ارکان کعبه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حج
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
هیئت [[کعبه]] به شکل مربع است و هر زاویه آن برابر یکى از جهات چهارگانه یعنی شرق، غرب، شمال و جنوب است و به هر زاویه، رکن گفته مى‌شود. پس خانه کعبه چهار رکن دارد که به نام‌های ارکان اربعه یا ارکان کعبه است. و هر کدام از این ارکان به یک نامی مشهور است.
هیئت [[کعبه]] به شکل مربع است و هر زاویه آن برابر یکى از جهات چهارگانه یعنی شرق، غرب، شمال و جنوب است و به هر زاویه، رکن گفته مى‌شود. پس خانه کعبه چهار رکن دارد که ارکان اربعه یا ارکان کعبه خوانده می‌شود و هر کدام از این ارکان به یک نامی مشهور است.
==رکن حجرالاسود==
==رکن حجرالاسود==
رکن شرقی به نام [[رکن حجرالاسود]] مشهور است و از ارکان کعبه و رکن آغاز [[طواف]] است. این رکن در جنوب شرقي [[کعبه]] واقع است.<ref>اخبار مکه، الازرقی ج1، ص65؛ التاریخ القویم، ج3، ص236؛ رحلة ابن جبير، ص 53</ref>
رکن شرقی به نام [[رکن حجرالاسود]] مشهور است و رکن آغاز [[طواف]] است. این رکن در جنوب شرقي [[کعبه]] واقع است.<ref>اخبار مکه، الازرقی ج1، ص65؛ التاریخ القویم، ج3، ص236؛ رحلة ابن جبير، ص 53</ref> اين رکن نزديک‌ترين رکن به [[باب الکعبه|درِ ورودي کعبه]] است و روبروي [[زمزم|چاه زمزم]] قرار دارد. در مقابل رکن حجرالاسود، کوه معروف [[کوه ابوقبیس|ابوقُبيس]] واقع است.<ref>احسن التقاسیم، ص72</ref>[[ملتزم]] بخشی از دیوار کعبه در نزدیکی این رکن است.
اين رکن نزديک‌ترين رکن به درب ورودي [[بیت‌الله|کعبه]] است و روبروي [[زمزم|چاه زمزم]] و در مقابل رکن حجرالاسود، کوه معروف [[کوه ابوقبیس|ابوقُبيس]] واقع است.<ref>احسن التقاسیم، ص72</ref>
==رکن عراقی==
==رکن عراقی==
رکن عراقي دومين رکن از [[ارکان کعبه]] در مسير [[طواف]]،<ref>. مراصد الاطلاع ج2، ص629؛ المسالک و الممالک، ص16.</ref> بعد از [[رکن حجرالاسود]] و قبل از [[رکن شامي]] و در سمت [[باب العمره]] است.<ref>. بهجة النفوس ج2، ص763؛ ؛ التاریخ القویم ج3، ص248؛رحله ابن بطوطه ج1، ص374.</ref>
رکن عراقي دومين رکن از [[ارکان کعبه]] در مسير [[طواف]]،<ref>. مراصد الاطلاع ج2، ص629؛ المسالک و الممالک، ص16.</ref> بعد از [[رکن حجرالاسود]] و قبل از [[رکن شامي]] و در سمت [[باب العمره]] است.<ref>. بهجة النفوس ج2، ص763؛ ؛ التاریخ القویم ج3، ص248؛رحله ابن بطوطه ج1، ص374.</ref>

نسخهٔ ‏۹ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۱

هیئت کعبه به شکل مربع است و هر زاویه آن برابر یکى از جهات چهارگانه یعنی شرق، غرب، شمال و جنوب است و به هر زاویه، رکن گفته مى‌شود. پس خانه کعبه چهار رکن دارد که ارکان اربعه یا ارکان کعبه خوانده می‌شود و هر کدام از این ارکان به یک نامی مشهور است.

رکن حجرالاسود

رکن شرقی به نام رکن حجرالاسود مشهور است و رکن آغاز طواف است. این رکن در جنوب شرقي کعبه واقع است.[۱] اين رکن نزديک‌ترين رکن به درِ ورودي کعبه است و روبروي چاه زمزم قرار دارد. در مقابل رکن حجرالاسود، کوه معروف ابوقُبيس واقع است.[۲]ملتزم بخشی از دیوار کعبه در نزدیکی این رکن است.

رکن عراقی

رکن عراقي دومين رکن از ارکان کعبه در مسير طواف،[۳] بعد از رکن حجرالاسود و قبل از رکن شامي و در سمت باب العمره است.[۴] اين رکن به سبب واقع شدن در سمت عراق و قبله اهل عراق بودن، به رکن عراقي شهرت يافته است[۵].

رکن شامی

رکن شامی سومین رکن از ارکان کعبه در مسیر طواف است.[۶] این رکن بعد از رکن عراقی و قبل از رکن یمانی در سمت باب الزیاده قرار دارد[۷].

