الاخبار الغریبه: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''الَاخبارُ الغریبة فی ما وَقَعَ بِطیبَةِ الحَبیبَه'''، کتابی در تاریخ [[مدینه]]، نوشته جعفر بن حسین موسوی مدنی (1342ق). نویسنده کتاب تاریخ‌نگار و خوشنویسی اهل مدینه بوده است. وی در این کتاب رویدادهای مدینه در قرن ۱۲ق، ازجمله اختلاف‌ها و درگیری‌های میان گروه‌های مختلف در این شهر را به صورت مختصر گزراش کرده است. اهمیت کتاب به جهت آن است که در تألیف آن از قصاید و اشعار محلی و منابع تاریخی دست اول استفاده شده است. هم‌اکنون چهار نسخه از این کتاب در دست است. | ||
==موضوع کتاب== | ==موضوع کتاب== | ||
الَاخبارُ الغریبة فی ما وَقَعَ بِطیبَةِ الحَبیبَه، از کتاب‌های مختصر در تاریخ [[مدینه]] و شامل گزارش‌هایی از رویدادهای شگفت تاریخی‌اجتماعی مدینه در سده 12ق است. این رویدادها با عنوان «فتنه» به معنای شورش، درگیری و زد و خورد آمده‌اند. | |||
==نویسنده== | ==نویسنده== | ||
{{اصلی|جعفر بن حسین موسوی}} | |||
سیدجعفر بن حسین بن یحیی بن ابراهیم بن هاشم موسوی مدنی از تاریخ‌نگاران و خوشنویسان مدنی سده 12 و 13ق است. او در [[مدینه]] زاده شد و همان جا وفات یافت.<ref>الاعلام، ج2، ص124.</ref> یکی از نقشه‌های [[مسجدالحرام]] را او طراحی کرده است.<ref>الاعلام، ج2، ص124.</ref> کار اصلی وی خوشنویسی و کتابت نسخه‌های خطی بود و در حاشیه کتاب‌هایی که دستنویس می‌کرد، تعلیقات و پی‌نوشت‌هایی می‌افزود و از این راه به نشر و تبلیغ دانسته‌هایش می‌پرداخت. ریشه خاندان وی، بیت هاشم، به سیدهاشم بن ابراهیم موسوی رومی حساوی، از کار‌گزاران دولت [[حکومت عثمانی|عثمانی]]، می‌رسد. هاشم در محاکم قضایی به منشی‌گری می‌پرداخته است.<ref>تحفة المحبین، ص487.</ref> سیدجعفر به تاریخ مدینه توجهی ویژه می‌نمود و از آن‌جا که خطی زیبا داشت، آثاری چند از کتب تاریخ مدینه را کتابت کرد و بر آن‌ها یادداشت‌هایی افزود.<ref>الاعلام، ج2، ص124؛ المدینة المنورة فی مئة مخطوط، ص36.</ref> | |||
==انگیزه تألیف== | ==انگیزه تألیف== | ||
[[مدینه]] در سده 12ق به سبب ظهور جنبش‌های گوناگون در جهان اسلام و برخورداری از مرکزیت معنوی‌سیاسی، و نیز هجرت دانشوران به آن سرزمین و شکل‌گیری اختلاف شهروندانش با کار‌گزاران عثمانی، اهمیتی خاص یافت.<ref>الاخبار الغریبه، ص9، «مقدمه».