اهل حل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
R.rafiei60 (بحث | مشارکتها) جز (ایجاد پیوند) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:مواقیت حج.jpg|300px|بندانگشتی|محدوده حرم مکی]] | [[پرونده:مواقیت حج.jpg|300px|بندانگشتی|محدوده حرم مکی]] | ||
'''اهل حِلّ'''؛ به ساکنان میان میقات‌های پنج‌گانه و محدوده [[حرم]] گفته می‌شود. فقهای اسلامی برای ساکنان حل در مورد [[میقات]]، [[طواف وداع]]، انجام [[حج]] و عبور از منازل، احکام خاصی قائل هستند. میقات اهل حل منازل آنهاست البته بهتر است که از مواقیت [[احرام]] ببندند. مشهور فقیهان امامی بر آنند که انجام [[حج تمتع]] برای ساکنان مکه و پیرامون آن روا نیست. | '''اهل حِلّ'''؛ به ساکنان میان میقات‌های پنج‌گانه و محدوده [[حرم]] گفته می‌شود. فقهای اسلامی برای ساکنان حل در مورد [[میقات]]، [[طواف وداع]]، انجام [[حج]] و عبور از منازل، احکام خاصی قائل هستند. میقات اهل حل منازل آنهاست البته بهتر است که از [[مواقیت]] [[احرام]] ببندند. مشهور فقیهان امامی بر آنند که انجام [[حج تمتع]] برای ساکنان [[مکه]] و پیرامون آن روا نیست. | ||
==واژه‌شناسی== | ==واژه‌شناسی== | ||
اهل حل از دو واژه اهل به معنای ساکنان<ref>العین، ج4، ص89؛ لسان العرب، ج11، ص29، «اهل. </ref> و [[حل]] به معنای منطقه بیرون از حرم<ref>الصحاح، ج4، ص1673؛ تاج العروس، ج14، ص162، «حلل. </ref> ترکیب یافته و در اصطلاح [[فقه اسلامی]] به افرادی که میان میقات‌های پنج‌گانه و محدوده حرم ساکن باشند، اطلاق می‌شود.<ref>بدائع الصنائع، ج2، ص164؛ تبیین الحقائق، ج2، ص74؛ الفقه الاسلامی، ج3، ص502.</ref> | اهل حل از دو واژه اهل به معنای ساکنان<ref>العین، ج4، ص89؛ لسان العرب، ج11، ص29، «اهل. </ref> و [[حل]] به معنای منطقه بیرون از حرم<ref>الصحاح، ج4، ص1673؛ تاج العروس، ج14، ص162، «حلل. </ref> ترکیب یافته و در اصطلاح [[فقه اسلامی]] به افرادی که میان میقات‌های پنج‌گانه و محدوده حرم ساکن باشند، اطلاق می‌شود.<ref>بدائع الصنائع، ج2، ص164؛ تبیین الحقائق، ج2، ص74؛ الفقه الاسلامی، ج3، ص502.</ref> | ||
در منابع روایی [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، این تعبیر کمتر به چشم می‌آید. گاه نیز در معنایی متفاوت از معنای اصطلاحی به کار رفته، از جمله در روایتی از [[پیامبر(ص)]] که مقصود از اهل حل در آن، افراد غیر مُحرم هستند.<ref>مستدرک الوسائل، ج9، ص201؛ مسند احمد، ج1، ص100؛ کنز العمال، ج5، ص254.</ref> | در منابع روایی [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، این تعبیر کمتر به چشم می‌آید. گاه نیز در معنایی متفاوت از معنای اصطلاحی به کار رفته، از جمله در روایتی از [[پیامبر(ص)]] که مقصود از اهل حل در آن، افراد غیر مُحرم هستند.<ref>مستدرک الوسائل، ج9، ص201؛ مسند احمد، ج1، ص100؛ کنز العمال، ج5، ص254.</ref> | ||
