مسجد قبا: تفاوت میان نسخه‌ها

منطقه قبا که اکنون جزیی از شهر مدینه است، در گذشته یکی از محله‌های پیرامون مدینه بود. <ref>احسن التقاسیم، ص82.</ref> ساکنان قبا را، که به «عالیه» نیز شهرت داشت، <ref>الطبقات الکبری، ج2، ص16.</ref> قبایل «[[قبیله خطمه|خطمه]]»، «[[قبیله وائل|وائل]]»، «[[قبیله واقف|واقف]]»، «[[قبیله بنی‌امیة بن زید|بنی‌امیة بن زید]]»، «[[قبیله بنی‌قریظه|بنی‌قریظه]]»، «[[قبیله بنی‌نضیر|بنی‌نضیر]]» و «[[قبیله بنی‌عمرو بن عوف|بنی‌عمرو بن عوف]]» تشکیل می‌دهند. <ref>معجم قبائل العرب، عمر رضا کحاله، ج2، ص834.</ref>  

از آثار اسلامی به ‌جا مانده در قبا، پس از مسجد قبا، مشاهدی مانند حجر [[فاطمه(س)]] بنت رسول الله(ص) <ref>احسن التقاسیم، ج1، ص145.</ref> و چاهی منسوب به پیامبر(ص) است. <ref>احکام و آداب حج، ص582.</ref>

ورود پیامبر اعظم(ص) به قبا، در جریان هجرت از مکه به مدینه و اقامت چند روزه در این محل، از مهم‌ترین رخداد‌‌های تاریخی قبا به شمار می‌رود. <ref>السیرة النبویه، ج1، ص492.</ref> پیامبر(ص) پس از ورود به قبا، خانه کلثوم بن هدم، بزرگ بنی‌عمرو را محل استراحت، و خانه سعد بن خیثمه را محل ملاقات تعیین کرد. <ref> تاریخ الامم و الملوک، ج2، ص382؛ اعلام الوری باعلام الهدی، ج1، ص150.</ref>

با مطالعه منابع تاریخی می‌توان مهم‌ترین عامل اقامت چند روزه پیامبر(ص) در قبا را ساخت مسجد، و پیوستن علی بن ابی‌طالب(ع) و وابستگان به ایشان دانست. [[سلمان فارسی]]، در مدت چند روز اقامت پیامبر(ص) در محله قبا، به سنجش رفتار و کردار پیامبر(ص) پرداخت و در نهایت به حقانیت دعوت ایشان ایمان آورد. <ref>زندگانی محمد پیامبر اسلام، ج1، صص144 و 145؛ الطبقات الکبری، ج4، ص67.</ref>

محله قبا شاهد وقایع مهمی چون ایجاد عقد اخوت بین مهاجران و انصار، تشریع وجوب زکات<ref>تاریخ الاسلام، ج2، ص32.</ref> و دلایل و معجزاتی چون جوشیدن آب از انگشتان پیامبر(ص) بود. <ref>دلائل النبوة، ج4، ص123.</ref>  

مسجد قبا، نخستین مسجد ساخته شده به دستور [[پیامبر(ص)]] بود و تا [[مسجدالنبی]] دو میل فاصله دارد. <ref>امتاع الاسماع، ج10، ص78.</ref> برخی مسجد قبا را به دلالت آیات [[قرآن کریم]]، مسجد «التقوی» نیز نامیده‌اند. <ref>احسن التقاسیم، ص82.</ref>

