کاربر:Salar/صفحه تمرین۲

**احکام احرام**
	واجبات
	شروع از میقات • نیت • لباس احرام • تلبیه
	محرمات احرام
	مشترک بین زن و مرد
	شکار حیوانات خشکی • کشتن جانوران بدن • کندن درختان • التذاذ جنسی • آمیزش • استمناء • عقد ازدواج • فسوق • جدال • زینت • بوی خوش • روغن مالیدن به بدن • نگاه کردن در آینه • سرمه کشیدن • ازاله مو • ناخن گرفتن • خون برون آوردن • کشیدن دندان • حمل سلاح
	ویژه مردان
	پوشیدن لباس دوخته • پوشاندن سر • استظلال
	ویژه زنان
	پوشاندن صورت • پوشاندن دست
	دیگر احکام
	مستحبات احرام
	مکروهات احرام

دندان کشیدن از محرمات احرام است.

جایگاه

موضوع دندان و مباحث مرتبط با آن از جمله دندان کشیدن یا شکستن دندان در ابواب متعددی از فقه مانند طهارت،^[۱] صلاة،^[۲] صوم^[۳] و قصاص^[۴] مطرح است.

از دندان کشیدن در منابع روایی و کتب فقهی به «قلع الضرس»^[۵] و «قلع السن»^[۶] یاد شده است.

مفهوم‌شناسی

در برخی کتاب‌های لغت، قلع، جدا کردن چیزی از ریشه خود و جابجا کردن چیزی از مکانش به مکان دیگر معنا شده است.^[۷]

«ضِرس» در لغت به معنای دندان آمده است.^[۸] امّا ابن فارس، لغت‌شناس قرن چهارم هجری، اصل در ریشه این ماده را قوت و خشونت دانسته و معتقد است ضرس بر دندان آسیاب اطلاق می‌گردد.^[۹]

دندان کشیدن در ایام حج

دندان کشیدن از محرمات احرام است و در کتاب‌های فقهی، در بحث از حج و عمره از جهت حرام بودن کشیدن دندان در حال احرام و کفاره داشتن این عمل آمده است.

دندان کشیدن در حال احرام

در این که کشیدن دندان در حال احرام جایز بوده یا از محرمات احرام به شمار می‌آید دو دیدگاه بین فقهای امامیه مطرح است. عده‌ای از فقیهان این عمل را از محرمات احرام شمرده‌اند.^[۱۰] دلیل این دیدگاه، مفهوم روایتی از امام صادق(ع) است که در آن کندن دندان در صورتی که سبب اذیت شود جایز شمرده شده، و در روایتی دیگر که در آن از وجوب کفاره در صورت کشیدن دندان سخن به میان آمده است.^[۱۱]

پانوشت

↑ مستمسک العروه، ج۳، ص۴۷۳ - ۴۷۴.
↑ صراط النجاة، ج۱، ص۴۴۵؛ مختصر الاحکام، ص۱۶۲.
↑ العروة الوثقی، ج۳، ص۵۸۸؛ مستمسک العروه، ج۱، ص۲۸۴ - ۲۸۵.
↑ جواهر الکلام، ج۴۲، ص۳۸۵؛ الام، ج۶، ص۵۵؛ المغنی، ج۹، ص۴۳۳.
↑ تهذیب الأحکام، ج۵، ص ۳۸۵؛ الکافی فی الفقه، ص ۲۰۴؛ المختصر النافع، ص ۱۰۸.
↑ غایة المرام، ج۱، ص۴۹۹؛ کشف الغطاء، ج۴، ص۵۵۱؛ کتاب الحج، خوئی، ج۳، ص۳۶۰.
↑ لسان العرب، ج۸، ص ۲۹۰ و تاج العروس، ج۱۱، ص ۳۹۴ «قلع»؛ لسان العرب، ج۸، ص ۲۹۰.
↑ الصحاح ج۳، ص ۹۴۱؛ لسان العرب، ج۶، ص۱۱۷؛ تاج العروس، ج۸، ص۳۳۳«ضرس».
↑ معجم مقائیس اللغة، ج۳، ص ۳۹۵ «ضرس».
↑ الدروس الشرعیه، ج۱، ص۳۸۷؛ الکافی فی الفقه، ص۲۰۴.
↑ مهذب الاحکام، ج۱۳، ص۲۰۸؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۴۳۰.

منابع

'،

، ،

[1] مستمسک العروه، ج۳، ص۴۷۳ - ۴۷۴.

[2] صراط النجاة، ج۱، ص۴۴۵؛ مختصر الاحکام، ص۱۶۲.

[3] العروة الوثقی، ج۳، ص۵۸۸؛ مستمسک العروه، ج۱، ص۲۸۴ - ۲۸۵.

[4] جواهر الکلام، ج۴۲، ص۳۸۵؛ الام، ج۶، ص۵۵؛ المغنی، ج۹، ص۴۳۳.

[5] تهذیب الأحکام، ج۵، ص ۳۸۵؛ الکافی فی الفقه، ص ۲۰۴؛ المختصر النافع، ص ۱۰۸.

[6] غایة المرام، ج۱، ص۴۹۹؛ کشف الغطاء، ج۴، ص۵۵۱؛ کتاب الحج، خوئی، ج۳، ص۳۶۰.

[7] لسان العرب، ج۸، ص ۲۹۰ و تاج العروس، ج۱۱، ص ۳۹۴ «قلع»؛ لسان العرب، ج۸، ص ۲۹۰.

[8] الصحاح ج۳، ص ۹۴۱؛ لسان العرب، ج۶، ص۱۱۷؛ تاج العروس، ج۸، ص۳۳۳«ضرس».

[9] معجم مقائیس اللغة، ج۳، ص ۳۹۵ «ضرس».

[10] الدروس الشرعیه، ج۱، ص۳۸۷؛ الکافی فی الفقه، ص۲۰۴.

[11] مهذب الاحکام، ج۱۳، ص۲۰۸؛ جواهر الکلام، ج۲۰، ص۴۳۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]