فقیهان امامی نیز به پیروی از روایت‌ها، کمتر از این اصطلاح استفاده نموده و بیشتر با تعابیری چون «من منزله بین المیقات و مکه»<ref>فقه الرضا، ص216؛ الدروس، ج1، ص494.</ref> و «من کان منزله دون المیقات»<ref>الجمل و العقود، ص132؛ تحریر الاحکام، ج1، ص94؛ الدروس، ج1، ص341.</ref> از آن یاد کرده‌اند. منابع فقهی اهل سنت افزون بر چنین تعابیری، <ref>کشاف القناع، ج2، ص403؛ مواهب الجلیل، ج4، ص46؛ المحلی، ج7، ص266.</ref> | فقیهان امامی نیز به پیروی از روایت‌ها، کمتر از این اصطلاح استفاده نموده و بیشتر با تعابیری چون «من منزله بین المیقات و مکه»<ref>فقه الرضا، ص216؛ الدروس، ج1، ص494.</ref> و «من کان منزله دون المیقات»<ref>الجمل و العقود، ص132؛ تحریر الاحکام، ج1، ص94؛ الدروس، ج1، ص341.</ref> از آن یاد کرده‌اند. منابع فقهی اهل سنت افزون بر چنین تعابیری،<ref>کشاف القناع، ج2، ص403؛ مواهب الجلیل، ج4، ص46؛ المحلی، ج7، ص266.</ref> با واژگانی مانند حلّی<ref>حاشیه ابن عابدین، ج2، ص637.</ref> و اهل بستان<ref>المبسوط، ج4، ص168؛ تحفة الفقهاء، ج1، ص397؛ بدائع الصنائع، ج2، ص166.</ref> و بستانی<ref>الهدایه، ج1، ص172؛ بدائع الصنائع، ج2، ص166؛ تحفة الفقهاء، ج1، ص395.</ref> (منسوب به [[بستان بنی‌عامر]] که در این منطقه قرار دارد) این مفهوم را شناسانده‌اند. | ||
==احکام اهل حل== | ==احکام اهل حل== | ||
اهل حل، در برابر اهل حرم و آفاقی، از احکامی ویژه برخوردارند که عبارتند از: | اهل حل، در برابر اهل حرم و آفاقی، از احکامی ویژه برخوردارند که عبارتند از: | ||
===استطاعت === | ===استطاعت === | ||
به تصریح شماری از اهل سنت، [[استطاعت مالی]] (زاد و راحله) در وجوب [[حج]] بر اهل حل شرط نیست و حج بر این افراد بدون زاد و راحله نیز واجب است.<ref>المنتقی، ج2، ص269.</ref> برخی [[امامیان]]<ref>تذکرة الفقهاء، ج7، ص51؛ مسالک الافهام، ج2، ص129؛ جواهر الکلام، ج17، ص252.</ref> و [[شافعیان]]<ref>المجموع، ج7، ص89.</ref> وجود راحله (مرکب) برای ساکنان پیرامون [[مکه]] را که امکان پیمودن راه بدون سختی برای آنان فراهم باشد، شرط نمی‌دانند. | به تصریح شماری از اهل سنت، [[استطاعت مالی]] (زاد و راحله) در وجوب [[حج]] بر اهل حل شرط نیست و حج بر این افراد بدون زاد و راحله نیز واجب است.<ref>المنتقی، ج2، ص269.</ref> برخی [[امامیان]]<ref>تذکرة الفقهاء، ج7، ص51؛ مسالک الافهام، ج2، ص129؛ جواهر الکلام، ج17، ص252.</ref> و [[شافعیان]]<ref>المجموع، ج7، ص89.</ref> وجود راحله (مرکب) برای ساکنان پیرامون [[مکه]] را که امکان پیمودن راه بدون سختی برای آنان فراهم باشد، شرط نمی‌دانند. | ||
===میقات=== | ===میقات=== | ||
به باور همه فقیهان امامی<ref>النهایه، ص211؛ السرائر، ج1، ص529؛ تحریر الاحکام، ج1، ص94.</ref> و تقریبا همه اهل سنت، <ref>بدایة المجتهد، ج1، ص261؛ المجموع، ج7، ص203؛ الشرح الکبیر، ج3، ص209.</ref> | به باور همه فقیهان امامی<ref>النهایه، ص211؛ السرائر، ج1، ص529؛ تحریر الاحکام، ج1، ص94.</ref> و تقریبا همه اهل سنت،<ref>بدایة المجتهد، ج1، ص261؛ المجموع، ج7، ص203؛ الشرح الکبیر، ج3، ص209.</ref> [[میقات]] اهل حل منزل خود آنان است و البته [[احرام]] آن‌ها از میقات‌های پنج‌گانه نیز جائز بلکه برتر است.<ref>الدروس، ج1، ص494؛ مواهب الجلیل، ج4، ص49؛ العروة الوثقی، ج4، ص634.</ref> از میان [[تابعین]] و فقیهان پیشین نیز افرادی چون [[طاووس]]، [[شافعی]]، [[مالک]]، [[ابوحنیفه]]، [[احمد]] و [[ابوثور]] نیز میقات اهل حل را منزل آنان دانسته‌اند و تنها [[مجاهد]] محل احرام آنان را مکه دانسته است.<ref>المجموع، ج7، ص203؛ الشرح الکبیر، ج3، ص209.</ref> | ||
