قربانی
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Kamran در تاریخ ۲۴ تیر ۱۳۹۹ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید. |
قربانی حیوان تقدیمی به پیشگاه خداوند در حج یا عمره
| عمره تمتع |
| ۱ شوال تا ۹ ذوالحجه |
| احرام در میقات • طواف • نماز طواف • سعی • تقصیر |
| حج |
| نهم ذوالحجه |
| احرام در مکه • وقوف در عرفات |
| شب دهم |
| وقوف در مشعر |
| روز دهم |
| رمی جمره عقبه • قربانی • حلق یا تقصیر |
| شب یازدهم |
| بیتوته در منا |
| روز یازدهم |
| رمی جمرات سه‌گانه |
| شب دوازدهم |
| بیتوته در منا |
| روز دوازدهم |
| رمی جمرات • طواف زیارت • نماز طواف • سعی • طواف نساء • نماز طواف نساء |
حیوانی است با شرایط خاص که ازدوران سنت ابراهیم حج و پس از جایگزین شدن قوچ به جای اسماعیل ذبیح، به عنوان اثبات بندگی و پرهیزگاری حاجی در حج و عمره برای رضای خدا قربانی می شد. به آیین خاص عبادی که براساس کتب آسمانی از دوران هابیل وجود داشت و تا به امروز در ادیان ابراهیمی و نیز در ادیان دیگر وجود دارد هم گفته می شود.
مفهوم‌شناسی
«قربان» به معنای نزدیک شدن است، قربانی نیز که از همین ریشه است، موجب قرب انسان به خدا می‌باشد.[۱] قربانی در حج تمتع را «هدی» می‌گویند. قربانی که در روز عید «اضحی» صورت می‌گیرد «اضحیه» نامند. به قربانی ذبیحه نیز گفته می‌شود.
قربانی در اقسام حج
قربانی بسته به اینکه در کدام قسم از اقسام حج باشد، احکام خاصی می‌یابد.
- در حج تمتع: قربانی، از واجبات غیر رکنی حج تمتع است[۲] و اصل وجوب آن بین فقیهان امامیه[۳] و اهل سنت[۴] مسلم است. به اجماع فقیهان امامیه[۵] در حج تمتّع، چه حاجی اهل مکه باشد و چه نباشد، قربانی واجب است. در مقابل، فقیهان چهارگانه اهل سنت، قربانی را در حج تمتع فقط برای متمتع غیر مکی واجب می‌دانند.[۶]
- در حج قران: شرط حج قران، همراه داشتن قربانی هنگام مُحرم شدن است[۷] و به اتفاق همه فقیهان مذاهب،[۸] قربانی کردن در حج قران واجب است. هرگاه فرد در حج قران، قربانی را هنگام احرام اشعار یا تقلید کند، قربانی در منا واجب می‌شود.[۹] انجام قربانی دیگری، همانند قربانی حج تمتع واجب نبوده و فقط استحباب دارد.[۱۰]
- در حج افراد: به اتفاق همه فقیهان مذاهب اسلامی[۱۱]، قربانی در حج افراد لازم نیست و فقط استحباب دارد.
قربانی واجب و مستحب
قربانی در حج تمتع، در حج قران، در صورت احصار و نیز، در کفارات واجب است.[۱۲] وجوب قربانی در صورت احصار، تعیینی است، یعنی تنها قربانی، واجب است.
فقیهان امامی،[۱۳] شافعی،[۱۴] حنبلی[۱۵] و حنفی[۱۶] به استناد آیه ۱۹۶ بقره برای تحلّلِ محصر، قربانی کردن را لازم می‌دانند. مالکیان[۱۷] برای تحلّل محصَر قربانی را لازم نشمرده‌اند. وجوب قربانی برای تراشیدن سر و صید، تخییری است و حاجی مخیر بین قربانی، صدقه و روزه است.
