نیز ویران کنند.

اما در ایام منتصر عباسی (۲۴۷ - ۲۴۸ ق) فرزند متوکل، اقبال شیعیان به سکونت در کربلا و آباد ساختن آنجا فزونی یافت. تاج الدین ابراهیم مجاب نواده امام هفتم علیه السلام را اولین علوی گفته‌اند که رسماً در حدود سال ۲۴۷  هجری در کربلا ساکن شد. پس از او خانه‌ها و بازارها در اطراف خانه او و مجاورت قبر  مطهر اباعبدالله الحسین علیه السلام پدید آمد  و یک قرن و یا کمتر از یک قرن نگذشت که کربلا به صورت شهری کوچک با جمعیت چند هزار نفره درآمد. هنگامی که عضدالدوله دیلمی از آل بویه در سال ۳۷۰ هجری به زیارت کربلا توفیق یافت تنها جمعیت سادات و علویین ساکن کربلا به ۲۲۰۰ تن بالغ می‌شد که عضدالدوله آنها را با عطایای بسیار مورد تفقد قرار  داد