پشتوانه نظر امامیان، روایت‌های پرشمار [[امامان معصوم(ع)]] است<ref>المعتبر، ج2، ص804؛ الحدائق، ج14، ص447؛ موسوعة الامام الخوئی، ج28، ص229.</ref> که از آن جمله می‌توان به صحیحه [[معاویة بن عمار]] از [[امام صادق(ع)]]<ref>التهذیب، ج5، ص59.</ref> اشاره نمود: «من کان منزله دون الوقت الی مکة فلیحرم من منزله». | پشتوانه نظر امامیان، روایت‌های پرشمار [[امامان معصوم(ع)]] است<ref>المعتبر، ج2، ص804؛ الحدائق، ج14، ص447؛ موسوعة الامام الخوئی، ج28، ص229.</ref> که از آن جمله می‌توان به صحیحه [[معاویة بن عمار]] از [[امام صادق(ع)]]<ref>التهذیب، ج5، ص59.</ref> اشاره نمود: «من کان منزله دون الوقت الی مکة فلیحرم من منزله». | ||
دلیل اهل سنت درباره میقات اهل حلّ نیز حدیث [[ابن عباس]] از پیامبر(ص) <ref>صحیح البخاری، ج2، ص142.</ref> است که بر پایه آن، محل احرام ساکنان محدوده پیش از میقات، از سوی مکه، منزل آنان دانسته شده است: <ref>المجموع، ج7، ص194؛ الشرح الکبیر، ج3، ص209؛ مواهب الجلیل، ج4، ص41.</ref> «فمن کان دونهن فمهله من اهله». | دلیل اهل سنت درباره میقات اهل حلّ نیز حدیث [[ابن عباس]] از پیامبر(ص)<ref>صحیح البخاری، ج2، ص142.</ref> است که بر پایه آن، محل احرام ساکنان محدوده پیش از میقات، از سوی مکه، منزل آنان دانسته شده است:<ref>المجموع، ج7، ص194؛ الشرح الکبیر، ج3، ص209؛ مواهب الجلیل، ج4، ص41.</ref> «فمن کان دونهن فمهله من اهله». | ||
===عبور بدون احرام اهل حل از منازل خود=== | ===عبور بدون احرام اهل حل از منازل خود=== | ||
امامیان، <ref>المعتبر، ج2، ص804؛ الحدائق، ج14، ص447؛ المعتمد، ج3، ص297-298.</ref> | امامیان،<ref>المعتبر، ج2، ص804؛ الحدائق، ج14، ص447؛ المعتمد، ج3، ص297-298.</ref> حنبلیان،<ref>المغنی، ج3، ص220؛ کشاف القناع، ج2، ص465-466.</ref> مالکیان<ref>المدونة الکبری، ج1، ص373؛ مواهب الجلیل، ج4، ص41، 46.</ref> و شافعیان<ref>المجموع، ج7، ص203؛ فتح العزیز، ج7، ص84.</ref> به پشتوانه احادیث<ref>صحیح البخاری، ج2، ص142-143؛ التهذیب، ج5، ص59.</ref> عبور بدون احرام اهل حل از منطقه محل سکونت خود به قصد انجام [[مناسک حج]] و [[عمره]] را جایز نمی‌دانند. به تصریح برخی، این کار [[کفاره]] دارد.<ref>المدونة الکبری، ج1، ص373.</ref> البته حنفیان باور دارند که اهل حل برای انجام کارهای خود می‌توانند بدون احرام وارد مکه شوند.<ref>المبسوط، ج4، ص167، 169؛ بدائع الصنائع، ج2، ص166؛ اللباب، ج1، ص180.</ref> | ||
===وظیفه اهل حلّ در انجام حج=== | ===وظیفه اهل حلّ در انجام حج=== | ||
