ارکان کعبه

ارکان کعبه، گوشه‌های چهارگانه این بنا است که هر یک در برابر یکی از جهات چهارگانه یعنی شرق، غرب، شمال و جنوب قرار گرفته است. به هر یک از گوشه‌ها، رکن گفته می‌شود که عبارتند از: رکن حجرالاسود (شرقی)، رکن شامی (غربی)، رکن عراقی (شمالی) و رکن یمانی (جنوبی).

نمای کلی

کعبه، بنایی چهارگوش است و چهار زاویه دارد که هر یک را رکن و مجموع آن‌ها را ارکان کعبه می‌خوانند.

هر یک از این رکن‌ها نام‌های دیگری هم دارد. برای نمونه هر رکن را به نام سرزمینی که در جهت آن قرار گرفته می خوانند: رکن عراقی، شامی، یمانی.

ارکان کعبه در جانمایی برخی از آداب و مناسک حج کاربرد دارد. از جمله رکن حجرالاسود خط ابتدا و انتهای طواف است.

رکن حجرالاسود

نوشتار اصلی: رکن حجرالاسود

رکن شرقی به نام رکن حجرالاسود مشهور است و رکن آغاز طواف است. این رکن در جنوب شرقی کعبه واقع است. این رکن نزدیک‌ترین رکن به درِ ورودی کعبه است و روبروی چاه زمزم قرار دارد. در مقابل رکن حجرالاسود، کوه معروف ابوقُبیس واقع است.ملتزم بخشی از دیوار کعبه در نزدیکی این رکن است.

رکن عراقی

نوشتار اصلی: رکن عراقی

رکن عراقی دومین رکن از ارکان کعبه در مسیر طواف، بعد از رکن حجرالاسود و قبل از رکن شامی و در سمت باب العمره است. این رکن به سبب واقع شدن در سمت عراق و قبله اهل عراق بودن، به رکن عراقی شهرت یافته است.

رکن شامی

نوشتار اصلی: رکن شامی

رکن شامی سومین رکن از ارکان کعبه در مسیر طواف است. این رکن بعد از رکن عراقی و قبل از رکن یمانی در سمت باب الزیاده قرار دارد.

رکن یمانی

نوشتار اصلی: رکن یمانی

رکن یمانی بر اساس مسیر طواف، پیش از حجر الاسود، به عنوان آخرین و چهارمین رکن کعبه شناخته می‌شود.رکن در جنوب کعبه واقع شده و از این رو به رکن جنوبی هم شهرت دارد. در روایات، از فرشته‌ای نزد رکن یمانی یاد شده که کار او، آمین گفتن به دعای مؤمنان است. نیز این فرشته، صلوات مؤمنان بر پیامبر را، به آن حضرت می‌رساند.مستجار، قسمتی از دیوار کعبه در نزدیکی این رکن است.

منابع

این مقاله برگرفته از مقاله است.

• اثارة الترغیب و التشویق الی المساجد الثلاثة و البیت العتیق، محمد بن اسحاق الخوارزمی، تحقیق محمدحسین الذهبی، مکه المکرمه، مکتبه نزار مصطفی الباز، ۱۴۱۸ق.
• احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، محمد بن احمد المقدسی البشاری ، قاهره، مکتبه مدبولی، ۱۴۱۱ق.

اخبار مکه، الازرقی ج۱، ص۶۵؛

• بهجة النفوس و الاسرار فی تاریخ دارهجره النبی المختار، عبدالله بن عبدالملک المرجانی (م.۷۷۰ق.)، تحقیق محمد عبدالوهاب فضل، بیروت، دار الغرب الاسلامی، ۲۰۰۲م.
• التاریخ القویم لمکه و بیت الله الکریم، محمد طاهر الکردی المکی، تحقیق عبد الملک ابن دهیش، بیروت، دار الخضر، ۱۴۲۰ق.
• ترحال فی الجزیرة العربیة (یتضمن تاریخ مناطق الحجاز المقدسة عند المسلمین‏)، جان لوئیس بورکهارت، ترجمه صبری محمد حسن، قاهره، المرکز القومی للترجمه، ۲۰۰۷م.
• رحلة ابن جبیر، محمد بن احمد ابن جبیر، بیروت، دار مکتبة الهلال، ۱۹۸۶م.
• رحلة ابن بطوطه (تحفة النظار فی غرائب الامصار و عجائب الاسفار)، محمد بن عبدالله اللواتی الطنجی، تحقیق عبدالهادی تازی، ریاض، اکادیمیه المملکه المغربیه، ۱۴۱۷ق.
• سفرنامه فرهاد میرزا (هدایة السبیل و کفایة الدلیل)، فرهاد میرزا معتمد الدوله، تصحیح غلام رضا طباطبایی، تهران، علمی، ۱۳۶۶ش.
• سفرنامه ناصرخسرو، ناصر خسرو، تصحیح محمد دبیر سیاقی، تهران، زوار، ۱۳۸۱ش.
• صبح الاعشی فی صناعة الانشاء، احمد بن علی القلقشندی ، تحقیق محمد حسین شمس الدین، بیروت، دارالکتب العلمیه، بی تا.
• فلاح السائل ونجاح المسائل فی عَمَلِ الْیوم و اللَّیل، علی بن موسی بن طاووس (سید بن طاووس) (م.۶۶۴ق.)، قم، انتشارات الاسلامی.
• مرآة الحرمین، ابراهیم رفعت پاشا، قاهره، دارالکتب العلمیه، ۱۹۲۵م.
• الکافی، محمد بن یعقوب الکلینی ، تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، دار الکتب اسلامیه، ۱۳۶۳ش.
• مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه و البقاع‌، صفی‌الدین عبدالمومن بن عبدالحق (م.۷۳۹ق.)، تحقیق علی محمد البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق.
• المسالک و الممالک، ابراهیم بن محمد الفارسی الاصطخری(الکرخی) (م.۳۴۶ق)، تحقیق احمد بن سهل ابوزید، بیروت، دار صادر، ۱۹۲۷م.
• مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، محمد بن حسن الطوسی (شیخ طوسی) ، تصحیح اسماعیل انصاری زنجانی، اعداد علی اصغر مروارید، بیروت، فقه الشیعه، ۱۴۱۱ق.
• المعالم الأثیرة فی السنة و السیرة، محمد محمد حسن شراب، بیروت، دار القلم، ۱۴۱۱ق.
• معجم البلدان، یاقوت بن عبدالله الحموی (م.۶۲۶.ق.)، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م.
• موسوعه العتبات المقدسه، جعفر خلیلی، بیروت، الاعلمی، ۱۴۰۷ق.