قربانی کردن در عید قربان، چه در منا و چه مکان‌های دیگر استحباب دارد. به طور کلی، قربانی کردن به اتفاق فقیهان همه مذاهب اسلامی[۱۸]، مستحب و در روایات[۱۹] بسیار بر آن سفارش شده است. در روایات فریقین[۲۰] به اعتقاد فقیهان امامیه و شافعیان، زمان قربانیِ مستحب برای کسی که در منا است، روز عید و سه روز پس از آن و به باور فقیهان حنفی، مالکی و حنبلی، ایام قربانی مستحبی در منا روز عید و دو روز پس از آن است. به اتفاق همه فقیهان اسلامی، وقت قربانی استحبابی برای کسی که در منا نیست، روز عید و دو روز پس از آن است. [۲۱]
شرایط قربانی
به اتفاق فقیهان امامیه[۲۲] و اهل سنت[۲۳] باید حیوانی که به عنوان قربانی ذبح می‌شود شرایطی داشته باشد؛ از جمله آنکه: خیلی پیر، ناقص العضو و لاغر نباشد، همچنین باید سالم بوده و سن آن کامل باشد.[۲۴] بر اساس روایتی از پیامبر(ص)، حیوانی که قربانی می‌شود نباید لنگ، کچل، گوش‌بریده، دم‌بریده و شاخ شکسته باشد.[۲۵] آنچه به عنوان قاعده کلی طبق روایتی از امام کاظم(ع) فهمیده می‌شود، آن است که قربانی نباید ناقص باشد.[۲۶]
به فتوای بیشتر فقیهان شیعه، بز و گاو نباید کمتر از دو سال داشته باشند و میش نیز به احتیاط واجب، کمتر از یک سال نباشد. همچنین شتر سال پنجم را تمام و داخل سال ششم شده باشد.[۲۷]
زمان قربانی
طبق دیدگاه بیشتر فقیهان امامیه،[۲۸] زمان وجوب قربانی روز عید قربان (دهم ذی‌حجه) است و اگر بی‌دلیل تأخیر انداخت گناه کرده و تا آخر ذی‌حجه صحیح است. پس اگر کسی از روی عمد یا به‌واسطه عذری روز عید قربانی نکرد، واجب است آن را در ایام تشریق (یازده، دوازده و سیزده ذی‌حجه) ذبح کند و در صورت عدم امکان، در بقیه ماه ذی‌حجه قربانی نماید.[۲۹] برخی فقیهان شیعه، قربانی در روز عید را افضل دانسته و آن را در تمام روزهای ذی‌حجه جایز دانسته‌اند.[۳۰]
به باور فقیهان حنفی، مالکی و حنبلی، قربانی باید در ایام نحر (روزهای دهم و یازدهم و دوازدهم ذی‌حجه) صورت پذیرد؛ ولی فقیهان شافعی زمان خاصی را تعیین نکرده‌اند، هرچند افضل را روز عید قربان دانسته‌اند.[۳۱] حنابله و حنفیان تقدیم قربانی حج واجب قبل از عید را جایز نمی‌دانند و در صورت ذبح قبل از عید، حکم به تجدید آن در عید کرده‌اند.[۳۲]
مکان قربانی
مطابق دیدگاه فقیهان امامیه[۳۳] به پشتوانه احادیث فراوان،[۳۴] قربانی باید در سرزمین منا انجام شود؛ البته در حالت ضرورت، قربانی خارج از منا اشکال ندارد. فقیهان حنفی، شافعی و حنبلی بر این باورند که در تمامی منطقه حرم مکی می‌توان قربانی انجام داد؛ ولی فقیهان مالکی معتقدند قربانی را با شرایطی در منا و در غیر این صورت باید در مکه ذبح کرد.[۳۵]
عمره‌گزاری که قربانی همراه خود آورده یا قربانی به جهت کفاره صید و غیر آن بر عهده‌اش آمده، واجب است قربانی را در مکه ذبح یا نحر کند.[۳۶]
مصرف قربانی
بیشتر فقیهان امامیه[۳۷] به استناد آیه ۲۸ سوره حج معتقدند، استحباب دارد حاجی ذبیحه را سه قسمت کند؛ بخشی را هدیه کند، بخش دیگر را صدقه دهد و قدری را هم بخورد.[۳۸]
فقیهان مالکی، حنبلی و حنفی معتقدند[۳۹] حاجی می‌تواند گوشت قربانی حج تمتع و قران را بخورد؛ ولی فقیهان شافعی بر جایز نبودن خوردن گوشت هدی واجب اعتقاد دارند.[۴۰] همه فقیهان اهل‌سنت، بر جواز خوردن گوشت قربانی مستحب اتفاق دارند، جز فقیهان مالکی که جواز خوردن از گوشت قربانی را مشروط به معین نبودن هدی دانسته‌اند.[۴۱]
فقیهان شافعی و حنبلی معتقدند تقسیم گوشت هر قربانی‌ای که ذبحش در حرم واجب باشد، بین مساکین حرم واجب است؛ ولی فقیهان حنفی حکم به جواز تقسیم گوشت قربانی در حرم و غیر حرم کرده‌اند.[۴۲]
قربانی در خارج از منا
از گذشته مرسوم بوده عمل قربانی در منا انجام شود؛ ولی دولت عربستان با زیاد شدن حاجیان، قربانگاه معیصم را در بیرون از منا تأسیس کرده و عمل قربانی را در آن انجام می‌دهد. برخی از فقیهان، قربانی در بیرون از منا را کافی دانسته و برخی با آن مخالفت کرده‌اند.