"هنگامی که مردم قبا از پیامبر(ص) تقاضا کردند تا مسجدی برای آنها بسازد، ایشان تقاضای آنها را پذیرفت و خطاب به مردم گفت: «یکی از شما برخیزد و بر این ناقه سوار شود تا هر کجا که ناقه ایستاد، همان‌جا را برای ساختن مسجد اختصاص دهیم». نخست ابو‌بکر پیشقدم شد و بر روی ناقه نشست و هر چه کرد، آن حیوان حرکت نکرد! عمر از جای برخاست و بر فراز ناقه نشست و او هم هر چه کوشید، ناقه حرکت نکرد! آن‌گاه علی (ع) از جای برخاست و به محض اینکه پای در رکاب چرمین آن حیوان گذاشت، ناقه بلادرنگ از جای برخاست و حرکت کرد. پیغمبر(ص) فرمود: «دهانه آن حیوان را در اختیار خودش بگذار و هر کجا که می‏رود، با وی همراهی کن؛ چراکه این حیوان مامور است تا محل مناسبی برای ساختن مسجد نشان دهد. <ref>المعجم الکبیر، ج2، ص246؛ تاریخ جرجان، ص155؛ سبل الهدی و الرشاد، ج3، ص268.</ref>

پس از ساخته شدن مسجد، نزدیک‌ترین خانه‌ها برای اقامت پیامبر(ص) و علی بن ابی‌طالب(ع) در نظر گرفته شد. آنها که تا پیش از این میهمان [[کلثوم بن هدم]] بودند، پس از مرگ ناگهانی وی، میزبانی [[سعد بن خیثمه انصاری]] را پذیرفتند. <ref>البلدان، ص152.</ref>در تاریخ معاصر نیز برخی، از خانه‌ای منسوب به علی بن ابی‌طالب (ع) در نزدیکی مسجد قبا خبر داده‌اند. <ref>احکام و آداب حج، ص582.</ref> اهمیت محله قبا در صدر اسلام به نحوی بود که در مواردی، پیامبر(ص) با وجود تعیین جانشین برای شهر مدینه، جانشینی جداگانه برای محله قبا بر می‌گزید. <ref> امتاع الاسماع، ج9، ص227.</ref>

مسجد قبا در زمین زنی از اهالی قبا، به نام «لینه»، ساخته شد. همین امر موجب بهانه‌جویی گروهی برای حضور نیافتن در مسجد قبا و تلاش برای ساخت مسجدی شد که بعدها به «[[مسجد ضرار]]» شهرت یافت. <ref>الاصابة، ج8، صص308 و 309؛ امتاع الاسماع، ج10، ص76.</ref> در این میان واقدی با استناد به گزارشی، مسجد قبا را توسعه‌یافته مسجدی دانسته است که پیش از ورود پیامبر(ص) به قبا ساخته شده بود. ازاین‌رو بنا بر این نظر، زمین مذکور کنار مسجد قرار داشت. <ref>الطبقات الکبری، ج4، ص282.</ref>

[[ثعلبی]] (م427ق) ذیل آیه مربوط به مسجد ضرار، به نقل از برخی مفسران، انگیزه منافقان در ساخت مسجد ضرار را حسادت و رقابت با [[بنی‌عمرو بن عوف]] عنوان کرده است. <ref>تفسیر الثعلبی، ج5، ص92.</ref> [[مقریزی]] نیز به ساخته شدن مسجد قبا به ‌دست بنی‌عمرو بن عوف تصریح کرده و مانند ثعلبی به نقش رقابت بین قبایل در ساخت مسجد ضرار پرداخته است. <ref>امتاع الاسماع، ج10، ص76.</ref>

نخستین منبعی که به ساخته شدن مسجد قبا به ‌دست گروهی از [[مهاجران]]، کمی پیش از ورود پیامبر اعظم(ص) به مدینه، تصریح کرده است، [[محمد بن سعد]] (م230ق) است. هر چند که پیش از وی [[عبد‌الرزاق صنعانی]] (م211ق) به امامت «[[سالم مولی ابی‌حذیفه]]»، بر مهاجران نخستین در مسجد قبا، اشاره کرده است. <ref>المصنف، عبدالرزاق الصنعانی، ج2، ص389.</ref> به غیر از دو منبع پیش‌گفته، بلاذری در فتوح البلدان و مقریزی در امتاع الاسماع، به وجود مسجد قبا و برگزاری نماز جماعت مهاجران نخستین به سوی بیت‌‌المقدس، پیش از ورود پیامبر(ص) به قبا، تاکید کرده و بر حضور پیامبر(ص) در این مسجد، پس از ورود به قبا، تصریح نموده‌اند. <ref>فتوح البلدان، ص13؛ امتاع الاسماع، ج10، ص69.</ref>

