شاهرخ تیموری: تفاوت میان نسخه‌ها

شاهرخ، فرزند تیمور، تمایلات تبلیغ‌گرایانه پدر را نداشت. اما گرایش مذهبی جدی او، آوازه یک فرمانروا را برای وی به ارمغان آورد که خود را وقف دین کرده و اداره حکومت را به کارگزاران و اطرافیانش وانهاده است.<ref>قدرت، سیاست و مذهب در ایران عهد تیموری، ص٣٧.</ref> بنابه گفته مورخان، او از دیندارترین سلاطین تیموری بود؛ به‌گونه‌ای‌که نمازش را ترک نمی‌کرد، روزهای اول ماه را [[روزه]] می‌گرفت و به سلطانی عادل و صلح‌طلب معروف بود. <ref>روضات الجنات، ج٢، ص٩٧؛ زینت المجالس، ص٩45.</ref> وی مجالسی ترتیب می‌داد تا حافظان و قاریان قرآن در حضورش ختم قرآن کنند؛ برای مثال، پیش از جنگ با قرایوسف ترکمان، از حافظان خواست دوازده هزار بار [[سوره فتح]] را قرائت کنند.<ref>زبدة التواریخ، ج٢، ص٧٢٣؛ تاریخ جهان‌آرا، ص٢4٨.</ref> وی همچنین پیش از شروع جنگ، سجاده می‌انداخت و به مناجات و دعا مشغول می‌شد. <ref>زبدة التواریخ، ج٢، ص ٧٩6 و ٧٩٧.</ref>

از آنجا که در بین فرائض عبادی، حج از ویژگی اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادی خاصی برخوردار بود، شاهرخ نیز درصدد بهره‌گیری سیاسی از آن برآمد؛ به‌همین دلیل، وی به تسهیل انجام [[فریضه حج]] توجه زیادی داشت. کمک به رجال سرشناس برای انجام فریضه حج، صدور فرامین و احکام واجب‌ الاطاعه برای رفاه حال حجاج، <ref>مقامات جامی، ص١٨4 و ١٨5.</ref> ارسال وجوهات و تعیین اوقاف برای [[حرمین شریفین]] <ref>مطلع السعدین، ج٢، ص٨6٨؛ احسن التواریخ، ج١، ص4١٨.</ref> مکاتبه با سلاطین مصر برای دادخواهی گروهی از حجاج و تجار ایرانی غارت شده در سفر حج که به شکایات آنها رسیدگی نشده بود و درخواست برای تامین امنیت راه‌های حج<ref>اسناد و مکاتبات تاریخی ایران از تیمور شاه تا اسماعیل شاه، ص١46 - ١4٩.</ref> از جمله اقدامات او در پیوند با حج بود. حتی علت لشکرکشی او به آذربایجان و جنگ با قرایوسف ترکمان را این دانسته‌اند که وی، راه عراق عرب را به [[حجاز]] مسدود کرده بود و باعث تعطیلی حج شده بود.<ref>همان، ص٢٠٩ و ٢١٠.</ref>

در بین شاهان تیموری، شاهرخ شورش‌های شیعی را به‌شدت سرکوب می‌کرد؛ چنان‌که در سبزوار، مازندران و فارس، شورش‌ها را به‌گونه‌ای فرونشاند که [[شیعیان]] تا مدت‌ها نتوانستند آن شکست را جبران کنند. این اقدامات، با مواضع و اعتقادات مذهبی وی در انجام وظیفه‌ای که برای احیای [[مذهب اهل‌سنت]] و حمایت از فقهای سنی برعهده گرفته بود، ارتباط نزدیک داشت. <ref>حج از سقوط حکومت ایلخانان تا پایان حکومت تیموریان، ص127-128.</ref>

شاهرخ در نامه‌ای که در سال 843 ه. ق برای سلطان مصر، [[ملک اشرف]] نوشت، ضمن انعکاس دادخواهی جمعی از تاجران و حاجیان نواحی اردبیل و گیلان که در مسیر حج شام به حمله راهزنان دچار شده بودند، از دولت مصر خواست تا پس از تحقیق، در صورت صحت موضوع یاد شده، شخص سلطان مصر به این موضوع رسیدگی کند و ضمن استرداد اموال حاجیان، راهزنان را به عقوبت برساند. <ref>اسناد و مکاتبات تاریخی ایران از مرگ تیمور تا شاه اسماعیل، ص١46-١4٩؛ اسناد و مکاتبات تاریخی ایران از تیمور تا شاه عباس، ص٨4٣.</ref> قابل یادآوری است که شاهرخ برای تحقیق درباره صحت و سقم غارت کاروان حجاج ایرانی، برخی معتمدان خود از جمله نظام‌الدین برلاس، غیاث‌الدین شیخ ابوالفضل کوکلتاش، نظام‌الدین احمد فیروزشاه و کمال‌الدین میرم را نزد پادشاه مصر فرستاد.