به فتوای بیشتر فقیهان شیعه، در صورتی که امکان قربانی در منا نباشد، قربانی در بیرون آن کافی است. به فتوای سید علی سیستانی، مرجع تقلید شیعه، اگر امکان نداشتن قربانی در منا، به دلیل منع حکومت باشد احتیاط این است که در وادی محسر قربانی کند و سه روز نیز روزه بگیرد.
قربانگاه معیصم
قربانگاه معیصم تأسیساتی کشتارگاهی در فاصله پانصد متری منا است، که ذبح یا نحر قربانی حاجیان در آن انجام می‌شود.[۴۳]
اشعار و تقلید
اشعار، ایجاد شکاف در کوهان شتری است که برای قربانی آماده شده است، تا اینگونه شناسایی آن آسان‌تر باشد.[۴۴] تقلید، آویزان کردن نشانه‌ای مانند کفش به گردن حیوانی است که برای قربانی آماده شده است.[۴۵] بسیاری از فقیهان شیعه تنها مورد اشعار و تقلید را در حج قران دانسته‌اند. به فتوای بیشتر فقیهان شیعه، در حج قران افزون بر تلبیه، با اشعار و تقلید نیز احرام منعقد می‌شود.[۴۶] از میان اهل سنت، تنها حنفیان تقلید را در انعقاد احرام دخیل می‌دانند.[۴۷]
دیگر احکام
برخی از دیگر احکام قربانی عبارت است از:
- آنچه باید قربانی کرد: به اجماع فقیهان امامیه[۴۸] و اهل سنت،[۴۹] و به پشتوانه احادیث[۵۰] حج گزار باید شتر، گاو یا گوسفند قربانی کند و قربانی سایر حیوانات کافی نیست.
- شراکت در قربانی: به فتوای بیشتر فقیهان امامیه[۵۱] در حال اختیار هر نفر باید حداقل یک حیوان در حج تمتع قربانی کند و شرکت چند نفر در یک قربانی کافی نیست. هر چند روایاتی[۵۲] بر جواز شراکت در قربانی در حال اضطرار داریم ولی ظاهرا حج‌گزار علاوه بر ذبح مشترک، باید روزه هم بگیرد.[۵۳] به دیدگاه مذاهب چهارگانه اهل سنت، قربانی گوسفند برای یک نفر؛ ولی شتر و گاو برای هفت نفر کفایت می‌کند. [۵۴]
- نیابت در قربانی: بیشتر فقیهان مذاهب اسلامی[۵۵] اتفاق دارند، نیابت در قربانی جایز است، هرچند فرد، خود توانایی داشته باشد. وکیل باید از طرف کسی که نیابت شده،به هنگام ذبح نیت نماید؛ هر چند بهتر است هر دو نیت کنند.[۵۶] برخی از فقیهان متاخر شیعه برآنند ایمان شرط صحت عمل است، پس ذابح باید شیعه باشد، اما برخی دیگر معتقدند در این رابطه روایتی از معصومین نداشته و اساس ایمان شرط قبولی عمل است، پس اسلام ذابح کفایت می‌کند.[۵۷]
- ترتیب اعمال: برخی از فقیهان امامیه[۵۸] و فقیهان حنفی و مالکی[۵۹] براین باورند که در روز عید قربان باید پس از رمی جمره عقبه و پیش از حلق یا تقصیر، قربانی انجام پذیرد. ابوحنیفه و شماری دیگر از فقیهان اهل سنت، رعایت نکردن ترتیب بین این اعمال را سبب وجوب کفاره (گوسفند) شمرده‌اند.[۶۰] برخی دیگر از فقیهان امامیه و اهل سنت[۶۱] رعایت این ترتیب را لازم نشمرده‌اند. بیشتر فقیهان[۶۲] بر این باورند که هر چند رعایت این ترتیب الزامی است اما عدم رعایت آن موجب بطلان عمل و وجوب تکرار آن نمی‌شود.