از دیگر افرادی که سازنده مسجد قبا دانسته شده است، [[عمار یاسر]]، [[صحابی]] وفادار پیامبر(ص) است. گزارش [[ابن هشام]]، <ref>السیرة النبویه، ج1، ص493.</ref> به نقل از [[الشعبی]]، مبنی بر اینکه عمار، نخستین سازنده مسجد در اسلام است، می‌تواند شاهدی بر این مدعا باشد. مقریزی<ref>امتاع الاسماع، ج10، ص75.</ref> و [[ابن اثیر]]<ref>اسدالغابة، ج3، ص630.</ref> به صورت شفاف‌تری معتقدند عمار، با هدف ایجاد محل مناسبی برای ملاقات با پیامبر(ص)، سنگ بنای مسجد قبا را بنیان نهاد.

[[سعد بن خیثمه]]، از اهالی قبا و به نقلی، میزبان پیامبر(ص)، پس از [[کلثوم بن هدم]] بود. <ref>البلدان، ص152؛ تاریخ الامم و الملوک، ج2، ص382.</ref> برخی از مورخان، در تشریح ایرادهای منافقان به مسجد قبا و قرار گرفتن آن در زمینی نامناسب، به ساخته شدن این مسجد به ‌دست سعد بن خیثمه تصریح کرده‌اند. <ref>فتوح البلدان، صص13 و 14؛ امتاع الاسماع، ج10، ص76؛ الاصابة، ج8، صص308 و 309.</ref>

قول مشهور بین مورخان، ساخته شدن مسجد قبا به ‌دست رسول اکرم(ص) است؛ زیرا برخی، یکی از ویژگی‌‌های اختصاصی مسجد قبا را ساخته شدن آن به ‌دست پیامبر(ص) دانسته‌اند. <ref>تفسیر مجمع البیان، ج7، ص253.</ref> همچنین نظرات پیش‌گفته را می‌توان با این نظر جمع کرد. ازاین‌رو نمی‌توان تعدد اخبار در این خصوص را عامل ایجاد نوعی تردید در سازندگان مسجد قبا دانست.

از دیگر شواهد این دیدگاه، وجود گزارش‌‌های متعدد مبنی بر شرکت پیامبر(ص) در ساخت این مسجد است. [[شموس بنت نعمان]]، در گزارشی پس از تصریح به ساخت مسجد قبا به ‌دست پیامبر(ص)، به توصیف چگونگی حمل سنگ‌ها و خاک‌آلود شدن لباس ایشان پرداخته است. پیامبر(ص) برای حمل سنگ‌ها، یاری هیچ کس را نمی‌پذیرفت<ref>اسدالغابة، ج6، ص166؛ الاصابة، ج8، ص204.</ref> و سازندگان مسجد را نیز تحسین می‌کرد. <ref>الاصابة، ج5، ص196.</ref>

مسجد قبا، به دلیل تعیین قبله‌اش از سوی پیامبر(ص)، یکی از مساجد شاخص مدینه شناخته می‌شد. <ref>اسدالغابة، ج6، ص166؛ الاصابة، ج8، ص204.</ref> وجود سنگی در جهت [[قبله]]، نشانه‌ای بود که پیامبر(ص) قرار داده بود و [[خلیفه اول]] و [[خلیفه دوم|دوم]] نیز هرکدام با قرار دادن سنگی آن را متمایز کرده بودند. <ref>امتاع الاسماع، ج10، صص70 و 71.</ref> این نشانه تا زمان اولین بازسازی مسجد قبا وجود داشت. <ref>امتاع الاسماع، ج10، صص70 و 71.</ref>

جهت قبله مسجد قبا، پس از نزول آیات تغییر قبله، از سوی فرستاده پیامبر(ص) از [[بیت‌‌المقدس]] به سوی کعبه تغییر یافت. [[عبدالله بن عمر]] تغییر قبله مسجد قبا را هنگام اقامه نماز صبح گزارش کرده است. <ref>سنن الدارمی، ج1، ص281؛ نهایة الاحکام، ج1، ص391.</ref> برخی نیز معتقدند که پیامبر(ص) خود به مسجد قبا آمد و پس از اعلام تغییر قبله، نشانه قبله مسجد را به سوی کعبه تغییر داد. <ref>الطبقات الکبری، ج1، ص231؛ المنتظم، ج3، ص95.</ref>