</ref> نویسنده در چنین وضعیتی به گزارش رویدادهای مدینه پرداخته است. در بررسی رخدادهای تاریخ مدینه در الاخبار الغریبه، برخی از فتنه‌ها با تفصیل و توجه بیشتر، همراه اسناد و اشعار بیان شده و برخی بدون جزئیات آمده است. نویسنده عهده‌دار بیان فتنه‌ها و رویدادهای سهمگین میان سال‌های 1111 تا 1203ق (ص8) است و جز سه فتنه اصلی، به درگیری‌های کم‌دامنه‌تر نیز پرداخته است. بسیاری از مطالب الاخبار الغریبه، برگرفته از رساله عبدالرحمن بن حسین انصاری | [[مدینه]] در سده 12ق به سبب ظهور جنبش‌های گوناگون در جهان اسلام و برخورداری از مرکزیت معنوی‌سیاسی، و نیز هجرت دانشوران به آن سرزمین و شکل‌گیری اختلاف شهروندانش با کار‌گزاران عثمانی، اهمیتی خاص یافت.<ref>الاخبار الغریبه، ص9، «مقدمه».</ref> نویسنده در چنین وضعیتی به گزارش رویدادهای مدینه پرداخته است. در بررسی رخدادهای تاریخ مدینه در الاخبار الغریبه، برخی از فتنه‌ها با تفصیل و توجه بیشتر، همراه اسناد و اشعار بیان شده و برخی بدون جزئیات آمده است. نویسنده عهده‌دار بیان فتنه‌ها و رویدادهای سهمگین میان سال‌های 1111 تا 1203ق (ص8) است و جز سه فتنه اصلی، به درگیری‌های کم‌دامنه‌تر نیز پرداخته است. بسیاری از مطالب الاخبار الغریبه، برگرفته از [[رساله عبدالرحمن بن حسین انصاری]]، دانشور و سخنور سده 13ق در تاریخ حوادث است.<ref>المدینة المنورة فی مئة مخطوط، ص36.</ref><br /> | ||
از رخدادهای مهم این دوره، فتنه دوران شیخ ایوب آغا میان [[اغوات|اَغَوات]] (خادمان حرم) و مردم مدینه در 1134ق است که در آن سید برزنجی معروف به «مظلوم» کشته شد.<ref>خلاصة الکلام، ص173-174.</ref> (ص28ـ30) نویسنده شرح احوال و نسب خاندان برزنجی را از کتاب زینی دحلان به نام | از رخدادهای مهم این دوره، فتنه دوران [[شیخ ایوب آغا]] میان [[اغوات|اَغَوات]] (خادمان حرم) و مردم مدینه در 1134ق است که در آن [[سید برزنجی]] معروف به «مظلوم» کشته شد.<ref>خلاصة الکلام، ص173-174.</ref> (ص28ـ30) نویسنده شرح احوال و نسب [[خاندان برزنجی]] را از کتاب [[زینی دحلان]] به نام ا[[سنی المطالب]] آورده است. (ص30) رویداد دیگر، فتنه [[بشیر آغا]] میان اغوات و اهل مدینه در سال 1148ق است که 45 روز ادامه یافت. (ص34)<br /> | ||
از دیگر رخدادهای مهم مدینه، آشوبی است که میان نظامیان [[حکومت عثمانی|عثمانی]] و اغوات روی داد. (ص61ـ63) رخداد دیگر فتنه عبدالرحمن آغای بزرگ در سال 1155ق. است که به سبب برانگیختن وحشت و ترس و اضطراب عمومی، به فتنه کابوس شهرت یافت. (ص38) | از دیگر رخدادهای مهم مدینه، آشوبی است که میان نظامیان [[حکومت عثمانی|عثمانی]] و اغوات روی داد. (ص61ـ63) رخداد دیگر فتنه [[عبدالرحمن آغای بزرگ]] در سال 1155ق. است که به سبب برانگیختن وحشت و ترس و اضطراب عمومی، به [[فتنه کابوس]] شهرت یافت. (ص38) | ||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