- بدل قربانی: فقیهان مذاهب اسلامی[۶۳] به تصریح آیه ۱۹۶ سوره بقره برآنند که اگر کسی از قربانی کردن ناتوان شد، باید به جای آن، سه روز پیاپی در حج و هفت روز پس از بازگشت از حج، روزه بگیرد. واجب است روزه سه روز در ذی‌حجه باشد و مستحب است روزهای هفتم، هشتم و نهم ذی‌حجه روزه گیرد.[۶۴]
فلسفه قربانی
بر اساس قرآن، خداوند قربانی را از شعائر و نشانه‌های الهی[۶۵] معرفی و وسیله قیام[۶۶] و برپا بودن مردم شمرده است.[۶۷] آنچه از قربانی به حج گزار می‌رسد، تقوا و پرهیزکاری و پاکی اعمال است.[۶۸] همچنین سفارش شده از گوشت قربانی، مستمندان قانع و فقیر اطعام شوند.[۶۹]
به باور برخی، قربانی در روز عید قربان، نوعی تأسی از حضرت ابراهیم(ع) است، که با تسلیم امر خدا شدن، اقدام به ذبح فرزندش اسماعیل کرد و خدا ذبح عظیمی را فدای او کرد.[۷۰] بر اساس حدیثی از امام علی(ع)، اگر مردم به فواید قربانی آگاه بودند، حتی با قرض گرفتن قربانی می‌کردند.[۷۱]
امام صادق۷ در پاسخ به فلسفه قربانی فرمود: «هنگامی که اولین قطره خون قربانی به زمین می‌ریزد گناهان صاحبش بخشیده می‌شود و به وسیله قربانی معلوم می‌شود چه کسی تقوای الهی دارد.» [۷۲]
مستحبات قربانی
برخی از مستحبات قربانی چنین است:
- بهترین قربانی، شتر، پس از آن گاو و در پایان، گوسفند است.[۷۳]
- به گفته فقیهان امامیه[۷۴] به استناد روایات[۷۵] مستحب است شتر یا گاو، ماده؛ ولی گوسفند و بز، نر باشد. فقیهان اهل سنت،[۷۶] ذبیحه نر و ماده را یکسان می‌دانند.
- به استناد روایات مستحب است قربانی بسیار فربه باشد.[۷۷]
- مستحب است حاجی خودش قربانی را ذبح یا نحر کند و اگر نتواند دست خود را بالای دست کسی که ذبح می‌کند، بگذارد.[۷۸]
- بهترین اوقات قربانی کردن، پس از طلوع آفتاب روز عید، به گونه‌ای است که بتوان نماز عید و دو خطبه آن را ادا کرد.[۷۹]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ مقاییس اللغه، ج۵، ص۸۰.
- ↑ الخلاف، ج۲، ص۲۷۲ ؛ جواهرالکلام، ج۱۹، ص۱۱۴-۱۱۸ ؛ سنن ابن داود، ج۲، ص۱۴۹.
- ↑ منتهی المطلب ، ج۱۱،ص۱۱۴؛ ریاض المسائل،ج۶، ص۳۹۵ ؛ الحدائق الناضره،ج۱۷،ص۲۵.
- ↑ المجموع، ج۷، ص۱۹۱ ؛ فتح العزیز، ج۷، ص۱۲۶.
- ↑ ریاض المسائل،ج۶، ص۳۷۹ ؛ مستندالشیعه،ج۱۲، ص۲۹۶؛ جواهرالکلام،ج۱۹،ص۱۱۵.
- ↑ حاشیه ابن عابدین، ج۲، ص۵۹۲ ؛ فتح العزیز، ج۷، ص۱۲۶ ؛ المغنی ، ابن قدامه، ج۳، ص۴۹۷.
