پرش به محتوا

موسوعه رد شبهات جلد بیست و دوم(کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''موسوعه رد شبهات جلد بیست و دوم؛ امام حسن و امام حسین (شبهات عصمت)'''، دلائل عصمت این امامان را عنوان کرده و به شبهاتی که درباره آن مطرح است پاسخ می‌دهد.
'''جلد بیست و یکم موسوعه رد شبهات،''' با عنوان فرعی '''امام حسن و امام حسین (شبهات عصمت)'''، تعدادی از شبهاتی را که درباره عصمت امام حسن(ع) و امام حسین(ع) مطرح شده است را پاسخ می‌دهد.


این کتاب به نویسندگی حسن اکبری در چهار فصل تدوین شده است.
== محتوای کتاب ==
{{جعبه اطلاعات کتاب
فصل اول و دوم کتاب به بررسی مفهوم عصمت و انواع عصمت امام در اندیشه شیعی پرداخته است. و شواهدی از قرآن و احادیثی از پیامبر در اثبات عصمت این دو امام طرح شده است. {{جعبه اطلاعات کتاب
  | تصویر = موسوعه رد شبهات جلد 22.jpg|File.png|270px|thumb|left
  | تصویر = موسوعه رد شبهات جلد 22.jpg|File.png|270px|thumb|left
  | عرض تصویر =  
  | عرض تصویر =  
خط ۳۲: خط ۳۲:
  | رده‌بندی دیویی =  
  | رده‌بندی دیویی =  
  | سایر مشخصات =  
  | سایر مشخصات =  
}}
}}<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 27- 71</ref>


==فصل اول: مفهوم شناسی و ضرورت موضوع==
===نقد شبهات عصمت امام حسن(ع)===
در این فصل نویسنده ابتدا معنای لغوی [[عصمت]]: منع، بازداشتن،...و سپس مفهوم آن را که متکلمان مسلمان براساس معنای لغوی عصمت، مصون بودن پیامبران و ائمه از گناه را بیان می‌کنند، مورد بررسی قرار می‌دهد.
در فصل سوم کتاب، به شبهاتی که در رد عصمت امام حسن در کتاب ''الامه و النص'' مطرح شده است پاسخ داده می‌شود.


==فصل دوم: بررسی عصمت در اندیشه اسلامی==
این شبهات به شرح زیر است:
این فصل، انواع عصمت امام: عصمت در شناخت معارف و احکام الهی، عصمت در شناخت مسائل شرعی، عصمت در شناخت مصالح جامعه اسلامی به منزله رهبر، عصمت در تبیین احکام شریعت و عصمت عملی مورد بررسی قرار می‌گیرد و دلایل عقلی و نقلی بر معصومیت ائمه مطرح می‌شود.


در ادامه این بخش عصمت [[امام حسن مجتبی|امام حسن]] و [[امام حسین (ع)|امام حسین]] مورد بحث قرار گرفته و ذیل آیاتی نظیر [[آیه تطهیر]] و احادیثی از [[پیامبر]] که آن‌ها را نفس خود و سرور جوانان بهشت دانسته، بر عصمت این دو امام تأکید می‌ورزد.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 27- 71</ref>
'''شیوه قتل ابن ملجم'''
 
==فصل سوم: نقد شبهات عصمت امام حسن(ع)==
در این فصل نویسنده به شبهاتی که در کتاب [[الامه و النص]] مطرح شده است پاسخ می‌دهد.
 
6 شبهه درباره عصمت امام حسن مطرح و پاسخ آن‌ها داده می‌شود:
 
'''شبهه اول: نهی حضرت علی (ع)، از مثله کردن قاتل خویش'''


نویسنده اساس این شبهه را بر اساس روایات نامعتبر دانسته<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 77-78</ref> و بنا بر بعضی از منابع این عمل را به [[عبدالله بن جعفر]] و نیز خشم برافروخته مردم در مجازات  قاتل علی (ع) مربوط می‌داند.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 80-81</ref>
نویسنده اساس این شبهه را بر اساس روایات نامعتبر دانسته<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 77-78</ref> و بنا بر بعضی از منابع این عمل را به [[عبدالله بن جعفر]] و نیز خشم برافروخته مردم در مجازات  قاتل علی (ع) مربوط می‌داند.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 80-81</ref>
خط ۵۵: خط ۴۷:
بدین ترتیب نویسنده معتقد است، عمل [[قصاص]] که با گردن زدن [[ابن ملجم]] اتفاق افتاده، و نه مثله کردن وسوزاندن وی، که اساس آن محل تردید است، دلیلی برای نداشتن عصمت امام حسن نمی‌تواند باشد.  
بدین ترتیب نویسنده معتقد است، عمل [[قصاص]] که با گردن زدن [[ابن ملجم]] اتفاق افتاده، و نه مثله کردن وسوزاندن وی، که اساس آن محل تردید است، دلیلی برای نداشتن عصمت امام حسن نمی‌تواند باشد.  


