کاربر:Salar/صفحه تمرین۲

شیعه در لغت به معنای پیروی از دیگری، فرقه، حزب و گروه است.

شیعه در اصطلاح به کسانی گفته می‌شود که اعتقاد دارند رسول خدا(ص)، علی بن ابی‌طالب را که نخستین ایمان آورنده به آن پیامبر بود، به صراحت به جانشینی خود تعیین کرد. همچنین اولاد علی(ع) نیز سزاوارترین افراد به امامت پس از پیامبر بوده و امامت میان آنان استمرار پیدا می کند؛ از این رو شیعه به کسانی گفته می‌شود که پیرو امام علی و اولاد آن حضرت باشند.

///////// ا. ابن منظور، لسان العرب، ج ۸، ص۱۸۸ و ۱۸۹. ۲. فراهیدی، العین، ج ۲، ص ۱۹۰ - ۱۹۳؛ جوهری، الصحاح، ج ۳، ص ۱۲۴۰ و ۱۲۴۱؛ مرتضی زبیدی، تاج العروس، ج ۵، ص ۴۰۵ - ۴۰۷ . فیومی، مصباح المنیر، ص۳۲۹؛ راغب اصفهانی، مفردات، ص ۲۷۱ و ۲۷۲ شیعه و برخی مشتقات این ریشه بیش از ده بار در قرآن به کار رفته که در همه موارد معنای لغوی آن مراد است (ر.ک: مریم: ۶۹، قصص ا و ۲۸؛ سبا: ۵۴)؛ چنان که حضرت ابراهیم شیعه حضرت نوح را معرفی شده است لإبراهيم. .۴ ابن حزم اندلسی، الفصل، ج ۲، ص ۱۱۳ ۵. شهرستانی، الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۱۷؛ نوبختی، فرق الشیعة، ص۱۷. ۶ ر.ک: رضوانی، شیعه شناسی، ج ۱، ص۳۷. وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ // فصل اول کلیات و مفاهیم ۲۳ حقانیت او در امامت و خلافت باور داشته و به دلیل نص جلی یا خفی) و وصیت، بــه امامت علی از اعتقاد دارند و همواره آن را در خاندان و فرزندان او استوار میدانند. علامه طباطبایی نیز شیعیان را کسانی میداند که جانشینی پیامبر اکرم را حق اختصاصی خانواده رسالت میدانند و در معارف اسلام پیرو مکتب اهل بیت بر این اساس، میتوان مؤلفه هایی چون اعتقاد به وجوب و وجود امامت در هـر زمان، اعتقاد به وجود نص بر امامت امامان و وجوب عصمت برای آنان و همچنین باور به تداوم امامت در فرزندان امام حسین تا امام عصر را در تعریف شیعه گنجاند؛ البته در صورتی که صرف اعتقاد به امامت مراد باشد چنین تعریفی، افزون بر شیعه اثناعشریه، فرقه هایی چون کیسانیه زیدیه و اسماعیلیه را نیز شامل میشود. با توجه به اینکه محور تفکر ،شیعی در همه فرقه های ،آن امامت است، دانشمندان کلامی متقدم، از شیعه به امامیه یاد کرده.اند در این نگاه امامیه کسانی هستند که پس از رحلت پیامبر و به سفارش آن ،حضرت از امام منصوب پیروی میکنند. ۴ برخی نیز امامیه را از فرقه های فرعی تر شیعه دانسته اند در این نگاه، شیعه بـه سـه فرقه غالیه، رافضه و زیدیه تقسیم شده که ،امامیه با رافضه یکسان دانسته شده است. در نگاهی دیگر شیعه و رافضه دو نام برای یک فرقه دانسته شده کـه خـود بــه فرقه های کوچکتری چون ،امامیه ،کیسانیه ،زیدیه اسماعیلیه و غالیان تقسیم می شود و هر یک از این فرقه ها نیز شاخه های فرعی تری پیدا میکند ۱ شهرستانی الملل و النحل، ج ۱، ص ۱۴۶ و ۱۴۷ طباطبایی، شیعه در اسلام ص ۲۵ و ۲۶ تک مفید اوائل المقالات، ص ۳۸ ۴ همان، ص ۴۶؛ ابوالحسن اشعری مقالات الاسلاميين، ج ۱، ص ۵