- ↑ جواهرالکلام،ج۱۸،ص۵۰.
- ↑ فقه الامام جعفر الصادق(ع)، ج۱، ۲۳۹.
- ↑ مستندالشیعه، ج۱۲، ص۲۹۶ ؛ جواهرالکلام،ج۱۸،ص ۵۰و ۹۶ ؛ ج۱۹، ص۱۹۲-۱۹۶؛ مهذّب الاحکام، ج۱۴، ص۲۴۶.
- ↑ جواهرالکلام،ج۱۸،ص۹۶.
- ↑ جواهرالکلام،ج۱۸،ص۹۶ ؛ فقه الامام جعفر الصادق(ع)، ج۱، ۲۳۹؛ المغنی ، ابن قدامه، ج۳، ص۴۹۷.
- ↑ تذکره الفقهاء، ج۸، ص۲۹۷ ؛ منتهی المطلب، ج۱۱، ص۲۶۳ – ۲۶۵ ؛ الدروس الشرعیه، ج۱، ص۴۴۳.
- ↑ الخلاف، ج۲، ص۴۲۳-۴۲۴؛ شرائع الاسلام، ج۱، ص۲۱۳؛ مستند الشیعه، ج۱۳، ص۱۴۲ .
- ↑ الام، ج۲، ص۱۸۰؛ المجموع، ج۸، ص۳۰۲-۳۰۳ .
- ↑ المغنی، ج۳، ص۳۷۱؛ کشاف القناع، ج۲، ص۶۰۷-۶۰۸.
- ↑ المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۱۰۶.
- ↑ الموطأ، ج۱، ص۳۶۰-۳۶۱؛ مواهب الجلیل، ج۴، ص۲۹۴؛ حاشیه الدسوقی، ج۲، ص۹۳-۹۴ .
- ↑ الحدائق الناضره، ج۱۱، ص۱۹۹ ؛ المغنی،ج۳، ص۸۲؛ ا المجموع شرح المهذب،ج۸، ص۳۵۶، ۴۱۴.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۴، ص۲۵؛ صحیح مسلم، ج۲، ص۹۵۷.
- ↑ کافی، ج۴، ص۲۴۷، ح۴؛ صحیح مسلم، ج۲، ص۷۲۷، ح۱۲۱۸.
- ↑ الفقه علی المذاهب الاربعه، ج۱، ص۵۸۷ ؛ فقه الامام جعفر الصادق(ع)، ج۱، ص۲۳۸.
- ↑ مستندالشیعه، ج۱۲، ص۳۰۷ ؛ جواهرالکلام،ج۱۹، ص۱۳۶-۱۳۸ ؛ الحدائق الناضره ج۱۷، ص۸۸-۹۱.
- ↑ المغنی ۱۱ / ۹۹، ۱۰۰ ؛ حاشیه الدسوقی علی الشرح الکبیر،ج۲، ص۱۱۹ ؛ المجموع،ج۸، ص۳۹۴.
- ↑ شرائع الاسلام، ج۱، ص۲۶۰ ؛ جواهرالکلام، ج۱۹، ص۱۳۹؛ سنن الترمذی،ج۴، ص۸۷ .
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۱۲۰.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۰.، باب۲۱ از ابواب ذبح، ح ۱.
- ↑ المبسوط ج۱، ص۳۸۷؛ مدارک الاحکام ج۵، ص۹۴ ؛ جواهر الکلام ج۱۵، ص۱۳۲ ؛ ج۱۹، ص۱۳۶.
- ↑ مدارک الاحکام، ج۸، ص۲۷ ؛ مستندالشیعه، ج۱۲، ص۲۹۹؛ جواهرالکلام، ج۱۹، ص۲۲۳.
- ↑ الحدائق الناضره، ج۱۷، ص۷۶ ؛ ریاض المسائل، ج۶، ص۴۰۹ ؛ جواهرالکلام، ج۱۹، ص۲۲۳.
- ↑ جواهر الکلام ج۱۹، ص۱۳۳-۱۳۴ ؛ جامع المدارک ج۲، ص۴۵۴-۴۵۵ ؛ براهین الحج ج۳، ص۲۹۴-۲۹۶.
- ↑ الموسوعه الفقهیه الکویتیه، ج۴۲، ص۲۴۹.
