کاربر:Gholampour/صفحه تمرین۱
|
| کعبه |
| نام‌ها |
| بیت العتیق • بیت الله • بیت الحرام • بیت المحرم • بیت المعمور |
| ارکان |
| رکن عراقی • رکن شامی • رکن حجرالاسود • رکن یمانی |
| اجزا |
| باب الکعبه • باب التوبه • پلکان خارجی کعبه • ناودان کعبه • پرده کعبه • پرده درون کعبه • ستون‌های کعبه • پلکان داخلی کعبه • سقف کعبه • برقع • حزام • آویزه‌های کعبه • شاذروان • ملتزم • مستجار |
| پیشینه |
| بازسازی کعبه • تاریخ بازسازی درِ کعبه • مولد علی(ع) |
| متولیان |
| ابوخفاد اسدی • ابوطالب• عبدالله بن عبدالعزی • تمیم بن مر |
| مرتبط |
| طواف • حجر الاسود • حطیم • حجر اسماعیل • مقام ابراهیم • حجابت • بیت الضراح • خط آغاز طواف • کارگاه پرده‌بافی • شستشوی کعبه • ابرق • ازلام • استقسام • |
دحو الارض
مفهوم شناسی
دحوالارض واژه‌ای ترکیبی از دو کلمه دَحْو به معنای گستردن[۱] و اَرْض به معنای زمین و هرچیزی که در سمت پایین و در مقابل آسمان، است.[۲] برخی نیز ارض در این ترکیب را به معنای خشکی در مقابل دریا و کوه نه کره زمین ذکر کرده‌اند.[۳]
از نظر تاریخی
ازنظر روایات
دحوالارض که در روایات به‌طور صریح به کار رفته،[۴] اصطلاحی به معنای گستردن زمین از زیر کعبه است.[۵] برخی دیگر آن را به معنای گسترش خشکی‌ها دانسته‌اند به این صورت که سطح زمین در اول خلقت پر از آب بود که به تدریج به گودال‌ها و پستی‌ها سرازیر شد تا اینکه خشکی‌ها نمایان شدند.[۶]
در کتاب‌های آسمانی
دحوالارض در کتاب‌های آسمانی نیز ذکر شده است.
در قرآن
در قرآن به گسترش زمین (دحوالارض) اشاره شده است.[۷] آیات ۲۷-۳۳ سوره نازعات، از گسترش زمين پس از آفرينش آسمان‌ها خبر داده است و در آیه ۳۰ از تعبیر «والارض بعد ذلک دحاها» استفاده شده است.[۸] در آيه 6 سوره شمس نیز با سوگند به زمين و گستراننده توانای آن، از بسط زمين با این تعبیر «والارض وما طحاها» ياد شده است که بر اساس نظر گروهی، «طحو» در اصل «دحو» بوده «دال» تبديل به «طا» شد به معنای گستردن، راندن و در اين اينجا به معنای گستراندن است.[۹]
در تورات
در تورات نيز به دحوالارض اشاره شده است:« خدا گفت: آب‌هاي زير آسمان در يک جا جمع شود و خشکی ظاهر گردد و چنين شد و خدا خشکی را زمين ناميد و اجتماع آب‌ها را دريا ناميد و در زمين نباتات را بروياند». [۱۰]
در ادعیه
در برخی دعاها از خداوند به «داحی» (گستراننده) و از زمين به «مدحو» (گسترده شده) نام‌برده شده است.[۱۱] در نهج البلاغه نیز بیان شده: «وسکنت الارض مدحوه في لجه تياره؛ زمين به حالت گسترده در دريايی مواج و روان آرام گرفت»[۱۲] و شروع دعای دحوالارض با اين جمله است: «اللهم داحي الکعبه؛ ای خدايی که گستراننده کعبه‌ای».[۱۳]
از نظر مفسران
تاریخ و اعمال آن
پانویس
- ↑ مفردات، ص308؛ لسان العرب، ج14، ص251؛ لغت‌نامه، ج6، ص9210، «دحو».
- ↑ مفردات، ص73؛ لغت‌نامه، ج2، ص1571، «ارض»؛ فرهنگ فرزان، ص507، «زمين».
- ↑ نثر طوبي، ج1، ص17، 253؛ دروس هيئت، ج1، ص232.
- ↑ الکافي، ج4، ص198؛ علل الشرايع، ج2، ص404؛ الامالي، ص715.
- ↑ مسالک الافهام، ج2، ص77؛ ذخيرة المعاد، ج1، ق3، ص519؛ مدارک الاحکام، ج6، ص265.
- ↑ نثر طوبي، ج1، ص17؛ نمونه، ج26، ص101؛ ج27، ص43؛ زمين و آسمان، ص51-53.
- ↑ جامع البيان، ج30؛ ص29؛ التبيان، ج10، ص260؛ الکشف والبیان، ج10، ص127.
- ↑ مجمع البيان، ج10, ص660؛ تفسير السمرقندي، ج3، ص522؛ تفسير البغوي، ج4، ص444.
- ↑ التبيان، ج10، ص358؛ التفسير الکبير ج31؛ ص192؛ لسان العرب، ج15، ص4، «طحا».
- ↑ کتاب مقدس، پيدايش، 1: 9-11؛ قاموس کتاب مقدس، ص84.
- ↑ تاج العروس، ج19، ص401، «دحا».
- ↑ نهج البلاغه، خطبه91.
- ↑ اقبال الاعمال، ج2، ص28.
منابع