پیاده‌روی اربعین: تفاوت میان نسخه‌ها

از آداب و رسوم عراقی‌ها در مسیر رفتن به کربلا، هوسه‌خوانی است. هوسه به قصاید ویژه قبایل جنوب عراق گفته می‌شود که بیان‌کننده قهرمانی و شجاعت است.<ref>«پیاده‌روی اربعین حسینی در سیره و سخن بزرگان»، ص۱۴۶.</ref> از این گونه اشعار در جنگ‌ها، مرثیه‌سرایی‌ها، برانگیختن عزم مردان جهت انجام کارهای سخت و بزرگ استفاده می‌شود. همراهان نیز یک بیت از آن قصیده را تکرار کرده و به صورت دایره‌وار حرکت می کنند.<ref>«پیاده‌روی اربعین حسینی در سیره و سخن بزرگان»، ص۱۴۶.</ref>

نخستین کاروانی که وارد کربلا می شود، کاروان شبیه خوانان و تعزیه گردانان است. پس از آنها دسته‌های سینه زنی و زنجیرزنی از شهرهای عراق به سوی کربلا روانه می‌شوند و از 17 صفر تا روز اربعین، از صبح تا پاسی از شب به سینه زنی و زنجیرزنی و عزاداری می پردازند.<ref>«پیاده‌روی اربعین حسینی در سیره و سخن بزرگان»، ص۱۴۶.</ref>

مراسم اصلی در روز اربعین دو ساعت گذشته از ظهر آغاز می‌شود. زائران، نزدیکِ در ورودی حرم امام حسین(ع) ایستاده و در حالی که بر سینه‌های خود می‌زنند، مرثیه‌ای را می‌خوانند و تکرار می‌کنند و در پایانِ سینه‌زنی دست‌ها را به‌نشانه سلام، به سوی ضریح بالا می‌برند. همچنین نماز زیارت به جای آورده و دعاهای مخصوص زیارت اربعین را می‌خوانند.<ref>«پیاده‌روی اربعین حسینی در سیره و سخن بزرگان»، ص۱۴۷.</ref>

*'''«پیاده‌روی اربعین حسینی در سیره و سخن بزرگان»'''، عبدالرحیم اباذری، در مجله فرهنگ زیارت، سال پنجم، شماره ۱۹ و ۲۰، تابستان و پاییز ۱۳۹۳ش.