مشهور فقیهان امامی<ref>جواهر الکلام، ج18، ص5؛ العروة الوثقی، ج4، ص599-600.</ref> و حنفیان<ref>الاصل المعروف بالمبسوط، ج2، ص533؛ بدائع الصنائع، ج2، ص169.</ref> بر پایه آیه 196 [[سوره بقره]] بر آنند که انجام [[حج تمتع]] برای ساکنان مکه و پیرامون آن روا نیست. بر پایه برخی روایات<ref>التهذیب، ج5، ص33، 47.</ref> و به گفته حنفیان<ref>المبسوط، ج4، ص169؛ بدائع الصنائع، ج2، ص169.</ref> پیرامون مکه در این حکم به معنای فاصله میان مکه و میقات است. پس وظیفه اهل حل در انجام حج با وظیفه آفاقیان تفاوت دارد. البته امامیان فاصله 48 میل را ملاک این فاصله می‌دانند.<ref>جواهر الکلام، ج18، ص6؛ العروة الوثقی، ج4، ص599-600.</ref> | مشهور فقیهان امامی<ref>جواهر الکلام، ج18، ص5؛ العروة الوثقی، ج4، ص599-600.</ref> و حنفیان<ref>الاصل المعروف بالمبسوط، ج2، ص533؛ بدائع الصنائع، ج2، ص169.</ref> بر پایه آیه 196 [[سوره بقره]] بر آنند که انجام [[حج تمتع]] برای ساکنان مکه و پیرامون آن روا نیست. بر پایه برخی روایات<ref>التهذیب، ج5، ص33، 47.</ref> و به گفته حنفیان<ref>المبسوط، ج4، ص169؛ بدائع الصنائع، ج2، ص169.</ref> پیرامون مکه در این حکم به معنای فاصله میان مکه و میقات است. پس وظیفه اهل حل در انجام حج با وظیفه آفاقیان تفاوت دارد. البته امامیان فاصله 48 میل را ملاک این فاصله می‌دانند.<ref>جواهر الکلام، ج18، ص6؛ العروة الوثقی، ج4، ص599-600.</ref> | ||
===طواف وداع=== | ===طواف وداع=== | ||
هر چند بر پایه نظر حنفیان<ref>بدائع الصنائع، ج2، ص142؛ المغنی، ج3، ص486.</ref> و حنبلیان و برخی شافعیان<ref>الحاوی الکبیر، ج4، ص212-213.</ref> [[طواف وداع]] از [[واجبات حج]] است، به تصریح برخی، این طواف بر اهل حل واجب نیست.<ref>الاستذکار، ج4، ص212؛ بدائع الصنائع، ج2، ص142؛ المغنی، ج3، ص486.</ref> | هر چند بر پایه نظر حنفیان<ref>بدائع الصنائع، ج2، ص142؛ المغنی، ج3، ص486.</ref> و حنبلیان و برخی شافعیان<ref>الحاوی الکبیر، ج4، ص212-213.</ref> [[طواف وداع]] از [[واجبات حج]] است، به تصریح برخی، این طواف بر اهل حل واجب نیست.<ref>الاستذکار، ج4، ص212؛ بدائع الصنائع، ج2، ص142؛ المغنی، ج3، ص486.</ref> | ||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
*[http://miqat.hajj.ir/article_37692.html ادنی الحل، فصلنامه علمی ترویجی میقات حج] | *[http://miqat.hajj.ir/article_37692.html ادنی الحل، فصلنامه علمی ترویجی میقات حج] | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| خط ۳۸: | خط ۴۰: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
{{دانشنامه | {{دانشنامه | ||
| آدرس = http:// | | آدرس = http://hzrc.ac.ir/post/8103 | ||
| عنوان = اهل حل | | عنوان = اهل حل | ||
| نویسنده = حمیدرضا خراسانی | | نویسنده = حمیدرضا خراسانی | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۷: | ||
* '''العین''': خلیل (م. 175ق.) ، به کوشش مخزومی و السامرائی، دار الهجره، 1409ق | * '''العین''': خلیل (م. 175ق.) ، به کوشش مخزومی و السامرائی، دار الهجره، 1409ق | ||
