۵٬۱۲۵
ویرایش
مقبره عبدالکریم بن طاووس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
جز (removed Category:مکانهای مذهبی حله using HotCat) |
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
'''مقبره عبدالکریم بن طاووس''' در [[حله]] قرار دارد. بنابر گزارشات تاریخی [[عبدالکریم بن طاووس]] در سال 693 ه. ق، در [[کاظمین]] از دنیا رفت و در حله دفن شد. وی از علمای بزرگ زمان خود بود. | '''مقبره عبدالکریم بن طاووس''' در [[حله]] قرار دارد. بنابر گزارشات تاریخی [[عبدالکریم بن طاووس]] در سال 693 ه. ق، در [[کاظمین]] از دنیا رفت و در حله دفن شد. وی از علمای بزرگ زمان خود بود. | ||
==معرفی عبدالکریم بن طاووس== | ==معرفی عبدالکریم بن طاووس== | ||
غیاث‌الدین ابوالمظفر عبدالکریم بن احمد بن موسی بن جعفر، از دیگر علمای مشهور [[خاندان آل‌طاووس]] و فرزند ابوالفضائل [[احمد بن طاووس]] است. او در سال 648 ه. ق، به دنیا آمد. [[ابن داوود]] درباره او می‌نویسد: «کان اوحد زمانه. حائری المولد، حلی المنشا، بغدادی التحصیل، کاظمی الخاتمة؛ او وحید زمانه خود بود. زادگاهش، حائر ([[کربلا]])، محل رشدش [[حله]]، محل تحصیلش [[بغداد]] و محل وفاتش، [[کاظمین]] بود». <ref>رجال ابن داوود، ص226-228.</ref> | غیاث‌الدین ابوالمظفر عبدالکریم بن احمد بن موسی بن جعفر، از دیگر علمای مشهور [[خاندان آل‌طاووس]] و فرزند ابوالفضائل [[احمد بن طاووس]] است. او در سال 648 ه. ق، به دنیا آمد. [[ابن داوود]] درباره او می‌نویسد: «کان اوحد زمانه. حائری المولد، حلی المنشا، بغدادی التحصیل، کاظمی الخاتمة؛ او وحید زمانه خود بود. زادگاهش، حائر ([[کربلا]])، محل رشدش [[حله]]، محل تحصیلش [[بغداد]] و محل وفاتش، [[کاظمین]] بود».<ref>رجال ابن داوود، ص226-228.</ref> | ||
[[ابن فوطی]] از وی، با عنوان «فقیه، علامه و نسّابه» یاد کرده و در وصف او مبالغه ورزیده و او را با چنین جملاتی، ستوده است: «کان جلیل‌القدر، نبیل الذکر، حافظاً لکتاب الله المجید، ولم ارَ فی مشایخی احفظ منه للسیر والآثار والاحادیث والاخبار والحکایات والاشعار، جمع وصنّف وشجّر والّف، وکان یشارک الناس فی علومهم، وکانت داره مجمع الائمه والاشراف، وکان الاکابر والولاة والکتاب یستضیئون بانواره ورایه».<ref>مجمع الآداب فی معجم الالقاب، ج2، ص442.</ref> | [[ابن فوطی]] از وی، با عنوان «فقیه، علامه و نسّابه» یاد کرده و در وصف او مبالغه ورزیده و او را با چنین جملاتی، ستوده است: «کان جلیل‌القدر، نبیل الذکر، حافظاً لکتاب الله المجید، ولم ارَ فی مشایخی احفظ منه للسیر والآثار والاحادیث والاخبار والحکایات والاشعار، جمع وصنّف وشجّر والّف، وکان یشارک الناس فی علومهم، وکانت داره مجمع الائمه والاشراف، وکان الاکابر والولاة والکتاب یستضیئون بانواره ورایه».<ref>مجمع الآداب فی معجم الالقاب، ج2، ص442.</ref> | ||