حطیم: تفاوت میان نسخه‌ها
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==آداب و اعمال حطیم== | ==آداب و اعمال حطیم== | ||
===یاد خداوند=== | ===یاد خداوند=== | ||
از آداب | از آداب حطیم، یاد خدا است.<ref>بحارالانوار، ج96، ص373؛ وسائل الشیعه، ج5، ص273.</ref> طبق دیدگاه فقیهان در حطیم دعا کردن، نماز خواندن، گرفتن [[پرده کعبه]]، <ref>الدروس الشرعیه، ج1، ص467؛ جواهر الکلام، ج20، ص66.</ref> اقرار به گناهان و اظهار خضوع در برابر خداوند، [[مستحب]] است.<ref>الدروس الشرعیه، ج1، ص467 ـ468.</ref> | ||
===اجرای لعان=== | ===اجرای لعان=== | ||
یکی از احکام مربوط به حطیم اجرای [[لعان]] {{یادداشت|لِعان یا مُلاعَنَة به‌معنای لعن (نفرین) کردن زن و شوهر با الفاظ خاص نسبت به یکدیگر در جایی است که مرد ادعا کند همسرش را در حال زنا دیده و شاهدی هم ندارد و یا فرزندی که زنش به‌دنیا آورده از او نیست. (الروضة البهیة، ج۶، ص۱۸۱.)}} در | یکی از احکام مربوط به حطیم اجرای [[لعان]] {{یادداشت|لِعان یا مُلاعَنَة به‌معنای لعن (نفرین) کردن زن و شوهر با الفاظ خاص نسبت به یکدیگر در جایی است که مرد ادعا کند همسرش را در حال زنا دیده و شاهدی هم ندارد و یا فرزندی که زنش به‌دنیا آورده از او نیست. (الروضة البهیة، ج۶، ص۱۸۱.)}} در آنجاست.<ref>جواهر الکلام، ج34، ص62.</ref> | ||
===طواف حول حطیم=== | ===طواف حول حطیم=== | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
===عدم کفایت حطیم به عنوان قبله=== | ===عدم کفایت حطیم به عنوان قبله=== | ||
در | به نظر شیخ صدوق، فقیه شیعه در قرن چهارم قمری، با وجود این‌که ظاهراً حطیم قسمتی از [[کعبه]] بوده؛ اما اگر [[نمازگزار]] فقط حطیم را [[قبله]] خود قرار دهد و رو به کعبه نباشد، نماز او صحیح نیست.<ref>الهدایه، ص254</ref> | ||
==پیشینه حطیم== | ==پیشینه حطیم== | ||
| خط ۱۷۸: | خط ۱۷۸: | ||
*'''وسائل الشیعه (تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه)'''، محمد بن الحسن الحر العاملی (م.1104ق.)، قم، آل البیت، 1412ق؛ | *'''وسائل الشیعه (تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه)'''، محمد بن الحسن الحر العاملی (م.1104ق.)، قم، آل البیت، 1412ق؛ | ||
*'''الهدایه'''، صدوق (م.381ق.)، قم، مؤسسة الامام الهادی7، 1418ق؛ تفسیر نمونه: ناصر مکارم شیرازی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1374ش. | *'''الهدایه'''، محمد بن علی شیخ صدوق (م.381ق.)، قم، مؤسسة الامام الهادی7، 1418ق؛ تفسیر نمونه: ناصر مکارم شیرازی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1374ش. | ||