* '''الفقه الاسلامی و ادلته''': وهبة الزحیلی، دمشق، دار الفکر، 1418ق | * '''الفقه الاسلامی و ادلته''': وهبة الزحیلی، دمشق، دار الفکر، 1418ق | ||
* '''فقه الرضا (علیه‌السّلام) ''': علی بن بابویه (م. 329ق.) ، مشهد، المؤتمر العالمی للامام الرضا (علیه‌السّلام)، | * '''فقه الرضا (علیه‌السّلام) ''': علی بن بابویه (م. 329ق.) ، مشهد، المؤتمر العالمی للامام الرضا (علیه‌السّلام)، 1406ق | ||
* '''کشاف القناع''': منصور البهوتی (م. 1051ق.) ، به کوشش محمد حسن، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق | * '''کشاف القناع''': منصور البهوتی (م. 1051ق.) ، به کوشش محمد حسن، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق | ||
* '''کنز العمال''': المتقی الهندی (م. 975ق.) ، به کوشش السقاء، بیروت، الرساله، 1413ق | * '''کنز العمال''': المتقی الهندی (م. 975ق.) ، به کوشش السقاء، بیروت، الرساله، 1413ق | ||
| خط ۸۹: | خط ۹۱: | ||
[[رده:میقات‌های حج]] | [[رده:میقات‌های حج]] | ||
[[رده:مقاله‌های تکمیل‌شده]] | [[رده:مقاله‌های تکمیل‌شده]] | ||
[[رده:احکام احرام]] | |||
[[رده:اقسام حج‌گزار]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۸
اهل حِلّ؛ به ساکنان میان میقات‌های پنج‌گانه و محدوده حرم گفته می‌شود. فقهای اسلامی برای ساکنان حل در مورد میقات، طواف وداع، انجام حج و عبور از منازل، احکام خاصی قائل هستند. میقات اهل حل منازل آنهاست البته بهتر است که از مواقیت احرام ببندند. مشهور فقیهان امامی بر آنند که انجام حج تمتع برای ساکنان مکه و پیرامون آن روا نیست.
واژه‌شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اهل حل از دو واژه اهل به معنای ساکنان[۱] و حل به معنای منطقه بیرون از حرم[۲] ترکیب یافته و در اصطلاح فقه اسلامی به افرادی که میان میقات‌های پنج‌گانه و محدوده حرم ساکن باشند، اطلاق می‌شود.[۳] در منابع روایی شیعه و اهل سنت، این تعبیر کمتر به چشم می‌آید. گاه نیز در معنایی متفاوت از معنای اصطلاحی به کار رفته، از جمله در روایتی از پیامبر(ص) که مقصود از اهل حل در آن، افراد غیر مُحرم هستند.[۴]
فقیهان امامی نیز به پیروی از روایت‌ها، کمتر از این اصطلاح استفاده نموده و بیشتر با تعابیری چون «من منزله بین المیقات و مکه»[۵] و «من کان منزله دون المیقات»[۶] از آن یاد کرده‌اند. منابع فقهی اهل سنت افزون بر چنین تعابیری،[۷] با واژگانی مانند حلّی[۸] و اهل بستان[۹] و بستانی[۱۰] (منسوب به بستان بنی‌عامر که در این منطقه قرار دارد) این مفهوم را شناسانده‌اند.
احکام اهل حل[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اهل حل، در برابر اهل حرم و آفاقی، از احکامی ویژه برخوردارند که عبارتند از:
استطاعت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به تصریح شماری از اهل سنت، استطاعت مالی (زاد و راحله) در وجوب حج بر اهل حل شرط نیست و حج بر این افراد بدون زاد و راحله نیز واجب است.[۱۱] برخی امامیان[۱۲] و شافعیان[۱۳] وجود راحله (مرکب) برای ساکنان پیرامون مکه را که امکان پیمودن راه بدون سختی برای آنان فراهم باشد، شرط نمی‌دانند.