منابع تاریخی از [[سعد بن عائذ]]، معروف به سعد القرظ، به عنوان نخستین مؤذن مسجد قبا، سخن به میان آورده‌اند. <ref>الاستیعاب، ج2، ص593؛ الاصابة، ج3، صص54 و 55.</ref> وی که از وابستگان به عمار بن یاسر دانسته می‌شد، بنا به نقل فرزندش عمار، از سوی پیامبر(ص) به عنوان مؤذن مسجد قبا، و جانشین [[بلال حبشی]] در مسجدالنبی تعیین شد. <ref>الاستیعاب، ج2، ص593؛ الاصابة، ج3، صص54 و 55.</ref> سعد القرظ، پس از رحلت پیامبر(ص) و مهاجرت بلال به شام، در عهد خلیفه اول و دوم، به عنوان مؤذن مسجد نبوی تعیین شده و پس از او نیز این سمت در خاندان وی استمرار یافت. <ref>الاصابة، ج3، صص54 و 55.</ref>

پس از پیامبر اعظم(ص)، می‌توان [[سعد بن عبید بن قیس]] را نخستین امام مسجد قبا دانست. انتخاب وی از میان اهالی قبا، شاید به دلیل شراکت دادن [[انصار]] در مناصب دینی و سیاسی، و اهمیت داشتن اعتبار عرفی و مقبولیت در عهده‌داری این منصب مهم باشد. سعد بن قیس، پس از عهد نبوی، زمان خلافت [[ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب]] نیز امامت مسجد قبا را برعهده داشت. <ref>امتاع الاسماع، ج10، صص78-80؛ الاصابة، ج3، ص57.</ref> وی، در سال شانزده هجری، در [[نبرد قادسیه]] به شهادت رسید. <ref>الاصابة، ج3، ص57.</ref>

[[مجمع بن جاریه]] از جمله صحابه‌ای بود که قرآن را، به جز دو سوره، در عهد نبوی جمع‌آوری کرد. <ref>امتاع الاسماع، ج10، صص78-80.</ref> وی فرزند یکی از سازندگان مسجد ضرار به نام [[جاریة بن عطاف]] بود و قبل از تخریب مسجد ضرار، امامت جماعت آن را برعهده داشت. مجمع بن جاریه در پاسخ به سرزنش خلیفه دوم، پیش از انتصابش به امامت مسجد قبا، از خود چنین دفاع کرد: «من جوانی نوپا بودم و گمان نیک بر سازندگان مسجد ضرار می‌بردم. آنها من را به دلیل اطلاعم بر قرآن، مقدم داشته و بر من اقتداء می‌کردند». <ref>امتاع الاسماع، ج10، صص78-80.</ref>

[[حنظلة بن نعمان انصاری]] نیز از جمله امامان مسجد قبا دانسته شده است. حنظله از [[صحابه]] و حاضران در [[جنگ احد]] و غزوه‌‌های بعد از آن بود و پس از شهادت [[حمزة بن عبدالمطلب]]، [[خوله بنت قیس]]، همسر حمزه، را به همسری گرفت. <ref>الاستیعاب، ج1، ص383.</ref> [[جبلة بن سحیم]] از امامت وی، در مسجد قبا، گزارش کرده است. <ref>اسدالغابة، ج1، ص540؛ الاصابة، ج2، ص116.</ref>

[[معاذ بن جبل]] نیز در مقطعی، امامت مسجد قبا را، به فرمان پیامبر(ص)، بر عهده داشت. <ref>اسدالغابة، ج1، ص261.</ref>

آنها حتی در پیگیری مقصود خویش و پررنگ کردن وجهه دینی رویکرد خود، از پیامبر(ص) خواستند که به مسجد آنها بیاید و با نماز خواندن در آن، بر اعتبار آن بیافزاید. <ref>تفسیر الثعلبی، ج5، ص92.</ref> در این روش، منافقان با ابزارها و نماد‌های دینی و اسلامی، قصد تضعیف جایگاه و میزان تاثیرگذاری مسجد قبا را داشتند.