ل مقالات الاسلاميين، ج ۱، ص ۵ - ۱۶۵ ،ملطی، التنبيه والرد، ص ۱۸ ،امین ضحی الاسلام، ج ۳، ص ۱۵۴ بغدادی، الفرق بين الفرق ص ۲۳ اسفراینی التبصير في الدين ص ۲۷؛ الملل والنحل، ج ۱، ص ۱۷۰ cs Scanned with CamScanner

/////////////////

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب حج در اندیشه اسلامی، علی قاضی عسکر. بخش «مزدلفه»، ص277-301. است.

• قرآن کریم.
• اخبار مکه، ازرقی، محمد بن عبدالله.
• الایضاح، نیشابوری، فضل بن شاذان.
• سلسلة ینابیع الفقهیة، مروارید، علی‌اصغر.
• شرایع الاسلام، محقق حلی، جعفر بن حسن هذلى.
• شفاء الغرام باخبار البلد الحرام، التقی الفاسی.
• صحاح اللغة، جوهری، بیروت، ١۴٠۴ ه‌. ق.
• علل الشّرایع، صدوق، محمد بن على.
• فرهنگ جامع الفبایی تاریخ و جغرافیای مکه و مدینه، مجتبی تونه‌ای، قم، مشهور، 1390ش.
• قاموس الحج و العمره، أحمد عبد الغفور عطار.
• قرب الاسناد، ابوالعباس حمیری، عبدالله بن جعفر.
• القری لقاصد‌ ام القری، محب‌الدین طبری، أحمد بن عبد الله.
• الکافی، محمد بن یعقوب الکلینی، تصحیح: علی اکبر الغفاری، تهران، دار الکتب الاسلامیة.
• مجمع‌البحرین، طریحی، تهران - ١۴٠٨ ه‌. ق.
• مرآةالحرمین، إبراهيم رفعت باشا، دارالمعرفه - بیروت.
• مستدرک الوسائل، نوری طبرسی، حسین.
• معجم البلدان، یاقوت بن عبدالله الحموی، بیروت، دار صادر، ١٣٩٧ه. ق - ١٩٧٧م.
• ملء العيبه، ابن رشيد الفهرى.
• وسائل الشیعة، محمد بن الحسن (الحر العاملی)، ط ١، قم، مؤسسة آل البیت (علیهم‌السّلام) لاحیاء التراث، ١4١٢ه. ق.

منابع

این مقاله برگرفته از کتاب آثار اسلامی مکه و مدينه، رسول جعفریان. بخش «مسجد جن»، ج1، ص137-138، است.

• قرآن کریم.

///////////////////////////////////

عرب‌های پیش از اسلام

یکی از آیین‌های عرب‌های پیش از اسلام، حج بود. با توافق همه قبایل، افزون بر ماه رجب، سه ماه پیاپی ذی‌قعده، ذی‌حجه و محرم ماه حرام شمرده می‌شد و در آن‌ها از نبرد و غارت پرهیز می‌کردند. این امر امنیت حاجیان را فراهم می‌کرد و به کاروان‌های بازرگانی نیز اجازه می‌داد راهی بازارهای پیرامون مکه شوند.تیره‌های قریش مناصب عمومی مکه و منصب‌های حج و حرم از قبیل سقایت و حجابت را در اختیار داشتند.

فَاِذَا اَفَضتُم مِن عَرَفَاتٍ فَاذکُرُوا اللهَ عِندَ المَشعَرِ الحَرَامِ* ثُمَّ اَفِیضُوا مِن حَیثُ اَفَاضَ النَّاسُ وَاستَغفِرُوا اللهَ اِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ.

سوره بقره، آیات 198-199.