نویسنده پس از گزارش یکی از این فتنه‌های عمومی که میان اهل [[مدینه]] و بنی‌‌علی در سال 1111ق رخ داد،(ص20ـ21) به معرفی متولیان [[اغوات|اَغَواتی]] و [[مشیخة الحرم|مَشیخةُ الحرم]] پرداخته و گفته است که در پی این رویداد، منصب [[شیخ الحرم|شیخ الحرمی]] به حافظ محمد آغا رسید و در روزگار او رخداد شگفت شَمامه در سال 1118ق اتفاق افتاد. این واقعه مربوط به آویزه طلایی اهدایی شاه سلطان حسین صفوی (حک: 1105ـ1135ق) بود که می‌خواستند آن را بر حجره مطهر ضریح نبوی نصب کنند. سه تن از اغوات با هم تبانی کردند تا این آویزه ارزشمند را از آن‌جا به سرقت ببرند و آن را تکه تکه کرده، به بازرگانی هندی بفروشند. خبر این سرقت و توطئه به دولت [[حکومت عثمانی|عثمانی]] رسید و شیخ حرم برکنار شد.(ص20ـ21)<br /> | نویسنده پس از گزارش یکی از این فتنه‌های عمومی که میان اهل [[مدینه]] و [[بنی‌‌علی]] در سال 1111ق رخ داد،(ص20ـ21) به معرفی متولیان [[اغوات|اَغَواتی]] و [[مشیخة الحرم|مَشیخةُ الحرم]] پرداخته و گفته است که در پی این رویداد، منصب [[شیخ الحرم|شیخ الحرمی]] به [[حافظ محمد آغا]] رسید و در روزگار او رخداد شگفت [[شمامه|شَمامه]] در سال 1118ق اتفاق افتاد. این واقعه مربوط به آویزه طلایی اهدایی شاه سلطان حسین صفوی (حک: 1105ـ1135ق) بود که می‌خواستند آن را بر حجره مطهر ضریح نبوی نصب کنند. سه تن از اغوات با هم تبانی کردند تا این آویزه ارزشمند را از آن‌جا به سرقت ببرند و آن را تکه تکه کرده، به بازرگانی هندی بفروشند. خبر این سرقت و توطئه به دولت [[حکومت عثمانی|عثمانی]] رسید و شیخ حرم برکنار شد.(ص20ـ21)<br /> | ||
برخی از این فتنه‌ها عمومی بوده و همه مردم مدینه را فراگرفته است؛ | برخی از این فتنه‌ها عمومی بوده و همه مردم [[مدینه]] را فراگرفته است؛ ازجمله [[فتنه دوس]] در سال 1189ق.(ص70) در مجموع، هفت فتنه و درگیری داخلی که در سال‌های گوناگون رخ داده، در این کتاب معرفی شده است. (ص58ـ95) تاریخ نظامی و سیاسی مدینه و کشمکش و اختلاف میان گروه‌ها، نه تنها در این گزارش‌ها، بلکه در فرهنگ عمومی و اشعار و قصاید آمده و نویسنده در پایان گزارش هر رویداد، اشعاری در وصف آن رخداد آورده است.<br />این شعرها سروده شاعران محلی است که این رخدادها را شاهد بودند و آن‌ها را به سبب آثار و پیامدهای تاریخی، به نظم کشیدند و از این راه خاطرات قومی و حافظه تاریخی خود را از نابودی در امان داشتند.(نک: ص71ـ72، 96) رخدادهای یاد شده میان همگان معروف بوده و نویسنده آن‌ها را بر پایه شنیده‌ها و دیده‌های خود ثبت کرده است. اعتبار گزارش‌های کتاب حاضر را می‌توان در مقایسه با اخبار کتاب [[خلاصة الکلام]] نوشته [[زینی دحلان|زینی دَحلان]] که از منابع دست اول این‌گونه اخبار است، سنجید.<ref>نک: خلاصة الکلام، ص173، 215-231.</ref> | ||