رکن یمانی

رکن يماني بر اساس مسير طواف، پيش از حجر الاسود، به عنوان آخرين و چهارمين رکن کعبه شناخته مي‌شود.[۸]رکن در جنوب کعبه واقع شده و از اين رو به رکن جنوبي هم شهرت دارد.[۹] در روايات، از فرشته‌اي نزد رکن يماني ياد شده که کار او، آمين گفتن به دعاي مؤمنان است. نيز اين فرشته، صلوات مؤمنان بر پيامبر را، به آن حضرت مي‌رساند.[۱۰]

جستارهای وابسته

پانویس

  1. اخبار مکه، الازرقی ج1، ص65؛ التاریخ القویم، ج3، ص236؛ رحلة ابن جبير، ص 53
  2. احسن التقاسیم، ص72
  3. . مراصد الاطلاع ج2، ص629؛ المسالک و الممالک، ص16.
  4. . بهجة النفوس ج2، ص763؛ ؛ التاریخ القویم ج3، ص248؛رحله ابن بطوطه ج1، ص374.
  5. . المصباح المتهجد، ص27؛ فلاح السائل 129؛المعالم الاثیره ص129.
  6. . صبح الاعشی ج4، ص258؛ سفرنامه فرهاد میرزا، ص257 ؛ التاریخ القویم، ج3، ص247 -248.
  7. . اثارة الترغیب ج1، ص289 _ 290؛ بهجة النفوس ج2، ص763؛ رحله ابن بطوطه ج1، ص374.
  8. معجم البلدان، ج4، ص 465، رحله ابن بطوطه، ج1، ص 374، سفرنامه فرهادمیرزا، ص 375
  9. سفرنامه ناصرخسرو، ص 129، ترحال فی الجزیره العربیه، ص 176، موسوعه العتیبات المقدسه، ج2، ص 333
  10. الکافي، ج4، ص408

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله است.
  • اثارة الترغيب و التشويق الي المساجد الثلاثة و البيت العتيق، محمد بن اسحاق الخوارزمي، تحقيق محمدحسين الذهبي، مکه المکرمه، مکتبه نزار مصطفي الباز، 1418ق.
  • احسن التقاسيم في معرفة الاقاليم، محمد بن احمد المقدسي البشاری ، قاهره، مکتبه مدبولي، 1411ق.

اخبار مکه، الازرقی ج1، ص65؛

  • بهجة النفوس و الاسرار فی تاریخ دارهجره النبی المختار، عبدالله بن عبدالملک المرجاني (م.770ق.)، تحقیق محمد عبدالوهاب فضل، بيروت، دار الغرب الاسلامي، 2002م.
  • التاريخ القويم لمکه و بيت الله الکريم، محمد طاهر الكردي المکي، تحقيق عبد الملک ابن دهيش، بيروت، دار الخضر، 1420ق.
  • ترحال في الجزيرة العربية (يتضمن تاريخ مناطق الحجاز المقدسة عند المسلمين‏)، جان لوئيس بورکهارت، ترجمه صبري محمد حسن، قاهره، المرکز القومي للترجمه، 2007م.
  • رحلة ابن جبير، محمد بن احمد ابن جبير، بيروت، دار مكتبة الهلال، 1986م.
  • رحلة ابن بطوطه (تحفة النظار في غرائب الامصار و عجائب الاسفار)، محمد بن عبدالله اللواتی الطنجی، تحقيق عبدالهادي تازي، ریاض، اکاديميه المملکه المغربيه، 1417ق.
  • سفرنامه فرهاد ميرزا (هداية السبيل و کفاية الدليل)، فرهاد ميرزا معتمد الدوله، تصحيح غلام رضا طباطبايي، تهران، علمي، 1366ش.
  • سفرنامه ناصرخسرو، ناصر خسرو، تصحيح محمد دبير سياقي، تهران، زوار، 1381ش.
  • صبح الاعشي في صناعة الانشاء، احمد بن علي القلقشندي ، تحقيق محمد حسین شمس الدین، بيروت، دارالکتب العلمیه، بی تا.
  • فلاح السائل ونجاح المسائل فی عَمَلِ الْيوم و اللَّيل، علی بن موسی بن طاووس (سید بن طاووس) (م.664ق.)، قم، انتشارات الاسلامی.
  • الکافي، محمد بن يعقوب الکليني ، تحقيق علي‌اکبر غفاري، تهران، دار الکتب اسلاميه، 1363ش.
  • مراصد الاطلاع علي اسماء الامکنه و البقاع‌، صفي‌الدين عبدالمومن بن عبدالحق (م.739ق.)، تحقیق علي محمد البجاوي، بيروت، دار الجيل، 1412ق.
  • المسالک و الممالک، ابراهیم بن محمد الفارسی الاصطخری(الکرخی) (م.346ق)، تحقیق احمد بن سهل ابوزید، بیروت، دار صادر، 1927م.
  • مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، محمد بن حسن الطوسي (شيخ طوسي) ، تصحيح اسماعيل انصاري زنجاني، اعداد علي اصغر مرواريد، بيروت، فقه الشيعه، 1411ق.
  • المعالم الأثيرة في السنة و السيرة، محمد محمد حسن شراب، بيروت، دار القلم، 1411ق.
  • معجم البلدان، ياقوت بن عبدالله الحموي (م.626.ق.)، بيروت، دار صادر، 1995م.
  • موسوعه العتبات المقدسه، جعفر خليلي، بيروت، الاعلمي، 1407ق.