مزار امامزاده شریفه بنت الحسن(ع)

نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۰ توسط Kamran (بحث | مشارکت‌ها)

مزار امامزاده شریفه بنت الحسن زیارتگاهی در کشور عراق و نزدیکی شهر حله است که بین مردم به شریفه دختر امام حسن(ع) منسوب است. در منابع تاریخی برای امام حسن(ع) دختری با این نام ذکر نشده است؛ بنابراین درباره شخص مدفون در این مزار اطلاع دقیقی در دست نیست و چند احتمال توسط محققان داده شده است.

مزار امامزاده شریفه بنت الحسن(ع)
اطلاعات اوليه
کاربری زیارتگاه
مکان عراق، حله
نام‌های دیگر اُمّ راضی
مشخصات
وضعیت فعال
امکانات اتاق، رواق و صحن
معماری
بازسازی ۱۴۰۰ش.
وبگاه https://mazarsharefah.org
اربعین حسینی
مفاهیم
اربعین
کتاب‌شناسی اربعین
تحقیق درباره اول اربعینلؤلؤ و مرجانمدنیت، عقلانیت، معنویت در بستر اربعینپیاده‌روی اربعین تأملات جامعه‌شناختیپیاده‌روی اربعین
آیین‌ها
پیاده‌روی اربعینزیارت اربعینهوسه‌خوانی
نخستین زائران
جابر بن عبدالله انصاریعطیه کوفی
مقاله‌های وابسته
موکبمسیرهای پیاده‌روی اربعینراهنمای اربعینپیاده‌روی جاماندگان اربعین

دختر حسن مثنی، از نوادگان امام حسن(ع) و دختر اسیری در کاروان کربلا، برخی از این احتمالات است. بر اساس یک پژوهش، فرد مدفون در این مقبره شرف الاشراف، دختر سید بن طاووس از عالمان شیعه سده هفتم قمری و از نوادگان حسن مثنی است.

مکان و بنا

مزار شریفه بنت‌الحسن در کشور عراق، نُه کیلومتری از مرکز شهر حله در منطقه طهمازیه، در ناحیه ابو غرق قرار دارد.[۱]

محمد حرزالدین عالم شیعه (درگذشت ۱۳۶۵ق) در کتاب مراقد المعارف بنای مزار شریفه را قدیمی توصیف کرده است.[۲] برخی از محققان با توجه به گنبد بنا، آجرهای قدیمی و استفاده از ساروج در ساخت بنا، قدمت ساختمان را از دوره صفویه دانسته‌اند.[۳] ساختمان زیارتگاه، دارای اتاق، رواقی بزرگ، گنبد و صحنی وسیع گزارش شده است. این زیارتگاه از سال ۱۴۰۰ش در حال بازسازی است.[۴]

مدفون در مزار

درباره اینکه فرد مدفون در این مزار چه کسی است نظرات مختلفی وجود دارد:

دختر امام حسن مجتبی

در میان مردم عراق چنین مشهور است که شخص مدفون در این بقعه شریفه دختر امام حسن(ع) است.[۵] فردی که با کاروان اسرای کربلا همراه بوده است و مردم او را طبیب آل الله می‌نامند.[۶] مردم برای شفای بیماری یا روا شدن حاجت به شخص مدفون در این بارگاه متوسل می‌شوند.[۷]

از آنجا که امام حسن مجتبی(ع) دختری به این نام نداشته است، مزارشناسان انتساب این قبر به فردی به نام شریفه دختر امام حسن(ع) تأیید نمی‌کنند.[۸][۹]

در کتابی که در معرفی این مزار به زبان عربی نوشته شده است، این احتمال مطرح شده که شریفه یکی از دختران خردسال حاضر در واقعه عاشورا بوده که در مسیر بازگشت از دمشق همراه با کاروان اسرا کربلا وفات کرده است.[۱۰] با توجه به اینکه امام حسن(ع) دختری به نام شریفه نداشته است، نویسنده این احتمال را مطرح کرده که شریفه لقبی است که به وی داده شده است.[۱۱]

دختر حسن مثنی

نویسنده کتاب مشاهد المشرفه، در جایی از کتاب خود شریفه را دختر حسن بن مثنی معرفی کرده است هر چند اشاره می‌کند که حسن مثنی نیز دختری به این نام نداشته است.[۱۲]

دختری از اسیران کاروان کربلا

سید محمدعلی حلو از پژوهشگران حوزه علمیه نجف، احتمال داده مدفون در این مزار یکی از دختران اسیر در کاروان کربلا باشد که در حین اسارت از دنیا رفته است. به گفته او، میان مردم نیز مشهور است که صاحب قبر دختری است از کاروان اسرا که مریض بود و نتوانست سختی‌های اسارت را تحمل کند تا اینکه از دنیا رفت.[۱۳]

دختر سید بن طاووس

 
گنبد و بارگاه شریفه بنت الحسن(ع) پیش از بازسازی

یکی از پژوهشگران مزارشناسی به تازگی (سال ۱۳۹۹شمسی) در مقاله‌ای[۱۴] این نظریه را مطرح کرده است که فرد مدفون در این مقبره، «شرف الاشراف» دختر سید بن طاووس (درگذشت۶۶۴ق) عالم و نویسنده سرشناس شیعه است.[۱۵] بر اساس این نظریه از آنجا که خاندان آل طاووس از نوادگان حسن مثنی هستند این مزار احتمالاً زمانی به مزار شریفه بنت الحسن المثنی شهرت یافته و بعدها در میان مردم به اشتباه دختر امام حسن مجتبی(ع) دانسته شده است.[۱۶]