- ↑ بدایه المجتهد،ج۱، ص۳۷۸ ؛ المجموع فی شرح المهذب، ج۸، ص۳۸۱؛ المغنی ، ج۳، ص۴۶۴.
- ↑ تذکره الفقهاء ، ج۸، ص۲۵۲ ؛ ریاض المسائل، ج۶، ص۴۰۰ ؛ جواهرالکلام، ج۱۹، ص۱۲۰ .
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۰، باب ۲۸ از ابواب ذبح، ح۲ ؛ باب ۴ از ابواب ذبح، ح۱ و ۵و۶ و ۷.
- ↑ بَدَائِع الصَّنَائِع،ج۲، ص۱۷۹؛ مغنی الْمُحْتَاج،ج۱، ص۵۳۱ ؛ مواهب الْجَلِیل، ج۳، ص۱۸۶.
- ↑ کشف اللثام، ج۶، ص۲۰۶ ؛ الحدائق الناضره، ج۱۵، ص۳۲۸ ؛ جواهر الکلام، ج۱۹، ص۱۹۶-۱۹۷.
- ↑ النهایه، ص۲۶۱ ؛ ریاض المسائل، ج۶، ص۴۲۸ ؛ جواهرالکلام، ج۱۹، ص۱۵۷ .
- ↑ علل الشرائع، ج۲، ص۴۳۸.
- ↑ الْبَحْر الرَّائِق، ج۳، ص۷۶، الشرح الْکَبِیر، ج۲، ص۸۹ .
- ↑ مُغْنِی الْمُحْتَاج، ج۱، ص۵۳۱.
- ↑ الْبَحْر الرَّائِق، ج۳، ص۷۶، المغنی،ج۳، ص۵۴۱، الشرح الْکَبِیر، ج۲، ص۸۹ .
- ↑ سنن الترمذی، ج۳، ص۲۰۶؛ مختصر تفسیمر ابن کثیر، ج۲، ص۵۴۵ ؛ بدایه المجتهد، ج۱، ص۳۰۳.
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص170.
- ↑ مدارک الاحکام، ج7، ص196؛ مستند الشیعه، ج13، ص105؛ ریاض المسائل، ج6، ص154.
- ↑ المغنی، ج3، ص574-575؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص257؛ الفقه الاسلامی، ج3، ص666.
- ↑ المبسوط، طوسی، ج1، ص315؛ کشف اللثام، ج1، ص314؛ سلسلة الینابیع، ج30، ص186.
- ↑ المبسوط، سرخسی، ج4، ص138؛ الفتاوی الهندیه، ج1، ص222.
- ↑ شرائع الاسلام، ج۱، ص۲۶۰ ؛ منتهی المطلب، ج۱۱، ص۱۸۳ ؛ جواهرالکلام،ج۱۹،ص۱۳۶.
- ↑ البدائع،ج۵، ص۶۹، المجموع،ج۸، ص۳۹۸، المغنی، ج۱۱، ص۹۶، ۱۱۸.
- ↑ صحیح مسلم، ج۲، ص۹۵۵ ؛ وسائل الشیعه، ج۱۰، باب ۱۰ از ابواب ذبح، ح۱ و ۲ و۵.
- ↑ المبسوط، ج۱، ص۳۷۲ ؛ المختلف، ج۴، ۲۷۹ ؛ کشف اللثام، ج۶، ص۱۳۱.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۰.، باب ۱۸ از ابواب ذبح، ح ۱۰ و ۱۱ و ۱۳.
- ↑ مناسک حج(مراجع)، مساله ۱۰۲۱.
- ↑ البدائع،ج۵، ص۷۱ - ۷۲، حاشیه ابن عابدین علی الدر المختار،ج۵، ص۲۰۱؛ الموسوعه الفقهیه الکویتیه، ج۵، ص۹۰.
- ↑ جواهرالکلام،ج ۱۹، ص۱۱۸ ؛ البدائع،ج۵، ص۶۷، حاشیه الدسوقی، ج۲، ص۱۲۳، نهایه المحتاج، ج۸، ص۱۲۵.
- ↑ دروس فی الفقه المقارن، ص۵۵۶ ؛ الفقه علی المذاهب الخمسه، ص۲۶۸؛ سنن ابن داود، ج۲، ص۱۵۱.