==منابع کتاب== | ==منابع کتاب== | ||
منابع االاخبار الغریبه، افزون بر قصاید و اشعار محلی، مآخذ تاریخی دست اول در تاریخ [[مدینه|مدینه‌اند]]؛ از جمله [[تحفة المحبین و الاصحاب]] نوشته عبدالرحمن انصاری (ص27)، [[خلاصة الکلام]] (ص28) و قصیده‌ای از | منابع االاخبار الغریبه، افزون بر قصاید و اشعار محلی، مآخذ تاریخی دست اول در تاریخ [[مدینه|مدینه‌اند]]؛ از جمله [[تحفة المحبین و الاصحاب]] نوشته [[عبدالرحمن انصاری]] (ص27)، [[خلاصة الکلام]] (ص28) و قصیده‌ای از ع[[مر بن عبدالسلام داغستانی]] نویسنده [[تحفة الدهر]]. (ص97) نویسنده اطلاعاتی سودمند درباره [[شیخ الحرم|مشایخ حرم]] (ص20) و آگاهی‌هایی دست اول از [[اغوات|اَغَوات]] و عملکردشان (ص28) و کار‌گزاران [[حکومت عثمانی|عثمانی]] ارائه داده است. (ص29) | ||
==نسخه‌شناسی== | ==نسخه‌شناسی== | ||
نسخهٔ ۱۴ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۳۵
الَاخبارُ الغریبة فی ما وَقَعَ بِطیبَةِ الحَبیبَه، کتابی در تاریخ مدینه، نوشته جعفر بن حسین موسوی مدنی (1342ق). نویسنده کتاب تاریخ‌نگار و خوشنویسی اهل مدینه بوده است. وی در این کتاب رویدادهای مدینه در قرن ۱۲ق، ازجمله اختلاف‌ها و درگیری‌های میان گروه‌های مختلف در این شهر را به صورت مختصر گزراش کرده است. اهمیت کتاب به جهت آن است که در تألیف آن از قصاید و اشعار محلی و منابع تاریخی دست اول استفاده شده است. هم‌اکنون چهار نسخه از این کتاب در دست است.
موضوع کتاب
الَاخبارُ الغریبة فی ما وَقَعَ بِطیبَةِ الحَبیبَه، از کتاب‌های مختصر در تاریخ مدینه و شامل گزارش‌هایی از رویدادهای شگفت تاریخی‌اجتماعی مدینه در سده 12ق است. این رویدادها با عنوان «فتنه» به معنای شورش، درگیری و زد و خورد آمده‌اند.
نویسنده
سیدجعفر بن حسین بن یحیی بن ابراهیم بن هاشم موسوی مدنی از تاریخ‌نگاران و خوشنویسان مدنی سده 12 و 13ق است. او در مدینه زاده شد و همان جا وفات یافت.[۱] یکی از نقشه‌های مسجدالحرام را او طراحی کرده است.[۲] کار اصلی وی خوشنویسی و کتابت نسخه‌های خطی بود و در حاشیه کتاب‌هایی که دستنویس می‌کرد، تعلیقات و پی‌نوشت‌هایی می‌افزود و از این راه به نشر و تبلیغ دانسته‌هایش می‌پرداخت. ریشه خاندان وی، بیت هاشم، به سیدهاشم بن ابراهیم موسوی رومی حساوی، از کار‌گزاران دولت عثمانی، می‌رسد. هاشم در محاکم قضایی به منشی‌گری می‌پرداخته است.[۳] سیدجعفر به تاریخ مدینه توجهی ویژه می‌نمود و از آن‌جا که خطی زیبا داشت، آثاری چند از کتب تاریخ مدینه را کتابت کرد و بر آن‌ها یادداشت‌هایی افزود.[۴]
انگیزه تألیف