دعوت به اسلام در ایام حج

در موسم حج بازارهای مشهور عکاظ، مجنّه و ذو المجاز در نزدیکی مکه برپا می‌شدند و مکه میزبان جمعیتی انبوه از بازرگانان و زائران سراسر شبه جزیره بودند. بدین‌ترتیب موسم حج فرصتی برای تبلیغ اسلام در میان زائران بود. گسترش اسلام به خارج از مکه از همین راه انجام شد. پیامبر در سال ۱۱ بعثت در ایام حج با تعدادی از مردم یثرب دیدار کرد. آنان اسلام آوردند و به یثرب بازگشتند. سال دوازدهم بعثت ۱۲ تن از مردم یثرب در ایام حج با پیامبر دیدار و با او بیعت کردند (بیعت عقبه اول). در سال سیزدهم بعثت ۷۵ نفر از مردم یثرب به حج آمدند و با پیامبر بیعت کردند (بیعت عقبه دوم) و از او دعوت کردند به یثرب بیاید.

منابع

• تاج العروس: الزبیدی (درگذشت ۱۲۰۵ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۴ق
• الاعلام: خیر الدین زرکلی، بیروت،‌دار العلم للملایین، چاپ هشتم، ۱۹۸۹م.
• المعارف: ابن قتیبه (درگذشت ۲۷۶ق.)، به کوشش ثروت عکاشه، قم، شریف رضی، ۱۳۷۳ش
• الاصابه: ابن حجر العسقلانی (درگذشت ۸۵۲ق.)، به کوشش علی محمد و دیگران، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۵ق
• عمدة القاری: العینی (درگذشت ۸۵۵ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی
• فتح المغیث شرح الفیة الحدیث: محمد بن عبدالرحمان سخاوی، بیروت، چاپ صلاح محمد محمد عویضه، ۱۴۱۷ق.
• امتاع الاسماع: المقریزی (درگذشت ۸۴۵ق.)، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۲۰ق
• تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر: الذهبی (درگذشت ۷۴۸ق.)، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۱۰ق
• «اسرائیلیات»: فرامرز حاج منوچهری، وبگاه دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، تاریخ درج مطلب: ۹۳ خرداد ۱۳۹۹ش، تاریخ بازدید: ۲۵ مرداد ۱۴۰۲ش.
• من حیاة الخلیفة عمر: عبدالرحمن احمد البکری، الارشاد، بیروت، ۲۰۰۵م.
• الطبقات الکبری: ابن سعد (درگذشت ۲۳۰ق.)، بیروت، دار صادر، بی‌تا.
• السنن الکبری: البیهقی (درگذشت ۴۵۸ق.)، بیروت، دار الفکر، بی‌تا.
• الکامل فی التاریخ: ابن اثیر علی بن محمد الجزری (درگذشت ۶۳۰ق.)، بیروت، دار صادر، ۱۳۸۵ق.
• طرائف المقال: سید علی بروجردی، به کوشش رجایی، قم، مکتبة النجفی، ۱۴۱۰ق.
• مستدرکات علم رجال الحدیث: علی نمازی، تهران، ۱۴۱۵ق.
• الثقات: ابن حبان (درگذشت ۳۵۴ق.)، الکتب الثقافیه، ۱۳۹۳ق.
• سیر اعلام النبلاء: الذهبی (درگذشت ۷۴۸ق.)، به کوشش گروهی از محققان، بیروت، الرساله، ۱۴۱۳ق.
• البدایة و النهایه: ابن کثیر (درگذشت ۷۷۴ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ق.
• اضواء علی‌ السنة المحمدیه: محمود ابوریه (درگذشت ۱۳۸۵ق.)، دار الکتاب الاسلامی، بی‌تا.
• اضواء علی الصحیحین: محمد صادق النجمی، ترجمه: کمالی، قم، المعارف الاسلامیه، ۱۴۱۹ق.
• صحیح البخاری: البخاری (درگذشت ۲۵۶ق.)، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۱ق.