منافقان در تعلیل بی‌توجهی به مسجد قبا و ضرورت ساخت مسجدی در مقابل آن، به موضوعاتی استناد کردند که بررسی آنها نیز خالی از فایده نیست. یکی از محور‌های تبلیغات منافقان در تضعیف جایگاه مسجد قبا، طرح شانیت‌های قبیلگی بود. آنها با پررنگ کردن حسن و قبح‌‌های عرفی، سعی داشتند تعارض‌ها و تفاخر‌های اجتماعی بالقوه مدینه را به فعلیت برسانند. <ref>تفسیر الثعلبی، ج5، ص93.</ref>

آنها سعی داشتند مسجد قبا را مسجد قبیله‌ای خاص نشان دهند و با تحریک حس حسادت سایر قبایل، آنها را از حضور در مسجد قبا برحذر دارند. <ref>تفسیر الثعلبی، ج5، ص92؛ عوالی اللئالی، ج2، ص32؛ التفسیر الاصفی، ج1، ص490.</ref> منافقان در بیانی ظاهراً انسان‌دوستانه برای توجیه حضور نیافتن‌شان در مسجد قبا و ضرورت ساخت مسجد ضرار، به بهانه‌هایی همچون سختی روز‌های بارانی، شب‌های تاریک و سرد، سختی طی مسیر برای بیماران و کهن‌سالان و... تمسک می‌جستند. <ref>تفسیر الثعلبی، ج5، ص92.</ref>

[[ابن قولویه]] (م329ق) به نقل از [[معاویة بن عمار]] و [[قاضی نعمان]] (م363ق)، روایتی را از امام صادق(ع) نقل می‌کنند که در آن، مردم به زیارات و مشاهد مدینه، به ‌ویژه مسجد قبا، توصیه شده‌اند. حضرت دلیل ویژگی مسجد قبا را نزول این آیه در حق آن دانسته است. <ref>کامل الزیارات‏، ص25؛ دعائم الاسلام، ج1، ص297.</ref>

با مطالعه سیره عملی پیامبر(ص) نیز می‌توان گزاره‌‌های تاریخی فراوانی را استنتاج کرد که می‌تواند الگوی مناسبی برای تعریف کارکرد‌های مساجد، در عهد نبوی، دانسته شود. پیامبر(ص)، پس از خروج از محله قبا و ورود به مدینه نیز، بر اهمیت مسجد قبا تاکید می‌‌کرد؛ چنان‌که صحابه را بر شرکت در نماز جمعه مسجد قبا توصیه می‌کرد<ref>اسدالغابة، ج5، ص353.</ref>و خود در روز‌های شنبه و دوشنبه، پیاده یا سواره به مسجد قبا می‌رفت. سخنان و خطبه‌‌های رسول خدا(ص)، در مسجد قبا نیز، از دیگر منابع معرفت دینی دانسته می‌شود. <ref>انساب الاشراف، ج1، ص172؛ المصنف، ج7، ص565؛ فضائل المدینه، ص41.</ref>

"رسول خدا(ص) هرگاه به سوی مسجد قبا می‌رفت، در محلی که آثاری از مسجد منافقان باقی مانده بود، لباس‌‌های خود را بالا می‌زد و بر سنگ‌های حاشیه راه قدم می‌نهاد تا مبادا غباری از ویرانه مسجد آنها، بر لباس وی بنشیند". <ref>تفسیر العیاشی، ج2، ص112.</ref>