میقات[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به باور همه فقیهان امامی[۱۴] و تقریبا همه اهل سنت،[۱۵] میقات اهل حل منزل خود آنان است و البته احرام آن‌ها از میقات‌های پنج‌گانه نیز جائز بلکه برتر است.[۱۶] از میان تابعین و فقیهان پیشین نیز افرادی چون طاووس، شافعی، مالک، ابوحنیفه، احمد و ابوثور نیز میقات اهل حل را منزل آنان دانسته‌اند و تنها مجاهد محل احرام آنان را مکه دانسته است.[۱۷] پشتوانه نظر امامیان، روایت‌های پرشمار امامان معصوم(ع) است[۱۸] که از آن جمله می‌توان به صحیحه معاویة بن عمار از امام صادق(ع)[۱۹] اشاره نمود: «من کان منزله دون الوقت الی مکة فلیحرم من منزله».
دلیل اهل سنت درباره میقات اهل حلّ نیز حدیث ابن عباس از پیامبر(ص)[۲۰] است که بر پایه آن، محل احرام ساکنان محدوده پیش از میقات، از سوی مکه، منزل آنان دانسته شده است:[۲۱] «فمن کان دونهن فمهله من اهله».
عبور بدون احرام اهل حل از منازل خود[ویرایش | ویرایش مبدأ]
امامیان،[۲۲] حنبلیان،[۲۳] مالکیان[۲۴] و شافعیان[۲۵] به پشتوانه احادیث[۲۶] عبور بدون احرام اهل حل از منطقه محل سکونت خود به قصد انجام مناسک حج و عمره را جایز نمی‌دانند. به تصریح برخی، این کار کفاره دارد.[۲۷] البته حنفیان باور دارند که اهل حل برای انجام کارهای خود می‌توانند بدون احرام وارد مکه شوند.[۲۸]
وظیفه اهل حلّ در انجام حج[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مشهور فقیهان امامی[۲۹] و حنفیان[۳۰] بر پایه آیه 196 سوره بقره بر آنند که انجام حج تمتع برای ساکنان مکه و پیرامون آن روا نیست. بر پایه برخی روایات[۳۱] و به گفته حنفیان[۳۲] پیرامون مکه در این حکم به معنای فاصله میان مکه و میقات است. پس وظیفه اهل حل در انجام حج با وظیفه آفاقیان تفاوت دارد. البته امامیان فاصله 48 میل را ملاک این فاصله می‌دانند.[۳۳]
طواف وداع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
هر چند بر پایه نظر حنفیان[۳۴] و حنبلیان و برخی شافعیان[۳۵] طواف وداع از واجبات حج است، به تصریح برخی، این طواف بر اهل حل واجب نیست.[۳۶]
پیوند به بیرون[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ العین، ج4، ص89؛ لسان العرب، ج11، ص29، «اهل.
- ↑ الصحاح، ج4، ص1673؛ تاج العروس، ج14، ص162، «حلل.
- ↑ بدائع الصنائع، ج2، ص164؛ تبیین الحقائق، ج2، ص74؛ الفقه الاسلامی، ج3، ص502.
- ↑ مستدرک الوسائل، ج9، ص201؛ مسند احمد، ج1، ص100؛ کنز العمال، ج5، ص254.
- ↑ فقه الرضا، ص216؛ الدروس، ج1، ص494.
- ↑ الجمل و العقود، ص132؛ تحریر الاحکام، ج1، ص94؛ الدروس، ج1، ص341.
- ↑ کشاف القناع، ج2، ص403؛ مواهب الجلیل، ج4، ص46؛ المحلی، ج7، ص266.
- ↑ حاشیه ابن عابدین، ج2، ص637.
- ↑ المبسوط، ج4، ص168؛ تحفة الفقهاء، ج1، ص397؛ بدائع الصنائع، ج2، ص166.
- ↑ الهدایه، ج1، ص172؛ بدائع الصنائع، ج2، ص166؛ تحفة الفقهاء، ج1، ص395.
- ↑ المنتقی، ج2، ص269.