- ↑ الحج فی الشریعه الاسلامیه الغراء، ج۵، ص۱۲۳؛ مناسک حج(مراجع)، مساله۱۰۴۲.
- ↑ شرائع الاسلام، ج۱،ص۲۴۰ ؛ قواعد الأحکام،ج۱، ص۴۳۸ ؛ جامع المقاصدج۳، ص۲۳۲.
- ↑ المغنی، ج۳، ص۴۴۸ ؛ بدائع الصنائع،ج۲، ص۱۵۸ – ۱۵۹ ؛ الشرح الکبیر، ج۲، ص۴۷ – ۴۸.
- ↑ المبسوط، سرخسی، ج۴، ص۴۱-۴۲؛ بدائع الصنائع، ج۲، ص۱۵۸؛ البحرالرائق، ج۳، ص۴۲.
- ↑ المغنی، ج۳، ص۴۷۱.
- ↑ شرائع الاسلام، ج۱، ص۲۶۵.
- ↑ .الحدائق الناضره، ج۱۷، ص۱۱۷ ؛ جواهرالکلام، ج۱۹، ص۱۲۶؛ الفقه علی المذاهب الخمسه، ج۱، ص۴۰۰
- ↑ مستندالشیعه، ج۱۲، ص۳۴۳.
- ↑ مائده، آیه ۲ ؛ حج آیه ۳۶.
- ↑ مصباح المنیر، ریشه قوم.
- ↑ تفسیر کبیر، ج۱۲، ص۱۰۰ ؛ تفسیر المیزان، ج۶، ص۱۴۲ ؛ تفسیر نمونه، ج۵، ص۹۰.
- ↑ حج، آیه ۳۷.
- ↑ حج، آیه ۳۶.
- ↑ صافات، آیه ۱۰۷.
- ↑ همان.
- ↑ بحارالانوار، ج۹۶، ص۲۹۶ـ۲۹۸.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۰، باب ۱۰ از ابواب ذبح، ح۵.
- ↑ الخلاف، ج۲، ص۴۱؛ جواهرالکلام، ج۱۹، ۱۳۶.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۰، باب ۹ از ابواب ذبح.
- ↑ المبسوط(سرخسی)، ج۱، ص۳۸۷؛ مختصر تفسیر ابن کثیر، ج۲، ص۵۴۴.
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۰، باب ۱۳ از ابواب ذبح.
- ↑ جواهرالکلام،ج ۱۹، ص۱۱۸ ؛ نهایه المحتاج، ج۸، ص۱۲۵.
- ↑ مسالک الافهام،ج۲، ص۳۱۸ ؛ جواهرالکلام، ج۱۹، ص۲۱۹؛ سنن الترمذی، ج۳، ص۲۴۱.
منابع
- مدارک الاحکام، سید محمد بن علی الموسوی العاملی (م.۱۰۰۹ق)، قم، آل البیت، ۱۴۱۰ق.
- مستند الشیعه، احمد النراقی (م.۱۲۴۵ق)، قم، آل البیت، ۱۴۱۵ق.
- ریاض المسائل، سید علی الطباطبائی (م.۱۲۳۱ق)، قم، النشر الاسلامی، ۱۴۱۲ق.
- المغنی، عبدالله بن قدامه (م.۶۲۰ق)، بیروت، دار الکتب العلمیه.
- تذکرة الفقهاء، العلامة الحلی (م.۷۲۶ق)، قم، آل البیت، ۱۴۱۴ق.
- الفقه الاسلامی و ادلته، وهبة الزحیلی، دمشق، دار الفکر.
- المبسوط فی فقه الشیعهه، الطوسی (م.۴۶۰ق)، به کوشش بهبودی، تهران، المکتبة المرتضویه.
- کشف اللثام، الفاضل الهندی (م.۱۱۳۷ق)، قم، نشر اسلامی، ۱۴۱۶ق.
- سلسلة الینابیع الفقهیه، علی اصغر مروارید، بیروت، دار التراث، ۱۴۱۰ق.
- المبسوط، السرخسی (م.۴۸۳ق)، بیروت، دار المعرفه، ۱۴۰۶ق.
- الفتاوی الهندیه، الشیخ نظام و الجماعة من علماء الهند، دار الفکر، ۱۴۱۱ق.