مدینه در سده 12ق به سبب ظهور جنبش‌های گوناگون در جهان اسلام و برخورداری از مرکزیت معنوی‌سیاسی، و نیز هجرت دانشوران به آن سرزمین و شکل‌گیری اختلاف شهروندانش با کار‌گزاران عثمانی، اهمیتی خاص یافت.[۵] نویسنده در چنین وضعیتی به گزارش رویدادهای مدینه پرداخته است. در بررسی رخدادهای تاریخ مدینه در الاخبار الغریبه، برخی از فتنه‌ها با تفصیل و توجه بیشتر، همراه اسناد و اشعار بیان شده و برخی بدون جزئیات آمده است. نویسنده عهده‌دار بیان فتنه‌ها و رویدادهای سهمگین میان سال‌های 1111 تا 1203ق (ص8) است و جز سه فتنه اصلی، به درگیری‌های کم‌دامنه‌تر نیز پرداخته است. بسیاری از مطالب الاخبار الغریبه، برگرفته از رساله عبدالرحمن بن حسین انصاری، دانشور و سخنور سده 13ق در تاریخ حوادث است.[۶]
از رخدادهای مهم این دوره، فتنه دوران شیخ ایوب آغا میان اَغَوات (خادمان حرم) و مردم مدینه در 1134ق است که در آن سید برزنجی معروف به «مظلوم» کشته شد.[۷] (ص28ـ30) نویسنده شرح احوال و نسب خاندان برزنجی را از کتاب زینی دحلان به نام اسنی المطالب آورده است. (ص30) رویداد دیگر، فتنه بشیر آغا میان اغوات و اهل مدینه در سال 1148ق است که 45 روز ادامه یافت. (ص34)
از دیگر رخدادهای مهم مدینه، آشوبی است که میان نظامیان عثمانی و اغوات روی داد. (ص61ـ63) رخداد دیگر فتنه عبدالرحمن آغای بزرگ در سال 1155ق. است که به سبب برانگیختن وحشت و ترس و اضطراب عمومی، به فتنه کابوس شهرت یافت. (ص38)
محتوا
نویسنده پس از گزارش یکی از این فتنه‌های عمومی که میان اهل مدینه و بنی‌‌علی در سال 1111ق رخ داد،(ص20ـ21) به معرفی متولیان اَغَواتی و مَشیخةُ الحرم پرداخته و گفته است که در پی این رویداد، منصب شیخ الحرمی به حافظ محمد آغا رسید و در روزگار او رخداد شگفت شَمامه در سال 1118ق اتفاق افتاد. این واقعه مربوط به آویزه طلایی اهدایی شاه سلطان حسین صفوی (حک: 1105ـ1135ق) بود که می‌خواستند آن را بر حجره مطهر ضریح نبوی نصب کنند. سه تن از اغوات با هم تبانی کردند تا این آویزه ارزشمند را از آن‌جا به سرقت ببرند و آن را تکه تکه کرده، به بازرگانی هندی بفروشند. خبر این سرقت و توطئه به دولت عثمانی رسید و شیخ حرم برکنار شد.(ص20ـ21)
برخی از این فتنه‌ها عمومی بوده و همه مردم مدینه را فراگرفته است؛ ازجمله فتنه دوس در سال 1189ق.(ص70) در مجموع، هفت فتنه و درگیری داخلی که در سال‌های گوناگون رخ داده، در این کتاب معرفی شده است. (ص58ـ95) تاریخ نظامی و سیاسی مدینه و کشمکش و اختلاف میان گروه‌ها، نه تنها در این گزارش‌ها، بلکه در فرهنگ عمومی و اشعار و قصاید آمده و نویسنده در پایان گزارش هر رویداد، اشعاری در وصف آن رخداد آورده است.