حضور پیامبر(ص) در مسجد قبا علاوه بر آثار اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، منبعی برای استدلال‌ها و استفاده‌‌های تکلیفی و فقهی نیز بود؛ به‌طوری‌که صحابه و فقها، گفتار و رفتار رسول خدا(ص) در مساجد، از جمله مسجد قبا را منبع مهمی در استنباط احکام شرعی می‌دانستند. جایگاه تشریعی پیامبر(ص) و اهمیت محیطی (مسجد)، به دلیل قرار گرفتن در مقام بیان احکام و تکالیف، موجب شده بود که جزئی‌ترین رفتار و گفتار پیامبر9، مورد توجه مردم، صحابه و دانشمندان قرار گیرد؛ به‌طوری‌که یکی از صحابه با استناد به رفتار پیامبر(ص) در مسجد قبا، اشاره را مجزی از جواب سلام برای نمازگزار می‌دانست. <ref>الطبقات الکبری، ج1، ص231؛ صحیح ابن خزیمه، ج2، ص49؛ فضائل المدینه، ص41.</ref>فرد دیگری، پیامبر(ص) را در مسجد قبا در حالی دید که در نماز از پاپوش استفاده می‌کرد. <ref>الطبقات الکبری، ج1، ص451.</ref>

مسجد قبا نیز علاوه بر دارا بودن فضایل و حرمت طبیعی خود، به دلیل مسجد بودن، مورد توصیه خاص پیامبر(ص) و اهل بیت قرار گرفته بود. [[امام جعفر بن محمد(ع)]]، با تکیه بر اینکه مسجد قبا نخستین مسجدی بود که پیامبر(ص) پس از ورود به مدینه در آن نماز خواند، به اهمیت این مسجد تاکید نموده است. <ref>منتهی المطلب، ج2، ص889.</ref> پیامبر(ص)، در حدیثی که منابع مختلف شیعی و عامه با‌اندک جزییاتی آن را نقل کرده‌اند، دو رکعت نماز در مسجد قبا را برابر با [[عمره]] دانست. <ref>المصنف، ابن ابی شیبه، ج7، ص565؛ فضائل المدینه، ص41؛ الطبقات الکبری، ج1، ص230.</ref>

در روایتی دیگر، مسجد قبا، در میان مشاهد شهر مدینه، مورد تاکید بیشتر قرار گرفته است. در این روایت امام صادق(ع)، در جواب شخصی که از اولویت و ترتیب زیارات مشاهد مدینه سؤال کرد، فرمود: «از مسجد قبا شروع کن؛ چراکه آن نخستین مسجد در مدینه است که رسول خدا(ص) در آن نماز گزارد». <ref>کامل الزیارات‏، ص26.</ref>

مسجد قبا، به لحاظ تاریخی و اعتقادی نیز، ارتباط وثیقی با اهل بیت دارد. با توجه به برخی از منابع، ساخت مسجد قبا، به دستور پیامبر(ص)، پس از رسیدن [[علی بن ابی‌طالب(ع)]] به قبا، آغاز شد. <ref>المعجم الکبیر، ج2، ص246؛ تاریخ جرجان، ص155؛ سبل الهدی و الرشاد، ج3، ص268.</ref>

این مسجد، پس از رحلت رسول خدا(ص) نیز، محلی برای افشاگری و وشنگری صحابه راستین پیامبر(ص)؛ عمار از اقدامات [[عثمان بن عفان]] بود. برخی منابع، شهادت عمار در دفاع از علی بن ابی‌طالب(ع) در [[جنگ صفین]] را، ناشی از کینه‌ورزی هواداران عثمان، از سخنان وی در مسجد قبا، دانسته‌اند. <ref>الطبقات الکبری، ج3، ص223؛ انساب الاشراف، ج2، ص315.</ref>

مسجد قبا نزد عامه، دارای اهمیت ویژ‌ه‌ای است؛ به‌طوری‌که برخی بزرگان عامه به عبادت در مسجد قبا پس از مسجدالنبی و مرقد پیامبر(ص) سفارش می‌کردند. <ref>الشفا بتعریف حقوق المصطفی، القاضی عیاض، ج2، ص87؛ امتاع الاسماع، ج14، ص619.</ref> عامه نیز با تمسک به سیره صحابه، به حضور در مسجد قبا اهتمام می‌ورزیدند. حضور در مسجد قبا و بهره‌مندی از فضایل آن، در سیره برخی از صحابه، شکل منظم و مستمری یافته بود. خلیفه دوم، عصر‌های دوشنبه و پنج‌شنبه هر هفته، خود را به مسجد قبا می‌رساند و می‌گفت: «اگر مسجد قبا در ناحیه دوردستی نیز واقع بود، شتران خود را به سوی آن می‌راندیم». <ref>الطبقات الکبری، ج1، ص230؛ المنتظم، ج3، ص95.</ref>