- ↑ تذکرة الفقهاء، ج7، ص51؛ مسالک الافهام، ج2، ص129؛ جواهر الکلام، ج17، ص252.
- ↑ المجموع، ج7، ص89.
- ↑ النهایه، ص211؛ السرائر، ج1، ص529؛ تحریر الاحکام، ج1، ص94.
- ↑ بدایة المجتهد، ج1، ص261؛ المجموع، ج7، ص203؛ الشرح الکبیر، ج3، ص209.
- ↑ الدروس، ج1، ص494؛ مواهب الجلیل، ج4، ص49؛ العروة الوثقی، ج4، ص634.
- ↑ المجموع، ج7، ص203؛ الشرح الکبیر، ج3، ص209.
- ↑ المعتبر، ج2، ص804؛ الحدائق، ج14، ص447؛ موسوعة الامام الخوئی، ج28، ص229.
- ↑ التهذیب، ج5، ص59.
- ↑ صحیح البخاری، ج2، ص142.
- ↑ المجموع، ج7، ص194؛ الشرح الکبیر، ج3، ص209؛ مواهب الجلیل، ج4، ص41.
- ↑ المعتبر، ج2، ص804؛ الحدائق، ج14، ص447؛ المعتمد، ج3، ص297-298.
- ↑ المغنی، ج3، ص220؛ کشاف القناع، ج2، ص465-466.
- ↑ المدونة الکبری، ج1، ص373؛ مواهب الجلیل، ج4، ص41، 46.
- ↑ المجموع، ج7، ص203؛ فتح العزیز، ج7، ص84.
- ↑ صحیح البخاری، ج2، ص142-143؛ التهذیب، ج5، ص59.
- ↑ المدونة الکبری، ج1، ص373.
- ↑ المبسوط، ج4، ص167، 169؛ بدائع الصنائع، ج2، ص166؛ اللباب، ج1، ص180.
- ↑ جواهر الکلام، ج18، ص5؛ العروة الوثقی، ج4، ص599-600.
- ↑ الاصل المعروف بالمبسوط، ج2، ص533؛ بدائع الصنائع، ج2، ص169.
- ↑ التهذیب، ج5، ص33، 47.
- ↑ المبسوط، ج4، ص169؛ بدائع الصنائع، ج2، ص169.
- ↑ جواهر الکلام، ج18، ص6؛ العروة الوثقی، ج4، ص599-600.
- ↑ بدائع الصنائع، ج2، ص142؛ المغنی، ج3، ص486.
- ↑ الحاوی الکبیر، ج4، ص212-213.
- ↑ الاستذکار، ج4، ص212؛ بدائع الصنائع، ج2، ص142؛ المغنی، ج3، ص486.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل اهل حل.
- الاستذکار: ابن عبدالبر (م. 463ق.) ، به کوشش سالم عطا و محمد معوض، دار الکتب العلمیه، 2000م
- الاصل المعروف بالمبسوط: محمد بن الحسن الشیبانی (م. 189ق.) ، به کوشش ابوالوفاء، کراتشی، ادارة القرآن و العلوم الاسلامیه
- بدایة المجتهد: ابن رشد القرطبی (م. 595ق.) ، به کوشش العطار، بیروت، دار الفکر، 1415ق
- بدائع الصنائع: علاء الدین الکاسانی (م. 587ق.) ، پاکستان، المکتبة الحبیبیه، 1409ق
- تاج العروس: الزبیدی (م. 1205ق.) ، به کوشش علی شیری، بیروت، دار الفکر، 1414ق
- تبیین الحقائق: عثمان بن علی الزیلعی (م. 743ق.) ، قاهره، دار الکتب الاسلامی، 1313ق
- تحریر الاحکام الشرعیه: العلامة الحلی (م. 726ق.) ، مشهد، آل البیت
- تحفة الفقهاء: علاء الدین السمرقندی (م. 535/539ق.) ، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1414ق
- تذکرة الفقهاء: العلامة الحلی (م. 726ق.) ، قم، آل البیت، 1414ق
- تهذیب الاحکام: الطوسی (م. 460ق.) ، به کوشش موسوی و آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1365ش
- الجمل و العقود فی العبادات: الطوسی (م. 460ق.) ، مشهد، دانشگاه فردوسی، 1387ش
- جواهر الکلام: النجفی (م. 1266ق.) ، به کوشش قوچانی و دیگران، بیروت، دار احیاء التراث العربی