این شعرها سروده شاعران محلی است که این رخدادها را شاهد بودند و آن‌ها را به سبب آثار و پیامدهای تاریخی، به نظم کشیدند و از این راه خاطرات قومی و حافظه تاریخی خود را از نابودی در امان داشتند.(نک: ص71ـ72، 96) رخدادهای یاد شده میان همگان معروف بوده و نویسنده آن‌ها را بر پایه شنیده‌ها و دیده‌های خود ثبت کرده است. اعتبار گزارش‌های کتاب حاضر را می‌توان در مقایسه با اخبار کتاب خلاصة الکلام نوشته زینی دَحلان که از منابع دست اول این‌گونه اخبار است، سنجید.[۸]
منابع کتاب
منابع االاخبار الغریبه، افزون بر قصاید و اشعار محلی، مآخذ تاریخی دست اول در تاریخ مدینه‌اند؛ از جمله تحفة المحبین و الاصحاب نوشته عبدالرحمن انصاری (ص27)، خلاصة الکلام (ص28) و قصیده‌ای از عمر بن عبدالسلام داغستانی نویسنده تحفة الدهر. (ص97) نویسنده اطلاعاتی سودمند درباره مشایخ حرم (ص20) و آگاهی‌هایی دست اول از اَغَوات و عملکردشان (ص28) و کار‌گزاران عثمانی ارائه داده است. (ص29)
نسخه‌شناسی
الاخبار الغریبه چهار نسخه دارد: دو نسخه در کتابخانه آل هاشم در مدینه یافت می‌گردد. سومی را ابراهیم خربوتی کتابت کرده که نزد ورثه وی در مدینه نگهداری می‌شود. نسخه چهارم در کتابخانه الحرم المکی جای دارد.[۹] حمد الجاسر دو نسخه دستنویس از الاخبار الغریبه دیده و خلاصه‌ای از محتوای این نسخه‌ها را در چند شماره نشریه تاریخی العرب آورده است.
مرزوق علی ابراهیم بر پایه نسخه خطی موجود در کتابخانه آل هاشم مدینه، به تصحیح این اثر پرداخته و آن را در 111 صفحه، در مکتبة الخانجی قاهره به سال 1375ق. منتشر ساخته و مقدمه‌ای کوتاه در تحلیل اهمیت کتاب بر آن افزوده است. در این مقدمه، به اهمیت کتاب در تاریخ سیاسی‌اجتماعی مدینه و روابط مردم و گروه‌های داخلی مدینه با دولت و کار‌گزاران عثمانی، اشاره شده و اشکال اصلی آن، الفاظ عامیانه و متأثر از فرهنگ و زبان ترکی روزگار عثمانی تلقی شده است.[۱۰]
پانویس
- ↑ الاعلام، ج2، ص124.
- ↑ الاعلام، ج2، ص124.
- ↑ تحفة المحبین، ص487.
- ↑ الاعلام، ج2، ص124؛ المدینة المنورة فی مئة مخطوط، ص36.
- ↑ الاخبار الغریبه، ص9، «مقدمه».
- ↑ المدینة المنورة فی مئة مخطوط، ص36.
- ↑ خلاصة الکلام، ص173-174.
- ↑ نک: خلاصة الکلام، ص173، 215-231.
- ↑ المدینة المنورة فی مئة مخطوط، ص35-37.
- ↑ الاخبار الغریبه، ص8-10، «مقدمه».
منابع
محتوای این مقاله برگرفته شده از: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل الاخبار الغریبه.
- الاخبار الغریبه: جعفر بن سید حسین هاشم المدنی (درگذشت 1342ق)، قاهره، مکتبة الخانجی، 1375ق.
- الاعلام: الزرکلی (درگذشت 1396ق)، بیروت، دار العلم للملایین، 1997م.
- تحفة المحبین و الاصحاب: عبدالرحمن الانصاری (درگذشت 1195ق)، به کوشش العرویسی، تونس، المکتبة العتیقه، 1390ق.
- خلاصة الکلام فی بیان امراء البلد الحرام: احمد بن زینی دحلان (درگذشت 1304ق)، مصر، المطبعة الخیریه، 1305ق.
- المدینة المنورة فی مئة مخطوط: مصطفی عماد منلا، مدینه، مرکز بحوث و دراسات المدینه، 1420ق.