برخی از صحابه نیز در روز‌های معینی از هفته، با پای برهنه، به مسجد قبا می‌رفتند. <ref>الطبقات الکبری، ج4، ص146.</ref>این توجه صحابه باعث شده بود، حاجیان پس از مناسک حج، حضور در مسجد قبا را از جمله آداب زیارتی شهر مدینه بدانند. <ref>بغیة الطلب فی تاریخ حلب‏، کمال‌الدین عمر بن احمد بن ابی‌جرادة بن العدیم، ج7، صص3166 و 3167.</ref>بهوتی (م1051ق)، از فقهای حنبلی، دو رکعت نماز در مسجد قبا را از سنت و مستحب دانست. <ref>کشاف القناع، ج2، ص601.</ref>حصفکی (م1088ق)، از فقهای حنفی نیز، مسجد قبا را پس از بیت‌‌المقدس و در زمره چهار مسجد برتر عالم اسلام معرفی کرد. <ref>الدر المختار، ج1، ص709.</ref>

تطور تاریخی ساختمان این مسجد را می‌توان در خلال برخی از گزارش‌‌های حدیثی یا تاریخی، به نحوی ناقص ترسیم کرد. [[امام جعفر بن محمدالصادق(ع)]] در روایتی تنها اثر تغییر نیافته از عهد پیامبر(ص) در مدینه را مسجد قبا دانستند. <ref>وسائل الشیعة، ج14، ص355.</ref> ازاین‌رو می‌توان ساختمان و بنای مسجد قبا تا اواسط قرن دوم هجری را نسبتاً دست نخورده و اصیل دانست.

[[مقدسی]]، از معجم‌نگاران قرن چهارم، مسجد قبا را مسجدی دارای صحنی سنگچین و بزرگ توصیف کرده، <ref>احسن التقاسیم، ص82.</ref> و مقریزی به نقل از ابو‌غسان، مسجد قبا را چنین توصیف کرده است:

"مسجد قبا به صورت مربع و طول هر ضلعش 66 ذرع است. این مسجد دارای محوطه‌ای به وسعت 50 در (ع) ذرع است که 3 باب در ورودی، 33 ستون و 14 قندیل دارد. <ref>امتاع الاسماع، ج10، ص78.</ref>

ماذنه مسجد قبا، در سال‌های نخست، پله‌کانی بود که آن را «النعامه» می‌خواندند. <ref>امتاع الاسماع، ج10، ص77.</ref> اما در بازسازی‌‌های بعدی، ماذنه‌ای در محل قلعه‌ای که کنار مسجد واقع بود، ساخته شد. <ref>معجم البلدان، ج4، ص196.</ref> این قلعه که در اصطلاح معماری آن دوره «اطم» خوانده می‌شد، به این دلیل که در ابتدای مدینه قرار داشت، «غره» نام گرفته بود؛ چنانچه سه روز اول هر ماه را نیز «غرر» می‌نامند. <ref>معجم البلدان، ج4، ص196.</ref>

ساختمان جديد آن در صفر ١۴٠۵ه‍ شروع شد و مساحت ١،٣٣٣متر مربعى آن به ۶،٠٠٠ متر مربع افزايش يافت و با ۵۶ قبه و گنبد به قطر ۵/٣٠ متر و گنبد بزرگ با قطر هر يک ۴٢ متر به ارتفاع بين ١٨/٣٠ تا ٢۴/٣٠ متر داراى چهار مناره به طول هر يک ۴٢ متر با تجهيزات مدرن افتتاح شد. <ref>سیری در اماکن سرزمین وحی، ص56.</ref>