رباط مادر الناصر خلیفه عباسی: تفاوت میان نسخهها
A sharefat (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (حذف از رده:مقالههای در دست ویرایش ردهانبوه) |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات بنای تاریخی | {{جعبه اطلاعات بنای تاریخی | ||
| عنوان =رباط مادر الناصر خلیفه عباسی | | عنوان =رباط مادر الناصر خلیفه عباسی | ||
خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
بر مبنای سندی که بر تختهای چوبی حجاری شده و [[ تقی الدین محمد بن احمد فاسی|فاسی]] آن را دیده، این کاروانسرا، برای خدمترسانی به فقرا و صوفیان، به صورت عام، اختصاص یافته است. فرد ساکن در این رباط میبایست صوفی مفلس، پرهیزگار و زاهدی باشد که شواهد درستکاری، امانت و زهد وی آشکار باشد. | بر مبنای سندی که بر تختهای چوبی حجاری شده و [[ تقی الدین محمد بن احمد فاسی|فاسی]] آن را دیده، این کاروانسرا، برای خدمترسانی به فقرا و صوفیان، به صورت عام، اختصاص یافته است. فرد ساکن در این رباط میبایست صوفی مفلس، پرهیزگار و زاهدی باشد که شواهد درستکاری، امانت و زهد وی آشکار باشد. | ||
==تغییر کاربری== | ==تغییر کاربری== | ||
مشخص نیست که این رباط تا چه زمانی موقوف خدمترسانی بوده است؛ چراکه در زمان فاسی، این بنا به رباط [[عطیفه]]، امیر وقت مکه تبدیل شده بود که آن را به اقامتگاه شخصی خود تبدیل کرده بود. <ref>شفاء الغرام باخبار البلد الحرام، فاسی، تقی الدین محمد بن احمد، ج1، ص528؛ العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین، فاسی، تقی الدین محمد بن احمد، ج1، ص118.</ref> | مشخص نیست که این رباط تا چه زمانی موقوف خدمترسانی بوده است؛ چراکه در زمان فاسی، این بنا به رباط [[عطیفه]]، امیر وقت مکه تبدیل شده بود که آن را به اقامتگاه شخصی خود تبدیل کرده بود.<ref>شفاء الغرام باخبار البلد الحرام، فاسی، تقی الدین محمد بن احمد، ج1، ص528؛ العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین، فاسی، تقی الدین محمد بن احمد، ج1، ص118.</ref> | ||
==وضعیت کنونی== | ==وضعیت کنونی== | ||
امروزه به غیر از آنچه در برخی منابع تاریخی آمده، هیچ نشان و مدرکی از آثار این رباط یافت نمیشود زیرا در اثر طرحهای بازسازی و نوسازی بافت شهر مکه، تمامی آثار برجا مانده از این بنا توسط [[وهابیت]] از بین رفته است. | امروزه به غیر از آنچه در برخی منابع تاریخی آمده، هیچ نشان و مدرکی از آثار این رباط یافت نمیشود زیرا در اثر طرحهای بازسازی و نوسازی بافت شهر مکه، تمامی آثار برجا مانده از این بنا توسط [[وهابیت]] از بین رفته است. | ||
خط ۴۵: | خط ۴۴: | ||
{{اماکن مکه}} | {{اماکن مکه}} | ||
[[ | [[رده:مکانهای تاریخی تخریب شده در مکه]] | ||
[[رده:کاروانسراهای مکه]] | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۹
اطلاعات اوليه | |
---|---|
بنيانگذار | زمرد خاتون |
تأسیس | سال 579 هجری قمری |
کاربری | وقف اسکان فقرا و صوفیان به صورت عام |
مکان | شهر مکه |
نامهای دیگر | رباط عطیفه |
وقایع مرتبط | تغییر کابری توسط امیر مکه |
مشخصات | |
وضعیت | غیرفعال |
بنای تاریخی رباط مادر الناصر خلیفه عباسی (579ق.)؛ یکی از کاروانسراهای شهر مکه بود که زمرد خاتون مادر خلیفه الناصر بالله، آن را به سال 579 هجری قمری برای اسکان فقرا و صوفیان، به صورت عام، وقف نمود. امروزه در اثر طرحهای بازسازی و نوسازی بافت شهر مکه، تمامی آثار این بنا از بین رفته است.
سازنده و واقف[ویرایش | ویرایش مبدأ]
زمرد خاتون (م. 599ق.) مادر خلیفه الناصر بالله، در سال 579 هجری قمری رباطی را در شهر مکه بنا کرد.
کاربری بنا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بر مبنای سندی که بر تختهای چوبی حجاری شده و فاسی آن را دیده، این کاروانسرا، برای خدمترسانی به فقرا و صوفیان، به صورت عام، اختصاص یافته است. فرد ساکن در این رباط میبایست صوفی مفلس، پرهیزگار و زاهدی باشد که شواهد درستکاری، امانت و زهد وی آشکار باشد.
تغییر کاربری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مشخص نیست که این رباط تا چه زمانی موقوف خدمترسانی بوده است؛ چراکه در زمان فاسی، این بنا به رباط عطیفه، امیر وقت مکه تبدیل شده بود که آن را به اقامتگاه شخصی خود تبدیل کرده بود.[۱]
وضعیت کنونی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
امروزه به غیر از آنچه در برخی منابع تاریخی آمده، هیچ نشان و مدرکی از آثار این رباط یافت نمیشود زیرا در اثر طرحهای بازسازی و نوسازی بافت شهر مکه، تمامی آثار برجا مانده از این بنا توسط وهابیت از بین رفته است.
پانویس[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ شفاء الغرام باخبار البلد الحرام، فاسی، تقی الدین محمد بن احمد، ج1، ص528؛ العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین، فاسی، تقی الدین محمد بن احمد، ج1، ص118.
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- العقد الثمین فی تاریخ البلد الأمین، فاسی، تقی الدین محمد بن احمد، 1959م، قاهره.
- شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، فاسی، تقی الدین محمد بن احمد، 1985م، بیروت.