'''شبهه دوم: گریه بر خطاهای خود'''
'''گریه امام حسن بر خطاهای خود'''
 
در این قسمت به وصیت امام علی به امام حسن مبنی براین‌که «بر گناهان خود گریه کن»، اشاره شده است.
 
شبهه‌ای که مطرح شده این است که اگر امام علی به امام حسن می‌گوید از گناهان خود [[استغفار]] کند و در خلوت خود بگرید، دلیل بر عدم عصمت امام حسن خواهدبود.
 
نویسنده در پاسخ خود این مطلب را عنوان می‌کند که وصیت به صورت کلی بیان شده و تمام حاضران در جمع که سایر فرزندان امام علی نیز  بودند را شامل می‌شده است و به این معنا نبوده که امام حسن مخاطب خاص این سخنان باشد.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 82</ref>
 
مسأله دیگری که نویسنده به آن پرداخته، بیان آیاتی از قرآن است که در آن‌ها خداوند پیامبر را در دوری جستن از گناه هشدار می‌دهد و برحذر می‌دارد. بر همین اساس نویسنده این نتیجه را بیان می‌کند که طلب استغفار و گریه همیشه مستلزم ارتکاب گناه نیست و معنای استغفار برای معصوم چیزی مجزا از مفهوم استغفار برای سایر بندگان است.


همان‌طور که مسلمانان عصمت پیامبر را با آیات مذکور قبول دارند، این توصیه‌های اخلاقی برای امام حسن نیز نمی‌تواند مانع از عصمت وی باشد.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 83</ref>
امام علی به امام حسن وصیت می‌:ند که در خلوت بر گناهان خود گریه کن. گفته شده است که این توصیه به معنای عدم عصمت امام حسن است.


'''شبهه سوم: طلب مغفرت امیرالمؤمنین برای امام حسن'''
به نظر نویسنده این وصیت به صورت کلی بیان شده و امام حسن تنها مخاطب آن نیست.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 82</ref> از سوی دیگر در قرآن هم خداوند پیامبر به دوری جستن از گناه توصیه می‌کند. از این رو طلب استغفار به معنای این نیست که قبلا گناهی مرتکب شده است و معنای استغفار برای معصوم چیزی مجزا از مفهوم استغفار برای سایر بندگان است.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 83</ref>


این قسمت به عسل خوردن امام حسن از سهم [[بیت‌المال]]، بدون اجازه، اشاره دارد که امام علی(ع)، به امام حسن گفت بخاطر این عمل استغفار کن.
'''عسل خوردن از سهم بیت‌المال'''


نویسنده اصل این روایت را محل تردید می‌داند چراکه تنها در [[مناقب ابن شهرآشوب]] آمده است و به این نکته اشاره می‌کند که چرا امام علی(ع) که مظهر عدالت بود امام حسن را به‌واسطه این کار تنبیه نکرد. بنابراین نویسنده روایت را از اساس صحیح نمی‌داند.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 86-87</ref>
بنابر روایتی، یک بار امام حسن، بدون اجازه از سهم [[بیت‌المال]]،  مقداری عسل خورد و امام علی(ع) به او فرمان داد که استغفار کند. نویسنده اصل این روایت را که تنها در [[مناقب ابن شهرآشوب]] آمده است مورد تردید می‌داند.<ref>موسوعه رد شبهات(22)، ص 86-87</ref>


'''شبهه چهارم: مطلاق بودن امام حسن'''
'''مطلاق بودن امام حسن'''


این بخش به شبهه‌ای که در مورد تعدد زوجات و طلاق‌های امام حسن مطرح است، پرداخته‌است.
این بخش به شبهه‌ای که در مورد تعدد زوجات و طلاق‌های امام حسن مطرح است، پرداخته‌است.