بنابر برخی گزارش‌ها، شاهرخ در این راستا چند بار به‌مکاتبه با سلطان مصر، ملک اشرف برسبای (825 - 842 ه. ق) پرداخت<ref>حبیب السیر، ج4، ص٣64.</ref> تا اجازه و نظر او را برای فرستادن جامه کعبه جلب کند، اما سلطان مصر، هر بار در پاسخ، انحصار این امر به مصریان را یادآور می‌شد و تهیه جامه کعبه را مختص آنان می‌دانست. منابع از مکاتبات این دو سلطان یاد کرده‌اند. وی حتی یک‌بار نمایندگان شاهرخ را از مصر اخراج کرد. <ref>همان.</ref> به نقل منابع، سلطان مصر پس از رسیدن نامه شاهرخ، نظر قاضیان را درباره نذر شاهرخ جویا شد که نظر قاضی القضات، مخالفت با آن بود.<ref>النجوم الزاهره، ج١5، ص5٠.</ref>

شاهرخ با مرگ ملک برسبای در سال 841 ه. ق و روی کار آمدن سلطان جدید مصر، درصدد بهبود روابط با مصر بر آمد و ملک ظاهرچقمق (٨4٢ - ٨5٧ ه. ق) نیز از آن استقبال کرد. <ref>تاریخ حبیب السیر، ج٣، ص6٣٢؛ جامع مفیدی، ج٣، ص١56؛ النجوم الزاهره، ج١5، ص5٢ و ٣64-٣65.</ref> بدین‌ترتیب، زمینه برای ارسال پرده کعبه از جانب شاهرخ فراهم گردید. <ref>خلد برین، ص4٨5 و 4٨6؛ جامع مفیدی، ص١56؛ اتحاف الوری، ج4، ص٢٣٩.</ref> مطابق اخباری، شاهرخ در سال843 ه. ق، سفیری به نام سید شمس‌الدین محمد زمزمی را به مصر اعزام کرد تا درخواست خود را برای زیارت [[خانه خدا]] و تهیه جامه کعبه با سلطان مصر، ملک ظاهر در میان بگذارد.

ملک ظاهر در پاسخ شاهرخ، ضمن فرستادن هدایایی، او را مخیر کرد تا هر زمان که مایل باشد، [[حج]] انجام دهد. برخی درخواست شاهرخ و موافقت سلطان مصر را در سال 845 ه. ق دانسته‌اند. <ref>اتحاف الوری، ج4، ص١٣.</ref> در پی آن، شاهرخ در سال 847 ه. ق قصد سفر حج کرد و شیخ نورالدین محمد مرشدی و مولانا شمس‌الدین محمد ابهری را برای همراهی با خود انتخاب کرد. البته شاهرخ به‌دلیل بیماری نتوانست سفر حج انجام دهد، اما به دستور او جامه کعبه را که در شهر یزد تهیه شده بود، از دست هیئتی از بزرگان دولت تیموری به مصر فرستاد. سلطان مصر در حدود مرز شام با مصر به استقبال جامه و سفیران شاهرخ رفت. برخی منابع، از دستگیری هیئت اعزامی از سوی شاهرخ در مصر خبر داده‌اند که به دنبال شایعه‌ای مبنی بر نارضایتی سلطان مصر از آنان صورت گرفت.

این موضوع سبب شد همه اموال و دارایی‌های فرستادگان شاهرخ به جز صندوق جامه کعبه غارت شود. سلطان مصر ضمن عذرخواهی از سفیران، مبلغی در اختیارشان قرار داد تا وسایل سفر تهیه کنند و آنان را به [[مکه]] فرستاد. سرانجام نمایندگان شاهرخ ضمن به‌جا آوردن [[مناسک حج]]، جامه کعبه را برقامت آن پوشاندند و به خراسان برگشتند. بدین‌ترتیب، برای نخستین بار، جامه‌ای بافته شده در ایران بر خانه خدا پوشانده شد. <ref>روضة الصفاء، ص١١6٩و١١٧٠ و ص٧٢١- ٧٢5 و ج٢ ص6٣٢؛ مجمع البحرین و مطلع السعدین، ج٢، ص٧٩١-٧٩٣ و ص٨٣4 -٨٣٧.</ref> این اقدام شاهرخ که در سال 848 ه. ق و در شب [[عید قربان]] انجام و جامه بر قامت [[کعبه]] پوشانده شد<ref>اتحاف الوری، ج4، ص٢٣٨.</ref> در تاریخ بازتاب زیادی داشته است.

شاهرخ در کنار ارسال جامه کعبه، صدقات بسیاری نیز برای توزیع در میان ساکنان [[مکه]] و [[مدینه]] فرستاد. <ref>التاریخ القویم، ج٢، ص56٠.</ref>

شاهرخ از ممالیک خواستار جاری کردن آب در مکه شد، اما سلطان مصر با وجود احتیاج مردم مکه به آب موافقت نکرد. <ref>بدایع الزهور، ج٢، ص١٢٧؛ السلوک، لمعرفة دول الملوک، ج٧، ص٢٠١.</ref>

در عصر شاهرخ از عزیمت کاروان‌های دیگر حج نیز یاد شده است که اعزام کاروان در سال‌های ٨١٣ و ٨١5 ه. ق از آن جمله‌اند. <ref>ر. ک: دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج5، ص553.</ref> این گزارش بیانگر مناسبات حسنه [[تیموریان]] با دولت مملوکی مصر است. البته منابع به‌طور مستقیم از روابط اشراف حاکم بر مکه سخنی نگفته‌اند.