پرش به محتوا

مسجد موی مبارک: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>')
خط ۵: خط ۵:
اگرچه درباره انتساب برخی از این آثار به پیامبر، تردیدهایی وجود دارد و نمی‌توان به راحتی از اصالت و اعتبار تمامی آنها سخن گفت؛ اما صرف نظر از مساله میزان اعتبار و اصالت آثار پیامبر(ص)،  آنچه در اینجا اهمیت دارد، آن است که وجود اینگونه آثار در منطقه‌ای، نشان ‌دهنده علاقه‌مندی‌های مردم آن منطقه بوده و مردم با تبرّک جستن به این آثار، دوستی و ارادت خود را نسبت به آن حضرت نشان می‌دهند و یا حتی طلب شفای بیماری یا قضای حاجت می‌کنند.
اگرچه درباره انتساب برخی از این آثار به پیامبر، تردیدهایی وجود دارد و نمی‌توان به راحتی از اصالت و اعتبار تمامی آنها سخن گفت؛ اما صرف نظر از مساله میزان اعتبار و اصالت آثار پیامبر(ص)،  آنچه در اینجا اهمیت دارد، آن است که وجود اینگونه آثار در منطقه‌ای، نشان ‌دهنده علاقه‌مندی‌های مردم آن منطقه بوده و مردم با تبرّک جستن به این آثار، دوستی و ارادت خود را نسبت به آن حضرت نشان می‌دهند و یا حتی طلب شفای بیماری یا قضای حاجت می‌کنند.
==مسجد موی مبارک==
==مسجد موی مبارک==
در شهر قندهار علاوه بر [[زیارتگاه خرقه شریفه]]، زیارتگاه دیگری وجود دارد که با نام «مسجد موی مبارک» شناخته می‌شود و در آن، تار مویی منسوب به حضرت رسول(ص)، نگهداری می‌شود. این تار مو از زمان [[احمدشاه بابا]] در مسجد «زاره جامع» قندهار ـ اولین مسجد شهر قندهار ـ نگهداری می‌شد، <ref>تاریخ خرقه شریفه قندهار، وکیلی فوفلزایی، عزیزالدین، پشاور: مرکز تعاون افغانستان (متا)،  چاپ 2، 1380ش/ 1422ق، ص41.</ref> اما در نیمه‌های سده 13ق. سردار محمد عثمان خان، نایب‌الحکومه، به دستور سردار کهندل خان، والی قندهار، آن را به مسجد کهندل خان منتقل کرد، <ref>حلمی، محمد ولی، «تاریخ، جغرافیا، کلتور کندهار»،  کابل: مؤسسه انتشارات زوری، 1351، ص173.</ref> که امروزه به مسجد موی مبارک تغییر نام داده است.
در شهر قندهار علاوه بر [[زیارتگاه خرقه شریفه]]، زیارتگاه دیگری وجود دارد که با نام «مسجد موی مبارک» شناخته می‌شود و در آن، تار مویی منسوب به حضرت رسول(ص)، نگهداری می‌شود. این تار مو از زمان [[احمدشاه بابا]] در مسجد «زاره جامع» قندهار ـ اولین مسجد شهر قندهار ـ نگهداری می‌شد،<ref>تاریخ خرقه شریفه قندهار، وکیلی فوفلزایی، عزیزالدین، پشاور: مرکز تعاون افغانستان (متا)،  چاپ 2، 1380ش/ 1422ق، ص41.</ref> اما در نیمه‌های سده 13ق. سردار محمد عثمان خان، نایب‌الحکومه، به دستور سردار کهندل خان، والی قندهار، آن را به مسجد کهندل خان منتقل کرد،<ref>حلمی، محمد ولی، «تاریخ، جغرافیا، کلتور کندهار»،  کابل: مؤسسه انتشارات زوری، 1351، ص173.</ref> که امروزه به مسجد موی مبارک تغییر نام داده است.
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}