ابن طاووس در نوشته‌هایش دخترش شرف الاشراف را به علم و تقوا ستوده و او را دارای کرامات معرفی کرده است.[۱۷]

ام راضی یا اخت رضی؟

امامزاده شریفه در میان مردم عراق، به «اُمّ راضی» نیز مشهور است. نویسنده مقاله بر آن است که شهرت آن در ابتدا «اُخْتُ الرَّضی» بوده و به مرور زمان به «ام راضی» تبدیل شده است. به باور او شریفه دختر ابن طاووس و خواهر رضی‌الدین علی است؛ به همین دلیل به اخت الرضی شهرت داشته است.[۱۶]

مزارهای دیگر

در استان بابلِ عراق چند مزار دیگر منسوب به شریفه وجود دارد، که به اعتقاد سید حسین ابوسعیده موسوی تاریخ‌پژوه شیعه، بدون سند و جعلی است.[۱۸] برخی از آنها چنین‌اند:

  • مزار شریفه در ناحیه محاویل
  • مزار شریفه در منطقه یاسین هاشمیه
  • مزار شریفه در هاشمیه به طرف مسیر حله به دیوانیه،[۱۹]
  • مزار شریفه در منطقه جربوعیه[۲۰]

تک‌نگاری

کتابی با نام مزارُ شریفة بنتِ الحسن(ع) قِراءات تحقیقیه، نوشته سید محمدعلی حلو توسط انتشارات دار الکفیل در نجف، در سال ۱۴۳۷ق چاپ شده است.[۲۱] در این کتاب به بررسی احتمالاتی مانند اینکه شریفه دختر امام حسن(ع) است یا از اسیران واقعه کربلا است پرداخته شده است.[۲۲]

جستارهای وابسته

پانویس

  1. زیارتگاه‌های عراق، ج۲، ص۱۳۴.
  2. مراقد المعارف، ج۱، ص۳۸۴؛ ج۲، ص۱۹۲.
  3. «بررسی مزارات آل طاووس در حله و مزار شریفه بنت الحسن»، فصلنامه فرهنگ زیارت، ص۹۷.
  4. «مراحل العمل فی مرقد السیدة شریفة بنت الإمام الحسن علیهما السلام فی بابل»، اخبار شیعة العالم، تاریخ بازدید: ۲ مهر ۱۴۰۰ش.
  5. مراقد المعارف، ج۱، ۳۸۵
  6. مجله موعود، شماره ۱۸۷، ص۵۷.
  7. زیارتگاه‌های عراق، ج۲، ص۱۳۴.
  8. مراقد المعارف، ج۱، ص۳۸۵
  9. المشاهد المشرفه، ج۳، ص۲۶۸.
  10. مزار شریفه بنت الحسن قراءات تحقیقیه، ص ۴۵ و ۵۹
  11. مزار شریفه بنت الحسن قراءات تحقیقیه، ص ۷۰-۷۱
  12. المشاهد المشرفه، ج۳، ص۳۶۸–۳۶۹.
  13. مزار شریفة بنت الحسن(ع) قرائات تحقیقیه، ص۵۸.
  14. «بررسی مزارات آل طاووس در حله و مزار شریفه بنت الحسن»، محمد مهدی فقیه بحرالعلوم، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۴۵
  15. بررسی مزارات آل طاووس در حله و مزار شریفه بنت الحسن، ص۹۸
  16. ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ بررسی مزارات آل طاووس در حله و مزار شریفه بنت الحسن، ص۱۰۰.
  17. الامان من اخطار الاسفار و الزمان، ص۱۱۶.
  18. المشاهد المشرفه، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۸۵ و ۸۶.
  19. المشاهد المشرفه، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۲۷۰.
  20. زیارتگاه‌های عراق، ج۲، ص۱۳۴.
  21. مزار شریفة بنت الحسن قراءات تحقیقیه، شناسنامه کتاب.
  22. مزار شریفة بنت الحسن قراءات تحقیقیه، فهرست کتاب.

منابع

  • الامان من اخطار الاسفار و الزمان، سید بن طاووس، نجف، مکتبة الحیدریه، بی‌تا.
  • بررسی مزارات آل طاووس در حله و مزار شریفه بنت الحسن، محمد مهدی فقیه بحرالعلوم، فصلنامه فرهنگ زیارت، شماره ۴۵، زمستان ۱۳۹۹ش.
  • زیارتگاه‌های عراق (معرفی زیارتگاه‌های مشهور در کشور عراق)، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم و احمد خامه‌یار، تهران، مشعر، بی‌تا.
  • مراقد المعارف، محمد حرز الدین، بی جا، ناشر سعید بن جبیر، بی‌تا.

مزار شریفه بنت الحسن قراءات تحقیقیه، السید محمد علی الحول، موسسه الامام صادق للنشر و التحقیق، ۱۴۳۷

  • المشاهد المشرفه، سید حسین ابو سعیده، بیروت، مؤسسه البلاغ، ۱۴۳۳ق.