- حاشیة رد المحتار: ابن عابدین (م. 1252ق.) ، بیروت، دار الفکر، 1415ق
- الحاوی الکبیر: الماوردی (م 450ق.) ، به کوشش علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1414ق
- الحدائق الناضره: یوسف البحرانی (م. 1186ق.) ، به کوشش آخوندی، قم، نشر اسلامی، 1363ش
- الدروس الشرعیه: الشهید الاول (م. 786ق.) ، قم، نشر اسلامی، 1412ق
- السرائر: ابن ادریس (م. 598ق.) ، قم، نشر اسلامی، 1411ق
- الشرح الکبیر: عبدالرحمن بن قدامه (م. 682ق.) ، بیروت، دار الکتب العلمیه
- الصحاح: الجوهری (م. 393ق.) ، به کوشش العطار، بیروت، دار العلم للملایین، 1407ق
- صحیح البخاری: البخاری (م. 256ق.) ، بیروت، دار الفکر، 1401ق
- العروة الوثقی: سید محمد کاظم یزدی (م. 1337ق.) ، قم، النشر الاسلامی، 1420ق
- العین: خلیل (م. 175ق.) ، به کوشش مخزومی و السامرائی، دار الهجره، 1409ق
- الفقه الاسلامی و ادلته: وهبة الزحیلی، دمشق، دار الفکر، 1418ق
- فقه الرضا (علیه‌السّلام) : علی بن بابویه (م. 329ق.) ، مشهد، المؤتمر العالمی للامام الرضا (علیه‌السّلام)، 1406ق
- کشاف القناع: منصور البهوتی (م. 1051ق.) ، به کوشش محمد حسن، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1418ق
- کنز العمال: المتقی الهندی (م. 975ق.) ، به کوشش السقاء، بیروت، الرساله، 1413ق
- اللباب فی شرح الکتاب: عبدالغنی الغنیمی المیدانی (م. 1298ق.) ، به کوشش محمد محیی الدین، بیروت، المکتبة العلمیه
- لسان العرب: ابن منظور (م. 711ق.) ، قم، ادب الحوزه، 1405ق
- المبسوط: السرخسی (م. 483ق.) ، بیروت، دار المعرفه، 1406ق
- المجموع شرح المهذب: النووی (م. 676ق.) ، دار الفکر
- المحلی بالآثار: ابن حزم الاندلسی (م. 456ق.) ، به کوشش احمد شاکر، بیروت، دار الفکر
- المدونة الکبری: مالک بن انس (م. 179ق.) ، مصر، مطبعة السعاده
- مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام: الشهید الثانی (م. 965ق.) ، قم، معارف اسلامی، 1416ق
- مستدرک الوسائل: النوری (م. 1320ق.) ، بیروت، آل البیت، 1408ق
- مسند احمد: احمد بن حنبل (م. 241ق.) ، بیروت، دار صادر
- المعتبر: المحقق الحلی (م. 676ق.) ، مؤسسه سید الشهداء، 1363ش
- المعتمد فی شرح المناسک: محاضرات الخوئی (م. 1413ق.) ، الخلخالی، قم، مدرسة دار العلم، 1410ق
- المغنی: عبدالله بن قدامه (م. 620ق.) ، بیروت، دار الکتب العلمیه
- المنتقی شرح الموطّا: سلیمان بن خلف الباجی (م. 474ق.) ، قاهره، دار الکتاب الاسلامی
- مواهب الجلیل: الحطاب الرعینی (م. 954ق.) ، به کوشش زکریا عمیرات، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1416ق
- موسوعة الامام الخوئی (م. 1413ق.) ، قم، احیاء آثار الخوئی
- النهایه: الطوسی (م. 460ق.) ، بیروت، دار الکتاب العربی، 1400ق
- الهدایة شرح بدایة المبتدی: علی بن ابی بکر المرغینانی (م. 593ق.) ، به کوشش طلال یوسف، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1415ق.